Türk Bitig: Öz Türkçe isimler



Öz Türkçe İsimler

Türklerin köklerinden, anlam ve tarihi bağlantıları ile, yaklaşık on-bin adet öz Türkçe, eski Türk isimleri içinden, bebek isimleri seçin.

  1. KAAN (Kağan) . . . Kağan sözcüğünün Moğol ağzındaki söylenişi
  2. KABA Büyük, iri, şişkin
  3. KABAK 1- Kapalı, kabuklu 2- Kabarık, kabadayı - Çengiz Kumanları bey ve komutanlarından
  4. KABAL Kapalı, zindan, mahpus - Çengiz Kaan’ın dip dedelerinden
  5. KABAMIŞ Kapalı, güçlü, mahfuz
  6. KABAN 1- Kapan, kapıcı 2- Kabarık, asi, isyankar 3- Dik yokuş - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  7. KABANBAY birl. Kaban/Bay - Yakut destanlarında adı geçen bir bey
  8. KABAR 1- Kabarık, asi, kabadayı 2- Kapan - Hazar İmparatorluğu dönemi bey ve komutanlarından
  9. KABARTU Şişik, kabarık, kabarcık
  10. KABAY birl. Kap/Ay - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  11. KABIŞ Kavuş, kavuşma, birleşme, toplanma
  12. KABLAY KAAN (Kubilay Kaan)
  13. KACIR Kaçır, kaçırıcı, korkutucu, ürkütücü - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  14. KAÇ (Kaçı, kaş) Kaçan, koşan - Altay Türkleri oymaklarından
  15. KAÇAĞLI Kaçaklı, kaçıcı, koşucu - Türkmenlerin, Sarık oymağı dip dedelerinden
  16. KAÇAN 1- koşan, kaçan 2- Vakit, saat, vade - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  17. KAÇAR HAN birl. Kaçar/Han
  18. KAÇAY birl. Kaç/Ay - Özbeklerin, Konrat ve Koyunlu oymakları dip dedelerinden
  19. KAÇGAR (Koçgar, kaşgar) 1- Koç gibi, koçyiğit 2- koç başi - 1- Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedelerinden 2- İran Türkmenleri bölüğü oymaklarından
  20. KAÇIR Kaçıran, kaçırtıcı - Türkmenlerin, Ersarı ve Ok oymakları, dip dedelerinden
  21. KAÇIRA (Kaçır) 1- Kaçıran, ürküten 2- Çalışkan, aktif
  22. KAÇMAS 1- Kaçmaz, ürkmez, korkmaz 2- Evcil, munis - Mısır-Türk kölemenleri devleti, vali ve komutanlarından
  23. KAÇMAZBAY birl. Kaçmaz/Bay
  24. KAÇUT 1- Savaş, döğüş 2- Kısa mızrak, karg - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  25. KADAGAN Buyruk, ser, emir, komut
  26. KADAK (Katak, Katık) 1- Katı, sert 2- Mıh, çivi 3- Armağan, hediye - 1- Geyük Han’ın komutanlarından 2- Şeyban Han’ın oğullarından
  27. KADAN Katan, Kadagan - Mangu Kaan’ın kayın amcası
  28. KADAŞ Arkadaş, yaren, yakın
  29. KADIR (Katır) mec. Güçlü, dayanıklı, metin, inatçı - Gazneli Mahmud dönemi Hotin valisi
  30. KADIR BİLGE birl. Katır/Bilge - . . Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  31. KADIR BUGA birl. Katır/Boğa - Göktürkler dönemi, Dokuz Oğuz bey ve komutanlarından
  32. KADIRCA Katır gibi - 1- Kırgızların, İçgilik oymağı, dip dedelerinden 2- Kırgızların, Kizek oymağı dip dedelerinden
  33. KADIRKAN birl. Katır/Kan - Selçuklular dönemi, bey ve komutanlarından
  34. KAGI (KAKI) Öfke, şiddet - Türkmenlerin, Yavmut ve Küçük Tatar oymakları dip dedelerinden
  35. KAĞAN İmparator, hanların hanı
  36. KAĞANLI(G) İmparatorluk, imparatorluğa mensup olma
  37. KAĞBA Koruyucu, muhafız
  38. KAĞNILI birl. Kağnı/Lı. . . Kağnı oymağına bağlı - Bir Oğuz oymağı ve bu oymağın ilk beyi
  39. KAKI (Kagı)
  40. KAKIĞAN Öfkeli, gözü kara
  41. KAKINÇ 1- Kılıç ve kargı hamlesi 2- İhtar, ikaz 3- Hiddet, öfke
  42. KAKINÇBEK birl. Kakınç/Beğ
  43. KAKIZ Gözüpek, hiddetli
  44. KAKŞA Seri, aceleci, hızlı
  45. KAKUMAKLU Gazablı, şiddetli
  46. KAL Ulu, saygıdeğer, hatırı sayılır - Kıpçak hanlarından (Kal Han) ( Amanok Han’ın oğlu)
  47. KALABA 1- Ulu, saygıdeğer 2- Sayıca çok, kalabalık, bolluk
  48. KALAKLI Ulu, yüksekte
  49. KALALDURUK birl. Kal/Al/Duruk - Göktürkler dönemi beylerinden, Kürşad’ın kırklarından
  50. KALANÇA Bakiye, arta kalan, artık
  51. KALAPA birl. Kal/Apa
  52. KALAVUN birl. Kal/Avun (Ağun) - İlhanlılar dönemi, bey ve komutanlarından
  53. KALÇAV Şakacı, nüktedan
  54. KALDAĞ birl. Kal/Dağ
  55. KALDUN Kalan, artan, bakiye
  56. KALGAN (Kalkan) Ok, kargı, kılıç gibi savaş aletlerine karşı koruma sağlayan siperlik - Çengiz Kaan’ın torunlarından
  57. KALGAY Veliaht, şehzade
  58. KALIN 1- Sert, dayanıklı 2- Mal, servet, varlık 3- Çehiz 4- Yararlılık, fayda
  59. KALINGU (Kalın) Kalıng, güçlü, dayanıklı
  60. KALINKARA birl. Kalın/Kara - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  61. KALISIZ Şüphesiz, kararlı
  62. KALKAMAN birl. Kal/Kaman - 1- Manas destanında adı geçen bir bey 2- Kazakların, Ortayüz, Argın, Kuvandık ve Kiçiyüz- Bayoğlu oymakları dip dedelerinden
  63. KALKAN (Kalgan)
  64. KALMUK Güç gösterisi, güçlülük, kabadayılık - 1- Altay Türkleri, Kızıl oymağı, dip dedelerinden 2- Moğol oymak beylerinden
  65. KAM Şamanist gelenekte, ulu kişi (Hekimlik, filozofluk, büyücülük, duacılık dahil olmak üzere, oba ya da oymakların, her türlü sorunuyla ilgilenen kişi)
  66. KAMALAG Sedir ağacı
  67. KAMAN 1- Kuman, kumanlı 2- Gözü kara, cesur, aman vermeyen
  68. KAMAR (Homar)
  69. KAMAR TEKİN birl; Kamar/Tekin - karahanlılar dönemi beylerinden Kaşgarlı Mahmud beyin dedesi
  70. KAMAŞIG Melez, karışmış
  71. KAMAY birl. Kam/Ay
  72. KAMAZ Sarsıcı, sallayıcı, ürkütücü
  73. KAMBAŞI birl. Kam/Başı - Altay Türkleri oymak beylerinden
  74. KAMBÖRÜ birl. Kam/Böri - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  75. KAMBÜRE (Kamböri) Kam/Böri - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  76. KAMÇI Kırbaç
  77. KAMÇIBEK birl. Kamçı/Beğ - Selçuklular (Sançar Han) dönemi atabeylerinden
  78. KAMÇIHAN birl. Kamçı/Han - Havarezm devleti hanlarından
  79. KAMÇITİMUR birl. Kamçı/Timur - Altınordu devleti, bey ve komutanlarından
  80. KAMDU Para yerine geçen eşya, emanet
  81. KAMGAN birl. Kam/Gan - dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey (Bayındır Han’ın babası)
  82. KAMŞAT Sarsıtıcı, ürkütücü
  83. KAMTUR birl. Kam/Dur - Altay Türkleri, Kızıl oymağı dip dedelerinden
  84. KAMU(Ğ) 1- Bütün, tam, hep 2- Halk, ahali 3- Destek, dayanışma
  85. KAMUALP birl. Kamu/Alp
  86. KAMUBAY birl. Kamu/Bay
  87. KAMUBEK birl. Kamu/Bek
  88. KAMUER birl. Kamu/Er
  89. KAMUHAN birl. Kamu/Han
  90. KAMUKAN birl. Kamu/Kan
  91. KAMUTAN birl. Kamu/Tan
  92. KAMUTAY birl. Kamu/Tay (. . . Cumhuriyetin ilk yıllarında, Türk dil kurumunun da teklifiyle, millet meclisi yerine bu sözcük kullanılmış ancak, sonraları yine kullanımdan düşmüştür. )
  93. KAN 1- Soy, sop, kaynak, canü canlılık, soyluluk 2- Damarlardaki sıvı 3- Kağan, han - Altay Türkleri, Kişiler oymağı, dip dedelerinden
  94. KANAK birl. Kan/Ak - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  95. KANAR birl. Kan/Ar - Koço uygurları dönemi hanımlarından
  96. KANAT 1- Tüy, telek 2- Taraf, yön, cenah
  97. KANATA birl. Kan/Ata
  98. KANAY birl. Kan/Ay - Kırgızların, Togay ve Soltu oymağı dip dedeledrinden
  99. KANBAY birl. Kan/Bay - Mısır-Türk kölemenleri devleti bey ve komutanlarından
  100. KANCI 1- Kan güden soylu 2- Kanıcı, kanmış, inanıcı - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  101. KANÇURA birl. Kan/Çura - Manas destanında adı geçen bir bey
  102. KANDEMİR birl. Kan/Demir - Harzemşahlar dönemi bey ve komutanlarından
  103. KANDI İnançlı, kanık - Kırgızların, İçglig oymağı dip dedelerinden
  104. KANDIBAY birl. Kandı/Bay
  105. KANDUK (Kanduk) Kandı, kanık - Avarlar dönemi beylerinden ve Bizans elçiliğide yapmış bir komutan
  106. KANDUKYURT birl. Kanduk/Yurt Gurbet
  107. KANDURMUŞ birl. Kan/Durmuş - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  108. KANG (Kang, kan) Kan, soy, ata - Altay Türkleri, Koybal oymağı dip dedelerinden
  109. KANGSIK 1- Kardeş gibi. . kardeş yakınlığında 2- Üvey kardeş
  110. KAYNAK (Kanak) mec. Soylu - Babür Han dönemi beylerinden
  111. KANIBAY birl. Kanı/Bay
  112. KANIĞ 1- Kanmış, kanık 2- Sevinç, neşe
  113. KANIK 1- Kanma, inanma, kabul, ermek 2- Sevinç, neşe
  114. KANIKAN birl. Kanı/Kan
  115. KANISOY birl. Kanı/Soy
  116. KANIŞ Kandırış, cilve, işve - Oğuz beylerinden, Gazi Sultan’ın kızı
  117. KANITGAN Şevk veren, kan kaynatan
  118. KANİLÇİ birl. Kan/İlçi - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  119. KANK 1- Kan, soy 2- Ata, baba - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu ve Baybaktı oymakları, dip dedelerinden
  120. KANKLI Soylu, soyu sopu belli, kanlı - Kazakların, Uluyüz bölüğü oymak beylerinden
  121. KANKLIBAY birl. Kanklı/Bay
  122. KANKLIKOCA birl. Kanklı/Koca - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  123. KANKUL birl. Kan/Kul
  124. KANKULU birl. Kan/Kulu
  125. KANLAN Soylan
  126. KANLI Soylı - 1- Kırgızların, İçgilik ve Katırca oymakları dip dedelerinden 2- Kırgızların, Kizek, oymağı dip dedelerinden 3- Özbeklerin, eski oymak beylerinden
  127. KANLIBAŞ birl. Kanlı/Baş - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey(Kanturalı’nın babası)
  128. KANOĞUL birl. Kan/Oğul
  129. KANSU birl. Kan/Su
  130. KANTIK 1- Kandırıcı, işveli 2- Uzakta, gurbette olan
  131. KANTİMUR birl. Kan/Timur
  132. KANTÖRE (Kantüre) birl. Kan/Töre
  133. KANTURALI birl. Kan/Turalı - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  134. KANTURSUN birl. Kan/Dursun - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  135. KANTUYUN birl. Kan/Tuyun - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  136. KANYUMAZ birl. Kan/Yumaz (Yumak, yıkamak. . . dan) - Türkmenlerin Yaymut oymağı dip dedelerinden
  137. KAPAGAN (Kapgan)
  138. KAPALAN (Kaplan)
  139. KAPAR 1- Akıl, can, ruh 2- Kalkan, zırh 3- Kapan, tuzak
  140. KAPGAN 1- Kanlı, soylu 2- Kalkan, zırh 3- Algan, fatih 4- Kaplan 5- Kapan, tuzak
  141. KAPGAN DOĞAN birl. Kapgan/Doğan - Oyratlar devleti hanlarında Kara Han’ın oğlu
  142. KAPGAN KAĞAN birl. Kapgan/Kağan - Göktürk kağanlarından
  143. KAPGANBAY birl. Kapgan/Bay
  144. KAPGIŞAY Saf, sade, halis
  145. KAPKAN (Kapgan)
  146. KAPKIR Hassas, imtizaçlı
  147. KAPLAN Kapan, kedigillerden bir yırtıcı hayvan
  148. KAPLAN GİRAY HAN birl. Kaplan/Giray/Han - Kırım hanlarından
  149. KAPURTU Kabartı, kabarık, kabadayı
  150. KAR Kar tanesi - Türkmenlerin, Teke, Toktamış, Ersarı ve Bükevul oymakları dip dedelerinden
  151. KARBUĞA birl. Kar/Boğa
  152. KARA Siyah renk, ak’ın karşıtı Ancak. . . Bu sözcükte de Türkçe ad ve sıfatlar arasında özel bir yere sahiptir. Çünkü birçok mecaz anlamı içinde barındırması ilgi çekicidir. Birçok birleşik adın, başında ya da sonunda kullanılabildiğinden, çeşitli anlam değişiklikleri de ortaya çıkabilmektedir. Bu yüzden, içerdiği tüm anlamları açıklamakta yarar vardır. Bu durum, ayrıca Türklerin, sosyal yaşamlarında, renklere ne derece önem verip, ne derece zengin anlamlarla bezediğinin de önemli ipuçlarını verecektir. Örneğin; Ak;
  153. Temizlik, güzellik, soyluluk, merkez. Gök(mavi) Kutsallık, özgürlük, Kızıl(kırmızı); Dikkat, özen, tedbir, değişiklik, devrim, şiddet. Yeşil; Doğum, tazelik, huzur, sükun anlamlarını içinde barındırmaktadır. Renklerle yön’ler de anlatılabilir. Ak; güney, Kızıl; Doğu, Sarı; Batı, Kara; Kuzey
  154. Yönlerini anlatır. Kara’nın öteki anlamlarına gelince 1- Güç, şiddet 2- Olağanüstülük, harikuladelik 3- Ululuk, büyüklük, ulaşılmazlık 4- Cesaret, atılganlık, yiğitlik 5- Yas, keder, üzüntü, ölüm 6- Fakirlik, sıradanlık, (soylu olmamak) 7- Kötülük, bela, uğursuzluk 8- Esmer ten, yanık ten 9- Aşırı soğuk, kış - 1- Alper Tunga’nın oğullarından 2- Türkmenlerin, Teke, Ersarı ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  155. KARAAÇKI birl. Kara/Açkı
  156. KARA KULAGU birl. Kara/Kulagu - (Kara Kulagu Han) Çağatay hanlarından. Çağatay Han’ın oğlu
  157. KARAACUN birl. Kara/Acun
  158. KARAAĞAÇ birl. Kara/Ağaç
  159. KARAAĞAÇBUYRUK birl. Kara/Ağaç/Buyruk - Uygurlar dönemi vezirlerinden
  160. KARAAK birl. Kara/Ak Karşıtların birlikteliği - Harzem hanlarından Celaleddin’in komutanlarından
  161. KARAALMAZ birl. Kara/Almaz. . Namuslu
  162. KARAALP birl. Kara/Alp
  163. KARAARSLAN birl. Kara/Arslan - Gazneliler devleti hanlarından
  164. KARAATAĞ birl. Kara/Atağ
  165. KARAAY birl. Kara/Ay
  166. KARABA birl. Kar/Aba - Altay Türkleri, oymaklarından ve bu oymağın ilk beyi
  167. KARABALA birl. Kara/Bala - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Semiz ve Baganalı oymakları dip dedelerinden
  168. KARABALKAN birl. Kara/Balkan - Türkmenlerin, Göklen oymağı dip dedelerinden
  169. KARABARGI birl. Kara/Bargı - Kırgızların, Edigene oymağı dip dedelerinden
  170. KARABARK birl. Kara/Barg
  171. KARABARKIN birl. Kara/Barkın
  172. KARABARS birl. Kara/Bars
  173. KARABAŞ birl. Kara/Baş 1- Evlatlık 2- Kul, köle - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  174. KARABATAK birl. Kara/Batak. . . Bir deniz kuşu
  175. KARABATU birl. Kara/Batu
  176. KARABATUR birl. Kara/Batur
  177. KARABAY birl. Kara/Bay
  178. KARABAYAT birl. Kara/Bayat
  179. KARABAYIR birl. Kara/Bayır
  180. KARABEGÜM birl. Kara/Begüm
  181. KARABEK (Karabey) Kara/Beğ - Hint, Türk kölemenleri devleti, Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  182. KARABERK birl. Kara/Berk
  183. KARABEY birl. Kara/Bey
  184. KARABIYIK birl. Kara/Bıyık - Kazakların Kiçiyüz bölüğü, oymak beylerinden
  185. KARABİKE birl. Kara/Bike
  186. KARABOĞA birl. Kara/Boğa - Kulagu Han dönemi, İlhanlı komutanlarından ve Bağdat valisi
  187. KARABOZ birl. Kara/Boz - Özbeklerin, Konrat ve Kançagalı oymaklarının dip dedelerinden
  188. KARABÖGÜ birl. Kara/Bögü - Safeviler dönemi Azeri kökenli ozanlarından
  189. KARABÖRİ birl. Kara/Böri - Kırgızların, Togay, Bugu ve Böri oymaklarının dip dedelerinden
  190. KARABÖRK birl. Kara/Börk - Manas destanında adı geçen bir bey
  191. KARABUDAK birl. Kara/Budak - Göktürkler dönemi beylerinden. Kürşad’ın kırklarından
  192. KARABUĞAÇ birl. Kara/Boğaç - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  193. KARABUĞRA birl. Kara/Buğra
  194. KARABUĞU birl. Kara/Buğu
  195. KARABUKA birl. Kara/Buka
  196. KARABUKAY birl. Kara/Bugay
  197. KARABULUK birl. Kara/Buluk - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  198. KARABULUT birl. Kara/Bulut
  199. KARABURÇ birl. Kara/Burç
  200. KARABÜK birl. Kara/Bük
  201. KARACA 1- Karaya çalan, esmer 2- Gözü kara, cesur, şiddetli 3- Bir ceylan türü 4- Halktan soylu olmayan - Türkmenlerin Türk oymağı dip dedelerinden
  202. KARACA ALP birl. Karaca/Alp - Selçuklular dönemi atabeylerinden ve Dolukatır oğulları beyliğinin kurucusu olan bey
  203. KARACA NOYAN birl. Karaca/Noyan - Çengiz Kağan’ın damadı ve Çağatay Han’ın atabeyi
  204. KARACABEY birl. Karaca/Bey - 1- Otmanlıların ilk dönem bey ve komutanlarından 2- Macar kumanları beylerinden
  205. KARACAESİ birl. Karaca/Esi
  206. KARACAOĞLAN birl. Karaca/Oğlan - 18. Yüzyıl, Otmanlılar dönemi halk ozanlarından
  207. KARACEBE birl. Kara/Cebe
  208. KARACIK 1- Esmer, kar tenli 2- Gözbebeği - Selçuklular dönemi beylerinden
  209. KARACA (karaçak, karaca) - Babür Han dönemi beylerinden
  210. KARAÇAĞ birl. Kara/Çağ - Öketay Kaan’ın oğullarından
  211. KARAÇAKI birl. Kara/Çakı
  212. KARAÇAKIN birl. Kara/Çakın
  213. KARAÇAR birl. Kara/Çar, çur - Timur Kürkan Han’ın dip dedeleirnden
  214. KARAÇAVDUR birl. Kara/Çavdur - Türkmenlerin, Çavdur oymağı dip dedelerinden
  215. KARAÇAVLI birl. Kara/Çavlı
  216. KARAÇAY birl. Kara/Çay - Kafkasya’daki, Kabardın ve Bolkar oymaklarının ilk beylerinden
  217. KARAÇIL Kumral, karaya çalan - Anadolu Selçukluları (Kılıçarslan) dönemi komutanlarından
  218. KARAÇİGİR birl. Karacı/Yir, yer - Oğuz Kağan’ın torunlarından
  219. KARAÇOR birl. Kara/Çur - 1- Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey 2- İran Türkmenleri oymak beylerinden
  220. KARAÇUK (Karacık) - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  221. KARAÇUK ÇOBAN birl. Karaçuk/Çoban - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  222. KARADAĞ birl. Kara/Dağ - İran Türkmenleri oymak beylerinden
  223. KARADEMİR birl. Kara/Demir
  224. KARADENİZ birl. Kara/Deniz
  225. KARADOĞAN birl. Kara/Doğan - Sasaniler devleti, komutanlarından
  226. KARADOĞU birl. Kara/Doğu
  227. KARAELÇİ birl. Kara/Elçi
  228. KARAELÇİN birl. Kara/Elçin
  229. KARAER birl. Kara/Er
  230. KARAERGİN birl. Kara/Ergin
  231. KARAERKİN birl. Kara/Erkin
  232. KARAERSİN birl. Kara/Ersin
  233. KARAEŞ birl. Kara/Eş
  234. KARAEVLİ birl. Kara/Evli - Oğuz Kağan’ın torunlarından ve 24 Oğuz boyundan biri
  235. KARAGA Karga, kuzgun - Altay Türkleri oymak beylerinden
  236. KARAGİRAY birl. Kara/Giray - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Girey oymağı dip dedelerinden
  237. KARAGÖK birl. Kara/Gök
  238. KARAGÖKÇE birl. Kara/Gökçe - Türkmenlerin, Teke oymağı dip dedelerinden
  239. KARAGÖNE birl. Kara/Göne - Göktürk Kağanlarından (Kara Kağan’ın öteki adı)
  240. KARAGÖZ birl. Kara/Göz - kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  241. KARAGÖZBEGÜM birl. Karagöz/Begüm - Babür Han’ın kızkardeşlerinden
  242. KARAGÜN birl. Kara/Gün
  243. KARAGÜNE (Karagün) - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey (Kazan beyin kardeşi)
  244. KARAĞLI 1- Yaslı, matemli 2- Bakışları etkileyici - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  245. KARAHAN birl. Kara/Han - 1- Türk mitolojisinde "Tanrılar Tanrısı" (Greklerin, Zeus’u gibi) 2- Oğuzname’de, Moğol Han’ın dört oğlundan biri ve Oğuz Kağan’ın babası 3- Karahanlılar devletinin kurucusu olan Satuk Buğra Han’ın dedesi 4- Oyratlar hanlarından 5- Göktürklerden sonraki kurulan Türk 6- Devletlerinde, soylu olmayıp, kara budundan (halktan) biri olarak devlet kuran kişilerin takındığı ünvanlardan
  246. KARAİLÇİ birl. Kara/İlçi
  247. KARAİLİG birl. Kara/İlig
  248. KARAİMER birl. Kara/İmer
  249. KARAİNAL birl. Kara/İnal
  250. KARAK 1- Kara/Ak 2- Gözbebeği 3- Bakış, nazar
  251. KARAKAÇIR birl. Kara/Kaçır
  252. KARAKAĞAN birl. Kara/kağan - 1- Göktürk devletinin son Kağanı. Kürşad’ın amcası
  253. KARAKAN birl. Kara/Kan (mec. Halktan)
  254. KARAKAŞ birl. Kara/kaş - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Uvak Girey oymağının dip dedelerinden
  255. KARAKAYA birl. Kara/kaya
  256. KARAKAYI birl. Kara/Kayı
  257. KARAKÇI 1- Gözlemci, bakıcı 2- Kaeakeçi - Kırgızların, Togay ve Tolkan oymaklarının dip dedelerinden
  258. KARAKEÇİ birl. Kara/Keçi
  259. KARAKEÇİLİ birl. Kara/Keçili - Otmanlıların akrabası olan bir Oğuz oymağı
  260. KARAKILIÇ birl. Kara/Kılıç
  261. KARAKILIG birl. Kara/Kılık (huy, yaradılış)
  262. KARAKIRK birl. Kara/Kırk (. . Kırk sayısı da, üç ve dokuz gibi, Türklerin uğurlu sayılarındandır. ) - Oğuz beylerden Kara Çiyer’in oğlu
  263. KARAKIŞ birl. Kara/Kış
  264. KARAKITAY birl. Kara/Kıtay (. . Çinliye benzeyen, Çinlilerle kanı karışıp, melez olmuş. . ) - Kara/Kıtaylar devletinin kurucusu ve ilk hanı
  265. KARAKİSEK birl. Kara/Kesik - 1- Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Karasakal oymağının dip dedelerinden 2- Kazakların Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedelerinden
  266. KARAKOCA birl. Kara/Koca - 1- dede Korkut’un babası 2- Türkmenlerin, Yaymut ve Bayramşahlı oymağının dip dedelerinden
  267. KARAKOÇ birl. Kara/Koç
  268. KARAKOL birl. 1- Kara el 2- Gözetleme yeri, gözetim alanı - Kırgızların, Togay ve Girik oymakları dip dedelerinden
  269. KARAKONGAR birl. Kara/Kongar - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  270. KARAKONUK birl. Kara/Konuk - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  271. KARAKOPUZ birl. Kara/Kopuz
  272. KARAKOY birl. Kara/Koy (Koyun) - Özbeklerin Karakalpak oymağı dip dedelerinden
  273. KARAKOYTUN birl. Kara/Koytun - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  274. KARAKÖS (Karaköz, karagöz)
  275. KARAKUL birl. Kara/Kul
  276. KARAKULA birl. Kara/Kula
  277. KARAKULAGU birl. Kara/Kulagu - Çağatay Hanlarından
  278. KARAKULAN birl. Kara/Kulan
  279. KARAKULİ birl. Kara/Kulu
  280. KARAKURGAN birl. Kara/Kurgan
  281. KARAKURT birl. Kara/Kurt
  282. KARAKURUM birl. Kara/Kurum (Ötüken)
  283. KARAKUŞ birl. Kara/Kuş (Mizan Yıldızı) - Selahaddin Eyyubi’nin komutanlarından
  284. KARAKUZU birl. Kara/Kuzu - 1- Anadolu Selçukluları dönemi beylerinden 2- Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  285. KARAKÜNE (Karagün)
  286. KARAL Vade, müddet
  287. KARAMIŞ Bakmış, görmüş, açık göz
  288. KARAMAN 1- Kara tenli 2- Yiğit, gözü kara - 1- Selçuklular dönemi beylerinden ve Karamanoğulları kurucusu 2- Türkmenlerin, Salur oymağı dip dedelerinden
  289. KARAMANGU birl. Kara/Mangu
  290. KARAMANGUT birl. Kara/Mangut - Özbeklerin, Mangut oymağı dip dedelerinden
  291. KARAMIŞ HAN birl. Karamış/Han - Bulgar Hanlarından
  292. KARAMUN birl. Kara/Mun (bun)
  293. KARAMUT birl. Kara/Mut
  294. KARANÇI Bakıcı, gözlemci - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  295. KARAOBA birl. Kara/Oba
  296. KARAOĞLAN birl. Kara/Oğlan
  297. KARAOĞUL birl. Kara/Oğul
  298. KARAOĞUR birl. Kara/Uğur
  299. KARAOK birl. Kara/Ok
  300. KARAOKAN birl. Kara/Okan
  301. KARAOKAY birl. Kara/Okay
  302. KARAORAK birl. Kara/Orak
  303. KARAORKUN birl. Kara/Orkun
  304. KARAOTAĞ birl. Kara/Otağ - Eski dönem, toy ve şölenlerde, çocuğu olmayan beylerin oturduğu kısım, tribün (. . . oğlu olanlar, Ak otağa, kızı olanlar kızıl otağa, konuk edilirlerdi. )
  305. KARAOZAN birl. Kara/ozan (halk ozanı) - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  306. KARASADAK birl. Kara/sadak
  307. KARASAGU ağıt, mersiye
  308. KARASAKAL birl. Kara/Sakal - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Alioğlu oymağının dip dedelerinden
  309. KARASAVÇI birl. Kara/Savcı
  310. KARASAYIN birl. Kara/Sayın
  311. KARASOY birl. Kara/Soy
  312. KARASÖLEK birl. Kara/Sülek - Oğuz Kağan’ın vezir ve komutanlarından
  313. KARASUNGUR birl. Kara/Sungur - Baybars han dönemi, Halep valisi ve komutanlarından
  314. KARASÜYÜK birl. Kara/Süyük (kemik) (avam, halktan)
  315. KARAŞAMAN birl. Kara/Şaman - Şamanist gelenekte, kötü ruhlarla uğraşan şamanlar
  316. KARAŞIN Esmer, karaya çalan
  317. KARATAK birl. Kara/Dağ - Kırgız oymağı eski dönem beylerinden
  318. KARATAN birl. Kara/tan
  319. KARATAPIN birl. Kara/Tapın
  320. KARATAŞ Birl. Kara/Taş - 1- Mısır-Türk kölemenleri devleti bey ve komutanlarından 2- Türkmenlerin, Teke ve Taşayak oymakları dip dedelerinden
  321. KARATATAR birl. Kara/Tatar
  322. KARATAV birl. Kara/Dağ
  323. KARATAY birl. Kara/Tay - Konya Selçukluları dönemi, İzeddin Keykavu’un, atabeylik ve başbakanlığını yapmış bilgin bir kişi
  324. KARATEKE birl. Kara/Teke - Otmanlıların ilk dönem beylerinden
  325. KARATEKİN birl. Kara/Tekin - Danişmendoğulları beyliği dönemi beylerinden
  326. KARATEMİR birl. Kara/Demir (Balta)
  327. KARATENGİZ birl. Kara/Deniz
  328. KARATİGİN birl. Kara/Tigin - Gazneli Mahmud Han’ın komutanlarından
  329. KARATİKEN birl. Kara/Diken
  330. KARATİMUR birl. Kara/Timur
  331. KARATİMURTAŞ birl. Kara/Timurtaş
  332. KARATOGAN birl. Kara/Togan
  333. KARATOĞMA birl. Kara/Toğma
  334. KARATON birl. Kara/Ton (Zırh, zırhlı giysi) - batı Hunları Hanlarından. Balamir Han’ın torunu
  335. KARATOY birl. Kara/Toy
  336. KARATOYUN birl. Kara/Toyun - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  337. KARATUĞ birl. Kara/Tuğ
  338. KARATUĞRUL birl. Kara/Tuğrul
  339. KARATULGA birl. Kara/Tulga
  340. KARATUMAN birl. Kara/Duman
  341. KARATUNGA birl. Kara/Tunga
  342. KARATÜBE birl. KaraTepe - . . Türkmenlerin, Ersarı ve Alaç oymakları dip dedelerinden
  343. KARATÜN birl. Kara/Tün (gece) - Batı Hunları komutanlarından
  344. KARATÜRGEŞ birl. Kara/Türgeş - Türgiş’ler boyunun bir kolu
  345. KARAUÇ birl. Kara/Uç
  346. KARAUL Bakış, gözlem yeri (Karakol sözcüğü buradan gelir) - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedeleirnden
  347. KARAURAN birl. Kara/Uran
  348. KARAUYTUN birl. Kara/Uytun - Otmanlıların dip dedelerinden
  349. KARAUZ birl. Kara/Uz
  350. KARAÜREK birl. Kara/Yürek Cesur, korkusuz
  351. KARAV Bakış, nazar, bakan
  352. KARAVUL (Karaul) 1- Gözcü, keşif kolu 2- Muhafız, badıgart - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  353. KARAY yardımcı, yararlı, yardımsever
  354. KARAYABIR birl. Kara/yabır
  355. KARAYAĞAN birl. Kara/Yağan
  356. KARAYAĞIZ birl. Kara/Yağız
  357. KARAYAKŞI birl. Kara/Yakşı
  358. KARAYALÇIN birl. Kara/Yalçın
  359. KARAYAMAÇ birl. Kara/Yamaç
  360. KARAYAN Bakan, gözleyen
  361. KARAYARGI birl. Kara/Yargı
  362. KARAYARLIG birl. Kara/Yarlık
  363. KARAYASA birl. Kara/Yasa
  364. KARAYAZGAN birl. Kara/Yazgan
  365. KARAYAZGI birl. Kara/yazgı
  366. KARAYEL birl. Kara/Yel
  367. KARAYELE birl. Kara/Yele
  368. KARAYENGİ birl. Kara/Yengi
  369. KARAYIĞAÇ birl. Kara/Yığaç - karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  370. KARAYIŞ bakış, bakan
  371. KARAYİR birl. Kara/Yer (kara toprak) - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  372. KARAYOLUG birl. Kara/Yoluk
  373. KARAYUMRU birl. Kara/Yumru
  374. KARAYURT birl. Kara/Yurt (kara çadır)
  375. KARAYÜLEK birl. Kara/Yülek - Akkoyunlu hanlarından, Uzun Hasan’ın dedesi
  376. KARAYÜLÜG birl. Kara/Yülüg
  377. KARBEK birl. Kar/Bek - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın ve Taşayak oymaklarının dip dedelerinden
  378. KARÇAK 1- Pençe 2- Büst, yarım heykel
  379. KARÇAR birl. Kar/Çar - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  380. KARÇIGA Bir şahin türü - Kırgız destanlarında adı geçen bir bey
  381. KARÇIĞAY birl. Kar/Çığay
  382. KARÇUR birl. Kar/Çur - Dokuz Oğuzlar dönemi bey ve komutanlarından
  383. KARDAŞ Kardeş, kardeş yakınlığı - Mısır- Türk kölemenleri devleti denizcilerinden
  384. KARESİ birl. Kar/Esi - Anadolu Selçukluları dönemi beylerinden ve Karesi beyliğinin kurucusu
  385. KARGI Mızrak
  386. KARGIBAY birl. Kargı/Bay
  387. KARGIN Meşbu
  388. KARGUY 1- Bir atmaca türü 2- Gözetleme kulesi, dağ başlarına yapılan yüksek yapı - İran Türkmenleri oymak beylerinden
  389. KARHAN birl. Kar/Han - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  390. KARIK Karışık, melez - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  391. KARIKSIZ Saf, temiz, karışık olmayan
  392. KARIMIŞ karışık, karışmış - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  393. KARINÇIK Bakış, nazar, göz kaçamağı - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  394. KARINDAŞ 1- Kardeş, kardeşlik 2- Kız kardeş, bacı (Kazak ve Kırgızlarda)
  395. KARKIN (Kargın) - Oğuz Kağan’ın torunlarından
  396. KARKINBAY birl. Karkın/Bay
  397. KARKIŞ birl. Kar/Kış
  398. KARLIGAN karlar eriyince açan bir dsağ çiçeği
  399. KARLIK Karlı arazi, karlı dağ - Özbeklerin, Karakalpak oymağı dip dedelerinden
  400. KARLU Karlı, kar almış
  401. KARLUBEK birl. Karlı/Bek
  402. KARLUGAÇ Kar çiçeği - Manas destanında adı geçen bir kız
  403. KARLUK (Karlı, karlık)
  404. KARMAS Karıştırmaz (Soyunu, neslini) - Artukoğulları beyliğinden İlgazi beyin oğlu
  405. KARŞI Karşıt, zıt - Başkurt oymak beylerinden
  406. KARŞIT Karşı - Türk mitolojisinde, Ülke’nin yedi oğlundan biri ve Temizlik Tanrısı
  407. KARTAL İri kanatlı avcı kuş (Karatal)
  408. KARTAN birl. Kar/Tan
  409. KARTANBAY birl. Kartan/Bay - Kırgız oymak beylerinden
  410. KARTARKAN birl. Kar/Tarkan
  411. KARTAY birl. Kar/Tay
  412. KARUÇ 1- Karış, karışık 2- Kara uç - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  413. KARYAĞDI birl. Kar/Yağdı (. . . Doğumu, kar yağdığı sırada olan)
  414. KARYAĞDI HATUN birl. Karyağdı/Hatun - Halen Ankara’da türbesi bulunan, Otmanlılar döneminde yaşamış ve ermiş olduğu söylenen bir hanım
  415. KASAR 1- Keser 2- kasıntı, afili 3- Fırtına - Çengiz Kaan’ın kardeşlerinden
  416. KASMIŞ Afili, fiyakalı, kasıntı - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  417. KAŞ Kaş, korkusuzluk, cesaret - Altay Türkleri, Taraga oymağı beylerinden
  418. KAŞGA (Kaşka)
  419. KAŞGAR Cesur, üstün vasıflı
  420. KAŞKA 1- Yiğitlik, mertlik 2- Üstün vasıflılık 3- Dayanıklılık, metanet - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  421. KAŞKA TAMAN birl. Kaşka/Taman - Kırgızların, Mündi oymağı beylerinden
  422. KAŞKABARS birl. Kaşka/Bars
  423. KAŞKABAY birl. Kaşka/Bay
  424. KAŞKATİMUR birl. Kaşak/Timur
  425. KAŞKAY birl. Kaşka/Ay - İran Türkmenleri oymak beylerinden
  426. KAŞKULİ birl. Kaş/Kulu - İran Türkmenleri Karguy oymağı beylerinden
  427. KAŞUK Dayanıklı, metin - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  428. KATAK Katı, sert
  429. KATAK BAĞATUR birl. Katak/Bahadır - Çengiz Kaan dönemi, Kerayet asıllı bey ve komutanlardan
  430. KATAN 1- Sert, katı 2- Saplayan, (Kargı, ok) 3- Ekleyen, artıran
  431. KATAR (Katan) - Kazak hanlığı dönemi beylerinden
  432. KATAR HAN birl. Katar/Han - Kıtay hanlarından
  433. KATAR TİGİN birl. Katar/Tigin
  434. KATAY birl. Katı/Ay - Başkurt oymak beylerinden
  435. KATGI (katkı) 1- Katı, sert, haşin 2- Yarar, yararlılık 3- Neşe, şenlik
  436. KATGIÇ Katı, sert, dayanıklı, haşin
  437. KATI sert, dayanıklı, haşin, güvenli, admakıllı, etraf - Karahanlılar dönemi beylerinden etraflıca
  438. KATLICAK Katıca, sertçe, şiddetli
  439. KATIALP birl. Katı/Alp
  440. KATIGEZ birl. Katı/Gez
  441. KATIGU Çalışkan, gayretli, azimli
  442. KATIGÜN birl. Katı/Gün
  443. KATIĞDI Çok katı, şiddetli, kuvvetli
  444. KATIK 1- Katı, sert, güçlük, şiddet 2- Katılan, katılım 3- Ekmek, yemek
  445. KATIKAN birl. Katı/Kan - Avarlar devleti, bey ve komutanlarından
  446. KATILGAN Dayanıklı, metin, sert
  447. KATILIK Güçlük, sertlik, dayanıklılık, haşinlik
  448. KATILIKALP birl. Katılık/Alp
  449. KATIRHAN birl. Katır/Han - Karahanlı hanlarından
  450. KATIRAK Katıca, haşince
  451. KATIYEL birl. Katı/Yel (Kuru rüzgar)
  452. KATIZ 1- Ağaç kabuğu 2- Tarçın
  453. KATLAV Zırh, siper
  454. KATLIG Katılık, sertlik
  455. KATMIŞ 1- Saplamış 2- Katılaşmış 3- Eklemiş - 1- Karahanlılar dönemi komutanlarından 2- Sogay destanların da adı geçen bir bey
  456. KATRAG HAN (Katırak han) - Bulgar Hanlarından
  457. KATUK (Katık) - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  458. KATUN (Hatun) İmparatoriçe, Kağan eşlerine verilen bir unvan. (Kadınsözcüğü buradan gelir)
  459. KAVAN Kovucu, defedici - Öketay kaan dönemi komutanlarından
  460. KAVÇIN Konuk, kısa süreli misafir
  461. KAVŞIT 1- Kavuşma, vuslat, kavuşulan yer - Divaı Lügat’de adı geçen bir bey
  462. KAVURT 1- Kurt 2- Kaşmet, ihtişam 3- Dayanıklılık, kalıcılık - Alparslan Han’ın kardeşi. Çağrı Beğin oğullarından
  463. KAVUŞ 1- Menzil, kavuşulacak yer 2- Buluşma, buluşma yeri
  464. KAY 1- Tipi, kar fırtınası 2- Masal, hikaye
  465. KAYA Taş bloğu mec. 1- Sertlik, sağlamlık, yıkılmazlık, dayanıklılık 2- İhsan, inayet
  466. KAYA ALP birl. Kaya/Alp - Ertuğrul Beyin dedesi
  467. KAYABAŞ birl. Kaya/Baş
  468. KAYABAY birl. Kaya/Bay
  469. KAYABEK birl. Kaya/Bek
  470. KAYADUR birl. Kaya/Dur
  471. KAYAER birl. Kaya/Er
  472. KAYAGÜN birl. Kaya/Gün
  473. KAYAHAN birl. Kaya/Han
  474. KAYAK Kayık, sandal
  475. KAYALAK 1- Kayık, sandal 2- kaya, kayalık - Sogay destanlarında adı geçen bir bey
  476. KAYAN 1- Çığ, çığ kümedsi 2- Sel, sel suyu - Ergenekon destanında adı geçen bir bey
  477. KAYANHAN birl. Kayan/Han - 1- Avarlar devleti hanlarından 2- Çengiz Kaan dönemi, Nayman hanlarından
  478. KAYANSALAR birl. Kayan/Salar - Harzemşahlar devleti, bey ve komutanlarından
  479. KAYANSALÇUK birl. Kayan/Salçuk - Timur Kürkan Han dönemi beylerinden
  480. KAYAR 1- Sel, sel suyu 2- Gurur, onur
  481. KAYAŞ Hısım, akraba, kavim kardaş
  482. KAYATEKİN birl. Kaya/Tekin
  483. KAYATİMUR birl. Kaya/Timur
  484. KAYÇI Masalcı, destancı
  485. KAYDU 1- Katı, sert, şiddetli 2- Kaygı, hüzün 3- Sel, sel suyu
  486. KAYDUHAN birl. Kaydu/Han - 1-Çengiz Kaan’ın dip dedelerinden 2- Çağatay hanlarından 3- Öketay Kaan’ın torunlarından 4- Geyük Han’ın yeğenlerinden
  487. KAYGAÇ Kayık, sandal
  488. KAYGAŞ Mucize, olağanüstülük
  489. KAYGIN 1- Üzgün, kaygılı 2- İsyankar, isyan halinde
  490. KAYGU Kaygı, endişe, titizlik
  491. KAYGULU Kaygılı, mahzun - Özbeklerin, Konrat ve Oktamgalı oymakları, dip dedelerinden
  492. KAYGUN Mahzun, üzgün, müteessir
  493. KAYGUSUZ Vurdumduymaz, gailesiz, umursamaz - Otmanlılar döneminde yaşamış, halk ozanlarından (Kaygusuz Abıdal)
  494. KAYHAN birl. Kay/Han
  495. KAYI 1- Sel 2- Kar fırtınası 3- Muhkem, iyi korunan - Otmanlıların bağlı bulunduğu Oğuz boyu 2- Türkmenlerin, Göklen oymağı dip dedelerinden
  496. KAYİNAL HAN birl. Kayı/İnal/Han - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  497. KAYI YABGU birl. Kayı/Yabgu - Oğuz destanında adı geçen bir bey. Tuman Han’ın oğullarından
  498. KAYIACAR birl. Kayı/Acar
  499. KAYIALP birl. Kayı/Alp
  500. KAYIER birl. Kayı/Er
  501. KAYIGATU birl. Kayı/Katı
  502. KAYIHAN birl. Kayı/Han - Oğuz Kağan’ın torunu, Gül Han’ın oğlu
  503. KAYIKTEGEN birl. Kayık/Tegen - Türkmenlewrin, Göklen oymağı dip dedelerinden
  504. KAYIR 1- Kayırma, hamilik, destek 2- Heybet, gösteriş 3- Azim, kararlılık
  505. KAYIRGAŞ 1- Deste, demet 2- Kayırıcı, koruyucu
  506. KAYIRMIŞ Kayıran, kayırıcı, destekçi
  507. KAYIRŞI 1- İçli, merhametli 2- Karşı, muhalif, hizip
  508. KAYITGAN Dik başlı, boyun eğmeyen
  509. KAYITMAS Adil, adaletli - Cezire beylerinden, İzeddin beyin komutanlarından
  510. KAYKAN birl. Kay/Kan
  511. KAYMAS Adaletli, düzenli - Selçuklular dönemi Musul atabeylerinden
  512. KAYNAK Pınar, göze
  513. KAYNAR 1- Pınar, göze 2- Ateşli, kızgın
  514. KAYNARCA 1- Kaynak, pınar, menba 2- Ilıca, banyo
  515. KAYRA Yardım, inayet
  516. KAYRAL Yardım, destek
  517. KAYRALDIĞ 1- Destekli, torpilli 2- Eli açık, cömert
  518. KAYRIM Arka, destek, inayet
  519. KAYRU Geri, arka, destek
  520. KAYTAG Aldatıcı, adaletsiz, hilebaz
  521. KAYTBAY Adil, adaletli, hakkaniyetli
  522. KAYTMAZ Adil
  523. KAYTUN Yardımsever - Oğuz Kağan’ın torunlarından
  524. KAYURTAR Kurtarıcı, yardımsever - Kulagu Han’ın komutanlarından
  525. KAZAK 1- Kaçak, kıpçak, merkezden uzak kalan 2- Otoriteye bağlı olmayan, başına buyruk 3- Gezgin, derbeder
  526. KAZAK HAN birl. Kazak/Han
  527. KAZAKBAY birl. Kazak/Bay
  528. KAZAKBEG birl. Kazak/Bey
  529. KAZAKER birl. Kazak/Er
  530. KAZAN 1- Kazanç, kazanım, birikim, artı değer, bolluk 2- Kızan, kızgın
  531. KAZAN HAN birl. Kazan/Han - 1- Çağatay hanlarından 2- Altınordu hanlarından 3- Kazan hanlığının kurucusu ve ilk hanı
  532. KAZANBAY birl. Kazan/Bay
  533. KAZANBEG birl. Kazan/Bey
  534. KAZANCI (Kazanç, Kazançı) - Türkmenlerin, Sarık oymağı dip dedelerinden
  535. KAZANCUK 1- Kazanç, kar, getiri 2- Yemek kazanı, tencer - Özbeklerin, Konrat ve Oktamgalı oymakları dip dedelerinden
  536. KAZANÇ Gelir, kar, artı değer, getiri
  537. KAZANER birl. Kazan/Er
  538. KAZGAN Kazan, kazanç - Buhara hanlığı hanlarından
  539. KAZGURT (Kazırgan)
  540. KAZILIK 1- Kazık 2- Kazma aleti 3- Kızgın, celalli
  541. KAZILIK KOCA birl. Kazlılık/Koca - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  542. KAZIRGAN Şamanist gelenekte, kötü ruhların, doğruluğa gelmesi için, geçici bir süre için kaldığı ateş çukuru. Bir nevi cehennem
  543. KAZU Nimet, kazanç
  544. KAZUK (Kozu, Kazık) 1- Kazma 2- Kazık, sırık
  545. KEBEK Kabuk, ağaç kabuğu - Çağatay hanlarından
  546. KEBENÇ İtimat, güven, hoşnutluk
  547. KEBENÇÜ Hoşnut, bahtiyar
  548. KEÇİG 1- Geçit, köprü 2- Mutlu, sevinçli
  549. KEÇİKLİĞ Mutlu, sevinçli
  550. KEÇİR Bağışlayıcı, affedici
  551. KEÇKATULMUŞ birl. Geç/Katılmış - Türk mitolojisinde adı geçen, Oğuz beylerinden
  552. KEÇÜRGEN Bağışlayıcı, affedici
  553. KEDİMLİG 1- Zırh, demirağ 2- Giyimlik, giysi
  554. KEKMEN Olgun, ergin, ermiş
  555. KELDİBAY birl. Geldi/Bay
  556. KELDİBEK birl. Geldi/Beğ
  557. KELESİN Gelesin, gelik, halife - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  558. KELEŞ Alımlı, yakışıklı, cıvan
  559. KELEZTİ Hayal, serap
  560. KELGİN Gelgin, suyu kabaran ırmak
  561. KELİŞTÜ Olgunluk, gelişim, suhulet
  562. KELTEÇİ Gelici, gelecek olan, halef
  563. KEMEÇ Asker, askeri görevli
  564. KENÇEK (Gençık, Genç)
  565. KENÇLİYÜ Oğuz beylerinin, özellikle güz kurultayların dan sonraki toy ve şölenlerde, kendi mallarını yağmalatıp, halka dağıtılması için kurdukları büyük sofra. Yağma sofrası
  566. KENDÜZ Nefs, can, ruh
  567. KENESARU birl. Kene/Saru - Kazak hanlarından. Abılay Han’ın torunu (Bazı kaynaklarda "Kuni saru" olarak da geçer)
  568. KENEŞ İstişare, müşavere
  569. LENGEŞ Keneş
  570. KENGEŞLÜ Danışık, anlaşık, dayanışmalı - İran Türkmenleri, oymak beylerinden
  571. KENDİL Gönül, gönüllü, temiz yürekli
  572. KENİ (Kuni) Adaletli, adil, dengeli
  573. KEPKE Örnek, numune
  574. KEPTİK 1- Latif, şakacı 2- Eşit, müsavi
  575. KERAMUN Karaman, esmer tenli - Kutluğ Timur Han;ın kızlarından
  576. KARAY birl. Ker/Ay
  577. KERAYET Sahil, kıyı, plaj
  578. KEREGÜ Ev, çadır, barınak
  579. KEREKLİ Gerekli, elzem, ihtiyaç
  580. KEREKTÜ İhtiyaç, lüzum, zaruret
  581. KEREKÜLÜG Çadırlı, göçebe
  582. KERELTİ Tanıklık, şehadet
  583. KEREN Ulu, kebir, kadir
  584. KEREŞ Kiriş, yay kirişi - Altay Türkleri, Çor oymağıo dip dedelerinden
  585. KERİ 1- Eski, kadim, geride kalan 2- Germekten, gerilmiş, gergin
  586. KERİK (Keri)
  587. KERİNÇSİZ Eşsiz, binasir, emsalsiz
  588. KERKİ Balta, nacak
  589. KERKİT Nacak - Altay Türkleri, Kişiler oymağı dip dedelerinden
  590. KERTÜK (Kertik) 1- Ağaca bıçakla çizilen çizgi 2- yapay, suni
  591. KESEN 1- keskin, kesici 2- Bölüm, ara
  592. KESİ Keskin, kesen, kesici, sert
  593. KESİK Kesi, keskin
  594. KESİKOCA birl. Kesi/Koca - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  595. KESKİN 1- Sert mizaçlı, asabi 2- Uç, ekstrem 3- Kesici
  596. KESKİNALP birl. Keskin/Alp
  597. KESKİNAY birl. Keskin/Ay
  598. KESKİNBAY birl. Keskin/Bay
  599. KESKİNBEG birl. Keskin/Beğ
  600. KESKİNER birl. Keskin/Er
  601. KEŞİKÇE 1- Muhafız, koruyucu 2- Defa, sıra, adet
  602. KEŞİKÇİ 1- Israrlı 2- Nöbetçi
  603. KET 1- Darbe 2- Yılmaz, azimli, kararlı
  604. KETBUĞA birl. Ket/Boğa - 1- Kulagu Han’ın akraba ve komutanlarından 2- Mısır- Türk kölemenleri devleti, vali ve komutanlarından
  605. KETÇİK Darbecik - Altay Türkleri, Çorum oymağı dip dedelerinden
  606. KETE Ulu, büyük
  607. KETEBEG birl. Kete/Bey - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  608. KETKARA birl. Ket/Kara
  609. KETKARA TUDUN birl. Ketkara/Tudun - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  610. KEYİK Baht, mutluluk
  611. KEYKATU (Keykatu Han) birl. Keyik/Katu - İlhanlı hanlarından Argun Han’ın oğlu
  612. KEZEGEN Gezgin, çapkın
  613. KEZGEN Gezgin, çapkın
  614. KEZGİÇ Gezgin
  615. KEZİK Cesaret, atılganlık, cüret
  616. KEZİR (Kizir, keser) Cesur, cüretkar
  617. KIBI Keşif, buluş
  618. KICIR Öç duygusu, intikam
  619. KICURGAN Gösterişli, mağrur
  620. KIDIK Gedik, güdük - . . Kırgızların, Togay ve Bugu oymakları dip dedelerinden
  621. KIĞILCIM Kıvılcım, şerare
  622. KIĞITDUK Davet, ikram
  623. KILAĞI Kılıç ve bıçakların bilendikten sonra ağız kısmında meydana gelen çizgi
  624. KILAĞUZ Kılavuz, rehber
  625. KILAVUN Düğün hediyesi
  626. KILDI 1- Yaratıcı, yapıcı 2- Etken, amil
  627. KILDIHAN birl. Kıldı/Han - Kıpçak hanlarından Canı Han’ın oğlu
  628. KILGI 1- İstem, irade 2- Yaratılmış, kılınmış
  629. KILICI Yaratıcı, yapıcı, halik, kadim
  630. KILIÇ (Kıl-Uç) Silah - Otmanlılar dönemi denizcilerinden
  631. KILIÇ BUĞRA HAN birl. Kılıç/Buğra/Han - Karayanlı hanlarından Satuk Buğra Han’ın torunu
  632. KILIÇ TAMGAÇ HAN birl. Kılıç/Tamgaç/Han - Selçuklular (Sançar Han) dönemi, komutan ve Semerkant valilerinden
  633. KILIÇ ALP birl. Kılıç/Alp - Suriye Selçuklularından, Nureddin beyin komutanı
  634. KILIÇARSLAN birl. Kılıç/Arslan - Anadolu Selçukluları Hanlarından, Kutalmış beğ’in torunu. (Aynı sülaleden, bu ad ile üç han gelmiştir. Bunların içinde en ünlüleri, birincisi olup, haçlı seferlerine karşı koyuşu ve dünya savaş literatürüne geçen "gerilla savaşlarının" ilk örneklerini vermesi bakımından oldukça ilginç ve renkli bir kişiliktir. )
  635. KILIÇAY birl. Kılıç/Ay
  636. KILIÇBARS birl. Kılıç/Bars
  637. KILIÇBAY birl. Kılıç/Bay
  638. KILIÇBOĞA birl. Kılıç/Boğa
  639. KILIÇER birl. Kılıç/Er
  640. KILIÇHAN birl. Kılıç/Han
  641. KILIÇKAN birl. Kılıç/Kan - Karahanlılar dönemi, bey ve komutanlarından
  642. KILIÇTİMUR birl. Kılıç/Timur
  643. KILIG 1- yaradılış, huy, karakte 2- Beceri, iş, yapıcılık
  644. KILIGLI 1- İyi huylu, ahlaklı, görgülü 2- Becerikli, çalışkan, işgüzar
  645. KILIK Kılıg
  646. KILIN 1- Huy, yaradıliş 2- Naz, işve
  647. KILINÇ Kılınış, huy, karakter
  648. KILIVAN Hediye, bahşiş, ödül
  649. KILUÇ Kılıç
  650. KIMAÇA Engel, mania
  651. KIMAR Komar, homar, yakışıklı, cezbedici - Oğuznamede, Yafesin oğlu, Türk’ün kardeşi
  652. KIMIRTU Kıpırdanış, devinim, jest
  653. KIMIZ Ekşi, mayhoş anlamına gelen ve kısrak sütünden yapılan bir içki - Sibir hanlarından, Göçüm Han’ın kızı
  654. KIMNA Sürekli, daima, her zaman
  655. KIN 1- Silah muhafazası 2- Gayret, çalışma 3- Suç, cürüm, ayıp
  656. KINAGU 1- Ceza, cezalandırma 2- Çalışma, aktivite
  657. KINALP birl. Kın/Alp
  658. KINAY Aktif, çalışkan
  659. KINCAL İnce, narin, zayıf
  660. KINÇAK Bıçak kılıfı
  661. KINGAL İnce, narin
  662. KINGIR Metin, dayanıklı, sebatkar
  663. KINIK 1- Gayret, gayretli, çalışkan 2- Muhterem, şerefli, hakim - Oğuz Kağan’ın torunu Deniz Han’ın oğlu
  664. KIP Baht, talih
  665. KIPÇAK 1- Merkezde kaçmış, uzaklaşmış ve bir otoriteye bağlı bulunmayan 2- Çayırlık, geniş toprak, sahipsiz boş ve geniş arazi 3- Ağaç kovuğu 4- Bahtı açık, talihli - 1- Türkmenlerin, Teke, Toktamış ve Salur oymaklarının dip dedelerinden 2- Kazakların, Ortayüz bölüğü oymak beylerinden 3- Kırgızların, İçgilik oymağı dip dedelerinden 4- Altayların, Teleut oymağı dip dedelerinden
  666. KIR 1- Kırmak. . . dan Kırış, kesiş, kırma, yarma eylemleri 2- Ak’a yakın kirli beyaz renk 3- mec. Olgunluk, tecrübe - 1- Türkmenlerin, Teke, Ötemiş, ve Ersarı oymaklarının dip dedelerinden 2- Özbeklerin, Konrat oymağı dip dedelerinden
  667. KIRAÇ 1- Kırlaşmış, kıra çalan, kır gibi 2- Kırıcı, kırık, yarık 3- Verimsiz toprak, yaşlı toprak
  668. KIRAÇATA birl. Kıraç/Ata - Göktürkler dönemi kam’larından
  669. KIRAÇKOCA birl. Kıraç/Koca
  670. KIRAL birl. Kır/Al - Kırgızların, Karatol ve Kutay oymakları dip dedelerinden
  671. KIRALP birl. Kır/Alp
  672. KIRAN 1- Bozgun yapan, düşmanı yok eden 2- Dağ yamacı 3- Yön, kenar, kıyı
  673. KIRANALP birl. Kıran/Alp - Selçuklular dönemi, bey ve komutanlarından
  674. KIRANAY Birl. Kıran/Ay
  675. KIRANBAY birl. Kıran/Bay
  676. KIRANBEGÜM birl. Kıran/Begüm
  677. KIRANER birl. Kıran/Er
  678. KIRANHAN birl. Kıran/Han
  679. KIRARSLAN birl. Kır/Arslan
  680. KIRAT birl. Kır/At
  681. KIRAY 1- Genç, delikanlı 2- Kıran, kan dökücü, vurguncu
  682. KIRBAY birl. Kır/Bay
  683. KIRBOĞA birl. Kır/Boğa
  684. KIRCA Kıra çalan, , kırlaşmış mec. Olgun, bilge
  685. KIRCI 1- Kırıcı, sert mizaçlı 2- Kenar, uç, sahil
  686. KIRÇİÇEK birl. Kır/Çiçek
  687. KIRER birl. Kır/er
  688. KIRGI 1- Kırım 2- Bir atmaca türü
  689. KIRGIL Kırık, üzgün, kırgın - Manas destanında adı geçen bir bey
  690. KIRGIN 1- Gönül kırgınlığı 2- Bozgun
  691. KIRGIZ 1- Kırgıncı, bozguncu, geçimsiz 2- Kırk/Uz 3- Numune, örnek 4- Kırk/Kız - Şecerei Türk’e göre, Oğuz Kağan’ın yeğeni
  692. KIRGIZBAY birl. Kırgız/Bay
  693. KIRGIZER birl. Kırgız/Er
  694. KIRHAN birl. Kır/Han - Bir ara Sivas valiliği de yapmış olan Havarezmler devleti bey ve komutanlarından
  695. KIRICI 1- Kıran, bölen, yaran mec. Sert mizaçlı, gönül kırıcı 2- Kenar, sahil
  696. KIRIK Kırılmış, bölünmüş - Türkmenlerin, Göklen oymağı dip dedelerinden
  697. KIRIM 1- Kırış, bozgun, katliam 2- Kırgınlık, küskünlük 3- Uç nokta, kenar
  698. KIRIY Sahil, kenar
  699. KIRKARIK birl. Kırk/Arık - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  700. KIRKAY birl. Kırk/Ay
  701. KIRKER birl. Kırk/Er
  702. KIRKIN Bahşiş, hediye
  703. KIRKİL birl. Kırk/İl
  704. KIRKLI Eski, şamanist gelenekten, bazı değişiklikler yada dinsel motiflerin de eklenmesiyle, bugünlere kadar gelen bir inanca göre; gerçek anlamı "kırk ünlü ata ruhunun koruması altındaki kişi"
  705. KIRKUZ birl. Kırk/Uz
  706. KIRMAN Kırma yeri, Kırman, harman
  707. KIRTAY birl. Kır/Tay - Mısır- Türk kölemenleri devleti, Halep valilerinden
  708. KIRYAĞIZ birl. Kır/Yağız - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  709. KISIG 1- Hapis, dar yer 2- Kısıtlı, bağımlı
  710. KISIGLU Hapis, mahpus, kıstırılmış
  711. KISRIK Utangaç, mahçup
  712. KISTAVUL Acele, aceleci, telaşlı
  713. KIŞIL Kışlık, kış için ayrılmış
  714. KIŞLAK Kışın kalınan yer, ez, kışlık ev
  715. KITAY 1- Çinliye benzeyen , Çinliye karışmış 2- Kutay - 1- Kırgızların, Togay, Soldu oymakları, dip dedelerinden 2- Özbek oymak beylerinden
  716. KITAY BAGATUR birl. Kıtay/Bagatur - Timur Kürkan Han’ın komutanlarından
  717. KITAYHAN birl. Kıtay/Han - Harzem hanlarından Atsız Han’ın oğlu. İlarslan’ın kardeşi
  718. KIVANÇ Gurur, kıvanma, sevinme, öğünme, mutlu olma, kendine güvenerek ve öğünerek sevinme hali
  719. KIVAM Olgunluk, yeterlilik
  720. KIVAMBEK birl. Kıvam/Beğ - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  721. KIVANDUK Kıvançlı, mutlu
  722. KIVIK Ara, fasıla
  723. KIVILCIM Ateş parçası, şerare
  724. KIVLIK Kıvanç ve mutluluk nedeni
  725. KIVRAK 1- Kıvançlı 2- Hareketli, dayanıklı
  726. KIVRIM Hare, iltiva
  727. KIYAGAN (Kıyan) - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  728. KIYAK 1- gaddar, acımasız 2- Kayak, kaydıraç 3- Çekicilik, cazibe
  729. KIYAL İmge
  730. KIYAN 1- Dağdan hızla akan sel suyu 2- Gaddar, acımasız, kıyıcı
  731. KIYANALP birl. Kıyan/Alp
  732. KIYANAY birl. Kıyan/Ay
  733. KIYANBASAT birl. Kıyan/Basat - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  734. KIYANBAY birl. Kıyan/Bay
  735. KIYANER birl. Kıyan/Er
  736. KIYANHAN birl. Kıyan/Han - 1- Kıyatlar devleti hanlarından 2- Oğuzname’ye göre Ergenekon’da yaşamış hanlardan
  737. KIYANKARA birl. Kıyan/Kara
  738. KIYANGÜÇ birl. Kıyan/Güç
  739. KIYANSELÇUK birl. Kıyan/Selçuk - . . Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  740. KIYANSU birl. Kıyan/Su
  741. KIYANTAŞ birl. Kıyan/Taş
  742. KIYAT Çekici, cazibeli - Çengiz Kaan’ın bağlı olduğu oymağın adı
  743. KIYATÇIĞ birl. Kıyat/Çığ - Çağatay Han dönemi komutanlarından
  744. KIYGA Zeki, çok akıllı
  745. KIYGI Zeka, deha
  746. KIYIK 1- Zeka, dahi 2- Çekici 3- Kaçak, kapçak
  747. KIYIKSIZ Kaçmaz, sözünden dönmez, düz
  748. KIYIN 1- Akid, sözleşme, anlaşna 2- Güç, kudret, otorite
  749. KIYIŞKAN 1- Sözünün eri, sözünde duran 2- Cesur, gözüpek
  750. KIYMAÇ Gamze
  751. KIYNAK 1- Ünlü, meşhur 2- pençe, kartal pençesi
  752. KIYUK 1- Mutluluk 2- Geyik
  753. KIZARIK 1- Kızıl, kızıllaşmış 2- kızgın, kızağan
  754. KIZGAN Kızgın, kızışmış
  755. KIZGIN Kızıllaşmış, asabi, kızağan - Gazan Han’ın bakanlarından
  756. KIZI Şiddet, asabiyet, kızama, kızgınlık
  757. KIZIK 1- Kızgın, asabi 2- Kısık, hapis - Oğuz Kağan’ın torunlarından
  758. KIZIL 1- Kırmızı, al 2- Altın 3- Kızmış, kızarmış, kızgın - 1- Altay Türkleri eski oymak beylerinden 2- Türkmenlerin, Yaymut ve Küçüktatar oymakları, dip dedelerinden
  759. KIZILALMA birl. Kızıl/Elma - Olgun, kızarık elma anlamı, bir sembol ve imgedir. Ülkü’yü motivasyonu içerir. Bazen, fethedilmesi gereken illeri ifade eder, çoğu kez ise bütün Türklerin, tek bayrak altında toplandığı devletin, "Birleşik Türk devletleri"nin imgesi
  760. KIZILALP birl. Kızıl/Alp - Selçuklular dönemi uç beylerinden
  761. KIZILARSLAN birl. Kızıl/Arslan - Alparslan Han’ın torunlarından
  762. KIZILATA birl. Kızıl/Ata
  763. KIZILAY birl. Kızıl/Ay
  764. KIZILAYAĞ birl. Kızıl/Ayak - Türkmenlerin, Ersarı ve Ok oymakları, dip dedelerinden
  765. KIZILBARS birl. Kızıl/Bars
  766. KIZILBAŞ birl. Kızıl/baş - 1- Kırgızları, İçgilik ve Tayıt oymağı, dip dedelerinden. 2- Salçuklu ve Otmanlı dönemlerinde, yöneticiler tarafından, Alevi-Bektaşi Türkmenler için kullanılan genel bir sıfat
  767. KIZILBAY birl. Kızıl/Bay
  768. KIZILBEK birl. Kızıl/Bek
  769. KIZILBÖRİ birl. Kızıl/Böri
  770. KIZILBUĞA birl. Kızıl/Boğa - Salçuklular dönemi, Azerbaycan atabeylerinden.
  771. KIZILBUKA birl. Kızıl/Boğa - Göktürkler dönemi beylerinden. Kürşad’ın kırklarından.
  772. KIZILER birl. Kızıl/Er
  773. KIZILGU Kızarmış, kızgın - Kırgızların, Mürdi oymağı, dip dedelerinden.
  774. KIZILHAN birl. Kızıl/Han - . . 1- Şamamist gelenekte Tanrı sıfatlarından 2- Oğuz Kağan dönemi bey ve komutanlarından.
  775. KIZILKURT birl. Kızıl/Kurt - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı, dip dedelerinden.
  776. KIZILKÖZ birl. Kızıl/Göz - Türkmenlerin, Teke ve Ötemiş oymakları dip dedelerinden
  777. KIZILOK Birl. Kızıl/Ok
  778. KIZILOTAĞ birl. Kızıl/Otağ - Kağan ya da Han’ların verdikleri, toy ve şölenlerde, kız çocuk sahiplerinin oturduğu, şeref tribünü
  779. KIZILTAN birl. Kızıl/Tan
  780. KIZLITAŞ birl. Kızıl/Taş - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Semiz ve Baganalı oymakları dip dedelerinden
  781. KIZILTAY birl. Kızıl/Tay
  782. KIZILTUĞ birl. Kızıl/Tuğ
  783. KIZIMTAY birl. Kızım/Tay (Kızmaktan kızgınlık) Tay
  784. KIZIRAK (kızarık, kızrak) Nadir, ender rastlanan - Türkmenlerin, Tekeli ve Sıçmaz oymakları dip dedelerinden
  785. KİÇİ 1- Kişi, adam, insan 2- Küçük, minyon 3- Geçmiş, geçik, eski 4- Keçi
  786. KİÇİCİK 1- Kişicik, insancık 2- Küçük, minyon
  787. KİÇİGÖZ birl. Kiçi/Göz - Türkmenlerin, Çavdur oymağı dip dedelerinden
  788. KİÇİK 1- Küçük, minyon, Geçik, geçmiş
  789. KİÇİK BEGÜM birl. Kiçik/Begüm - Babür Han’ın akrabalarından bir hanım
  790. KİÇİKHAN birl. Kiçik/Han - Hun devleti dönemi komutanlarından
  791. KİÇİK KOCA birl. Kiçik/Koca - babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  792. KİÇİN Zincir - Tuna Bulgarları Hanlarından
  793. KİÇİÖREN birl. Kiçi/Ören
  794. KİÇİYÜZ birl. Kiçi/Yüz - Kazakların, üç büyük bölüğünden biri
  795. KİÇKİ 1- Eski, kadi 2- Kişi, insan
  796. KİÇKİNE (Giçgine) Geçkin, geçmiş kadim - Babür Han dönemi beylerinden
  797. KİDGÜ Giyim, giysi, elbise
  798. KİLÜGEN BAGATUR birl. Kilügen/Bagatur - Çengiz Kaan dönemi, bey ve komutanlarından
  799. KİLÜKEN Gülen, güleç, güleryüzlü, mütebessim
  800. KİNDİK Orta, odak, merkez
  801. KİNEŞ Şura, meşveret, kongre
  802. KİREY (Girey, geray, keray) - 1- Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, YediUruk oymağı dip dedelerinden 2- Türkmenlerin, Yaymut oymağı, dip dedelerinden 3- Başkurtların eski dönem oymak beylerinden
  803. KİRİŞ Sinirden ve bağırsaktan yapılan sicim. Ok yayı olarak da kullanılır.
  804. KİRTİ Doğruluk, gerçekçilik
  805. KİSEK (Kizek, kesik) - Kırgızların, İçgilik oymağı dip dedelerinden
  806. KİŞİLİK Karakter, şahsiyet, insan olma özelliği - Çengiz Kaan’ın Karabudundan, gelip yükselerek komutan olan beylerinden
  807. KİŞKEN (Kiçgen) 1- Küçük, minyon 2- Geçen, geçmiş
  808. KİÇKENTAY birl. Kiçken/Tay . . . minyon, minik
  809. KİŞNİŞ Baklagillerden bir bitki
  810. KİYE Kut, talih, ululuk
  811. KİYELİ Mübarek, saygıdeğer, ulu
  812. KİYELİ KAĞAN birl. Kiyeli/Kağan - Göktürk kağanlarından Kürşad’ın amcası
  813. KİYİK Kiyuk, Geyuk
  814. KİZEK 1- Kesik 2- Nöbet 3- Seyran, gezinti
  815. KİZİK (Kizek)
  816. KİZİR 1- Keser, kesici 2- Gever, gezgin 3- Atılgan, cesur
  817. KİZİROĞLU birl. Kizir/Oğul - Köroğlu destanında adı geçen bir Türkmen beyi
  818. KOBRAT (Kubrat) Derlemek, toparlamak, örgütlemek - Bulgar hanlarından
  819. KOBU (Kovu) Buket, demet - Altay Türkleri, Çor oymağı, dip dedelerinden
  820. KOBURCUK Kabarcık, kabarık, kabadayı - 1- Orus Han’ın oğullarından 2- Timur Kürkan Han’ın, Kıpçak valisi ve komutanlarından
  821. KOBUZ (Kopuz)
  822. KOCA 1- Ulu, saygıdeğer, hürmete layık 2- Bilgili, tecrübeli, görüp geçirmiş 3- Gösterişli, azametli 4- Mert, düz, koç gibi - Babür Han dönemi beylerinden
  823. KOCAALP birl. Koca/Alp
  824. KOCABAŞ birl. Koca/Baş . . . Koruyucu, muhafız
  825. KOCABAY birl. Koca/Bay
  826. KOCABEK birl. Koca/Bek
  827. KOCABUĞA birl. Koca/Boğa
  828. KOCAER birl. Koca/Er
  829. KOCA KULAN birl. Koca/Kulan - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  830. KOCAKURT birl. Koca/Kurt
  831. KOCAMAN 1- Akıllı, bilge 2- İriyarı, cüsseli, heybetli
  832. KOÇ Erkek koyun mec. Düz, mert, yüz yüze döğüşen, hilesiz, yiğit, dayanıklı, yılmaz
  833. KOÇA 1- Koç gibi. . 2- Kibar, centilmen
  834. KOÇAK Koç gibi, cesur yürkli - Er Targın destanında adı geçen bir bey
  835. KOÇAN 1- Centilmen, kibar 2- Koşan, koşucu
  836. KOÇANBÖRÜ birl. Koçan/Böri - Ergenekon destanına göre, Böritaçina’nın oğullarından
  837. KOÇAŞ Rehber, yol gösteren, önde giden
  838. KOÇAY birl. Koç/Ay
  839. KOÇBAY birl. Koç/Bay
  840. KOÇBEY birl. Koç/Bey - Babür Han’ın komutanlarından ( Arayış Han’ın babası)
  841. KOÇER birl. Koç/Er
  842. KOÇER NOYAN birl. Koçer/Noyan - İlhanlılar dönemi komutanlarından
  843. KOÇGAR (Kaçgar, kaşgar) 1- Koç başı 2- Koç gibi, koçyiğit - Harzemşahlar devleti vali ve komutanlarından
  844. KOÇGUR (Koçgar)
  845. KOÇİ Koç gibi, koç yürekli
  846. KOÇİBEY birl. Koçi/Bey - 17. Yüzyıl bilginlerinden
  847. KOÇHAN birl. Koç/Han - Avar hanlarından
  848. KOÇKAN birl. Koç/Kan
  849. KOÇLUĞ ( Koçluk) Koç olacak kuzu - Karakıtay devleti hanlarından
  850. KOÇO Kibar, mert - Öketay Kaan’ın oğullarından Çengiz Kaan’ın torunu
  851. KOÇOTUTUK birl. Koço/Tutuk - Göktürkler (Kapgan Kağan) dönemi, Uygur asıllı bey ve komutanlardan
  852. KOÇU 1- Koç gibi 2- Kibar, centilmen - Otmanlılar (Yavuz Selim Han) dönemi, Bursa valilerinden
  853. KOÇUM 1- Yiğit, mert 2- Koşum, koşma - Ünlü astronom ve bilgin "Uluğ bey" ‘in yeğeni
  854. KOÇUN Düz, hilesiz, temiz yürekli - Çengiz Kaan’ın kardeşlerinden
  855. KOÇUN BİGE birl. Koçun/Bike - Çengiz Kaan’ın kızlarından
  856. KOÇUGAR Mert, yiğit, özü sözü bir
  857. KOÇYİĞİT birl. Koç/Yiğit
  858. KODAN (Kutan) - Salçuklular dönemi komutanlarından
  859. KODAR Mağrur
  860. KODAZ Mağrur
  861. KOKLUĞ Koku, parfüm
  862. KOKULUG Koku, Parfüm
  863. KOKUM Parfüm
  864. KOKUŞ Dalları, ok yapımına elverişli bir ağaç türü
  865. KOLAN 1- Hediye, bahşiş 2- Kollayan, koruyan 3- At, eşek, katır gibi hayvanların, eyerini bağlamaya yarayan kemer
  866. KOLANÇI Kolancı
  867. KOLBAG Kadınların, aksesuar olarak bileklerine taktıkları, boncuklu halka
  868. KOLBAS (Kolbaş, kolbaşı) - Kuman hanlarından
  869. KOLBAŞ Askeri birlik başı, komutan, askeri koruyup kollayan kişi
  870. KOLBAŞI (Kolbaş)
  871. KOLBAY Askeri danışman
  872. KOLCUK Kolcu, muhafız, koruyucu
  873. KOLÇAK Kolcu, koruyucu, kollayıcı - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  874. KOLÇU Muhafız, bekçi
  875. KOLDAGÜÇ Hami, koruyucu, şefkatli, merhametli, yardımsever
  876. KOLDAŞ 1- Silah arkadaşı 2- Arkadaş, birbirini kollayan
  877. KOLGAK İstek, heves, taleb - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  878. KOLGAY Veliaht, şehzade (Kırım ve Kazan hanlıkları döneminde kullanılan bir aksesuar
  879. KOLKA 1- Kolgu, kol takısı 2- Refika, hanım, eş
  880. KOLTAG Arka, himaye, destek
  881. KOLUÇ Kolcu, kolbaşı, komutan
  882. KOLUNÇUĞ Yakarış, niyaz
  883. KOMAN (Kaman, kuman) 1- Yurduna yabancı sokmayan 2- Aman vermeyen 3- Kumral
  884. KOMANBAY birl. Koman/Bay
  885. KOMAS Komayan, bırakmayan, aman vermeyen - Otmanoğullarının dip dedelerinden
  886. KOMUK 1- Kabuk, ağaç kabuğu 2- Hazine, define - Karahanlılar dönemi beylerinden
  887. KOMUR Cesur, gözüpek
  888. KON 1- Yurt, vatan 2- Konak, yerleşim, mekan
  889. KONAÇ Aşiyan
  890. KONAG 1- Konuk, misafir 2- Konuk ağırlanan ev - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu ve Aday oymakları dip dedelerinden
  891. KONALGA 1- Konuk yeri, baş köşe 2- Menzil, konulacak, varılacak yer
  892. KONAT 1- Cana yakın, munis, sokulgan 2- konuk ağırlayıcı, konuksever 3- Birlikte göç eden oba birliği
  893. KONCA 1- Armağan, bahşiş 2, Gül
  894. KONÇUK 1-Aşina, tanıdık 2- Konuk
  895. KONÇUY Kağan kızı, prenses, soylu kız
  896. KONÇUY TENGRİM Konçuy/Tengrim - Koço Uygurları prenseslerinden
  897. KONDU Yerleşik, yerli - Kırgız beylerinden
  898. KONDUBAY birl. Kondu/Bay - Sogay destanlarında adı geçen bir bey
  899. KONDUR Konuksever, cömert
  900. KONGAR 1- Koyu kırmızı renkteki at 2- Kızıla yakın renk tonu - Macar kumanları beylerinden
  901. KONGARALP birl. Kongar/Alp
  902. KONGARATAY birl. Kongar/Atay - Bulgar Hanlarından
  903. KONGARBUĞA birl. Kongar/Boğa
  904. KONGRAT (Kongarat) birl. Kongar/At - İlhanlı hanlarından, Ebu Saidin kızı
  905. KONGUR (Kongar) - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  906. KONGURTAY birl. Kongur/Tay Kızıltay. . - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  907. KONIK Can, ruh, yaşam
  908. KONRAT (Konurat) birl. Konur/At - 1- Kazakların, Ortayüz bölüğü, oymak beylerinden 2- Özbek, oymak beylerinden
  909. KONŞUK 1- Konşu, komşu 2- Yerleşim yeri 3- konuşma, laf
  910. KONUK 1- Misafir 2- Can, ruh 3- Varılacak yer, menzil
  911. KONUKALP birl. Konuk/Alp
  912. KONUKAY birl. Konuk/Ay
  913. KONUKBEK birl. Konuk/Bek
  914. KONUL 1-Kerevetlerin altındaki, yük konan boşluk, yüklük
  915. KONULGA 1- Konuk yeri, baş köşe 2- Konuğa verilen yemek, değerli yemek
  916. KONUR 1- Yakışıklı, civan 2- Gururlu, onurlu, mağrur 3- Kara ve kızıl karışımı renk, at rengi, doru at
  917. KONUR APA birl. Konur/Apa
  918. KONURBÖRİ birl. Konur/Böri
  919. KONUR KOCA birl. Konur/Koca
  920. KONURAKA birl. Konur/Aka
  921. KONURAL birl. Konur/Al
  922. KONURALP birl. Konur/Alp - Otmanlıların ilk dönem komutanlarından ve Otman beğin yakın yoldaşlarından
  923. KONURATA birl. Konur/Ata
  924. KONURAY birl. Konur/Ay
  925. KONURBAY birl. Konur/Bay - Kırgız beylerinden
  926. KONURHAN birl. Konur/Han - Kulagu Han’ın oğlu
  927. KONUŞ 1- Yerleşim, karargah 2- Menzil, varılacak yer
  928. KOPAKHAN birl. Köpek/Han - Naymanlar devleti hanlarından (Tarihçilerin çoğu bu adın köpek olduğu görüşünde birleşiyor olsalar da, ikinci bir şık olarak "Kop/Ak" , çok/ak . . olabileceği de gözardı edilmemelidir. )
  929. KOPAKKULA birl. Köpek/Kula - Babür Han’ın komutanlarından
  930. KOPAN 1- Galip, utkan 2- Ulu, yüksek
  931. KOPTURU Saygı duruşu, tören duruşu
  932. KOPU Kop, çok, çokluk
  933. KOPUN Çoklu, bereket, bütünlük
  934. KOPUZ Saz, bağlama (Kop_Uz)
  935. KOPUZALP birl. Kopuz/Alp
  936. KOPUZAY birl. Kopuz/Ay
  937. KOPUZBAY birl. Kopuz/Bay
  938. KOPUZBEK birl. Kopuz/Bek
  939. KOPUZER birl. Kopuz/Er
  940. KOR 1- Öz, maya, asıl 2- Ateş parçası, ateş
  941. KORAPA birl. Kor/Apa
  942. KORİLÇİ birl. Kor/İlçi - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  943. KOR KAĞAN birl. Kor/Kağan
  944. KOR TULU birl. Kor/Tulu
  945. KORAL birl. Kor/Al
  946. KORALP birl. Kor/Alp
  947. KORALTAN birl. Kor/Altan
  948. KORALTAY birl. Kor/Altay
  949. KORATA birl. Kor/Ata
  950. KORAY birl. Kor/Ay
  951. KORBA Filiz
  952. KORBAŞ birl. Kor/Baş
  953. KORBAY birl. Kor/Bay
  954. KORCU Korucu - Türkmenlerin, Teke, Ötemiş ve Taşayak oymakları, dip dedelerinden
  955. KORDEMİR birl. Kor/Demir
  956. KORDUMAN birl. Kor/Duman
  957. KOREL birl. Kor/El
  958. KORER birl. Kor/Er
  959. KORGAN Korunan yer, kale, kurgan
  960. KORGAVUŞ Savunucu, müdafi
  961. KORHAN birl. Kor/Han - Otmanoğullarının dip dedelerinden
  962. KORIÇI Korucu, koruyucu, bekçi, yasak bölgeleri bekleyen ve koruyan kişi
  963. KORIG 1- Koru, ağaçlık, yeşil bölge 2- korunan, yasak bölge
  964. KORKMAZ Korkusuz, cesur - Mısır- Türk kölemenleri devleti döneminde Malatya valiliği yapan bir bey
  965. KORKUD (Korkut) - Salçuklular (Sançar Han) dönemi, beylerinden
  966. KORKUNÇ Korkutucu, ürkütücü
  967. KORKUT 1- Heybetli, korkutucu, korku salan - Otmanlı şehzadelerinden Yavuz Selim Han’ın kardeşi
  968. KORKUTALP birl. Korkut/Alp - Otman beğ dönemi komutanlarından
  969. KORKUTATA birl. Korkut/Ata . . . Dede Korkut - Oğuzların, Bayat boyundan, Kara Koca’nın oğlu olan bu ulu kişi, yalnızca bir masal ve efsane anlatıcısı değil, aynı zamanda Türklerin sosyal ve kültürel yapısını, en güzel ve net bir biçimde dile getiren, konularında bunu işleyen bunları derleyip toparlayan, o günlerin önemli olaylarının notlarını tutan bir tarihçidir de. Bizler, bu ulu ve bilge kişi sayesinde, Türklerin, sosyal yaşamı, aile yaşamı, yönetim ve siyaset anlayışlarını, kültür anlayışlarını, ad verme biçimlerini, adların önemini, öğrendik. Bu yüzden bu ulus, Korkut Ata’ya çok şey borçludur.
  970. KORMARAL birl. Kor/Maral
  971. KORSU birl. Kor/Su
  972. KORŞAD birl. Kor/Şad
  973. KORTAG birl. Kor/Dağ
  974. KORTAN birl. Kor/Tan
  975. KORTAY birl. Kor/Tay
  976. KORTİMUR birl. Kor/Timur
  977. KORUĞ Yalnızca bir masal ve efsane anlatıcısı değil, aynı zamanda Türklerin sosyal ve kültürel yapısını, en güzel ve net bir biçimde dile getiren, konularında bunu işleyen bunları derleyip toparlayan, o günlerin önemli olaylarının notlarını tutan bir tarihçidir de. Bizler, bu ulu ve bilge kişi sayesinde, Türklerin, sosyal yaşamı, aile yaşamı, yönetim ve siyaset anlayışlarını, kültür anlayışlarını, ad verme biçimlerini, adların önemini, öğrendik. Bu yüzden bu ulus, Korkut Ata’ya çok şey borçludur.
  978. KORMARAL birl. Kor/Maral
  979. KORSU birl. Kor/Su
  980. KORŞAD birl. Kor/Şad
  981. KORTAG birl. Kor/Dağ
  982. KORTAN birl. Kor/Tan
  983. KORTAY birl. Kor/Tay
  984. KORTİMUR birl. Kor/Timur
  985. KORUĞ 1- koru, koruluk, ağaçlıklı bölge 2- Koruma bölgesi, sit alanı 3- Yasak bölge, askeri bölge
  986. KORUK (Koru)
  987. KORUKÇU Koruyucu, korucu, muhafız
  988. KORÜREK birl. Kor/Ürek
  989. KOŞ 1- Koç 2- Dizi, sıra, dize
  990. KOŞAK 1- Koşulan, koşturan 2- Neşide, destansı şiir
  991. KOŞAR 1- Emredici, buyurucu 2- Koşucu, çalışkan, hareketli 3- Dizen, düzenleyen
  992. KOŞAY birl. Koş/Ay - 1- Manas destanında adı geçen bir kız 2- Kazakların, Kiçiyüz bölüğü Bayoğlu ve Aday oymakları dip dedelerinden
  993. KOŞMA Ölçülü, uyaklı söz
  994. KOŞTAMGA birl. Koş/Tamga - Özbeklerin, Konrat ve Naymanlar oymakları dip dedelerinden
  995. KOŞUK 1- Yanyana, birlikte, yaren, dost 2- Koşma, şiir
  996. KOŞUL Hüküm, şart
  997. KOŞULGAN Koşul koyan, buyurucu
  998. KOŞUM 1- Koçum 2- Bağlı, yanyana 3- Atın, eyer, kulan, üzengi vb. malzemelerinin tümü
  999. KOŞUN 1- Asker, savaş birliği 2- Halk, ahali 3- Dizi, dize
  1000. KOTAN (Kutan) - Salçuklular (Berk Yaruk Han) dönemi bey ve komutanlarından
  1001. KOTAN TUĞRUL birl. Kutan/Tuğrul - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1002. KOTKU Alçak gönüllü, mütevazı
  1003. KOY 1- Koyun 2- Merhamet, acıma duygusu
  1004. KOYLU 1- Merhametli 2- İstikamet, yön, yönünü bilen 3- Koyunlu
  1005. KOYMARAL birl. Koy/Maral
  1006. KOYU Merhamet - Altay Türkleri Şor oymağı, dip dedelerinden
  1007. KOYULDAR 1- Merhametli 2- Hürmetli - Sogay destanında adı geçen bir bey
  1008. KOYULMUŞ 1- Merhametli 2- Çalışkan
  1009. KOYUNLU 1- Hun, Hun’lu 2- Merhametli - Türkmenlerin, Ersarı ve Ok oymakları dip dedelerinden
  1010. KOYURGA 1- Hürmet, lütuf 2- Acıma duygusu, merhamet
  1011. KOYURTANG Özgürlük, Hürriyet
  1012. KOZAN Kozalak
  1013. KOZALAK Çam, selvi gibi ağaçların sert çiçeği
  1014. KOZAN Kazan
  1015. KOZGAV Kıyam, isyan, başkaldırma
  1016. KÖPÜRGE 1- Köprü, geçit 2- Savaş davulu
  1017. KÖÇAY birl. Göç/Ay
  1018. KÖÇER birl. Göç/Er
  1019. KÖÇERİ birl. Göç/Eri
  1020. KÖÇET Filiz, sürgün
  1021. KÖÇMEN Göçmen, göçücü - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu ve Baybaktı oymakları dip dedelerinden
  1022. KÖDÜRGÜ Kurban, adak
  1023. KÖGMEN (Gökmen) 1- Tanrısal, ilahi 2- Sayın, saygıdeğer 3- Gücünü Tanrıdan alan
  1024. KÖĞÜZ 1- Göksel, Tanrısal 2- Göğüs, sine
  1025. KÖK 1- Gök 2- Aile, soy
  1026. KÖKBİLGE HAN birl. Kök/Bilge/Han - Uygur hanlarının ünvanlarından
  1027. KÖKBUDAK birl. Kök/Budak
  1028. KÖKCAR Gök/Yar - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Nayman oymağı dip dedelerinden
  1029. KÖKCATIK birl. Gök/Yatık - Kırgızların, Manguş oymağı dip dedelerinden
  1030. KÖKÇAR birl. Gök/Çur
  1031. KÖKÇEK Gökçek
  1032. KÖKÇEOĞUL birl. Gökçe/Oğul - Kırgızların, Edigene oymağı dip dedelerinden
  1033. KÖKDAŞ Emsal, örnek
  1034. KÖKELTAŞ (Gökiltaş) birl. Gök/İltaş - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  1035. KÖKEN Göğen, gelen, 2- Köken, soy, aile
  1036. KÖKETAY birl. Kök/Tay
  1037. KÖKİM 1- Göğüm 2- Soyum, ailem - Türkmenlerin, Ersarı ve Ok oymakları dip dedelerinden
  1038. KÖKLÜ 1- Tanrıdan gelen 2- Soylu
  1039. KÖKMEN (Gökmen)
  1040. KÖKMÜREN birl. Gök/Müren - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Kıpçak oymağı dip dedelerinden
  1041. KÖKÖÇÜ (Kökçü) Gökçü, gökten güç alan, Tanrıdan gelen - Çengiz Kaan’ın başşamanı
  1042. KÖKSAGUN birl. Gök/Sagun - Salçuklular (Sançar Han) dönemi, Semerkant beylerinden
  1043. KÖKSAL birl. Kök/Sal
  1044. KÖKSAY birl. Kök/Say
  1045. KÖKSENGÜN birl. Gök/Sengün - Bilge Kağan dönemi komutanlarından
  1046. KÖKTAN birl. Kök/Tan
  1047. KÖKTAŞ birl. Kök/Taş
  1048. KÖKTAY birl. Kök/Tay - Manas destanında adı geçen bir bey
  1049. KÖKTAYBİGE birl. Kök/Tay/Bike - Çengiz Kaan’ın gelini, Tulay Han’ın evdeşi
  1050. KÖKTEM 1- Bahar 2- Gençlik 3- Deha, akıl
  1051. KÖKTİN birl. Gök/Tin
  1052. KÖKTÜRK (Göktürk)
  1053. KÖL Göl mec. Ululuk, sonsuzluk, derinlik, bilgelik - Altay Türkleri, Koybal oymağı dip dedelerinden
  1054. KÖL BİLGE HAN birl. Köl/Bilge/Han - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  1055. KÖLERKİ HAN birl. Köl/Erki/Han - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  1056. KÖLERKİN birl. Köl/Erkin - Karlukluların ünvanlarından
  1057. KÖLTİGİN (Kül/Tigin)
  1058. KÖLAPAK birl. Köl/Apak
  1059. KÖLHAN birl. Köl/Han
  1060. KÖLMÜK Halk, ahali
  1061. KÖLÜK Yük hayvanı
  1062. KÖMEK 1- Yardım, arka, destek, inayet 2- Ahali, halk
  1063. KÖMEN 1- Hayal, düş 2- Irk, soy 3- Cevher, damar
  1064. KÖMENBAY birl. Kömen/Bay
  1065. KÖMEY Gerdan, döş
  1066. KÖMÜÇ Hazine, define
  1067. KÖNG (Könk) Cariye, odalık
  1068. KÖNGÜL Gönül, can
  1069. KÖNİLİK Adalet, doğruluk
  1070. KÖNKAŞ Künkaş, kenkeş, meşveret
  1071. KÖNÜ Adalet, doğruluk
  1072. KÖNÜDİRİ birl. Kömü/Diri - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey.
  1073. KÖNÜL Gönül , can
  1074. KÖP Çok, gür, çokluk, bolluk
  1075. KÖPEKBEG birl. Köpek/Beğ - Yakutların eski oymak beylerinden.
  1076. KÖPTÜK 1- Bereket, bolluk 2- Kalabalık
  1077. KÖPÜK Kabarcık, köpürcük, çoklu, artış
  1078. KÖREGEN Gören, görücü
  1079. KÖREM 1- Körpe, taze 2- Görgülü, terbiyeli
  1080. KÖRGEN Gören, görücü
  1081. KÖRGÜZ Görgülü, centilmen, beyefendi - Çengiz Kaan’ın eğitmen ve atabeylerinden.
  1082. KÖRKE Ağaçtan yapılmış tabak
  1083. KÖRKEM 1- Görkem, ihtişam 2- Hoş, güzel, latif
  1084. KÖRKLÜBİGE birl. Görklü/Bige
  1085. KÖRKLÜĞ Güzel, alımlı, cemile
  1086. KÖROĞLU birl. Kör’ün/oğlu. . . adına destan yazılmış olan bir Türkmen beyi
  1087. KÖRPE Taze, cıvan
  1088. KÖRÜ (körüg) Gözcü, haberci, casus, gözlemci
  1089. KÖRÜG (körü)
  1090. KÖRÜM 1-Bakış, nazar, gözlem 2- Düş, rüya 3- Zeka, fehm
  1091. KÖRÜMÇİ Astronom, rasat, gözlemci, yıldızları inceleyen kişi.
  1092. KÖRÜMDÜK Bakıcı, nezaretçi
  1093. KÖRÜNÇ 1- Görgü, muaşeret 2- Bakan, nazır
  1094. KÖSEMEN Tas artan koç.
  1095. KÖŞÜK Dilek, temenni
  1096. KÖTÜZ Kıymetli
  1097. KÖVENÇ 1- Güvenç, güvence, teminat 2- Azamet, gurur
  1098. KÖVEZ Afi, çalım, fiyakalı.
  1099. KÖYMEN 1- Yanıcı, yanık 2- Hayal
  1100. KÖYMEZ Yanmaz, ateş almaz.
  1101. KÖZLÜK At kuyruğundan yapılan, göz kamaşması ve göz ağrılarının tedavisinde kullanılan bir dokuma.
  1102. KUANÇ Kıvanç, sevinçli gurur
  1103. KUANÇI Kıvanç
  1104. KUBAL Gürz, demir topuz. - Göktürkler dönemi, bey ve komutanlarından.
  1105. KUBAN Kapan - Altay Türkleri, Kumandı oymağı, dip dedelerinden.
  1106. KUBAN ARIĞ birl. Kuban/Arığ - Altay destanlarında adı geçen bir kız.
  1107. KUBAN HAN birl. Kuban/Han - Kıpçak hanlarından
  1108. KUBAT Kapalı, gizli
  1109. KUBAY birl. Kubi/Ay - Yakutların eski dönem "Temizlik Tanrıçası"
  1110. KUBİ (Kubil) Gökyüzü, feza, sema. Mec. Başsızlık ve sonsuzluk.
  1111. KUBİAŞAR birl. Kubi/Asar - 13. Yz. Kıpçak beylerinden.
  1112. KUBİLAY birl. Kubil/Ay
  1113. KUBİLAY KAAN birl. Kubilay/Kaan - Çengiz Kaan’ın torunu, Tulay Han’ın oğulu. Çin’in fethi tamamlandıktan sonraki dönemde, Çengiz Kaan’ın da ölmesiyle birlikte, toprak ve ülkeler, dörde bölünmüş, Tulay Han’ın payına da Çin düşmüştü. Ancak onun ölümünden sonra oğlu Kubilay tahta geçip buraya bütünüyle yerleşti Fakat kaçınılmaz bir sonuç olarak, sonradan gelen kuşaklar, yerleşik düzenin ve Çin kültürünün altında ezilerek zamanla Çinlileştiler.
  1114. KUBİGÜN birl. Kubi/Gün - Çengiz Kaan döneminde Şehzadelere verilen ünvanlardan
  1115. KUBİLAYHAN birl. Kubilay/Han - Çengiz Kaan’ın dip dedelerinden
  1116. KUCAN Göçen, göçer
  1117. KUCANAY birl. Kucan/Ay
  1118. KUCAR Göçer, göçücü
  1119. KUCARHAN birl. Kucar/Han - Bulgar hanlarından
  1120. KUÇAM Deste, demet, bağ
  1121. KUÇAR Göçer, göçmen - Çengiz Kaan’ın yeğeni
  1122. KUDA Sihir, büyü
  1123. KUDAGAÇI Büyücü, doktor - Kırgızların, Manguç oymağı dip dedelerinden
  1124. KUDAK Kadak, katı, sert
  1125. KUDEKAN Buyruk, sert, emir, azar - Çengiz Kaan’ın gençlik arkadaşlarından
  1126. KUKUN kıvılcım, ateş parçası
  1127. KUKUŞ 1- Gonca, gül 2- Şaka, latife
  1128. KUL Bağımlı, bağlı, köle mec. Bağlılık, sadakat
  1129. KULA 1- Kızıl ve karışımı renk, doru, bordo 2- Yelesi, ve kuyruğu kara, gövdesi kızıla çalan at 3- Yabani at 4- Gözükara, atılgan
  1130. KULAALP birl. Kula/Alp
  1131. KULABAY birl. Kula/Bay
  1132. KULABEK birl. Kula/Bek
  1133. KULABUĞA birl. Kula/Boğa - Kıpçak hanlarından Turan Han’ın oğlu
  1134. KULAÇ 1- Açıklık, mesafe 2- İki kol arasındaki ara
  1135. KULAGU 1- Yaratıcı, kılıcı, hükmedici 2- Kula gibi 3- Korkusuz, gözükara 4- Kul/Akı
  1136. KULAGU HAN birl. Kulagu/Han - Çengiz Kaan’ın torunu. Tulay Han’ın oğlu. Kubilay Kaan’ın kardeşi. İlhanlılar devletinin kurucusu ve ilk han’ı. Abbasiler devletini ve halifeliği yıkarak tarih sahnesinden silen, ünlü kişi
  1137. KULAĞA birl. Kul/Ağa
  1138. KULAHAN birl. Kula/Han
  1139. KULAKARA birl. Kula/Kara
  1140. KULAN 1- Galip, utkan 2- Vahşi at 3- Yaban eşeği
  1141. KULAN ARSLAN birl. Kulan/Arslan - Salçuklular dönemi beylerinden. Kutalmış beğ’in oğlu
  1142. KULAN HATUN birl. Kulan/Hatun - Çengiz Kaan’ın Merkitlerden olan son evdeşi
  1143. KULANBAY birl. Kulan/Bay
  1144. KULANŞI 1- At terbiyecisi 2- Musikişinaz, müzisyen
  1145. KULAPA birl. Kul/Apa
  1146. KULAPA URUNGU Kulapa/Urungu - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1147. KULATA birl. Kul/Ata - Salçuklular dönemi, ozanlarından
  1148. KULAY birl. Kul/Ay
  1149. KULBAK Merhametli, yardımsever - Divanı Lügat’te adı geçen bir bey
  1150. KULBAŞ birl. Kul/Baş - Otmanlıların, ilk dönem beylerinden. Ertuğrul beyin yakın yoldaşlarından
  1151. KULBAY birl. Kul/Bay
  1152. KULDAM Sadık kul
  1153. KULDURAK birl. Kul/Durak - Altay destanlarında adı geçen bir bey
  1154. KULER birl. Kul/Er
  1155. KULGA Güvercin
  1156. KULGU 1- Müfettiş, murakıp 2- Güvercin
  1157. KULİ (kulıg) Cesur, gözükara
  1158. KULIG (kulı, kulık) - Göktürkler dönemi beylerinden
  1159. KULKARA birl. Kul/Kara - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  1160. KULKIZ birl. Kul/Kız
  1161. KULPU 1- Kilit 2- kulluk, kulluk eden - Altınordu Hanlarından
  1162. KULUBEG birl. Kulı/Bek
  1163. KULUGA Güvercin
  1164. KULUN Tay, süt emen çağdaki at yavrusu
  1165. KULUNKARA birl. Kulun/Kara
  1166. KUMAÇ Solgun, soluk
  1167. KUMAK 1- Yardım, kömek 2- Sevda, aşk
  1168. KUMAN 1- Kul’lu, Hun’lu, Hun 2- Solgun 3- Kumral, sarı ile kahverengi arası renk 4- Aman vermeyen, dirayetli - Hun’ların bir kolu ve devamı olup, Güney Rusya’da yaşayıp devlet kurmuş ve Anadoluya, Salçuklulardan çok önceleri gelip yerleşen bir Türk boyu
  1169. KUMANALP birl. Kuman/Alp
  1170. KUMANBARS birl. Kuman/Pars
  1171. KUMANBAY birl. Kuman/Bay
  1172. KUMANBEK birl. Kuman/Bek
  1173. KUMANDI Mutlu, sevinçli
  1174. KUMANDI KİŞİ kumandı/Kişi - Altay Türkleri eski oymak beylerinden
  1175. KUMARAL Kumral, buğday tenli
  1176. KUMARGA Kuşatma, muhasara
  1177. KUMRAL Buğday tenli
  1178. KUL 1- Koyun 2- Can, ruh 3- Uçurum 4- Adalet
  1179. KUNAN 1- İki yaşına gelmiş kısrak 2- Adaletli, adil - Kırgızların, İçgilik ve Nayman oymakları, dip dedelerinden
  1180. KUNANBAY birl. Kunan/Bay - Kazak hanlığı dönemi beylerinden. . Ünlü şair Abay’ın babası
  1181. KUNAR Bereket, bolluk
  1182. KUNARLI Bereketli, münbit
  1183. KUNÇAY birl. Kul/Çay - Kırgızların, Togay ve Karakol oymakları, dip dedelerinden
  1184. KUNÇUK Koyuncuk - Çağatay hanlarından
  1185. KUNDUZ Dere kenarlarında yaşayan, kürkünden börk yapılan bir hayvan
  1186. KUNDUZBEK birl. Kunduz/Bek
  1187. KUNGURTAY birl. Kongar/Tay - Altay Türkleri oymak beylerinden
  1188. KUNİ Adalet, hakkaniyet, adaletlilik
  1189. KUNİ SENGÜN birl. Kuni/Sengün - Bilge Kağan döneminde yaşamış, Dokuz Oğuz kökenli komutanlardan
  1190. KUNT 1- Dayanıklı, metin 2- Sade, gösterişsiz
  1191. KUNTALP birl. Kunt/Alp
  1192. KUNTAY birl. Kun/Tay
  1193. KUNTBAY birl. Kunt/Bay
  1194. KUNTER birl. Kul/Ter
  1195. KUNTUR birl. Kul/Tur (sur) - Volga kıyılarında yaşayan bir Türk oymağı
  1196. KUNUK 1- Mahzun, elemli 2- Konuk
  1197. KUPÇI İnce, zarif
  1198. KUPTAN Niyaz, dua, yakarış
  1199. KUR Düzen, sıra, hiyerarşi, düzenleme
  1200. KURAL Düzen, düzenlilik, kaide
  1201. KURALAY Ceylan, ahu
  1202. KURAR Organizatör, düzenleyici
  1203. KURAT birl. Kur/At
  1204. KURAY Bir çeşit bozkır bitkisi ot
  1205. KURÇ (kuruç) Kılıç yapımında kullanılan, iyi bir çelik türü
  1206. KURÇAK 1- Kurç 2- Heykel, yontmataş, taş bebek
  1207. KURÇI 1- Kürçü 2- Kurucu - Babür Han dönemi beylerinden
  1208. KURÇIK Kurum, kuruluş, yapılanma - Altay Türkleri, Kızıl oymağı dip dedelerinden
  1209. KURDAY birl. Kur/Tay 2- Kurt/Ay
  1210. KURGA 1- Tecrübeli, bilge 2- İnce, narin
  1211. KURGAN 1- İstihkam, kale 2- Anıt, anıt mezar
  1212. KURHAN birl. Kur/Han - Oğuzname’de, Oğuz Kağan’ın amcası, Karahan’ın kardeşi
  1213. KURIDIN Batılı, batı bölgesinden
  1214. KURUM Figür, dans
  1215. KURIMLAK Cilveli, hareketli, kıvrak
  1216. KURIKAN 1- Kürkan, damat 2- Hisar, kale 3- Ağaçlık bölge
  1217. KURKULUK birl. Kırk/Uruk - Kırgız oymak beylerinden
  1218. KURLAS Düzen, işleyiş, ahenk
  1219. KURMAN Düzgün, düzenli, düzenleyici
  1220. KURMARAL birl. Kur/Maral
  1221. KURMUŞ Planlı, düzenli, örgütlü
  1222. KURSIK birl. Kur/Sık
  1223. KURT Bağımsızlığına olan düşkünlüğü, evcilleşmeyen tek hayvan oluşu, mücadeleciliği, hareketliliği, gururlu ve zeki oluşu, özellikle de sosyal ve örgütçü oluşu ve daha bir çok özellikleriyle, Türklere benzeyen ve Türklerin de çok eskiden beri kutsayarak, sembolleştirdiği hayvan
  1224. KURTAK Kurulu, ayarlı
  1225. KURTALAN birl. Kurt/Alan
  1226. KURTAR Kurtarıcı
  1227. KURTARAN Kurtarıcı
  1228. KURTAY Kurt/Ay - Eski dönem, Kırgız oymak beylerinden
  1229. KURTBAY birl. Kurt/Bay
  1230. KURTBEK birl. Kurt/Bek
  1231. KURTBOY birl. Kurt/Boy
  1232. KURTCEBE birl. Kurt/Cebe
  1233. KURTÇAY birl. Kurt/Çay - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Girey oymağı dip dedelerinden
  1234. KURTÇU (kurtçuk) genç kurt - Salçuk beyin torunlarından. Çağrı beyin amcazadelerinden
  1235. KURTER birl. Kurt/Er
  1236. KURTGA Tecrübeli, güngörmüş
  1237. KURTHAN birl. Kurt/Han - Bulgar hanlarından. Asbarak Han’ın oğlu Bulgar Türklerini, Rusya’dan Balkanlara getiren kişi
  1238. KURTİL birl. Kurt/İl Kurt yurdu
  1239. KURTKAYA birl. Kurt/Kaya - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  1240. KURTOGAN birl. Kurt/Ogan - Şeyban Han’ın oğullarından
  1241. KURTOL birl. Kurt/Ol
  1242. KURTUL Haraç, vergi, cizye
  1243. KURTULGU 1- Vergi, haraç 2- Kurtuluş, istiklal
  1244. KURTULMUŞ Özgür, bağımsız, azade - Otmanoğullarının dip dedelerinden
  1245. KURTULUN birl. Kurt/Ulun
  1246. KURTULUŞ İstiklal "Kurtuluş savaşımızın anısına verilmiş adlarımızdan"
  1247. KURTUN Batılı, batıdan
  1248. KURUCAŞ birl. Kuru/Yaş - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedelerinden
  1249. KURUĞÇIN Kurşun
  1250. KURUK Koru, park, koruluk - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  1251. KURULTAG birl. Kurul/Dağ
  1252. KURULTAY birl. Kurul/Tay Kongre, divan, oturum - Gerek seçim, gerekse devlet için önemli kararların alındığı seçkinler meclisi
  1253. KURUM 1- Kuruluş, düzen, düzenleme 2- Çalım, jest, afi 3- Kaya parçası
  1254. KURUMHAN birl. Kurum/Han - Tuna Bulgarları hanlarından
  1255. KURUT 1- Kurt 2- Kale burcu 3- Kurutulup, suyu alınmış peynir topağı
  1256. KUSKUN Atın kuyruğundan geçirilip, eyere bağlanan kayış
  1257. KUŞ Kuş
  1258. KUŞBALA birl. Kuş/Bala
  1259. KUŞBEG birl. Kuş/Bey - Hiyve hanlığı dönemi komutanlarından
  1260. KUŞBİGİ birl. Kuş/Bige
  1261. KUŞBULAK birl. Kuş/Bulak - Buhara hanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  1262. KUŞÇAK Kuşçu, kuş eğiticisi
  1263. KUŞÇAKOĞUL birl. Kuşçak/Oğul - Salçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1264. KUŞÇU Kuş eğiticisi - 1- Kırgızların, Karatal oymağı dip dedeledrinden 2- Türkmenlerin Göklen oymağı, dip dedelerinden
  1265. KUŞER birl. Kuş/Er
  1266. KUŞHAN birl. Kuş/Han - Hiyve hanlarından
  1267. KUŞLUKHAN birl. Kuşluk/Han - Semerkant emirlerinden
  1268. KUŞTAMGA birl. Kuş/Tamga - Özbeklerin, Karakalpak oymağı, dip dedelerinden
  1269. KUŞTEMİR birl. Kuş/Demir - Mısır-Türk kölemenleri devleti bey ve komutanlarından
  1270. KUŞTİMUR birl. Kuş/Timur
  1271. KUŞTOGAN birl. Kuş/Togan - Salçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1272. KUT 1- Uğur, talih, baht 2- Tanrısal, mübarek 3- Can, ruh, dirilik, yaşam kaynağı, yaşam gücü 4- kader, yazgı 5- Erk, iktidar 6- Bereket, nasip
  1273. KUTAGA Kut/Aka, Kut/Ağa - Çengiz Kaan dönemi Oyrat asıllı beylerden. O dönemin yargıçlarından
  1274. KUTACUN birl. Kut/Acun - Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından.
  1275. KUTADGU Kutsanmış, kutlu, değerli, yararlı, mutlandıran.
  1276. KUTADGU BİLİG birl. Kutadgu/Bilig ( Kutsal, değerli bilgiler) - . . Yusuf Has Hacip’in Karahanlılar döneminde Bakan ( vezir) iken yazdığı ünlü eserin adı. Bu eserde, hem Türklerin sosyal yaşamı ile ilgili bilgilerrrr, hem de devlet yönetimi ve devletin gelecek kuşaklara taşınabilmesi için gerekli bilgiler, çeşitli örneklemelerle birlikte şiirsel bir dille anlatılır.
  1277. KUTAL birl. Kut/Al - Salçuklular döneminde yaşamış bir bey. Bazı kaynaklar, Alparslan Han’ı bıçaklayarak öldüren kişinin bu olduğunu yazar
  1278. KUTALHAN birl. Kutal/Han - Çengiz Kaan dönemi, Celayır hanlarından.
  1279. KUTALAN birl. Kut/Alan mübarek
  1280. KUTALDI birl. Kut/Aldı kutlu, mübarek
  1281. KUTALMIŞ birl. Kut/Almış kutlu, mübarek, kutsanmış - 1- Alparslan Han’ın amca çocuğu. . Arslan Yabgu’nun oğlu. Anadolu salçuklularının kurucularından. 2- İlhanlılar dönemi bey ve komutanlarından 3- Bilge Kaan’ın ünvanlarından.
  1282. KUTALSIN birl. Kut/Alsın
  1283. KUTAMIŞ Kutsamış, değer vermiş, mübarek eylemiş.
  1284. KUTAN 1- Dua, yakarış, niyaz 2- Bir avcı kuş 3- Saban, pulluk - Göktürkler dönemi beylerinden. Kürşad’ın kırklarından.
  1285. KUTANBAY birl. Kutan/Bay
  1286. KUTAR Kutsar, kutsayan, kut veren - Kulagu Han dönemi bey ve komutanlarından
  1287. KUTAŞ Kutlu, mübarek
  1288. KUTAY birl. Kut/Ay ( . . . Bu ad Türkçe’den Farsça’ya geçmiş ve "Hüda" biçimine gelmiştir. ) - 1- Ateş parçası, ateş 2- Şamanist gelenekte, " Ateş Tanrısı" 3- İpek, ipekli kumaş 4- Tanrıça 5- Paha biçilmez, değerli - İlhanlı hanlarından, Argun Han’ın evdeşi ve Keykatu Han’ın anası.
  1289. KUTBAY birl. Kut/Bay
  1290. KUTBEGÜM birl. Kut/Begüm
  1291. KUTBEY birl. Kut/Bey
  1292. KUTBİKE birl. Kut/Bige
  1293. KUTBULAN birl. Kut/Bulan
  1294. KUTBULDU birl. Kut/Buldu
  1295. KUTBULMUŞ birl. Kut/Bulmuş - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  1296. KUTDAĞ birl. Kut/Dağ
  1297. KUTER birl. Kut/Er
  1298. KUTGARU Buyruk, fermen
  1299. KUTGELDİ birl. Kut/Geldi
  1300. KUTGÜN birl. Kuıt/Gün
  1301. KUTHAN birl. Kut/Han
  1302. KUTKAN birl. Kut/Kan - Uygur kağanlığı dönemi beylerinden
  1303. KUTKU Ağırbaşlı, alçak , gönüllü
  1304. KUTKULU birl. Kut/Kulu
  1305. KUTLU 1- Mübarek, Tanrısal 2- Bahtiyar 3- Kabul görmüş, saygıdeğer
  1306. KUTLU BAĞA TARKAN birl. Kutlu/Bağa/Tarkan - Uygur kağanlığı dönemi, bey ve komutanlarından.
  1307. KUTLUASLAN birl. Kutlu/Arslan - 13. Yz. da Gürcü krallığında görev yapan, o krallığın maliyesinden sorumlu, kıpçak kuman kökenli bir bey.
  1308. KUTLUAY birl. Kutlu/Ay - Abaka Han’ın kızlarından.
  1309. KUTLUBARS birl. Kutlu/Bars
  1310. KUTLUBAY birl. Kutlu/ Bay
  1311. KUTLUBEG birl. Kutlu/Bey
  1312. KUTLUBEGÜM birl. Kutlu/Begüm
  1313. KUTLUBEĞ ÇUR Kutlu/Beğ/Çur - Göktürkler dönemi kağan ünvanlarından
  1314. KUTLUBİGE birl. Kutlu/Bike
  1315. KUTLUBÖRİ birl. Kutlu/Böri - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1316. KUTLUBUĞA birl. Kutlu/Boğa - Kıpçak hanlarından. Orus Han’ın oğlu
  1317. KUTLUCA Uğurlu, bahtı açık
  1318. KUTLUCAALP birl. Kutluca/Alp
  1319. KUTLUCAATA birl. Kutluca/Ata - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  1320. KUTLUDEMİR birl. Kutlu/Demir - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1321. KUTLUDURMUŞ birl. Kutlu/Durmuş - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1322. KUTLUER birl. Kutlu/Er
  1323. KUTLUGÜN birl. Kutlu/Gün
  1324. KUTLUĞ Kutlu, mübarek - Akkoyunlular devleti komutanlarından
  1325. KUTLUĞBİLGE birl. Kutlu/Bilge - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  1326. KUTLUĞ İNANÇ (Kutluk İnanç) Kutlu/İnanç - Salçuklular dönemi, Azerbaycan atabeylerinden. Cihan pehlivan bey’in oğlu
  1327. KUTLUĞ KÜL KAĞAN Kutlu/Kül/Kağan - Uygur kağanlığının kurucusu ve ilk kağanı. Son Göktürk kağanı olan Uzamış Kağanı yenerek, bu devletin siyasi yaşamına son verip kendine bağlayan kişi
  1328. KUTLUĞ MARAL birl. Kutlu/Maral - Türk mitolojisinde, Türkleri Ergenekondan çıkaran, Demirci Börteçine’nin evdeşi
  1329. KUTLUĞ ŞAMAN Kutlu/Şaman - Kırım hanlarından Hacı Giray Han’ın oğlu
  1330. KUTLUĞTURSUN birl. Kutluk/Dursun
  1331. KUTLUHAN birl. Kutlu/Han - Salçuklular dönemi, Salgurlu atabeylerinden
  1332. KUTLUK Kutlu - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  1333. KUTLUK BEĞÇUR Kutluk/Beğ/Çur - Göktürkler ve Uygurlar dönemlerindeki, kağan ünvanlarından
  1334. KUTLUK BİLGE KÜLKAĞAN birl. Kutlu/Bilge/Kül/Kağan - Uygur kağanlarından
  1335. KUTLUK BÖRÜ birl. Kutluk/Böri
  1336. KUTLUK KAĞAN birl. Kutluk/Kağan - II. Göktürk devletinin kurucusu ve ilk kağanı. Devlet kurulduktan sonra, kurultay kararıyla "İlteriş" adını da alarak, İlteriş Kutluğ Kağan olmuştur.
  1337. KUTLUK SARU birl. Kutluk/Sarı - Kırgızların, Togay ve Bağış oymakları, dip dedelerinden
  1338. KUTLUK ŞAD birl. Kutluk/Şad - İlteriş Kutluk Kağan’ın kağan olmadan ömceki, ad ve ünvanı
  1339. KUTLUK TİGİN birl. Kutluk/Tigin
  1340. KUTLUK TİMUR birl. Kutluk/Timur - . . Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1341. KUTLUK (Kutluğ) Kutlu, mübarek
  1342. KUTLUKAYA birl. Kutlu/Kaya
  1343. KUTLUTERKEN birl. Kutlu/Terken - Timur Kürkan Han’ın kız kardeşi
  1344. KUTÖZ birl. Kut/Öz
  1345. KUTSANDI Kutlu, mübarek
  1346. KUTUGA (kutaga, kutaka)
  1347. KUTULA (Kutuluğ) birl. Kut/Ulu - Tayçıkut’lar devleti hanlarından. Altan Han’ın babası
  1348. KUTULMUŞ (Kutalmış)
  1349. KUTUN 1- Mesut, mutlu, nurlu 2- Mukaddes, kutsal
  1350. KUTUNMUŞ Kutlu, mübarek - Uygur yzaıtlarında adı geçen bir bey
  1351. KUTUR Kutlu, mübarek
  1352. KUTUR TEKİN birl. Kutur/Tekin - Dokuz Oğuz destanında adı geçen bir bey
  1353. KUTUY (Kutay)
  1354. KUTUYHANIM birl. Kutuy/Hanım - Uygur yazıtlarında adı geçen bir hanım. (Bazı kaynaklarda "Kutuy Hatun" olarak da geçer.
  1355. KUTUZ birl. 1- Kut/Uz 2- Yaban öküzü - Mısır- Türk kölemenleri hanlarından
  1356. KUTVERDİ birl. Kut/Verdi
  1357. KUTVERMİŞ birl. Kut/Vermiş
  1358. KUVAKAN birl. Kuva(kuvanç) Kan - Başkurtların eski dönem, oymak beylerinden
  1359. KUVANÇ Kıvanç, gurur, mutluluk, iftihar
  1360. KUVANÇBEK birl. Kıvanç/Bek - Kırgızların, Togay ve Bugu oymakları, dip dedelerinden
  1361. KUVANDUK Kıvanç, mutluluk, iftihar, gurur verici - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedelerinden
  1362. KUVART 1- Kurt 2- Dayanıklı, kavi, metin
  1363. KUVARTHAN birl. Kuvart/Han - Bulgar hanlarından
  1364. KUVAT Sevinç, mutluluk
  1365. KUVRAG Toplum, toplumcu
  1366. KUYAK Zırh, demirağ
  1367. KUYAN Tavşan, bozkır tavşanı - Özbeklerin, Konrat ve Loncagalı oymakları dip dedelerinden
  1368. KUYAŞ Güneş ışığı
  1369. KUYDUNG Beden, vücut - Kırgızların, Togay, Çoltu ve Tolgan oymakları dip dedelerinden
  1370. KUYMARAL birl. Kuy/Maral - Oğuzname’de Böriteçine’nin öteki adı
  1371. KUYMU Sevinç, neşe
  1372. KUYTAK Mahfuz, siper
  1373. KUYTURKA Bağış, ihsan, lütuf
  1374. KUYULDAR Saygıdeğer, saygıya layık
  1375. KUYUM Aksesuar, küpe, bilezik
  1376. KUYUMBİLGE birl. Kuyum/Bilge
  1377. KUZ Dağın, güneş görmeyen yamacı
  1378. KUZAY 1- Kuzey yönü, güneşin az olduğu yer, Karanlık ve soğuk yer 2- Kuz/Ay
  1379. KUZBAY birl. Kuz/Bay
  1380. KUZGUN Kargagillerden, bir akbaba türü - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı, dip dedelerinden
  1381. KUZHAN birl. Kuz/Han
  1382. KUZLAK Bebe, yavru
  1383. KUZU 1- Koyun yavrusu 2- Yavru, bebe
  1384. KUZUBAY birl. Kuzu/Bay
  1385. KÜÇ Güç, dirayet, kudret
  1386. KÜÇKARA birl. Küç/Kara (Acı kuvvet) - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  1387. KÜÇEM 1- Güç, kudret 2- Gasıb, zorba - Özbeklerin, Konrat ve Kuştamgalı oymakları dip dedelerinden
  1388. KÜÇEY Güçlü, gücü yeten - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı, dip dedelerinden
  1389. KÜÇİ Güç, güçlük, zorluk
  1390. KÜÇİKACUN birl. Küçük/Acun - Altay Türkleri, Kızıl oymağı, dip dedelerinden
  1391. KÜÇİN An, kısa zaman parçası - Karahanlılar dönemi beylerinden
  1392. KÜÇKEY Güçlü, zorlu
  1393. KÜÇLÜK Güç, güçlük, zorluk, kudret - 1- Göktürkler dönemi beylerinden. Kürşad’ın kırklarından 2- Çengiz Kaan dönemi, Merkit beylerinden (Tayang Han’ın oğlu)
  1394. KÜÇTEKİN birl. Küç/Tekin - Karahanlılar dönemi, bey ve komutanlarından
  1395. KÜÇTİMUR birl. Küç/Timur - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1396. KÜÇTOGAN birl. Küç/Togan - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1397. KÜÇUGUR birl. Küç(güç/Uğur - Çengiz Kaan döneminde, Karabudundan olmasına rağmen, üstün yetenekleri ve hizmet anlayışıyla önce, komutan daha sonra da, merkez ordu komutanlarından, yapılan bey
  1398. KÜÇÜBAY birl. Küçi/Bay
  1399. KÜÇÜK Ufak, minyon - Kapgan kağan’ın oğullarından (Küçük Şad)
  1400. KÜÇÜLÜ Güçlü, zorlu
  1401. KÜÇÜLÜK Güçlük, güç, zorluk
  1402. KÜÇÜM Güç, kudret
  1403. KÜÇÜMHAN birl. Küçüm/Han - 1- Sibir hanlığının kurucusu ve ilk han’ı. 2- Babürhan dönemi, Samerkant hanlarından
  1404. KÜKLER Müneccim, yıldız falcısı
  1405. KÜKREK 1- Onur, gurur 2- Kükreyiş, kükreyen
  1406. KÜL 1- Ateş, ateşlilik, yakıcılık, yokedicilik 2- Yenilmezlik 3- Ulu, ünlü 4- Cesaret, gözükaralık 5- Göl, göl gibi geniş ve büyük
  1407. KÜL ERKİ HAN Kül/Erki/Han - Tuman Han’ın bey ve komutanlarından
  1408. KÜL ERKİN birl. Kül/Erkin - Batı Göktürkleri bey ve komutanlarından
  1409. KÜL ERTİGİN Kül/Er/Tigin - Bilge Kağan dönemi, bey ve komutanlarından
  1410. KÜL TİGİN birl. Kül/Tigin Birkaç anlam; 1- Ateş prensi 2, yenilmez prens 3- Ulu prens 4- Yokedici prens 5- Göl (gibi) prens - Türk tarihinin, ünlü simalarından. . Bilge Kağan’ın kardeşi, İlteriş Kutluk Kağan’ın küçük oğlu. Hiçbir zaman taht ve iktidar düşünmeden, ağabeyi Bilge Kağan’ın hizmetinde çalışıp, devletin birliği ve dirliği için, çok küçük yaşlarından itibaren hep savaşarak yaşamış ve ölmüş, ender kişilerden
  1411. KÜLABI birl. Kül/Abı - Özbeklerin, Konrat ve Kuştamgalı oymakları, dip dedelerinden
  1412. KÜLBİLGE birl. Kül/Bilge
  1413. KÜLBİLGE HAN birl. Kül/Bilge/Han - Uygur hanlarından.
  1414. KÜLÇAĞAÇ birl. Kül/Çağ/Aç - Kırgızların, Togay ve Sayak oymakları, dip dedelerinden.
  1415. KÜLÇUR Ululuk, yüksek mevki, saygıdeğerlik. Birl. Kül/Çur - Göktürkler dönemi ünvanlarından.
  1416. KÜLÇUR APA TARKAN birl. Kül/Çur/Apa/Tarkan - Bilge Kaan dönemi, bey ve komutanlarından.
  1417. KÜLÇUR KAĞAN birl. Kül/Çur/Kağan - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  1418. KÜLE 1- Güle , gülüş 2-Demet, bağ, deste
  1419. KÜLEGEÇ 1-Güleç, güleryüzlü 2-Name, melodi
  1420. KÜLEGEN Gülen, güleryüzlü
  1421. KÜLEK 1- Fırtına, kumfırtınası 2-Bakraç, tahtadan yapılmış yoğurt kabı
  1422. KÜLEM Bereketli, münbit
  1423. KÜLER birl. Kül/Er . . Ulu, saygın kişi.
  1424. KÜLTEM Deste, demet, buket
  1425. KÜLÜG (Külük) 1-Ünlü, meşhur, çok tanınan 3-Hızlı, seri
  1426. KÜLÜG BİLGE KAĞAN birl. Külüg/Bilge/Kağan - Uygur kağanlarından. Uluğ Kutlu Bilge . . Kağan oğlu
  1427. KÜLÜG İNANÇ birl. Külüg/İnanç - Göktürkler dönemi, bey ve komutanlarından.
  1428. KÜLÜG TİGİN birl. Külüg/Tigin - Uygur prenslerinden. .
  1429. KÜLÜK Külüğ, meşhur
  1430. KÜLÜK APA birl. Külük/Apa - Yenisey anıtlarında adı geçen bir bey.
  1431. KÜLÜK BİLGE birl. Külük/Bilge - Yenisey anıtlarında adı geçen bir bey.
  1432. KÜLÜKSENGÜN birl. Külüğ/Sengün - Bilge Kağan dönemi, bey ve komutanlarından
  1433. KÜLÜKTUTUK Birl. Külük/Tutuk - Yenisey anıtlarında adı geçen bir bey.
  1434. KÜLÜNK Kazma
  1435. KÜMÜŞ Gümüş
  1436. KÜMÜŞ TEKİN birl. Gümüş/Tekin - Karahanlılar dönemi, bey ve komutanlarından
  1437. KÜN Gün, güneş
  1438. KÜN HATUN birl; Gün/Hatun
  1439. KÜNALP birl. Gün/Alp
  1440. KÜNANA birl. Gün/Ana - Şamanist gelenekte, göğün yedinci katına bakan tanrıça
  1441. KÜNAY Gün/Ay - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  1442. KÜNBAY birl. Kün/Bay
  1443. KÜNBEK birl. Kün/Bek
  1444. KÜNÇEK Güneşlik, şemsiye
  1445. KÜNDEŞ 1- Gündeş, güneşe eş değerde 2- İzci, takipçi, halef
  1446. KÜNDOĞDUHAN birl. Kün/Doğdu/Han - Kutadgu Bilig’de adı geçen bir Karahanlı komutan
  1447. KÜNDÜN Gün ışığı
  1448. KÜNDÜZ Gündüz - Macar Kumanları, bey ve komutanlarından
  1449. KÜNDÜZBAY birl. Kündüz/Bay
  1450. KÜNDÜZKULU birl. Kündüz/Kulu
  1451. KÜNER birl. Gün/Er
  1452. KÜNEŞ Güneş - Türkmenlerin, Ersarı oymağı beylerinden (Ersarı bey’in oğlu)
  1453. KÜNGERÜ 1- Arzu, dilek, temenni 2- Cariye
  1454. KÜNG Cariye, dişi köle
  1455. KÜNİ 1- Adil, adaletli, hukukçu, yasalara bağlı 2- İtaatkar, muti
  1456. KÜNKAŞ Danışma, nasihat
  1457. KÜNSARI birl. Kün/Sarı
  1458. KÜNTAŞ birl. Kün/Taş - Altay destanlarında adı geçen bir bey
  1459. KÜNTEM Günlük, gündelik
  1460. KÜNTOĞSI birl. Gün/Doğuşu - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  1461. KÜNTÜZALP birl. Kündüz/Alp
  1462. KÜNÜÇEN Muti, itaatkar, saygılı
  1463. KÜNÜLÜK 1- Şemsiye, 2- Günlük, yövmiye
  1464. KÜR 1- Gür, sık, bol, bolluk 2- Canlı, diri, sağlam, sarsılmaz 3- Gürleyen, kükreyen, kabadayı, gözükara, yürekli 4- Öz, maya, özünü yitirmemezlik 5- Düzen, düzenlilik 6- Çare, çözüm, deva
  1465. KÜRBAY birl. Kür/Bay
  1466. KÜRBEY birl. Kür/Bey
  1467. KÜRBUĞA birl. Kür/Boğa - Salçuklular dönemi komutanlarından. Sonraları, Musul atabeyliği yapan bir bey
  1468. KÜRÇE Esas, asıl, maya, öz
  1469. KÜRÇİ Kabadayı, gözükara - Çengiz Kaan dönemi bilginlerinden
  1470. KÜRÇİBAY birl. Kürçi/Bay
  1471. KÜRÇUR birl. Kür/Çur
  1472. KÜRÇUR KAĞAN birl. Kür/Çur/Kağan - Batı Göktürkleri kağanlarından
  1473. KÜRHAN (Gürhan) birl. Kür/Han - 1- Karakıtaylılar devleti hanlarından. (Türkçülük düşüncesini, ilşk defa, teorik olarak ortaya atan kişi) 2- Türk mitolojisinde, Kara Han’ın oğullarından 3- Oğuzname’de Moğol Han’ın dört oğlundan biri
  1474. KÜRİ İç geçiren, imrenen, kıskanç
  1475. KÜRKAN birl. 1- Kür/Kan (Gür/Kan) 2- Damat (Körekan) - Aksak Timur Han’ın ünvanlarından
  1476. KÜRMAN KOCA birl. Kürmen /Koca - Kırgızların, Togay ve Soyak oymakları dip dedelerinden
  1477. KÜRMEN Özlü, soylu
  1478. KÜRŞAD birl. Kür/Şad - Türk tarihinin ünlü simalarından. Türk ve dünya tarihindeki, ilk "Milli kurtuluş" hareketini örgütleyen ve gerçekleştiren kişi. Göktürk kağanlarından Çuluk Kağan’ın küçük oğlu. ( İlk Göktürk devleti yıkıldıktan sonraki, Çin’de süren tutsaklık dönemine son vermek için, şan, şöhret, taht ve kişisel çıkar düşünmeden, yalnızca Milletin kurtuluşu ve geleceği için, kırk yiğidi ile gizli bir örgüt kurup sonra da devrimi gerçekleştirdi. (İ. S. 639) Kendisi de dahil olmak üzere hepsi öldü. Ancak bu kutlu eylemin sonucunda öteki bütün Türkler serbest bırakılarak özgürlüklerine kavuştular ve hemen ardından da 11. Göktürk devletini kurdular. )
  1479. KÜRT AĞ birl. Kür/Dağ
  1480. KÜRTİMUR birl. Kür/Timur
  1481. KÜRTUĞ birl. Kür/Tuğ - Özbeklerin, Konrat ve Kançagalı oymakları, dip dedelerinden
  1482. KÜRTÜN birl. Kür/Tün (gece)
  1483. KÜRÜGEN 1- Gürgen 2- Köregen, damat
  1484. KÜRÜM Basiret, meleke
  1485. KÜRÜNÇ 1- Özlü, soylu 2- Düzen, düzenli 3- Kıskanç
  1486. KÜŞLİK 1- Güçlük, güç, zorluk 2- Mutlu, mutluluk
  1487. KÜŞLÜK HAN birl. Küçlük/Han - 1- Naymanlar devleti hanlarından 2- Kerayetler devleti hanlarından
  1488. KÜŞÜM 1- Ar, edep, hicap 2- Güç, güçlülük
  1489. KÜVENÇ Güvenç
  1490. KÜVENÇİ Güvence, garanti
  1491. KÜZ Güz, sonbahar, hazan
  1492. KÜZHAN birl. Küz/Han - Oğuzname’de Moğol Han’ın dört oğlundan biri
  1493. KÜZNEK Işık kırılması, aksi-ziya
  1494. MAMAK Sakin, kendi halinde
  1495. MAMAY Sakin, munis - Atilay Han’ın akrabalarından olan bir Hun beyi
  1496. MAMAY HAN birl. Mamay/Han - kıpçak hanlarından
  1497. MAMAY TÜRE birl. Mamay/Türe
  1498. MAMIŞ 1- Saygılı, söz dinler 2- Saygı, hiram
  1499. MAMIŞHAN birl. Mamış/Han - Kazak hanlarından
  1500. MANAS 1- Huy, mizaç 2- Heybet, heybetli - Ünlü, Kırgız yiğidi. Kendi adıyla yazılan ve anılan destan, halen, dünyanın en uzun destanı olup, her yıl yeni mısralar eklenerek de sürmektedir.
  1501. MANASHAN birl. Manas/Han
  1502. MANAY Saha, bölge, mıntıka
  1503. MANÇO Mengü, sonsuz
  1504. MANÇU Mengü, sonsuz - Bu ad ile bir Türk oymağı, şimdiki Mançurya’da bir dönem hanlık yapmış ve Mançurya adı da bu addan dolayı bu günlere kadar gelmiştir. Mançu adı " Mengü’nün kuzey Türklerinin ağzı ile söylenişinden başka bir şey değildir.
  1505. MANÇU APA YARGAN TARKAN Mançu/Apa/Yargan/Tarkan - Göktürkler (Bilge Kağan) dönemi komutanlarından
  1506. MANGALAY 1- Alın, yüz, cephe 2-Süvari, iyi ata binen - Tuman Han’ın torunlarından
  1507. MANGU Mengü, bengü, sonsuz
  1508. MANGU KAAN birl. Mangu/Kaan - Çengiz Kaan’ın torunu, Öketay Kaan’ın oğlu
  1509. MANGU TİMUR birl. Mangu/Timur
  1510. MANGUBERDİ birl. Mangu/Verdi - Anadolu Salçukluları Gıyaseddin’in amcası oğlu
  1511. MANGUR Mangır, bakır para
  1512. MANGUT Ölümsüz, sonsuz - 1- Oğuzname’de, Türk’ün kardeşlerinden 2- Özbeklerin eski dönem oymak beylerinden
  1513. MARAL Ceylan, ahu türü bir hayvan
  1514. MAYDA Narin, ince, ince yapılı
  1515. MENÇİK Mülkiyet, mal varlığı
  1516. MENDEŞ (Menteş, mintaş) Acele, aceleci
  1517. MENGİ Mengü, bengi, bengü
  1518. MENGİ HAN birl. Mengi/Han
  1519. MENGİ KULA birl. Mengi/Kula
  1520. MENGİ TİMUR birl. Mengi/Timur - Altınordu hanlarından
  1521. MENGİLİK Sonsuzluk
  1522. MENGLİ Mingli, benli
  1523. MENGLİ GİRAY HAN birl. Mingil/Giray/Han - Kırım hanlarından
  1524. MENGLİ HATUN birl. Benli/Hatun - Tuğluk Timur Han’ın anası
  1525. MENGÜ Ebedi, sonsuz, sonsuza kalan, sonsuzluk, ölümsüzlük
  1526. MENGÜ ALP birl. Mengü/Alp
  1527. MENGÜAY birl. Mengü/Ay
  1528. MENGÜBARS birl. Mengü/Bars
  1529. MENGÜBAY birl. Mengü/Bay
  1530. MENGÜÇ Sonsuzluk, sonsuzluğa ulaşmış, ermiş, ulu, saygıdeğer - Mengüçler devletinin kurucusu ve ilk beyi. Şebinkarahisar, Aluçra, Şiran ve Refahiye dolaylarını, Alparslan Han’ın emriyle zaptettikten sonra, Salçukluya bağlı özerk bir beylik olarak kalmıştır.
  1531. MENGÜÇ ATA birl. Mengüç/Ata - Bilgi ve tecrübesine başvurulan ulu ve bilge kişi
  1532. MENGÜÇ ATSIZ birl. Mengüç/Atsız - Alparslan Han dönemi, Azerbaycan valisi
  1533. MENGÜÇAY birl. Mengüç/Ay
  1534. MENGÜÇEK (Mengüç)
  1535. MENGÜER birl. Mengü/Er
  1536. MENGÜKAN birl. Mengü/kan
  1537. MENGÜKUL birl. Mengü/Kul
  1538. MENGÜN (Mingün, Bingün) birl. Bin/Gün - Kulagu han’ın oğullarından . . Abaka Han’ın kardeşi
  1539. MENGÜTAŞ birl. Mengü/Taş - Bilge Kağan’ın yaptırdığı Orkun anıtlarının sıfatı
  1540. MENGÜTAY birl. Mengü/Tay - Tulay Han dönemi, Heart valisi
  1541. MENGÜTEKİN birl. Mengü/Tekin
  1542. MENGÜTİMUR birl. Mengü/Timur - 1- Batu Han’ın torunu, Doğan Han’ın oğlu 2- Mısır- Türk kölemenleri (Melik Nasır) dönemi komutanlarından
  1543. MENGÜVERDİ birl. Mengü/Verdi - Haverezm Han’ı Celaleddin’in gerçek adı
  1544. MENTEŞ (Mintaş) birl. Bin/Taş - 1- Salçuklular dönemi komutanlarından 2- Mısır- Türk kölemenleri dönem Malatya valilerinden
  1545. MENGEN 1- Nişancı, iyi ok atan, okçu 2- Becerikli, mahir - Bilge Kağan’ın ilk adı
  1546. METE 1- Soylu, saygıdeğer 2- Bütün, bütünlük, bütünlükçü
  1547. METEHAN birl. Mete/Han - Hun kağanlarının en ünlüsü. Aynı soy ve kökten gelen boylar arasında, kan dökülmesini yasaklamış hepsinin tek bir devlet çatısı altında toplanması gerektiğini, bunun aynı zamanda Türk Tanrısı’nın bir emri olduğuna inanarak bu yolda mücadele etmenin ve bunun getireceği sonuçların, en büyük ve paha biçilmez bir mutluluk olduğuna inanmış, bunu da ayrıca, devlet politikası biçimine getirmişti. Türk töresine devlet idaresine sokan, ilk düzenli ve sınıflı kara ordusunu kuran, "Birleşik Türk Devletleri"ülküsünü devlet siyaseti olarak ve bunu gerçekleştiren ilk Türk büyüğü. Tarihçilerimizin büyük çoğunluğu, bu kişinin efsanevi, Oğuz Kağan olduğunu söyler.
  1548. MİN 1-Bin, bin sayısı. 2-ben, gamze - Özbek oymak beylerinden.
  1549. MİNG 1-Ben, gamze 2-Huzur, refah 3-Bin sayısı - Başkurt oymak beylerinden.
  1550. MİNGAN 1-Benli, gamzeli 2-birl. Bin/Kan - Öketay Kaan dönemi, bey ve komutanlarından.
  1551. MİNGAY birl. Ming/Ay - Çengiz Kaan’ın askeri danışmanlarından ve komutanlarından.
  1552. MİNGİDİBEK birl. Mingli/Bek - Koçay Han’ın komutanlarından.
  1553. MİNGİLİK Rahat, huzur, refah
  1554. MİNGİR Çok külliyetli.
  1555. MİNGLİ AĞAÇ birl. Mingli/Ağaç - Timuroğullarından, ünlü devlet adamı ve bilgin, Hüseyin Baykara’nın evdeşi.
  1556. MİNGLİ GİRAY birl. Mingli/Giray(Han) - Kırım Hanlarından
  1557. MİNGLİ GÖNÜLTAŞ birl. Mingi/Gönültaş - Altınordu devleti komutanlarından
  1558. MİNGLİBAY birl. Mingli/Bay
  1559. MİNGLİHAN birl. Mingli/Han
  1560. MİNKARA birl. Min/Kara(Binkara) - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey.
  1561. MİNTAŞ (Bintaş) birl. Min/Taş - hacı Bektaşı Veli’nin kardeşi
  1562. MİNTİMUR birl. Min/Timur - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1563. MOĞOL Kaygı, endişe, hüzün - Havarezmler devleti dönemi bey ve komutanlarından.
  1564. MOĞOL HAN birl. Moğol/Han - 1- Şecerei Türk’de, Alınca Han’ın ikiz oğlundan biri ve Türk’ün babası 2- Oğuz Kağan destanında, Oğuz’un amcası ve ilk kayın atası
  1565. MOĞOLBAY birl. Moğol/Bay
  1566. MOĞOLKANÇI birl. Moğol/Kançı - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  1567. MOĞOLTAY birl. Moğol/Tay
  1568. MOKAN Büken, güçlü
  1569. MOKAN KAĞAN birl. Mokan/Kağan - Bumin Kağan’ın diğer adı
  1570. MONGUÇ Atik, çevik, hamleci
  1571. MOTUN Bütün, bütünlük ( Mete Han’ın asıl adının bu olduğunu söyleyen tarihçiler de var. )
  1572. MUGLU Üzgün, hüzünlü - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  1573. MUNAR Serap, algın
  1574. MUNCUK Boncuk, takı, mücevher - Atilay Han’ın babası
  1575. MUNÇUĞ (Boncuk)
  1576. MUNG 1- Hüzün, elem, üzüntü 2- Ming, ben, gamze
  1577. MUNGLUBUĞA birl. Munglu/Boğa - Mısır-Türk kölemenleri devleti komutanlarından
  1578. MUNGLUĞ (Mungluk) Üzgün, bunalmış, hüzzam - Yesukey ölürken, Çengiz Kaan’ı emanet ettiği bey. Çengiz’in bir nevi manevi babası durumundaki bey
  1579. MUNGUL Hüzünlü, elemli - 1- Altay Türkleri, Kişiler oymağı, dip dedelerinden 2- Kırgızların, Togay, Sarı ve Bağış oymakları dip dedelerinden
  1580. MUNZUK (Muncuk, boncuk) Boncuk’un Macar ağzıyla söylenişi
  1581. MUT birl. Mut/Al
  1582. MUTAL birl. Mut/Al
  1583. MUTAY birl. Mut/Ay
  1584. MUTBEGÜM birl. Mut/Begüm
  1585. MUTBİGE birl. Mut/Bige
  1586. MUTER birl. Mut/Er
  1587. MUTHAN birl. Mut/Han
  1588. MUTLU Mutlu, mesut, bahtiyar
  1589. MUTLUALP birl. Mutlu/Alp
  1590. MUTLUBAY birl. Mutlu/Bay
  1591. MUTLUBEGÜM birl. Mutlu/Begüm
  1592. MUTLUBİGE birl. Mutlu/Bike
  1593. MUTLUER birl. Mutlu/Er
  1594. MUTLUHAN birl. Mutlu/Han
  1595. MUYAN (Buyan, bayan)
  1596. MÜÇEK öpücük, buse
  1597. MÜGE İnci çiçeği
  1598. MÜLDÜZ Berrak, saf
  1599. MÜREN Irmak, akarsu
  1600. NATUK Yurt, avul, yerleşim bölgesi.
  1601. NAYMAN 1- Soylu, asilzade 2- Kendinden emin - 1- Kırgızların, İçgilik ve Katırca oymakları, dip dedelerinden 2- Altay Türkleri, Teleut oymağı dip dedelerinden . 3- Kazakların, Ortayüz bölüğü oymak beylerinden.
  1602. NİRUN Saf, katıksız, sade. - Oğuzname’de, Alan Guva’nın çocuklarının genel sıfatı.
  1603. NOGAY Başıboş, serbest, azade. Çengizliler döneminde, genellikle Uygur asıllı memurlara verilen bir unvan. - 1- Kırgızların, Togay, Girik ve karakol oymakları, dip dedelerinden. 2- Özbeklerin, Konrat ve Kançakalı oymakları, dip dedelerinden. 3- Kuzey Kafkasya ve Romanya’da yaşayan, bir oymak.
  1604. NOGAYBEK birl. Nogay/ Bek
  1605. NOGAYÇERİ birl. Nogay/Çeri
  1606. NOYAN 1- Soyluluk ünvanlarından ( Avrupalıların, şövalye, sör, ünvanlarının karşılığı) 2- Sükunet, huzur 3- Başkomutanlık, başkomutan - Çengiz Kaan’ın komutanlarından.
  1607. NOYANBAY birl. Noyan/Bay
  1608. NOYANÇOBAN birl. Noyan/Çoban - Kulagu Han’ın komutanlarından.
  1609. NOYANER birl. Noyan/Er
  1610. NOYANHAN birl. Noyan/Han
  1611. NOYANKULİ birl. Noyan/Kuli
  1612. OBA 1- Yurt, mekan, mesken, diyar, çadır, mahalle 2- Göçebe, kabile, aşiret
  1613. OBABEY birl. Oba/Bey
  1614. OBAER birl. Oba/Er
  1615. OBAR Ev, baraka
  1616. OBEN 1- Genç aygır 2- Erkek deve yavrusu
  1617. OBULAZ (Oblas, oflas) 1- Gözüpek, atılgan 2- Alicenap, yüce gönüllü.
  1618. OBUT Şeref, haysiyet
  1619. OBUZ Kaynak, menba
  1620. OCAK (Otak, odak) Ateşlik, ateş olan yer, ateş tüten yer. Mec. Ev, yuva, insan eğitiminin, başladığı, insanın pişmeye ve biçimlenmeye başladığı yer.
  1621. OCAKLI Ocak sahibi. - Kazakların, Uluyüz bölüğü oymak beylerinden.
  1622. OD Ot, ateş
  1623. ODAK Ocak, yanma, yansıma merkezi
  1624. ODAKAN Hanım ozan
  1625. ODANA birl. Od/Ana - Şamanist gelenekte, "Dişi Melek"
  1626. ODATA birl. Od/Ata - Şamanist gelenekte "erkek melek"
  1627. ODAY birl. Od/Ay
  1628. ODBEK birl. Od/Bek
  1629. ODÇU Ateşçi
  1630. ODER birl. Od/Er
  1631. ODGELDİ birl. Od/Geldi
  1632. ODGURMUŞ 1- Oturmuş, oturaklı, sakin, kendinden emin 2- Yuva kuran, birlik kuran - Karahanlılar dönemi beylerinden. /Kutadgu Bilig’de Yusuf Has Hacip’in şiirlerini yazarken seslendiği ve hitap ettiği beylerden. )
  1633. ODHAN birl. Od/Han - Şamanist gelenekte, "Ateş Tanrısı"
  1634. ODKIZ birl. Od/Kız
  1635. OFLAZ (Obulaz, Oblas)
  1636. OG Ok (Doğma, doğum, yaratılış) - Sibir Hanlığı dönemi bey ve komutanlarından.
  1637. OGAN (Okan, Ugan) 1- Tanrı, Tanrılık vasıfları, yaratma, yaratış, doğuş, halik 2- Anlayış, zeka, bilgelik 3- Eski Türklerde, kan davalarına karşı çıkan, oba ve oymaklar arasındaki geçimsizliklerde, arabuluculuk yapan, "Barış Tanrısı" 4- Altay ve Tuna Türklerinde " Ateş Tanrısı" - Hiyve Hanlarından Muhammed Han’ın oğlu. Şecerei Türk’ün yazarı olan, Bahatur Han’ın kardeşi.
  1638. OGAN APA birl. Ogan/Apa
  1639. OGAN HAN birl. Ogan/Han
  1640. OGANALP birl. Ogan/Alp
  1641. OGANAY birl. Ogan/Ay
  1642. OGANBAY birl. Ogan/Bay
  1643. OGANER birl. Ogan/Er
  1644. OGANKUL birl. Ogan/Kul
  1645. OGANKULU birl. Ogan/Kulu
  1646. OGANSAY birl. Ogan/Say
  1647. OGANSOY birl. Ogan/Soy
  1648. OGANSU birl. Ogan/Su
  1649. OGANVERDİ birl. Ogan/Verdi
  1650. OGÇİ (Okçu)
  1651. OGLAĞU Körpe, genç kız
  1652. OGRAK 1- Azim, kararlılık 2- Niyet
  1653. OGRAŞ Uğraş, mücadele, meşgale
  1654. OGSAT Benzer, benzerlik, benzeyiş
  1655. OGTADURMUŞ birl. Okda/Durmuş ( Bu ad, iki anlamda da yorumlanabilir. Akıllı, zeki Durmuş. Zor durumda kalan, zor koşullarda olan Durmuş. . ) - Uygur kağanlığı dönem bey ve komutanlarından
  1656. OGUR 1- Gizlilik, gizem 2- Uğur, baht, talih, mutluluk
  1657. OGURLU Uğurlu
  1658. OGURMUŞ Gizemli, ağzı sıkı
  1659. OGUTUR Gizli, gizemli - Kırgızların, Mündi oymağı, dip dedelerinden
  1660. OGÜN birl. O/Gün (. . Eski bir Türk geleneği olan, tarihin önemli ve özel günlerinin anısına verilen, o gün ya da o günlerin yıldönümüne denk düşen günlerde doğanlar için kullanılan bir ad. Örneğin, Fenerbahçe’nin eski futbolcularından O gün Altıparmak "10 kasım 1938" doğumludur ve Ata’ nın ölümüne atfen bu adı almıştır. )
  1661. OGÜNER birl. Ogün/Er
  1662. OĞÇU Okçu, haberci, ulak
  1663. OĞIRCIK Uğurcuk - Türkmenlerin, Salur ve Karaman oymakları dip dedelerinden
  1664. OĞLAGU Körpe kız
  1665. OĞLAK Keçi yavrusu - Babür Han dönemi beylerinden
  1666. OĞLAMAN Bir yaşında doğum yapan, koyun ve keçi
  1667. OĞLAN Oğul, erkek çocuk, genç erkek - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  1668. OĞLANÇUR birl. Oğlan/Çur - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1669. OĞRAMIŞ Uğurlu - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1670. OĞRUN 1- Gizli, gizemli 2- Yavaş, ağır
  1671. OĞUL 1- Oğlan, erkek çocuğu 2- Evlat, genel olarak, kız yada erkek çocuğu - Türkmenlerin, Salur ve Karaman oymakları dip dedelerinden
  1672. OĞULALP birl. Oğul/Alp
  1673. OĞULBARS birl. Oğul/Bars - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1674. OĞUL HAN birl. Oğul/Han
  1675. OĞULAK birl. Oğul/Ak
  1676. OĞULAY birl. Oğul/Ay
  1677. OĞULBAY birl. Oğul/Bay
  1678. OĞULBEK birl. Oğul/Bek
  1679. OĞULBÖRİ birl. Oğul/Böri
  1680. OĞULÇA 1- Oğulcuk, biricik oğul, biricik evlat 2- En küçük oğul
  1681. OĞULÇA KATIR HAN birl. Oğulça/Katır/Han - Karahanlı hanlarından
  1682. OĞULÇAK Oğulça
  1683. OĞULER birl. Oğul/Er
  1684. OĞULGANMIŞ Oğlu olmayan
  1685. OĞULGAYMIŞ Oğlu olmayan
  1686. OĞULHAN BUĞRA birl. Oğulhan/Buğra - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1687. OĞULKAN birl. Oğul/Kan
  1688. OĞULTEKİN birl. Oğul/Tekin - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1689. OĞUR 1- Uğur, taLİH, bahtiyarlık 2- Vakit, zaman, devir
  1690. OĞUŞ 1- Bolluk, bereket 2- Hısım, akraba, nesil - Otmanoğullarının 16. Göbek dedesi
  1691. OĞUZ 1- Ok-Uz 2- Ağuz, ağız 3- Öküz 4- Olağanüstülük 5- Çağrı, davet, toparlama birleştirme, yaratış - Türklerin en önemli ve geniş bölgelere yayılmış olan boyu. Türkiye’nin büyük bölümü, Azerbaycan, Türkmenistan, Musul, Kerkük, Gagavuzya, İran Türkmenleri, hep bu boyun kollarındandır. )
  1692. OĞUZALP birl. Oğuz/Alp
  1693. OĞUZ BİLGE birl. Oğuz/Bilge - Bilge Kağan dönemi bey ve bilginlerinden (Oğuz Bilge Tamgaçu)
  1694. OĞUZ KAĞAN Oğuz/Kağan - Türklerin, tüm boylarının mitolojik atası. Belli tarihsel dökümanlar içersinde değerlendirmek mümkün olmamakla birlikte, tarihçilerin büyük çoğunluğu, bu kişinin, Hun Kağanı " Mete Kağan" olabileceğini söylemektedirler. Tarihte ilk defa olarak bütün Türk boylarını bir araya getirerek, tek devlet çatısı altında topladığı, kuzey ve orta Asya’yı, Türk yurdu haline getirdiği, Oğuz töresi ya da " Türk Töresi" adı altında, kültürel bir alt yapı hazırladığı, yine uzun yıllar hemen bütün Türk devletlerinin genel yasaları durumunda olan "Oğuz Kağan Yasaları" nı hazırlayıp yürürlüğe koyduğu söylenir.
  1695. OĞUZBEY birl. Oğuz/Bey
  1696. OĞUZER birl. Oğuz/Er
  1697. OĞUZGÜN birl. Oğuz/Gün
  1698. OĞUZHAN birl. Oğuz/Han (Oğuz Kağan)
  1699. OĞUZTAN birl. Oğuz/Tan
  1700. OĞUZTAY birl. Oğuz/Tay
  1701. OK 1- Doğum, doğuş, yaradılış 2- Akıl, us 3- Dokunma, el sürme 4- Söyleyiş, çağırış, haber verme 5- Silah, yay ile kullanılan ok 6- Örgüt, teşkilat - Türkmenlerin, Ersarı oymağı dip dedelerinden
  1702. OKAN 1- Ogan 2- Anlayış, fehim
  1703. OKANBARKAN birl. Okan/Barkan - Çengiz Kaan’ın dip dedelerinden Kubilay’ın oğlu
  1704. OKANBAY birl. Okan/Bay
  1705. OKANER birl. Okan/Er
  1706. OKANKUL Birl. Okan/Kul
  1707. OKANSOY birl. Okan/Soy
  1708. OKATMIŞ (Okutmuş) Haberci, ulak
  1709. OKAY birl. Ok/Ay - Kırım hanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  1710. OKBAY birl. Ok/Bay
  1711. OKÇI 1- Okuyucu, haberci 2- Ok atan, okçu 3- Örgütçü, komitacı
  1712. OKÇU (Okçı)
  1713. OKER birl. Ok/Er
  1714. OKHAN birl. Ok/Han
  1715. OKIÇI Davetçi, davetkar, çağırıcı
  1716. OKİ Çağrı, davetiye
  1717. OKKAN birl. Ok/Kan
  1718. OKLAMIŞ Ok atmış, savaşçı
  1719. OKLU 1- Akıllı, zeki 2- Örgütlü
  1720. OKSU birl. Ok/Su
  1721. OKŞAK Benzeyen, andıran, tanıdık, bildik
  1722. OKŞAN Benzeyen, okşayan
  1723. OKTA Akıllı, zeki, dahi - Niyuçi Tatarları hanlarından
  1724. OKTAMGA birl. Ok/Tamga - Özbeklerin Konrat oymağı dip dedelerinden
  1725. OKTAN birl. Ok/Tan
  1726. OKTAR 1- Okçu, iyi ok atan 2- Bilgili, akıllı, yaratıcı 3- Davetçi, davetkar - Batı Hunları devleti komutanlarından
  1727. OKTAŞ birl. Ok/Taş
  1728. OKTAY birl. Ok/Tay
  1729. OKUKLU Alim, bilgin
  1730. OKUMAGAN Arif, eğitimsiz ama kendini yetiştirmiş, olgunlaşmış - Harzemşahlar devleti bey ve komutanlarından
  1731. OKUNÇ Toy ve düğün davetiyesi
  1732. OKUŞ 1- Bilgi, bilgelik 2- Bereket
  1733. OKUŞLUĞ 1- Alim, bilgin 2- Bolluk, bereket, bereketli
  1734. OKUTGAN Okutan, eğitmen
  1735. OKUTAN Eğitmen, öğretmen
  1736. OKUV Okuyuş, kıraat, çağırış
  1737. OKYAY birl. Ok/Yay
  1738. OLAGAN Olan, doğal, olumlu
  1739. OLAM Debdebe, gösteriş, tantana
  1740. OLBAK Oluş, oluşum
  1741. OLCA Ganimet, bolluk
  1742. OLCAŞ Tören, seremoni, tazim
  1743. OLCAY Tanrı sıfatlarından. Baht, talih, açık talih, ululuk
  1744. OLCAYBEGÜM birl. Olcay/Begüm
  1745. OLCAY HAN birl. Olcay/Han - Oğuzname’de Nuh’un oğlu olan Yafes’in gerçek adı
  1746. OLCAY HANIM Olcay/Hanım - Kara Kulagu Han’ın evdeşi
  1747. OLCAY KUTLUĞ Olcay/Kutluk
  1748. OLCAY TÜRKAN Olcay/Türkan ( Terken ) - Timur Kürkan Han’ın evdeşi.
  1749. OLCAY BİGE birl. Olcay/Bike
  1750. OLCAYKUT birl. Olcay/Kut
  1751. OLCAYTU Açık talih, bahtı açık, bereketli
  1752. OLCAYTU BUĞA birl. Olcaytu/ Boğa - İlhanlılar dönemi, bey ve komutanlarından
  1753. OLCAYTU HAN Olcaytu/Han - İlhanlı hanlarından. Gazan Han’ın kardeşi.
  1754. OLCAYVERDİ birl. Olcay/Verdi.
  1755. OLÇA Ganimet, bereket
  1756. OLÇAM Ganimet, nimet, bolluk
  1757. OLÇAR 1- Saldırı komutu, saldırı 2- haber, havadis 3- Uygun, muvafık
  1758. OLÇUM 1- Olgunluk, olgun, yetişkin 2- Hüner, marifet
  1759. OLGAÇ Olgun, olmuş
  1760. OLGUN Yetişkin, olmuş, kamil
  1761. OLGUN HAN birl. Olgun/Han
  1762. OLGUNAY birl. Olgun/Ay
  1763. OLGUNBAY birl. Olgun/Bay
  1764. OLUM Oluş, doğuş, olmaya elverişli.
  1765. OLUN 1- Oluş, olgunluk, ağırbaşlılık 2- Genç, taze 3- Soyluluk
  1766. OLUN BİGE birl. Olun/Bike
  1767. OLUN İYE HATUN (Olun ige hatun)birl. Olun/İye/Hatun - Çengiz Kaan’ın anası
  1768. OLUŞ Oluşum, düzen
  1769. OMAÇ Amaç, gaye
  1770. OMAK 1- Soy, kan, soyluluk 2- Aile, akraba
  1771. OMAY (Umay) Seçkin, güzide
  1772. OMRAK Sevilen, maşuka
  1773. OMUR (Umur) 1- İlgi, heves 2- Güç, dayanıklılık, dayanıklı - Aydınoğulları beyliğinden, Aydın Bey’in oğullarından
  1774. OMURCA Sağlam, dayanıklı - Astgragan hanlığı, hanlarından.
  1775. OMURTAG Kartal yavrusu - Bulgar hanlarından
  1776. OMURTAY birl. Omur/Tay - Tuna Bulgarları, hanlarından.
  1777. ONAK 1- Onanmış, kabul görmüş 2- Sevgili, el üstünde tutulan
  1778. ONAKA 1- (Onak) 2- On/Aka - Atialy han dönemi, bakan ve komutanlarından
  1779. ONAL 1- Doğuş, ortaya çıkış 2- Sağlam, dayanıklı
  1780. ONANLI Sağlam, meyin, mütehammil
  1781. ONANMIŞ Sağlam, bayındır, destekli
  1782. ONAT 1- Sağlam, dayanıklı 2- Yakışıklı 3- Terbiyeli, iyi davranışlı
  1783. ONATBAY birl. Onat/Bay
  1784. ONATÇA Makbul, hatırşinas
  1785. ONAY 1- Sağlam, dayanıklı, uygun 2- Makul, kabul, tasdik
  1786. ONBEG birl. On/Bey
  1787. ONBOY birl. On/Boy
  1788. ONG 1- Sağlamlılık, kalıcılık, dayanıklılık 2- İyilik, rahmet, bereket, bolluk 3- Sevinç, neşe, mutluluk
  1789. ONG TUTUK birl. Ong/Tutuk - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey.
  1790. ONGAL birl. Ong/Al
  1791. ONGAN 1- Uğurlu, mutlu, bahtiyar 2- Verimli, gelişkin 3- Bayrak, simge, totem
  1792. ONGAN HATUN birl. Ongan/Hatun - Kazak hanlığı dönemi, ünlü kadınlarından.
  1793. ONGANER birl. Ongan/Er
  1794. ONGER birl. Ong/Er
  1795. ONGHAN birl. Ong/Han - Sibir hanlığı, - hanlarından.
  1796. ONGU 1- Kar, kazanç 2- Set, sütre
  1797. ONGUÇ Karlı, kazançlı, verimli, uğurlu
  1798. ONGUÇ ALP birl. Onguç/Alp
  1799. ONGUÇAY birl. Onguç/Ay
  1800. ONGUÇBAY birl. Onguç/Bay
  1801. ONGUÇER birl. Onguç/Er
  1802. ONGUDAY Karlı, kazançlı
  1803. ONGUN 1-Bolluk ve bereket tanrısı. 2- Uğurluluk, verimlilik, kalıcılık 3- Av totemi, kutsanmış av hayvanı 4- Totem, sembol, bayrak, flama
  1804. ONGUN ALP birl. Ongun/Alp
  1805. ONGUNER birl. Ongun/Er
  1806. ONGUNSAY birl. Ongun/Say
  1807. ONGUNSOY birl Ongun/Soy
  1808. ONGUR 1- Kurtuluş, salah 2- On-Ogur
  1809. ONGUT Koruyucu, muhafız, kale muhafızı
  1810. ONOĞUL birl. On/Oğul (. . On oğul değerinde. . )
  1811. ONOK birl. On /Ok - Batı Türk illerinin temelini teşkil eden, on boyun genel adı.
  1812. ONUÇUR birl. On/Uçur - İkşitler devleti hanlarından . Tokuç Han’ın oğlu
  1813. ONUK 1- Sağlıklı, dayanıklı 2- Uğurlu, aziz, saygıdeğer 3- Usul, yol, teamül 4- Yararlı, faydalı
  1814. ONUKAY birl. Onuk/Ay
  1815. ONUKBAY birl. Onuk/Bay
  1816. ONUKBEGÜM birl. Onuk/Begüm
  1817. ONUKBÖRÜ birl. Onuk/Böri
  1818. ONUKER birl. Onuk/Er
  1819. ONUKTAY birl. Onuk/Tay
  1820. ONUŞ 1- Bereket, bolluk, verim 2- Uğur, talih
  1821. OPAK (Apak) Temiz, bakımlı - Kazak hanlarından
  1822. OPAN Mağara, delhiz
  1823. OPÇIN (Apçın, afşın) Zırh, demirağ - Salçuklular dönemi, Azarbeycan atabeylerinden
  1824. OPUR Obur, iştahlı
  1825. OPUZ Katı, sert
  1826. OR 1- Yer, durak, bölge 2- Doğramak, biçmek 3- Mevki, mertebe 4- Düzen, kuruluş
  1827. ORAK Doğramak, kesmek, doğrayıcı, biçici - Nogay oymaklarından ve bu oymağın dip dedelerinden
  1828. ORAKBAY birl. Orak/Bay
  1829. ORAKBEK birl. Orak/Bek
  1830. ORAKHAN birl. Orak/Han
  1831. ORAL 1- birl. Or/Al (. . almaktan) 2- Aral
  1832. ORALBAY birl. Oral/bay
  1833. ORALP birl. Or/Alp
  1834. ORALTAN birl. Or/Altan
  1835. ORALTAY birl. Or/Altay
  1836. ORAN 1- Taht, şeref makamı 2- Yüksek mevki, yüksek derece
  1837. ORAY birl. Or/Ay 1- Aynı, eşit, eş değerde (Kırgızlarda) 2- Fırsat, hamle (Kazaklarda) 3- Beşik(Soglarda)
  1838. ORAZ (Uraz, uras, ıraz) Şeref, onur, talih - Kırgız oymak beylerinden
  1839. ORAHAN birl. Oraz/Han - Şeybanlılar devleti hanlarından
  1840. ORBAY birl. Or/Bay
  1841. ORBUĞA birl. Or/Boğa
  1842. ORÇUN 1- Kesici, keskin, doğrayıcı 2- Bölge, vilayet 3- Onurlu, ahlaklı, iyi huylu
  1843. ORDA Orta, merkez (Kağan veya Han otağının bulunduğu yer)
  1844. ORDAY birl. Ordu/Ay
  1845. ORDU (Orda) 1- Orta, çekirdek, merkez 2- Silahlı ve düzenli topluluk
  1846. ORDUAKA birl. Ordu/Aka
  1847. ORDUAPA birl. Ordu/Apa
  1848. ORDUBAY birl. Ordu/Bay
  1849. ORDUBEG birl. Ordu/Bey
  1850. ORDUCA 1- Ordu ile ilgilenen 2- Ortaca, ortanca - Özbek Han’ın evdeşi
  1851. ORDUHAN birl. Ordu/Han
  1852. ORDUKAYA birl. Ordu/Kaya
  1853. ORGA Bayrak, flama
  1854. ORGARUN 1- İstihkam 2- Bayraklı, bayrak sahibi
  1855. ORGİR Kesici, biçici
  1856. ORGUN Sırdaş, sır saklayan, ketum
  1857. ORGUNER birl. Orgun/Er
  1858. ORGUN birl. Or/Gün
  1859. ORHAN birl. Or/Han - 1- Oğuzname’de Oğuz Kağan’ın amcası ve kayın atası 2- Otmanoğullarının ikinci hanı ve Otman beğ’in oğlu 3- Timur Kürkan Han’ın komutanlarından 4- Yıldırım Bayezit’in en küçük oğlu
  1860. ORHUN Sır saklayan, sırdaş, gizli, gizemli
  1861. ORHUNER birl. Orhun/Er
  1862. ORKAN birl. Or/Kan
  1863. ORKAYA birl. Or/Kaya
  1864. ORKUN (Orhun)
  1865. ORKUNER birl. Orkun/Er
  1866. ORKUNŞAT birl. Orkun/Şad
  1867. ORKUT birl. Or/Kut
  1868. ORMAG Doğramak, biçmek
  1869. ORMAN Ağaçlık, bölge
  1870. ORMUŞ Doğrayan, biçen
  1871. ORNAK 1- Taht, tahtıravan 2- yer, yöre
  1872. ORPAG Menşe, kök, neseb
  1873. ORTAÇ 1- Ortadaki, ortanca 2- Ilımlı, dengeli, ortayolcu
  1874. ORTAÇI Ilımlı
  1875. ORTAĞ Ortak, ortalama, ortada buluşma
  1876. ORTAYÜZ birl. Orta/Yüz Kazakların, üç ana bölümünden biri
  1877. ORTİGİN birl. Or/Tigin - Dokuz Oğuz destanında adı geçen bir bey
  1878. ORTUG Ortak, pay sahibi
  1879. ORTUĞ birl. Or/Tuğ
  1880. ORUK 1- Yol, eylem, gidişat 2- Çare, çözüm, imkan, uygunluk
  1881. ORUM Mera, otlak
  1882. ORUMBAY birl. Orum/Bay
  1883. ORUMBEK birl. Orum/Bek
  1884. ORUMKULİ birl. Orum/Kuli
  1885. ORUN 1- Makam, mevki, özel yer, şerefli yer, taht 2- Karargah, görev yeri
  1886. ORUNÇ Hediye, bahşiş
  1887. ORUNÇAK 1- Oya, işleme 2- Rehin, emanet
  1888. ORUNDUK Koltuk, iskemle
  1889. ORUNGULUK Bayrak, flama
  1890. ORUNKUL birl. Orun/Kul
  1891. ORUNKULİ birl. Orun/Kuli - Kırgız beylerinden
  1892. ORUNLUG Taht, makam
  1893. ORUNTAG Yüksek mevki, makam
  1894. ORUS 1- Talih, uğur, baht, mutluluk 2- Amaç, hedef - Özbeklerin, Konrat ve Kançagalı oymakları dip dedelerinden
  1895. ORUS ARGUN birl. Orus/Argun
  1896. ORUS HAN birl. Orus/Han - 1- Altınordu devleti hanlarından Toktamış Han’ın oğlu 2- Oğuzname’de Türk’ün oğullarından
  1897. ORUZ (Orus)
  1898. ORUZ EMEN birl. Oruz/Emen - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  1899. ORUZKOCA birl. Oruz/Koca - . . Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  1900. OSKAY 1- Hamarat, işgüzar 2- Neşeli, şen
  1901. OT 1- Ateş, ocak, ev 2- Nebat, bitki
  1902. OT TİGİN birl. Ot/Tigin
  1903. OTACI (Utacı) 1- Doktor 2- Eczacı, ot ve bitkilerden ilaç yapan kişi 3- kam, baksı
  1904. OTAĞ 1- Oda, içinde ateş yakılarak oturulabilen büyük ve geniş çadır 2- Yeni evlenenlere armağan edilen ev, çadır
  1905. OTAĞA birl. Ot/Ağa . . evin reisi, aile reisi, evde sözü geçen kişi
  1906. OTAĞAY birl. Otağ/Ay
  1907. OTAK Yeni evlenenlere armağan edilen ev, çadır, oda
  1908. OTAMIŞ Doktor, hekim - 1- Karahanlılar devleti bey ve komutanlarından 2- Abbasiler dönemi, vali ve komutanlarından
  1909. OTAMIŞ GİRAY HAN birl. Otamış/Giray/Han - Son Kazan hanı. (Ünlü Siyun Bike’nin oğlu)
  1910. OTANCAK İlaç, merhem, deva
  1911. OTAR Geçici, fani
  1912. OTAY birl. Ot/Ay
  1913. OTÇİGEN birl. Ot/Çigen ("Ot/Tigin" adının , Moğol ağzındaki söylenişi. ) - Çengiz Kaan’a gençlik yıllarında, yardımcı olan dokuz beyden biri.
  1914. OTÇU BOĞA birl. Otçu/Boğa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey.
  1915. OTGUN Kabadayı.
  1916. OTHAN birl. Ot/Han
  1917. OTKAN birl. Ot/Kan
  1918. OTKUN Kabadayı.
  1919. OTLUĞ(K) Ateşli
  1920. OTMAN Ailenin en küçük oğlu . Ocağın ateşini yakıp ısıtacak ve devamlılığı sağlayacak olan, Çok eskilerden beri süregelen, Türk töresince çocuklar arasındaki paylaşımlarda ev , en küçük çocuğa kalır. Bu yüzden ilerde evin yada mülkün idaresi küçük oğlandadır. Yani, ocak, onunla yanmaya devam edecek, aile oba yada oymağın yaşamı onun sayesinde sürecektir. Bu çocuklara içeren"Otman, Ot Tigin, Othan"vb. adlar verilir. - . Otmanlı devletinin kurucusu ve ilk hanı. Ertuğrul Beğ’in en küçük oğlu. Daha Ertuğrul Bey ölmeden, Töreye göre, birçok mal mülk, büyük çocuklara, beylik, en küçük olan Otman’a geçmişti. Ayrıca, çok ilginç bir durum da şudur ki, Türkiyede’ki çoğu tarihçilere göre bu ad Osman, fakat Türkiye dışındaki, birçok ciddi tarihçiye göre ise Otmandır. . (Bazılarına göre ise, Ataman ve Atman’dır. )
  1921. OTMAR Ateşli, ateş saçan - Atilay Han’ın dedelerinden
  1922. OVAT Düzgün, muntazam
  1923. OVLAZ Gözüpek, atılgan
  1924. OVMAÇ El ile yoğrularak yapılan yiyecek
  1925. OY 1- Düşünmek, düşünce, fikir 2- Çukur
  1926. OYA 1- Oyularak yapılan elişi, işleme 2- Emanet, rehin 3- Sempatik, minyon
  1927. OYABEGÜM birl. Oya/Begüm
  1928. OYABİGE birl. Oya/Bike
  1929. OYAÇİÇEK birl. Oya/Çiçek
  1930. OYAN 1- İman, inanç 2- Düşünce, efkar
  1931. OYAZ Çukur, kuyu
  1932. OYBAK Çukurlu vadi
  1933. OYBAT Oyuk ve çukurlu yer
  1934. OYGAK 1-Oya, rehin 2- Uyanık, müteyakkız
  1935. OYGUR Dere yatağı, dere oyuğu
  1936. OYINLI Düşünceli, efkarlı - . . Özbeklerin, Konrat oymağı dip dedelerinden
  1937. OYLUM 1- Çukur, kuyu, boşluk 2- Kurucu, kuruntu, yormak
  1938. OYMAK Yığın, kitle. Türklerin sosyal birimleri içindeki sıralamada, Obadan büyü Boy’dan küçük olan akrabalar topluluğu
  1939. OYMAKAY birl. Oymak/Ay
  1940. OYMAKBEG birl. Oymak/Bey
  1941. OYMUR Dere, dere yatağı
  1942. OYNAK Maral, ceylan, vb. Hayvanların bir arada olup su içtikleri kuyu, su birikintisi
  1943. OYNUK (Oynak)
  1944. OYRAM Girdap, anafor
  1945. OYRAT Derin, oyuk, derinleşmiş
  1946. OYTUN Kutsanmış, mübarek
  1947. OYTUNAY birl. Oytun/Ay
  1948. OYTUNBAY birl. Oytun/Bay
  1949. OYTUNBEK birl. Oytun/Bek
  1950. OYTUNER birl. Oytun/Er
  1951. OYUR Vücut, endam
  1952. OZ İleri, ön, önde
  1953. OZA Kadim, eski, ezeli, hep var olan
  1954. OZAĞI Tecrübeli, bilgili, uzman
  1955. OZAMIŞ Uzamış, uzman, usta işinin ehli
  1956. OZAMIŞ KAĞAN birl. (Uzamış Kağan) Ozamış/Kağan - Göktürk kağanlarının sonuncusu
  1957. OZAN (Uzan) Öncü, herkesin önünde olup hitap eden, şiir yazan ve okuyan, kopuz çalarak şiir okuyan ve yazan. Usta, işinin ehli
  1958. OZAN HAN birl. Ozan/Han
  1959. OZANALP birl. Ozan/Alp
  1960. OZANAY birl. Ozan/Ay
  1961. OZANBAY birl. Ozan/Bay
  1962. OZANBEK birl. Ozan/Bek
  1963. OZANBİGE birl. Ozan/Bike
  1964. OZANBÖRİ birl. Ozan/Böri
  1965. OZANER birl. Ozan/Er
  1966. OZANSAY birl. Ozan/Say
  1967. OZANSOY birl. Ozan/Soy
  1968. OZANSU birl. Ozan/Su
  1969. OZANTİMUR birl. Ozan/Timur
  1970. OZAR Uzman, usta, bilir kişi - Oğuz Kağan’ın torunlarından, Bozok Han’ın oğullarından
  1971. OZARIK birl. Oz/Arık
  1972. OZGAN Kademeli, dereceli, öncelikli
  1973. OZMAN Uzman
  1974. OZMUŞ Uzmanlaşmış, yetik
  1975. OZMUŞ TEKİN birl. Ozmuş/Tekin - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1976. OZUL Esas, kaide
  1977. OZUT İkamet, ikametgah
  1978. OZUTGAN İleride, ilerici
  1979. ÖBEK Küçük grup, tim, takım, parça
  1980. ÖBGE Ced, Ata, Soy
  1981. ÖCAL birl. Öc/Al intikamcı
  1982. ÖCEK 1- Esinti, hafif yel 2- Burç
  1983. ÖCÜT İntikam, öç
  1984. ÖÇALAN birl. Öç/Alan Kinci, intikamcı
  1985. ÖDEM 1- Borç, bakiye 2- Ödül, mükafat
  1986. ÖDEMİŞ 1- Eczacı, doktor 2- Ricacı, yakaran 3- Borçsuz, bakiyesiz 4- Ödül veren - Türkmenlerin, Çavdur oymağı dip dedelerinden
  1987. ÖDEN 1- Ricacı, duacı 2- Ödül
  1988. ÖDGÜLMÜŞ 1- Öğülmüş, öğülen, başarılı, ödül almış 2- Ricacı, duacı - Kutadgu Bilig’de, Yusuf Has Hacip’in, hitapta bulunduğu, Karahanlı, beylerinden
  1989. ÖDGÜR Uygun, yerinde, vaktinde
  1990. ÖDRÜM Seçkin, mümtaz
  1991. ÖDÜGET Ricacı, yakarıcı, duacı - Yakutlar’da, " Akarsular Tanrısı"
  1992. ÖDÜK Rica, yakarı, dua, niyaz, arzu
  1993. ÖDÜL 1- Usluluk, akıllılık 2- Yüceltme, ululama, mükafat
  1994. ÖDÜN 1- Ödeme, ödeyiş 2- Yakarış, niyaz
  1995. ÖDÜŞ Vakit, devir
  1996. ÖG (Ok) Ana, anne, yaratan, doğuran
  1997. ÖDGÜL Övülme, övünç kaynağı, övülme nedeni
  1998. ÖGE (Öke) Dahi, çok zeki, çok akıllı
  1999. ÖGEÇ İki yaşına gelmiş koç
  2000. ÖGEDAY (Öketay)
  2001. ÖGEL 1- Zeki, akıllı, aklı başında 2- Burç
  2002. ÖGET 1- Akıl, zeka, akıllılık, 2- Sevgi, muhabbet
  2003. ÖGİR Sevinç, neşe, eğlence
  2004. ÖGLÜ Dahi, çok akıllı
  2005. ÖGREDİK 1- Mürebbiye, eğitmen, yetiştirici, öğretmen 2- İdman, talim, antrenman
  2006. ÖGRÜ 1- Öğrenilecek olan öğreni 2- Arkadaş, refik
  2007. ÖGÜŞLÜ Övülen, methedilen, övülmeye layık
  2008. ÖGDÜ Övme, methiye
  2009. ÖGDÜM 1- Övülen, methedilen 2- Önce, öncelikli
  2010. ÖĞER Övücü, methedici
  2011. ÖĞLEŞ Akıl birliği, fikir birliği
  2012. ÖĞREK Toplantı yeri, cemiyet , dernek
  2013. ÖĞREN Öğrenmekten
  2014. ÖĞRET Gelenek, terbiye
  2015. ÖĞREYÜK Gelenek, görenek, terbiye
  2016. ÖĞRÜK Munis, cana yakın, el üstünde tutulan
  2017. ÖĞRÜNÇ 1- Deneyimli, bilgili, öğrenmiş, ders almış, yetişmiş 2- Hoşnutluk, memnuniyet
  2018. ÖĞRÜNÇ TİGİN birl. Öğrünç/Tigin - Koço Uygurları prenslerinden
  2019. ÖĞTÜ Metih, övme, ululama
  2020. ÖĞTÜR Övme, methedici
  2021. ÖĞÜÇÜ Öğücü, methedici
  2022. ÖĞÜLMÜŞ Başarılı, destekli, öğülmeye layık
  2023. ÖĞÜN 1- Öğünmek. . den öğün! 2- İtina, dikkat 3- Sıra, defaat
  2024. ÖĞÜNALP birl. Öğün/Alp
  2025. ÖĞÜNBAY birl. Öğün/Bay
  2026. ÖĞÜNÇ Övünç, iftihar, övünme gerekçesi, iftihar vesilesi
  2027. ÖĞÜNÇ TİGİN birl. Öğünç/Tigin
  2028. ÖĞÜNÇ ALP birl. Öğünç/Alp
  2029. ÖĞÜNÇBÖRİ birl. Öğünç/Böri
  2030. ÖĞÜNÇEK Öğünmeye değer, öğünme nedeni
  2031. ÖĞÜNMÜŞ Övünmüş, övünmeyi haketmiş, gururlu
  2032. ÖĞÜNÜR Gururlu, mağrur
  2033. ÖĞÜR Öğer
  2034. ÖĞÜT 1- Anlayış, kavrayış 2- Nasihat, tavsiye, deneyim aktarımı
  2035. ÖĞÜTAL birl. Öğüt/Al
  2036. ÖK (ög) 1- Öz, doğuş, oluş, gelişme 2- Zeka, bilme, us, yetenek, ana, doğuran
  2037. ÖKÇİ Okeci, çağırıcı, davet edici, davetiye veren kişi
  2038. ÖKÇİ KAZAN birl. Ökçi/Kazan - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  2039. ÖKÇÜR Zeki, anlayışlı
  2040. ÖKE Dahi, yanılmaz, bilge, çok akıllı
  2041. ÖKEALP birl. Öke/Alp
  2042. ÖKEBAY birl. Öke/Bay
  2043. ÖKEBUĞA birl. Öke/Boğa
  2044. ÖKER Dahi, süper zeka
  2045. ÖKERMAN Dahi, bilge, yanılmaz
  2046. ÖKETAY birl. Öke/Tay
  2047. ÖKETAY KAAN birl. Öketay/Kaan - Çengizliler devleti kağanı. Çengiz Kaan’ın oğlu
  2048. ÖKETİMUR birl. Öke/Timur
  2049. ÖKLÜ 1- Dahi, akıllı 2- Egemen, denetimci
  2050. ÖKSÜM Arzu, murat
  2051. ÖKSÜZ Desteksiz, arkasız, oluşumsuz, gelişmeye engel durumu olan, (Halk arasında, anası olmayan, ölen ya da ayrı olan çocuklar için de bu adın kullanılmasındaki neden, ananın, çocuğun yetişme ve gelişimindeki önemine atfendir. )
  2052. ÖKTE 1- Ökeli, akıllı, dahi, yanılmaz, deneyimli, bilgili 2- Azametli, gösterişli
  2053. ÖKTE ALP birl. Ökte/Alp
  2054. ÖKTEBAY birl. Ökte/Bay
  2055. ÖKTEBUĞA birl. Ökte/Boğa
  2056. ÖKTEKARA birl. Ökte/Kara
  2057. ÖKTEKOCA birl. Ökte/Koca
  2058. ÖKTEM 1- Akıllı, bilge 2- Asi, başına buyruk, pervasız 3- Meşhur, gösterişli 4- Bahar, ilk yaz
  2059. ÖKTEN 1- Akıllı, bilinçli 2- Kahraman, cesur, korkusuz, başına buyruk
  2060. ÖKTÜ (Öğdü)
  2061. ÖKÜÇ 1- Çok, çokluk, bolluk 2- Akıl, us, bilinç
  2062. ÖKÜN Kendine dönüş, öze dönüş
  2063. ÖKÜNMÜŞ Özüne bağlı, özüne dönen
  2064. ÖKÜŞ 1- Çok, çokluk, bolluk, bereket 2- Akıl, bilinç, bilinçli
  2065. ÖKÜŞ KARA AÇKI birl. Öküş/Kara/Açkı mec. Keskin zekalı - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  2066. ÖKÜZ 1- Irmak, nehir, büyük akarsu 2- Uzman, bilge, ehil, dahi 3- Öküz (Şamanist gelenekte, tüm boyları içine alan, ortak soy totemi) Bu yüzde, Oğuz adının buradan gelebileceğini söyleyen bilim adamları var. Bilindiği gibi, Oğuz’un en büyük ve en belirgin özelliği, bütün Türk boylarını bir araya getirip tek devlet çatısı altında toplamasıdır.
  2067. ÖLÇER 1- Mühendis 2- ağırbaşlı, ölçülü 3- Savaş buyruğu, saldırı buyruğu
  2068. ÖLÇÜM 1- Adap, usul, erkan, yol 2- Ağırbaşlılık
  2069. ÖLMEZ 1- Dirayetli, dayanıklı 2- Çok sevilen, unutulmaz, iz bırakmış
  2070. ÖN 1- Doğu, güneşin doğduğu yön 2- İlk, başlangıç, doğuş, meydana geliş 4- İlke, öncelik, prensip, temel
  2071. ÖNAL birl. Ön/Al Öncü, lider, önde olan
  2072. ÖNALAN birl. Ön/Alan, lider, öncü
  2073. ÖNALDI birl. Ön/Aldı, lider, öncü
  2074. ÖNALP birl. Ön/Alp
  2075. ÖNAY birl. Ön/Ay
  2076. ÖNAYDIN birl. Ön/Aydın
  2077. ÖNCEK Önce, önceki, selef
  2078. ÖNCEL 1- Selef, daha önceki 2- Önde olan, öncü, rehber 3- Öncelikli, imtiyazlı
  2079. ÖNCELİK İmtiyaz, torpil
  2080. ÖNCÜ 1- İlk, orijinal 2- Lider, yol açan, önde olan
  2081. ÖNCÜBAY birl. Öncü/Bay
  2082. ÖNCÜBEK birl. Öncü/Bek
  2083. ÖNCÜER birl. Öncü/Er
  2084. ÖNCÜL 1- Öncü, önde, rehber 2- Birinci, ilk
  2085. ÖNÇEK Öncek, önceki, selef
  2086. ÖNDAŞ Aynı öncelikte, aynı imtiyazı paylaşan
  2087. ÖNDE Öncü, önceki
  2088. ÖNDEGÜN birl. Önde/Gün 1- Önemli gün 2- Önceki gün
  2089. ÖNDER Önde olan öncü, lider
  2090. ÖNDEŞ Yol açan, rehber, mihmandar
  2091. ÖNDÜÇ Öncü, mihmandar
  2092. ÖNDÜL 1- En önde, en öndeki, öncü 2- Öncelik, imtiyaz
  2093. ÖNDÜN 1- Peşin, peşinat 2- Önde, önde gelen - Kırgızların, Togay, Bugu ve Tokum oymakları dip dedelerinden
  2094. ÖNE İleri, ileride, ötede
  2095. ÖNEK Dayanak, direk, destek
  2096. ÖNEL 1- Usta, uzman, pir 2- Vade, mühlet
  2097. ÖNEM Öncelik, imtiyaz, değer, kıymet, hassasiyet
  2098. ÖNEN 1- Önde olan, öne geçen 2- Bağlılık, sadakat
  2099. ÖNER birl. Ön/Er Öncü, rehber, kılavuz - Salçuklular (Melikşah) dönemi, komutanlarından
  2100. ÖNEY 1- Öne geçen, önde gelen 2- Yükseklik, balagat
  2101. ÖNG İlk, birinci, başta gelen
  2102. ÖNGAY birl. Öng/Ay
  2103. ÖNGEL 1- Ağırbaşlı, olgun 2- Öncü, öncülük eden
  2104. ÖNGEN 1- Zafer, utku 2- Uzun boylu, levent
  2105. ÖNGER Hiddetli, asabi
  2106. ÖNGİ (Öngü) 1- Değişik, farklı, sıradışı 2- Önce, öncelikli
  2107. ÖNGÜÇ 1- Öncü, kılavuz 2- Atak, atik, hareketli 3- Delil, kanıt, isbat
  2108. ÖNGÜK Yastıkların ucuna yapıla işleme
  2109. ÖNGÜL Yol gösteren, ön ayak olan
  2110. ÖNGÜN birl. Ön/Gün
  2111. ÖNİL birl. Ön/İl
  2112. ÖNKUL birl. Ön/Kul
  2113. ÖNKUZU birl. Ön/Kuzu mec. Kurban, kurbanlık
  2114. ÖNSAY birl. Ön/Say
  2115. ÖNSOY birl. Ön/Soy
  2116. ÖNÜÇ Önce, önceki, selef
  2117. ÖNÜM 1- Birinci, ilk 2- Hasılat, ganimet, kar
  2118. ÖNÜR Başlangıç, siftah
  2119. ÖNÜRT Önce, öncelik
  2120. ÖNÜT Önce, öncelik
  2121. ÖPGİNE Öpücük, buse
  2122. ÖPKE İç geçirme, öfke, hırs
  2123. ÖPÖZ Can, ruh, nefs
  2124. ÖRÇÜM Üreyiş, gelişim, büyüme
  2125. ÖRÇÜN İpten örülmüş merdiven
  2126. ÖREN 1- Örme yapan, örücü 2- Eskiden kalma kalıntı, kalıntı kent ya da mezar
  2127. ÖRGE 1- Örnek, motif, örgü örneği 2- Şahika, yükseklik
  2128. ÖRGEN 1- Örülü ip, urgan 2- Keçi kılından yapılan ip
  2129. ÖRGÜÇ 1- Dokuma aleti, dokuma tezgahı 2- Mevki, mertebe 3- Tümsek, tepe
  2130. ÖRİKLİ Şeciyeli
  2131. ÖRKEN 1- Urgan, örülü ip 2- Fidan
  2132. ÖRKİN 1- Fidan 2- Taht, tahtırevan
  2133. ÖRNEK Numune, standart, ölçü
  2134. ÖRPEN 1- Örtülü, kapalı, gizli 2- Alev, alev ışığı - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2135. ÖRS Üzerinde metal maden dövülen demir kütle mec. Dayanıklılık
  2136. ÖRTE Örtü, örtülü
  2137. ÖRTGÜN Samanı ayrılmış, harmanlanmış tahıl
  2138. ÖRTÜN Omuz üstüne alınan örgülü giyecek, pelerin
  2139. ÖRÜÇ Örgü malzemesi, dokuma tezgahı
  2140. ÖRÜM Çit, ağıl
  2141. ÖRÜN 1- Saç örgüsü, belik 2- Beyazlık, temizlik 3- Gökyüzünün bulutsuz hali 4- Ürün, hasılat
  2142. ÖRÜNHAN birl. Örün/Han - Hiyve hanlığı hanlarından
  2143. ÖRÜNAY birl. Örün/Ay
  2144. ÖRÜNBAY birl. Örün/Bay
  2145. ÖRÜNDÜ Arı, temiz, saf, pakize
  2146. ÖRÜNDÜL 1- Seçkin, güzide 2- Saf, temiz, pak
  2147. ÖRÜNER birl. Örün/Er
  2148. ÖRÜNG (Örün)
  2149. ÖS Gerçek, hakiki
  2150. ÖSRÜK 1- Mert, özü sözü bir 2- Esrik, kendinden geçmiş, sermest
  2151. ÖSTERİŞ Fantezi, hayal, fantastik
  2152. ÖTEMİŞ (Ödemiş, otamış) - Türkmenlerin, Teke oymağı dip dedelerinden
  2153. ÖTER 1- Ricacı, yakaran 2- İleri, ileri geçmiş 3- Çığırıcı, ötücü, okuyucu
  2154. ÖTGEN Geçmiş, aşmış, ötede olan
  2155. ÖTGÜR Delici, delip geçen
  2156. ÖTİLİG İtibarlı, saygıdeğer, muhterem
  2157. ÖTKER 1- Ricacı, duacı 2- Geçici, fani
  2158. ÖTNÜ Rica, yakarı, istirham
  2159. ÖTÜG (Ötük) Arz, niyaz, rica, dua, dilek
  2160. ÖTÜGEN (Ötüken)
  2161. ÖTÜKEN 1- Ricacı, duacı, niyazcı, Tanrıya yakaran 2- Geçmiş, mazi, onurlu ve öğünçlü mazi - Türklerin, ilk başkentlerinden. Tanrının, Türklere armağan ettiğine inanılan, kutsanmış, ormanlık, dağlık bölge
  2162. ÖTÜN 1- Ödün, verme, bağış, mağfiret 2- Yakarı, yalvarış, niyaz
  2163. ÖTÜNÇ 1- Rica, dilek, maruzat, istirham 2- İltimas, tarafgirlik
  2164. ÖTÜNÇ TİMUR birl. Ötünç/Timur - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2165. ÖVET Öğüş, övgü, methü sena
  2166. ÖVGÜ Övme, methetme
  2167. ÖVGÜN Övülen, övülmeye layık
  2168. ÖVÜÇ Övünç, iftihar
  2169. ÖVÜL Övülen, övülmeye layık
  2170. ÖVÜLAY birl. Övül/Ay
  2171. ÖVÜNÇ Övülmeye yol açan davranış, gurur ve onur kaynağı
  2172. ÖVÜT Öğüt, nasihat
  2173. ÖYKE Öfke, hiddet, hınç
  2174. ÖYKÜ 1- Taklit, benzeme, benzetme, 2- Hikaye
  2175. ÖYKÜNÇ Eğilim, benzeme, taklit etme eğilimi
  2176. ÖYLEK Zaman, devir
  2177. ÖYÜK Coşku, coşkunluk, tezahürat
  2178. ÖZ Kişinin "ben" derken, anlatmak istediği, tinsel varlık. 1- Ben, tin, can, ruh, gönül 2- Asıl, esas, temel, unsur 3- Şahsi, kişisel, kendi, kendine aitlik 4- Uz, uzluk, ustalık 5- Dere, ırmak
  2179. ÖZAK birl. Öz/Ak mec. Soylu
  2180. ÖZAL birl. Öz/Al
  2181. ÖZALP birl. Öz/Alp
  2182. ÖZALTAN birl. Öz/Altan
  2183. ÖZALTAY birl. Öz/Altay
  2184. ÖZAPA birl. Öz/Apa - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2185. ÖZATAY birl. Öz/Atay
  2186. ÖZAY birl. Öz/Ay
  2187. ÖZBALA birl. Öz/Bala
  2188. ÖZBARS birl. Öz/Bars
  2189. ÖZBAY birl. Öz/Bay
  2190. ÖZBEGÜM birl. Öz/Begüm
  2191. ÖZBEK birl. Öz/Bek mec. Cesur, kendine güveni tam
  2192. ÖZBEK HAN birl. Özbek/Han (. . Bazı kaynaklarda, " Uzbek Han " olarak da geçer) - 1- Timur Kürkan Han’ın torunlarından ve Özbek hanlığının kurucusu 2- Altınordu hanlarından. Toktay Han’ın torunu
  2193. ÖZBEKER birl. Öz/Beker
  2194. ÖZBERK birl. Öz/Berk
  2195. ÖZBEY birl. Öz/Bey - Mısır- Türk kölemenleri devleti, bey ve komutanlarından
  2196. ÖZBEY TİMUR birl. Özbey/Timur - Timur Kürkan Han dönemi, bey ve komutanlarından
  2197. ÖZBİKE birl. Öz/Bike
  2198. ÖZBİL birl. Öz/Bil
  2199. ÖZBİLGE birl. Öz/Bilge
  2200. ÖZBİLGE BEGÜM birl. Özbilge/Begüm - Uygurlar (Bayan Çur Kağan) dönemi saray hanımlarından
  2201. ÖZBİLİR birl. Öz/Bilir
  2202. ÖZBİR birl. Öz/Bir mec. Soylu
  2203. ÖZBOĞA birl. Öz/Boğa
  2204. ÖZBÖRİ birl. Öz/Böri
  2205. ÖZBUKA birl. Öz/Boğa
  2206. ÖZÇAĞ birl. Öz/Çağ
  2207. ÖZÇAĞAN birl. Öz/Çağan
  2208. ÖZÇAKA birl. Öz/Çaka
  2209. ÖZÇAKIR birl. Öz/Çakır
  2210. ÖZÇELİK birl. Öz/Çelik
  2211. ÖZDAL birl. Öz/Dal
  2212. ÖZDEK 1- Madde, temel, asıl, yapı, kuruluş, oluş, oluşum 2- Beden, vücut 3- Ağacın, köküne yakın olan kısım
  2213. ÖZDEL 1- Soylu 2- Armağan, hediye
  2214. ÖZDEMİR birl. Öz/Demir - Otmanlılar (Kanuni Süleyman) dönemi, Yemen valisi
  2215. ÖZDEN 1- İçten, samimi 2- Ender rastlanan, olağanüstü 3- Akraba, hısım 4- Armağan, hediye
  2216. ÖZDEYİŞ birl. Öz/Deyiş
  2217. ÖZDOĞAN birl. Öz/Doğan
  2218. ÖZDOĞDU birl. Öz/Doğdu
  2219. ÖZEK 1- Temel, asıl, üs, merkez 2- Can, ruh, gönül
  2220. ÖZEL 1- Ayırt, fark, farklılık 2- Uzman, usta, kalifiye 3- Kişiye özgü, kişisel
  2221. ÖZEN 1- İçten, samimi 2- Dikkat, itina, emek, heves 3- Irmak, küçük akarsu - Kırgız oymaklarından
  2222. ÖZENÇ 1- Gıpta, heves, iştiha 2- Direnç, gayret, dikbaşlılık
  2223. ÖZER birl. Öz/Er
  2224. ÖZERK birl. Öz/Erk Kendine egemen, kendine sözü geçen
  2225. ÖZERKE birl. Öz/Erke
  2226. ÖZGE Ben’in karşıtı. Başka, öteki, yabancı, , gayrı
  2227. ÖZGEL Öze ait, özden gelen, samimiyet
  2228. ÖZGERİŞ 1- Hayal, kugu, fantezi 2- Devrim, başkaldırı
  2229. ÖZGÜ Öze ait, özle ilgili, ait, has, mahsus
  2230. ÖZGÜN Öze ait, özüne ait, orijinal, kendine has
  2231. ÖZGÜR Hür, bağımsız, kendinden başkasını dinlemez
  2232. ÖZGÜVEN birl. Öz/Güven Cesaret, kendine güvenme, kendinden emin olma, kendinden bilgi, beceri ve konumundan kuşku duymama
  2233. ÖZHAN birl. Öz/Han
  2234. ÖZİ Fert, Şahıs
  2235. ÖZİÇ Varlık, şahsiyet
  2236. ÖZİL birl. Öz/İl mec. Anayurt
  2237. ÖZKAN birl. Öz/Kan
  2238. ÖZKARAY birl. Öz/Karay
  2239. ÖZKER 1- Ulu ruhlu kişi 2- İylik sever, hayırsever
  2240. ÖZKONUK Can, ruh
  2241. ÖZLEK 1- Üretken, münbit 2- Felek, talih 3- Özel, şahsi, kişisel
  2242. ÖZLEM 1- Öz’ün ilgisi, ilgi duyarak yönelişi, hasret 2- Özel, hususi, kişisel
  2243. ÖZLEN 1- Özlenen, aranan 2- Dürüst, özü sözü bir 3- özel, hususi, kişisel
  2244. ÖZLEŞ Kendine dönüş, kendinden veriş
  2245. ÖZLÜ Orijinal, sağlam
  2246. ÖZLÜK Şahsi, özel, kişisel
  2247. ÖZMEN Dürüst, özü sözü bir
  2248. ÖZRÜM Seçkin, seçilmiş
  2249. ÖZTAN birl. Öz/Tan
  2250. ÖZTAŞ birl. Öz/Taş
  2251. ÖZTAY birl. Öz/Tay
  2252. ÖZTEKİN birl. Öz/Tekin
  2253. ÖZTİMUR birl. Öz/Timur
  2254. ÖZTİN birl. Öz/Tin
  2255. ÖZTÜRK birl. Öz/Türk
  2256. ÖZÜBİR birl. Özü/Bir
  2257. ÖZÜÇ Vücut, gövde, endam
  2258. ÖZÜM Kendine katma, kendine çekme, kendinden yapma
  2259. ÖZÜREK birl. Öz/Ürek
  2260. ÖZVEREN birl. Öz/Veren mec. . . . Fedakar, fedai
  2261. ÖZVERİ birl. Öz/Veri . . . Fedakarlık
  2262. PARS Leopar - Göktürkler devleti, bey ve komutanlarından
  2263. PARS OKTAY birl. Pars/Oktay - Mısır- Türk kölemenleri devleti, vali ve komutanlarından
  2264. PARSAK 1- Acıma duygusu, merhamet 2- Porsuk
  2265. PARSALP birl. Pars/Alp
  2266. PARSAY birl. Pars/Ay
  2267. PARSBAY birl. Pars/Bay
  2268. PARSBEG birl. Pars/Beğ
  2269. PARSER birl. Pars/Er
  2270. PARSTİMUR birl. Pars/Timur
  2271. PAŞA Baş komutan, general. ( Bu sözcük, bazı dilbilimcilerimize göre, Baş-Şad, bazılarına göre de Baş- Ağa birleşimi ve zamanla ağız değişimiyle bu biçime gelmiştir.
  2272. PEÇEN Çayır, çimen, çayırlık, otlak
  2273. PEÇENEK 1- Otlak, çayırlık 2- Bacanak - Önceleri, Balkaş gölü cıvarında yaşarlarken, sonradan göç ederek, Avrupa ve Balkanlar bölgesine yerleşmiş bir Türk Boyu
  2274. PEK 1- Ber, katı, sıkı, sert, kuvvetli, dayanıklı 2- Bey sözcüğünün, değişik ağız ayrılığı Bek, beg, beğ, bey vb. - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  2275. PEKAY birl. Pek/Ay
  2276. PEKBOĞA birl. Pek/Boğa
  2277. PEKDOĞDU birl. Pek/Doğdu - Gazneli Mahmud Han’ın bey ve komutanlarından
  2278. PEKER birl. Pek/Er
  2279. PEKHAN birl. Pek/Han
  2280. PEKİŞ Sıklık, sertlik, pekişmişlik
  2281. PEKKAN birl. Pek/Kan
  2282. PEKTEKİN birl. Pek/Tekin - Salçuklular dönemi, komutanlarından ve Musul atabeylerinden
  2283. PELEN İyi, ehven
  2284. PELİN Acı ve keskin kokulu bir yayla çiçeği
  2285. PELİT Meşe ağacının çiçeği
  2286. PERİNÇEK (Berincek) 1- Sadık, içten bağlı 2- Fedakar
  2287. PINAR Kaynak, kaynarca, göze
  2288. PIŞGAN Olgun, pişgin
  2289. PİŞKİN Olgun, kamil, pişmiş
  2290. PORSUK (Borsuk) Tilki büyüklüğünde, kürkünden yararlanılan bir hayvan - Salçuklular dönemi, bey ve komutanlarından
  2291. PUSAT (Busat, basat) 1- Silah 2- Zırh, koruyucu
  2292. PUSAT ALP birl. Pusat/Alp
  2293. PUSAT HAN birl. Pusat/Han - Karakıtaylar hanlarından
  2294. PUSATAY birl. Pusat/Ay
  2295. PUSUG Pusu
  2296. PUSUN Pusu, pusma, sinme
  2297. PUSUNÇ İltica, sığınma, sinme, pusma, sığınmış, mülteci
  2298. PÜSKÜL Sarkık, asılı duran süs, aksesuar
  2299. SABA (Sava) 1- (Sapa, sopa) Sopa, değnek, savma aleti, savaş aleti (. . Arapçadaki "sabaa" değil!) 2- Söz, iddia, hitap
  2300. SABACI 1- Sopacı, sopayla döğüşen 2- Konuşmacı, hatip
  2301. SABAK (Savak) 1- Sopa, cop sopa kullanan, dövüşçü, sopa ile döğüşen 2- Kımız saklamak için beygir derisinden yapılan tulum
  2302. SABAKKARA birl. Sabak/Kara - Huayka hanlığının son hanlarından
  2303. SABAR 1- Sapar, savar, döver, sopayla döven 2- Savar, savaşır, savaşçı 3- Hatip, konuşmacı - Kırgızların, Togay ve Sarı oymakları, dip dedelerinden
  2304. SABAY birl. Sav/Ay - 1- Koço uygurları dönemi beylerinden 2- Kırgızların, Edigene oymağı dip dedelerinden
  2305. SABI 1- Sopa, cop 2- Savaş, döğüş 3- Söz, sohbet
  2306. SABIBOĞA birl. Sabı/Boğa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2307. SABU 1- Sopa, cop, değnek 2- Savaş, döğüşçü, döğüş ustası, savaşçı
  2308. SABUTAY (Subutay, Sabotay) birl. Sabu/Tay – Saba/Tay - Türk ve dünya tarihinin en büyük generali. Bir savaş dehası. Çengiz Kaan’ın ünlü komutanı ve yakın arkadaşı. 35 ayrı ulustan, çeşitli ordularla, 65 savaş yapan ve hepsinden zaferle ayrılan bu olağanüstü kişi için Avrupalı tarihçiler bile hayranlıkla bahsedip, " Ne İskender, ne Sezar, ne de Napolyon, bu kişinin yanında ölçü olamaz ve hepsi sönük kalır" derler.
  2309. SAÇA Saçı, bahşiş, armağan
  2310. SAÇABEK (Saçıbek) birl. Saçı/Bek - Çengiz Kaan dönemi beylerinden
  2311. SAÇAN 1- Cömert, dağıtan, harcayan 2- Yayıncı, yayın yapan
  2312. SAÇI 1- Armağan, bahşiş 2- Adak, inanç gereği dağıtılan nesne - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2313. SAÇILIK Armağan, hediye, bahşiş
  2314. SAÇIBEGÜM birl. Saçı/Begüm
  2315. SAÇUĞ (Saçı, Saçuk)
  2316. SAÇUK 1- Eli açık, cömert 2- Armağan, bahşiş 3- Aleni, saklısız, gizlisiz
  2317. SADAK Okların, içinde muhafaza edildiği torba ok torbası
  2318. SADAKBAY birl. Sadak/Bay
  2319. SADAKBEĞ birl. Sadak/Beğ - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2320. SADU İyi, çok iyi, ala
  2321. SAGAY 1- Düşünceli, Düşünen, sakınan 2- Özleyen, özlemiş, özlem - 1- Kazakların, Kiçiyüz ve Bayoğlu oymakları dip dedelerinden 2- Altay Türkleri oymaklarından
  2322. SAGIM 1- Emel, arzu, Murat 2- Düşünce, fikir, düşünceli, fikir sahibi 3- Sağlamlık, dayanıklılık
  2323. SAĞIMBAY birl. Sagım/Bay
  2324. SAGIN 1- Özlem, hasret 2- Düşünce, plan, tasarım 3- Davet 4- Kıvılcım
  2325. SAGINÇI Sagınan, düşünen, özleyen, sakınca duyan
  2326. SAGU Ağıt, mersiye
  2327. SAGUN (Sagın)
  2328. SAGUNDU Özlenen, düşünülen, kollanan
  2329. SAGUNDUK Özlenen, düşünülen, özlemeye değer
  2330. SAGUNUR Düşünce, tasarım
  2331. SAĞ 1- Sağlık, dirilik, canlılık, yeterlilik 2- Akıl, fetanet 3- Doğruluk, inanırlık 4- Halis, saf, net
  2332. SAĞ BİLGE birl. Sağ/Bilge Doktor, sağlık uzmanı
  2333. SAĞAN Doğan türü, yırtıcı avcı bir kuş
  2334. SAĞANAK Sağnak, sert ve hızlı yağan yağmur
  2335. SAĞANBAY birl. Sağan/Bay
  2336. SAĞANÇIĞ Nefs, can, ruh
  2337. SAĞBİLİ birl. Sağ/Bili (Bilig) Sağduyu, hikmet
  2338. SAĞDAÇ Sağlıklı günlerin arkadaşı, can yoldaşı
  2339. SAĞDAK (Sadak)
  2340. SAĞDIÇ Sağdaç " Damadın en yakın, en güvenilir arkadaşı"
  2341. SAĞIK 1- Düşünceli, planlı 2- Sağ, diri, uyanık 3- Ateş, kıvılcım, ateşli
  2342. SAĞIM 1- Yaşam, sağlık 2- Serap, algın
  2343. SAĞIN 1- Düşünce, tasarım 2- Özlem 3- Ateş, kıvılcım
  2344. SAĞIN HAN birl. Sağın/Han - Kazak hanlarından
  2345. SAĞINÇ 1- Kurgu, hayal 2- Sakınca, mahsur, endişe 3- Özlem
  2346. SAĞIŞ Hesap, matematik, sayış
  2347. SAĞLAM Sağlıklı, güçlü, dayanıklı, dirençli
  2348. SAĞLI (Sağlık) Diri, canlı, sağlıklı
  2349. SAĞLICA(K) Sağlıklı, diri, esenlikli
  2350. SAĞMAN Sağlıklı, güçlü
  2351. SAĞNAK (Sağanak)
  2352. SAĞNAK ALP birl. Sağnak/Alp
  2353. SAĞNAK TEKİN birl. Sağnak/Tekin - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2354. SAĞNAK TİGİN birl. Sağnak/Tigin - Almalık devleti prenslerinden. Sonradan han oldu
  2355. SAĞNAK HAN birl. Sağnak/Han - Almalık devleti hanlarından
  2356. SAĞRAK İçki içilen kap, kupa, kadeh
  2357. SAĞRI 1- Sağrak 2- Sarı - Türkmenlerin, Ersarı, Teke ve Ok oymakları dip dedelerinden
  2358. SAĞŞAT birl. Sağ/Şad - Uygurlar döneminde, batı bölgesi ordularının komutanı
  2359. SAĞUNÇAK Ağıt, mersiye
  2360. SAĞUNMUŞ 1- Özlem içinde olan 2- Düşünen, düşünceli 3- Davet eden, davetkar
  2361. SAKA 1- Akıllı, arif 2- Düşünceli, kaygılı 3- Sakal 4- Saklı, saklayan, koruyan - Alper Tunga ve Tomris Hatunun da bağlı bulunduğu, en eski Türk boylarından. Halen Sibirya da yaşıyorlar
  2362. SAKAL Sakal - Altay Türkleri, Kişiler oymağı dip dedelerinden
  2363. SAKAR 1- Alnında beyaz lekesi bulunan at 2- Uğursuz, sakıncalı - Kırgızların, Mündi oymağı dip dedelerinden
  2364. SAKARALP birl. Sakar/Alp
  2365. SAKARBUĞA birl. Sakar/Boğa
  2366. SAKÇI Koruyucu, muhafız
  2367. SAKIK Çoban yıldızı
  2368. SAKIN 1- Düşünme, tasarım, kaygılanma, kaygıyı ortadan kaldırma eylemi 2- Saklama, koruma, esirgeme 3- Uzaklaşma, ayrılma
  2369. SAKINÇ Düşünce, kaygı
  2370. SAKIŞ Kaygı, endişe
  2371. SAKLI 1- Korunmuş, mahfuz, esirgenen 2- Zinde, dinç, sağlıklı
  2372. SAKLICA 1- Gizli, örtülü, korunan 2- Hazine, mücevher
  2373. SAKLIÇAK 1- Gizli, gizlenmiş, örtülü 2- Yaşam, sağlık, esenlik
  2374. SAKMAN 1- Uyanık, diri, sağlam 2- Sokman, dize kadar çıkan çizme - . . Doğu Türkistan’da, bir dönem hanlık da yapmış olan bir bey
  2375. SAKNI (Sakar) - Otmanoğullarının dip dedelerinden
  2376. SAKURBAY birl. Sakur/Bay
  2377. SAL 1- Saldırı, saldırmak 2- Salmak, bırakmak, azat etmek, serbestlik 3- göndermek, yaymak, ulaştırmak, uzatmak
  2378. SALAÇAK Salınan, bırakılan, salınmış
  2379. SALACUK Saldıran, saldırıcı, gönderici
  2380. SALAMAN Salınan, bırakılan, azat edilen, serbest, azade ( Bu sözcük de, Türkçe’den Farsça’ya geçerek, " Selman" biçimini almıştır.
  2381. SALAMIŞ 1- Saldıran, düşmana karşı hamle ve manevra yapan 2- İyi kılıç sallayan, silahşor 3- Salmış, köle azad etmiş
  2382. SALAMIŞ HAN Salamış Han - Mısır- Türk kölemenleri devleti hanlarından. Baybars Han’ın oğlu
  2383. SALANÇU Saldırgan, iyi kılıç kullanan
  2384. SALAR 1- Ordu sevk eden 2- İyi kılıç kullanan, silahşor - 1- Salçuklular dönemi, Azerbaycan atabeylerinden 2- Doğu Türkistan’da yaşayan bir oymak beyi
  2385. SALÇI 1- Salıcı, sevk edici 2- Salan, serbest bırakan 3- Karahanlılar döneminde, saray aşçılarının ünvanlarından - Göktürkler dönemi, bey ve komutanlarından
  2386. SALÇIKUT birl. Salçı/Kut - Altaylar, Kuntur oymağı dip dedelerinden
  2387. SALÇUK 1- Salınmış, azad edilmiş, saltuk, eski köle 2- Başına buyruk, bağımsız, otoriteye karşı çıkan 3- Saldıran 4- Silahşor, iyi silah kullanan 5- Küçük yel, esinti 6- Haber salan, mesaj yollayan - Oğuz boyuna bağlı bir oymak ve bu oymağın beyi olan Salçuk bey, kendinden sonra gelen torunları, Çağrı ve Tuğrul beyler tarafından kurulan devletin de adı olarak kullanılmıştır. Salçuklu devleti adını bu beyden almış, Çağrı bey, bu inceliğiyle de ayrı bir hayranlık uyandırmıştır.
  2388. Saldır Saldırı, hücum
  2389. SALDIRAN Hücum eden, asker sevk eden
  2390. SALDIRAY birl. Saldır/Ay
  2391. SALDIRGAN Saldırıcı, hücumcu
  2392. SALDIRI Hücum, taarruz
  2393. SALDIRMIŞ Hücum etmiş, taarruz etmiş
  2394. SALDUR Saldırı
  2395. SALDÜZ birl. Sal/Düz
  2396. SALGARA Salınmış, azade, başına buyruk, otorite tanımaz
  2397. SALGIN 1- Serbest, bağımsız 2- Serap, hayal
  2398. SALGUR Atak, tetik, saldırmaya hazır - Salçuklular dönemi, Tebriz atabeylerinden
  2399. SALGUT Mebus, vekil. Eskiden bir bölgeyi temsilen, Kağan’a (Başkente) gönderilen kişilere verilen unvan
  2400. SALIK 1- Vergi, vergi borcu, haraç 2- Haber, öğüt, tavsiye
  2401. SALIKÇU Haberci, öğütçü
  2402. SALIM 1- Serin esen yel, serinlik 2- Ferman, emirname 3- Üzüm demedi, salkım
  2403. SALIN 1- Serbest, serbestlik, salınma, boy gösterme 2- Jest, eda 3- salıncak
  2404. SALINAY birl. Salın/Ay
  2405. SALINMIŞ Serbest, azade, salaman
  2406. SALKIM Salınmış, sarkık
  2407. SALMAN (Salaman)
  2408. SALTUK 1- Serbest bırakılmış, azade, hürriyetine kavuşmuş eski köle 2- Başına buyruk, bağımsız - Salçuklular dönemi bey ve komutanlarından Sonraları "Saltukoğulları" beyliğinin kurucusu
  2409. SALTIN Yalnız, yalnızlık içinde, tek kalmış
  2410. SALTIK (saltuk)
  2411. SALTUK ALP birl. Saltuk/Alp - Batı Hunları dönemi bey ve komutanlarından
  2412. SALTUK BUĞRA birl. Saltuk/Buğra - Bazı tarih kayıtlarında, Karahanlı hanı, Satuk Buğra’nın bu ad ile zikredildiği de görülür.
  2413. SALUK (Salık) Serbest, azade, hürriyetine kavuşmuş - 1- Salçuklular dönemi, Erzurum atabeylerinden 2- Türkmenlerin, Bayramşahlı oymağı dip dedelerinden
  2414. SALUK BİKE birl. Saluk/Bige
  2415. SALUKBAY birl. Saluk/Bay
  2416. SALUK HAN birl. Saluk/Han
  2417. SALUKTAN birl. Saluk/Tan
  2418. SALUKTAY birl. Saluk/Tay
  2419. SALUM 1- Özgürlük, azat 2- Kılış, silah
  2420. SALUN 1- Jest, mimik, eda, cilve 2- Boy gösterme, ortaya çıkma
  2421. SALUNDU 1- Özgür, hür 2- Edalı, boy gösteren
  2422. SALUNDU TİGİN Salundu/Tigin - Koço Uygurları prenslerinden
  2423. SALUR 1- Saldıran, saldırgan, asker salan 2- Silahşor, iyi silah kullanan 3- Saldırma, kılıç, silah 4- Serbest, azade - Türkmen oymaklarından ve bu oymağın ilk beyi
  2424. SALUR HAN birl. Salur/han - Karahanlı hanlarından
  2425. SALUR KAZAN birl. Salur/Kazan - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey. Bayındır Han’ın torunu, Ulaş beğ’in oğlu
  2426. SAMSA Baklava türü bir hamur tatlısı
  2427. SAMSAMA (Samsa) - Otman beğ’in yakın silah arkadaşlarından
  2428. SAMUKA İnatçı, dirençli - Çengiz Kaan’ın askeri danışman ve komutanlarından
  2429. SAN Sanmak, saymak, var kabul etmek (. . Farsçadaki "şan" ile ilgisi yok)
  2430. SANAGA 1- Serap, hayal 2- Niyet, maksat
  2431. SANAĞ Hesap, matematik
  2432. SANAK Matematik
  2433. SANALP birl. San/Alp
  2434. SANAY birl. San/Ay
  2435. SANBAY birl. San/Bay
  2436. SANBERK birl. San/Berk
  2437. SANÇAK Ucu sivri mızrak
  2438. SANÇAR Saplayan, batıran, dürten, mızrak kullanarak sançan, sançıcı, iyi silah kullanan
  2439. SANÇARALP birl. Sançar/Alp
  2440. SANÇAR BARLAS birl. Sançar/Barlas - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2441. SANÇAR HAN birl. Sançar/Han - 1- Salçuklu hanlarından bu hanedanda, bu ad ile, iki ayrı han vardır 2- Çağatay hanlarından
  2442. SANÇARBAY birl. Sançar/Bay
  2443. SANÇARBEK birl. Sançar/Bek
  2444. SANÇAROK birl. Sançar/Ok
  2445. SANÇI 1- Ucu sivri demir, silah 2- Sivri bir aletin, vücuda değince verdiği acı 3- Acı duymak 4- Hayalet
  2446. SANÇIĞ Ucu sivri demir, kargı
  2447. SANÇIŞ Hamle, kılıç veya kargıyla yapılan dürtüş
  2448. SANDUGAÇ Bülbül
  2449. SANEK Hayran, meftun
  2450. SANER birl. San/Er
  2451. SANG San, düşünce var sayma
  2452. SANGI Hayal, serap
  2453. SANIR 1- Hayal 2- Burç
  2454. SANKUR Hayret, şaşkınlık
  2455. SANLAV Hürmet, saygı
  2456. SANLI 1- Sanıcı, düşünücü 2- Şüpheci
  2457. SANSAK Anlayış, intiba
  2458. SAPA 1- Sopa, değnek 2- Kılıç sapı, kabza 3- Aykırı, farklı, başka
  2459. SAPAK 1- Sopa 2-Aykırı, aykırılık
  2460. SAPAR 1- Sabar, döver, dövücü 2- Aykırı, farklı 3- Kabza
  2461. SAPARBAY birl. Sapar/Bay
  2462. SAPURLUŞ Devrim, ihtilal, ayaklanma, ayrılma
  2463. SARAR Saran, sarıcı, sarma eyleminde olan, ören, örücü - Türkmenlerin, Çavdur oymağı, dip dedelerinden
  2464. SARBAŞ birl. Sar/Baş - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Girey oymağı dip dedelerinden
  2465. SARGIN 1- Sevimli, sempatik, çekici 2- Sargı, sarılı, örülü
  2466. SARGUT 1- Güneş ışığı 2- Bağış, ihsan
  2467. SARI 1- Sarı renk, sarışın 2- Sarılı, sarılmış, saran, sarılma - Türkmenlerin, Çavdur ve Abıdal oymakları dip dedelerinden 2- Kırgızların, Bögü oymağı dip dedelerinden
  2468. SARIBAĞIŞ birl. Sarı/Bağış - Kırgızların, Togay oymağı dip dedelerinden
  2469. SARIBAŞ birl. Sarı/Baş - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü Alimoğlu ve Karasakal oymakları dip dedelerinden
  2470. SARIBÖRİ birl. Sarı/Böri - Kırgızların, Togay ve Böri oymakları dip dedelerinden
  2471. SARICA Sarılı, sarı gibi, sarıya çalan - Kırgızların, Üçtamga oymağı dip dedelerinden
  2472. SARIÇUR birl. Sarı/Çur - Altayların, Çor oymağı dip dedelerinden
  2473. SARIG Sarılı, sarılmış, örgülü - 1- Kırgızların, Togay ve Buğu oymakları dip dedelerinden 2- Altayların, Sogay oymakları, dip dedelerinden 3- Türkmenlerin, Çavdur oymağı, dip dedelerinden
  2474. SARIL Sarılmaktan. . . sarıl, mec. Sevgili, saygılı, cana yakın
  2475. SARIM 1- Suyu süzmeye yarayan, ince dokuma 2- Sarma, sarılma
  2476. SARIP Sarp, dik, sarılı, çıkılması güç, yalçın
  2477. SARITÜRGİŞ birl. Sarı/Türgiz - 1- Uygurlar döneminde, Uygur kağanlığına bağlı bir uç beyi 2- Oğuz kolundan bir Türk boyu
  2478. SARKIZ birl. Sar/Kız - Tulay Han’ın evdeşi Mangu Han’ın anası
  2479. SARMAN (Sarıman) 1- Sarışın, sarıya çalan 2- Sıcak kanlı, cana yakın - Çağatay Han’ın oğullarından
  2480. SARMAŞIK Sarılı, sarpasarmış, sarılan
  2481. SARP (Sarıp)
  2482. SARPER birl. Sarp/Er
  2483. SARPTAŞ birl. Sarp/Taş - Kazak hanlığı, dönemi Kırgız asıllı bir bey
  2484. SARPTİMUR birl. Sarp/Timur
  2485. SARTIK 1- Sarılı, örgülü, örülmüş 2- Farklı, dikkat çekici
  2486. SARTUK (Sartık)
  2487. SARTUKHAN birl. Sartuk/Han - . . Altunordu hanlarından Batu Han’ın oğullarından
  2488. SARU 1- Sarı 2- Sıra dışı, farklı, dikkat çekici 3- Batı, batı yönü
  2489. SARUHAN birl. Saru/Han - 1- Salçuklular dönemi bey ve komutanlarından Manisa bölgesi fatihi. Daha sonraları kendi adıyla bir beylik kurdu 2- Harzem hanı Celaleddin’in komutanlarından
  2490. SARU HATUN birl. Saru/Hatun - Karakoyunlu hanlarından, Uzun Hasan’ın anası
  2491. SARU SALTUK birl. Saru/Saltuk - 1- Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından 2- Gökoğuz Türklerinin, Anadolu’dan bu günkü topraklarına, ilk göç eden kısmının başbuğu olan bey
  2492. SARUALP birl. Saru/Alp
  2493. SARUBATU birl. Saru/Batı - Otman beğ’in ağabeyi, Ertuğrul Beğ’in oğlu
  2494. SARUBATUR birl. Saru/Batur - Timur Kürkan Han dönemi beylerinden
  2495. SARUBAY birl. Saru/Bay
  2496. SARUBUĞA birl. Saru/Boğa - Kıpçak hanlarından
  2497. SARUBUKA birl. Saru/Boğa - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  2498. SARUCA 1- Bir sungur türü avcı kuş 2- Sarıya çalan, sarışın - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2499. SARUCABAY birl. Saruca/Bay
  2500. SARUER birl. Saru/Er
  2501. SARUKAN birl. Saru/Kan
  2502. SARUKUNİ birl. Saru/Kuni - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2503. SARUL Sarılı, sarılmış
  2504. SARULBAY birl. Sarul/Bay
  2505. SARULTAN birl. Sarul/Tan
  2506. SATI 1- Satık, satuk, satılmışın dişisi 2- Pazar yeri (Eski Türk geleneklerine göre, çocukları sık ölen ya da olmayan ailelerin, çocuğu olduğunda, yaşaması ve uzun ömürlü olması için, onu Tanrı’nın sevdiği, toplumun sevip saydığı, bir ulu kişiye ya da onun ruhuna, çocuğu koruması, manevi bir destek vermesi bakımından emanet edilmesi eylemine satma-satılma adı verilir. Çocuk erkekse, "Satılmış", kız ise "Satı" adı verilir. Bu gelenek, günümüzde de islami motifler içinde yine sürdürülmektedir. )
  2507. SATIBEGÜM birl. Satı/Begüm
  2508. SATIBİGE birl. Satı/Bige
  2509. SATIÇ 1- Satıcı, tüccar 2- Mertebe, rütbe
  2510. SATIK Satı, satuk
  2511. SATIKAY birl. Satık/Ay - Kırgızların, Murat Ali oymağı dip dedelerinden
  2512. SATIKBAY birl. Satık/Bay
  2513. SATIKER birl. Satık/Er
  2514. SATIKTAY birl. Satık/Tay
  2515. SATIKUL birl. Satı/Kul
  2516. SATILMIŞ Satı, satık - İlhanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  2517. SATIM 1- Satıcığım 2- Ticaret
  2518. SATIMKUL birl. Satım/Kul - Kırgız oymak beylerinden
  2519. SATIŞGAN Satıcı, tüccar
  2520. SATUK Satı, satık, satılmış
  2521. SATUK BUĞRA HAN Satuk/Buğra/Han - Karahanlı hanlarından. Türk tarihindeki, ilk Müslüman olan Türk hanı. (İS 950) Türklerin, İslamiyet’e geçiş ve İslamiyet’in, Türkler arasındaki yayılma süreci bu kişi ile başlar. Daha önce budizme ilgi duyan, sonra Müslüman olan bu kişi, Müslüman olduktan sonra ilk iş olarak, adının başına "Abdülkadir" ünvanı alıp, hemen ardından da, bütün Türk devletlerinde geleneksel olarak var olan, " Oğuz Töresini ve Yasalarını" yürürlükten kaldırıp, yerine "Şeriat yasaları ve Arap fıkıhını" yürürlüğe koymuştur.
  2522. SATUKHAN birl. Satuk/Han
  2523. SATUKBARLAS birl. Satuk/Barlas - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2524. SATUN Satın alma, satın alma gücü, paha
  2525. SAV (Sava) 1- Mesaj, haber, yeni haber 2- İddia- isnat 3- Ün, san 4- Savaş, vuruşma, döğüş 5- Öykü, atasözü, darbı mesel - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  2526. SAVA (Sav)
  2527. SAVACI (Savcı) - 1- Ergenekon destanında adı geçen, Böriteçine’nin oğullarından 2- Otman Beğ dönemi bey ve komutanlarından
  2528. SAVAKUL birl. Sava/Kul
  2529. SAVAN 1- Savıcı, savaşçı, def edici 2- Elçi, arabulucu
  2530. SAVANKUL birl. Savan/Kul
  2531. SAVAR Savaşçı, savıcı, defedici
  2532. SAVARU 1- Bahşiş, armağan 2- Geçici, muvakkat
  2533. SAVAŞ Harp, döğüş, vuruşma, savma, defetme
  2534. SAVAŞERİ birl. Savaş/Eri
  2535. SAVAŞGAN Savaşçı, cengaver
  2536. SAVBÖRİ birl. Sav/Böri
  2537. SAVCI (Savçı, savacı)
  2538. SAVCIAKA birl. Savcı/Aka - 14. yüzyılda, Anadolu’ya yerleşen, Moğol beylerinden
  2539. SAVCIALP birl. Savcı/Alp - Salçuklular dönemi, bey ve komutanlarından
  2540. SAVCIBAY birl. Savcı/Bay
  2541. SAVCIBEK birl. Savcı/Bey
  2542. SAVÇI (Savcı, savacı)1- Elçi, haberci, resul, sözcü 2- Savaşçı, cengaver 3- Ünlü, meşhur, ün salmış - 1- Otman beğ’in ağabeyi, Ertuğrul beğ’in oğlu 2- 1. Murat Hüdavendigar’ın küçük oğlu, Yıldırım Bayazıt’ın kardeşi
  2543. SAVDUK Uğurlama, veda
  2544. SAVGAT Armağan, bahşiş
  2545. SAVGU 1- Haraç, vergi 2- Şifa, derman
  2546. SAVKULİ birl. Sav/Kuli
  2547. SAVKUT birl. Sav/Kut
  2548. SAVRIN 1- Armağan, bahşiş 2- Ahd, azim
  2549. SAVRUK Savrulmuş, derbeder
  2550. SAVTAGI birl. Sav/Takı - Çengiz Kaan dönemi Kazak beylerinden
  2551. SAVTEKİN (Sav Tigin) birl. Sav/Tekin - Tuğrul Han döneminde, Gazneliler devletinden ayrılıp, Salçuklulara katılan bir bey
  2552. SAVTİMUR birl. Sav/Timur
  2553. SAVTUR Veda, uğurlama
  2554. SAVUN 1- Davet, çağrı 2- Savunma, savaş 3- Ağıt, mersiye, ölenlerin yiğitlik ya da hayırlı işlerini anlatmak için verilen yemek
  2555. SAVUAL birl. Savun/Al
  2556. SAVUNDUK Davetiye
  2557. SAVUNGAN Savunucu, savaşan, direnen, müdafi
  2558. SAVUNKUL birl. Savun/Kul
  2559. SAVUR Eli açık, cömert, hovarda
  2560. SAVURALP birl. Savur/Alp
  2561. SAVURBAY birl. Savur/Bay
  2562. SAVURKAÇ 1- Savurgan, hovarda, eli açık 2- Fırtına, katı yel
  2563. SAVUT 1- Koruyucu, koruyan, müdafi 2- Zırh, çelik yelek, demirağ
  2564. SAY (sag, sağ, sak, sayı) 1- Saygı, sayma, geçerli kılma 2- Düşünme, ölçme, seçme, tasarım, hesap, ödeşme 3- Taşlık yer 4- Zırh, göğüslük
  2565. SAYAK Saygılı, hürmetli - Kırgızların, Togay oymağı dip dedelerinden
  2566. SAYAN 1- Saygılı, saygıdeğer, saygıya layık 2- saygı gösteren, efendi, ağırbaşlı - Altay Türkleri oymaklarından
  2567. SAYBİL birl. Say/Bil
  2568. SAYDAM Saf, net, berrak, sayılabilen, açık, temiz, bilinen
  2569. SAYDUR Saygı duruşu, ihtiram duruşu - Kırgız oymak beylerinden
  2570. SAYGI 1- Hürmet, önem, değer, edep 2- Sayı, sayım, matematik
  2571. SAYGIN İtibarlı, hürmet gören, saygı gören, hatırı sayılır
  2572. SAYGINALP birl. Saygın/Alp
  2573. SAYGINAY birl. Saygın/Ay
  2574. SAYGINBAY birl. Saygın/Bay
  2575. SAYGINER birl. Saygın/Er
  2576. SAYGINKUL birl. Saygın/Kul
  2577. SAYGINKULU birl. Saygın/Kulu
  2578. SAYHAN birl. Say/Han - Altay destanlarında adı geçen bir kız
  2579. SAYHAN HATUN birl. Sayhan/Hatun - Timur Kürkan Han dönemi saray hanımlarından
  2580. SAYIL Seçilmiş, seçkin, sayılan, intihab edilen
  2581. SAYILGAN Sayılan, saygı gösterilen, mübeccel, muteber
  2582. SAYIM Saygı, saygı gösteriş - Altay destanlarında adı geçen bir bey
  2583. SAYIN 1- Seçkin, değerli, muteber, güzide, muhterem 2- Saf, halis, arı 3- Güzel, ender rastlanan - . 1- İlhanlılar (Bahadır Han) dönemi, bey ve komutanlarından 2-Altay destanlarında adı geçen bir bey
  2584. SAYINALP birl. Sayın/Alp
  2585. SAYINHAN birl. Sayın/Han - Altınordu hanlarından (Batu Han’ın öteki adı)
  2586. SAYIN KARA birl. Sayın/Kara - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2587. SAYINAY birl. Sayın/Ay
  2588. SAYINBATU birl. Sayın/Batu - Kıpçak Hanlarından
  2589. SAYIN BATUR birl. Sayın/Batur - Kazak hanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  2590. SAYINBÖRİ birl. Sayın/Böri
  2591. SAYINDI Saygı duyulan, itibar gören, muhterem, saygın
  2592. SAYINER birl. Sayın/Er
  2593. SAYINTİMUR birl. Sayın/Timur
  2594. SAYIR İçinden su çıkan mağara
  2595. SAYIŞ Ödenek
  2596. SAYIT Saygın, muteber
  2597. SAYHAN birl. Say/Han
  2598. SAYKAN birl. Say/Kan
  2599. SAYKAL birl. Say/Kal
  2600. SAYKUL birl. Say/Kul
  2601. SAYKUT birl. Say/Kut
  2602. SAYLAK Sayılan, takdir gören, usta, uzman
  2603. SAYLIK Şeref, haysiyet, onur
  2604. SAYMAN Sayıcı, hesapçı, hesap ve sayı uzmanı, muhasib
  2605. SAYRI Üzgün, mahzun, yorgun ilgisiz
  2606. SAYTAŞ birl. Say/Taş - Kırgız oymak beylerinden
  2607. SAYVAN Gölgelik, kamelya
  2608. SAZAĞAN (Sazan) Soğuk yel
  2609. SAZAK 1- Sazlık, bataklık 2- İnce yağan kar 3- Ak bulut 4- Çok konuşan, geveze 5-Poyraz, soğuk esen yel 6-Sezgin, sezici, uyanık - Kazakların Ortayüz bölüğü oymaklarından
  2610. SAZAN 1- Soğuk esen yel 2- Sazlık, bataklık 3- Sezen, sezici - Kırgızların, Togay ve Girik oymakları dip dedelerinden
  2611. SEBE Sevgi, sevi - Altay Türkleri, Çor oymağı dip dedelerinden
  2612. SEBÜK Sevik, sevilen, sevgi gören
  2613. SEBÜK TEKİN birl. Sebük/Tekin (Sevük/Tekin)
  2614. SEÇEN 1- Titiz, seçici, ayırıcı 2- Konuşkan, hoş sözlü - 1- Yakut destanlarında adı geçen bir bey. Ulu Koyun’un babası 2- Çengizli hanlarından, Camuga’nın ünvanı
  2615. SEÇİL 1- Seçkin, güzide, seçilmiş 2- Farklı, olağanüstü
  2616. SEÇİLİR Seçkin, güzide
  2617. SEÇİLMİŞ Seçkin, güzide
  2618. SEÇKİN 1- Farklı, göze batan, olağanüstü 2- İtibar gören, muhterem 3- Peygamber, nebi
  2619. SEÇKİN ALP birl. Seçkin/Alp
  2620. SEÇKİN HAN birl. Seçkin/Han
  2621. SEÇKİNAY birl. Seçkin/Ay
  2622. SEÇKİNBAY birl. Seçkin/Bay
  2623. SEÇKİNBEĞ birl. Seçkin/Beğ
  2624. SEÇKİNER birl. Seçkin/Er
  2625. SEÇKİNKARA birl. Seçkin/Kara
  2626. SEÇKİNKAYA birl. Seçkin/Kaya
  2627. SEÇKİNSOY birl. Seçkin/Soy
  2628. SEÇKİNTAN birl. Seçkin/Tan
  2629. SEÇKİNTAY birl. Seçkin/Tay
  2630. SEGREK Seyrek, ender rastlanan
  2631. SEĞİRTGEN 1-Koşucu, atlet 2- Afacan, ele avuca sığmaz, tez canlı
  2632. SEĞREK Seyrek, nadir, az rastlanır - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey. Eğrek’in ağabeyi, Usun Koca’nın oğlu
  2633. SEKİZ APA birl. Sekiz/Apa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2634. SEKİZYİR birl. Sekiz/Yir - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2635. SEKMEN Seviye, mertebe
  2636. SELÇİK (Seligcik) 1- Temiz, pakize, namuslu, bakire 2- Küçük kılıç, bıçak 3- Açık, beliğ, fesahetli - 11. Kılıçarslan’ın kızlarından
  2637. SELÇİK HATUN Selçik /Hatun - . . Fatih Sultan Mehmed Han’ın kızlarından ve Karaca paşanın evdeşi
  2638. SELÇUK (Salçuk) (. . Bu ad üzerine bazı spekülasyonlar var. Bunun aslı "Salçuk" olmasına rağmen, Arap kayıtlarında, Selcuk ve Selcik olarak geçer. İran kayıtlarında ise Selçug, Selçuk olarak geçer ve hepsi de Türkçe ve yabancı dil uyumsuzluğunun tipik örneği, yanı sıra, alfabe farklılıklarından kaynaklanmaktadır.
  2639. SELEK Eli açık, cömert
  2640. SELEN 1- Salınan, sallanan, kıvrılan 2- Temiz, pak, namuslu, zarif, bakire 3- Fısıltı, hafif ses 4- Haber, havadis 5- Yılan (Tuva ve Çuvaş Türklerinde)
  2641. SELENGE Kıvrılan, kıvrık - Baykal gölüne dökülen, Türk dünyasının ünlü ırmağı
  2642. SELENGÜN birl. Selen/Gün
  2643. SELİG(Silig) 1- Namuslu, temiz, dürüst, pakize 2- Kibar, narin, zarif
  2644. SELİGÇİK (Selçik) Temiz, namuslu, bakire
  2645. SELİK (Selig)
  2646. SELİN 1- Selen, salınan, haber, fısıltı 2- Sülün kuşu
  2647. SEMİZ 1- İri yarı, şişman 2- Besili, bakımlı - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Nayman oymağı, dip dedelerinden
  2648. SENCER (Sançar) Bu sözcüğün aslı "Sançar" dır.
  2649. SENGER 1- Canavar, ejderha 2- Kale, burç
  2650. SENGİ Sevgi, sevi
  2651. SENGİSUN birl. Sengi/Sun
  2652. SENGÜN Ordu komutanı, general - Göktürkler ve Uygurlar döneminde, kullanılan askeri ünvanlardan
  2653. SENGÜN HAN birl. Sengün/Han - Çengiz Kaan dönemi, Nayman hanlarından Var han’ın oğlu
  2654. SEPİL 1- Yaygın, yayılmış, bulaşmış 2- Kale, hisar
  2655. SEPİN 1- Çeyiz, kalın 2- Yaygın, yayık
  2656. SEREDAY Yüzük, takı, aksesuar
  2657. SERİM 1- Gösteriş, teşhir 2- Sabır, metanet
  2658. SERİN 1- Gölge, gölgelik 2- Genişlik, gerilmişlik 3- Soğuğa yakın, hafif soğuk 4- Sabırlı, dayanıklı
  2659. SERİNAY birl. Serin/Ay
  2660. SERİNBAY birl. Serin/Bay
  2661. SERİNBEG birl. Serin/Beğ
  2662. SERİNGEN 1- Serince, serinleşmiş 2- Sabırlı, dayanıklı
  2663. SERİNGÜN birl. Serin/Gün
  2664. SEVAL birl. Sev/Al
  2665. SEVEN Sevmek. . . den sevgi sahibi, şefkatli, tutkulu
  2666. SEVENAY birl. Seven/Ay
  2667. SEVENGÜN birl. Seven/Gün
  2668. SEVER (. . Sevmekden)
  2669. SEVERGE 1- Dost, yakın, yaren 2- Aşk, sevgi, tutku
  2670. SEVERGÜN birl. Sever/Gün
  2671. SEVGİ Sevme eyleminin nüvesi
  2672. SEVİ Sevgi, sevgi eğilimi, sevgi yakınlığı
  2673. SEVİGEN Seven, sevgisini veren
  2674. SEVİK 1- Sevilen, sevgi gösterilen, sevgiye layık, sevgili 2- Dost, gönüldaş
  2675. SEVİK KÜL ERKİN Sevik/Kül/Erkin - Bilge Kağan dönemi, bey ve komutanlarından
  2676. SEVİL Sevilen, el üstünde tutulan
  2677. SEVİLAY birl. Sevil/Ay
  2678. SEVİLGEN Sevilen, aşırı ilgi gören
  2679. SEVİM Sempati, alım, çekicilik- sevgiye yol açan
  2680. SEVİM BİGE birl. Sevim/Bige - . . (Bazı tarih kaynaklarında, ünlü, "Siyun Bige" bu ad ile de geçmektedir. )
  2681. SEVİMLİ Çekici, sempatik
  2682. SEVİN Sevinç, mutluluk - Sasaniler’den, Miran Şah’ın evdeşi
  2683. SEVİNAY birl. Sevin/Ay
  2684. SEVİNÇ Neşe, coşku, sevinme duygusu, mutluluk
  2685. SEVİNÇ HAN Sevinç/Han - Oğuzname’de, Baydu Han’ın oğullarından
  2686. SEVİNÇBEK birl. Sevinç/Bek
  2687. SEVİNÇEK Sevinilecek şey, sevinç kaynağı
  2688. SEVİNDÜK Mutluluk, bahtiyarlık (Uzun süren bir çocuksuzluk döneminden sonra, çocukları olan ailelerin sık kullandığı, geleneksel adlardan) - Kırgızların, argın oymağı dip dedelerinden
  2689. SEVİNDÜK ALP birl. Sevindük/Alp - Otman beğ dönemi beylerinden. Samsama beğ’in kardeşi
  2690. SEVİNMİŞ Sevinçli, mutlu, mutlu olmuş
  2691. SEVİNTİ 1- Mutluluk, mutlu olmaya değen 2- Ferahlık, gevşeme, rahatlık, huzur
  2692. SEVTAP birl. Sev/Tap
  2693. SEVÜK Sevilen, sevgili, canan
  2694. SEVÜK ALP birl. Sevük/Alp
  2695. SEVÜKBAY birl. Sevük/Bay
  2696. SEVÜKBİGE birl. Sevük/Bige
  2697. SEVÜK TİGİN birl. Sevük/Tigin - Gazneliler devletinin kurucusu ve Gazneli Mahmud Han’ın babası
  2698. SEYHAN (Sayhan) - Kuman hanlarından
  2699. SEYİRTGEN Afacan, çalışkan, ele avuca sığmaz
  2700. SEYREK Az rastlanır, sıra dışı
  2701. SEZEK 1- Hassas, duygulu, ferasetli 2- Sezgi, anlayış, kavrayış, his
  2702. SEZEN Anlayan, kavrayan, hisseden
  2703. SEZENAY birl. Sezen/Ay
  2704. SEZENBAY birl. Sezen/Bay
  2705. SEZENER birl. Sezen/Er
  2706. SEZER Hassas, duygulu, fark edici
  2707. SEZGEK (Sezek)
  2708. SEZGİ İdrak, seziş, hissediş, ilham
  2709. SEZGİN Hassas, sezici
  2710. SEZGİNALP birl. Sezgin/Alp
  2711. SEZGİNAY birl. Sezgin/Ay
  2712. SEZGİNBAY birl. Sezgin/Bay
  2713. SEZGİNER birl. Sezgin/Er
  2714. SEZGİR Hassas, narin, alıngan
  2715. SEZGİŞ Hassas, alıngan
  2716. SEZİGEN Sezen, sezgin
  2717. SEZİK Sezgin, içli
  2718. SEZİKLÜ Tedbirli, sezici
  2719. SEZİM Hissediş, anlayış
  2720. SEZİMTAL Hassas, duygulu
  2721. SEZMİŞ İdrak eden, anlayan
  2722. SIBAK Sopa, değnek - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü Bayoğlu oymağı, dip dedelerinden
  2723. SIÇMAZ (Saçmaz) Tutumlu, tedbirli - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları, dip dedelerinden
  2724. SIDAL Muktedir, güçlü, egemen
  2725. SIGUN 1- Yabani geyik 2- Emek, zahmet, sıkıntı
  2726. SIĞIN Erkek geyik, Ala geyik
  2727. SIĞINAK Sıkı korunan, sığınılacak yer, yoğun ve katı olan yer
  2728. SIĞINDIK Bağlılık, sadakat
  2729. SIĞLAM 1- Sağlam, sıkı, yoğun 2- Sine, bağır
  2730. SIK Katı, yoğun
  2731. SIKI Katı, sıkılmış, yoğun
  2732. SIKILGAN Daralmış, daralan, sıkılaşan, utangaç
  2733. SIKIN 1- Keder, yas, üzüntü, sıkıntı 2- Alageyik
  2734. SILIV Temiz, pakize, bakire
  2735. SILKIM Cesur, gözükara
  2736. SIN 1- Deney, deneme 2- Endam, gösteriş
  2737. SINAÇI Hakem, sınayıcı
  2738. SINAĞ Sınav, imtihan, deneme
  2739. SINAK Deney, sınav, imtihan
  2740. SINAUVU Sınav, deney
  2741. SINAYÇI Hakem, sınayan
  2742. SINÇI Hakem, sınaçı
  2743. SINDIRAÇ Bülbül
  2744. SIRAY Çehre, yüz, beniz
  2745. SIRGA 1- Küpe, takı, aksesuar 2- Armağan, bahşiş 3- Halka, halkalı
  2746. SIRGALU Küpeli - Kazakların Uluyüz bölüğüne bağlı oymak beylerinden
  2747. SIRGATİGİN birl. Sırga/Tigin
  2748. SIRMA Sırlı, boyalı, gümüş tel
  2749. SIYKIM Sevgili, canan - Kazakların, Uluyüz bölüğü, oymak beylerinden
  2750. SIYLI 1- Sevimli, sempatik, muteber 2- Armağan
  2751. SIYLIHAN birl. Sıylı/Han
  2752. SIYLIK Armağan, bahşiş
  2753. SIYURGAL Armağan
  2754. SIZGIÇ Kalem, yazgaç
  2755. SIZIM Sızı, yakınma, hüzün
  2756. SİBEL 1- Buluttan ayrılıp henüz yere düşmemiş yağmur tanesi 2- Buğday, buğday tanesi
  2757. SİLGİ Arınma, temizlik, parlaklık
  2758. SİLİG 1- Temiz, namuslu, dürüst 2- El değmemiş, bakir, bakire 3- Tatlı dilli
  2759. SİNÇE Çehre, beniz
  2760. SİNGİL Küçük kız kardeş
  2761. SİNGİN Mahçup, sıkılgan
  2762. SİNGİAY birl. Singi/Ay
  2763. SİNKEL İmtiyazlı, ayrıcalıklı
  2764. SİNKİL İmtiyazlı
  2765. SİR 1- Şeciye, soy, kök 2- Birleşik, birleşmiş, müttehid
  2766. SİR YABGU KAĞAN birl. Sir/Yabgu/Kağan - Batı Göktürkleri kağanlarından
  2767. SİREK Zeki, akıllı
  2768. SİTACU Nazlı, narin, alıngan, hassas
  2769. SİYAVUŞ Sevimli, sempatik, sevgiye layık
  2770. SİYENDİ Sevilen, sevilmiş, sevgiye layık
  2771. SİYREK Az rastlanır, seyrek bulunur
  2772. SİYUN Sevim, sevimlilik, sempati, beğeni
  2773. SİYUN BİKE birl. Siyun/Bike (Sevim Bike) - . . Türk tarihinin ünlü kadın simalarından. Kazan hanlarının sonuncusu olan Uzamış Han’ın anası. Başından geçen olayların ilginç oluşu, adına destan yazılmasına neden olmuştur.
  2774. SİYURAN Utkan, muzaffer
  2775. SİYURGAL 1- Ödül, armağan, ödül alma 2- Madalya, askeri nişan
  2776. SİYURGATMIŞ 1- Düşmanı bozguna uğratmış 2- Başarılı, ödül ve övgü almış - 1- Kutluk devleti hanlarından 2- Karakıtaylılar devleti hanlarından 3- Timur Kürkan Han’ın komutanlarından ve Kazan valilerinden
  2777. SİYÜNÇ Sevinç, mutluluk - Şeyban hanlığı, hanlarından
  2778. SİZGEK Zeki, sezgin, müdrik
  2779. SİZÜÇEN Hassas, zeki, uyanık, akıllı
  2780. SOBAY 1- Bekar, yalnız, münferit 2- Silahını iyi kullanan, deneyimli asker, savaşçı
  2781. SOGUM (Sokum)
  2782. SOĞAY Sağlıklı, zinde, dinç - Yenisey ırmağı kıyılarında yaşayan, Altay Türkleri bölüğünden bir Türk oymağı
  2783. SOKMAN 1- Mert, dürüst 2- Diz kapağına kadar gelen uzun bir tür çizme (Türkmen çizmesi) - Artukoğulları beyliğinden. Artuk Beğ’in oğullarından
  2784. SOKULAG 1- Adak, kurban 2- Sokulgan, munis, cana yakın - Kırgızların, Manguş oymağı, dip dedelerinden
  2785. SOKULGAN Cana yakın, munis
  2786. SOKUM Kurban, adak
  2787. SOLAGAY 1- Solak 2- Ters, hiddetli, öfkeli
  2788. SOLAK 1- Asker yöneten, asker sevk eden (Sulag) 2- Sol el ve ayağını kullanan - Avar hanlarından. Bayan Han’ın, Bizans elçisi
  2789. SOLAŞIGLI Yararlı, çok yararlı, iş bitirici
  2790. SOLGUN Rengi kaçmış, yıpranmış, hüzünlü
  2791. SOLGUNAY birl. Solgun/Ay
  2792. SOLGUR (Salgur) Atak, saldırı
  2793. SOLHAN birl. Sol/Han
  2794. SOLIN Araştırmacı, meraklı
  2795. SOLMAGAN Canlı, ölümsüz, solmaz
  2796. SOLMAZ Canlı, diri, çekici
  2797. SOLMAZAY birl. Solmaz/Ay
  2798. SOLŞAD birl. Sol/Şad - Uygurlar döneminde, orduların sol cenahını yöneten komutanlara verilen bir askeri unvan
  2799. SOLTU Soludu, soluklu - Kırgızların, Togay oymağı, dip dedelerinden
  2800. SOLUK Nefes, can - Hazar imparatorluğu dönemi bey ve komutanlarından
  2801. SONAY birl. Son/Ay
  2802. SONER birl. Son/Er
  2803. SONGAR Sungur, şahin - İlhanlılar dönemi komutanlarından
  2804. SONHAN birl. Son/Han
  2805. SONUÇ 1- Son, bitim, kıyı 2- Uç, sınır, limit - Otmanlı ve Salçuklular döneminde, sınır karakollarında görev yapan kişiler verilen bir ad
  2806. SORGUÇ Başa takılan çelenk
  2807. SORGUN Söğüt türü bir ağaç
  2808. SOVAY (Sobay)
  2809. SOYAK birl. Soy/Ak
  2810. SOYALP birl. Soy/Alp
  2811. SOYAR birl. Soy/Ar
  2812. SOYARIK(Ğ) birl. Soy/Arık
  2813. SOYBARS birl. Soy/Bars
  2814. SOYBÖRÜ birl. Soy/Böri
  2815. SOYBUĞA birl. Soy/Boğa
  2816. SOYÇA Soylu, soyluca
  2817. SOYDAM 1- Soylu, soyunu düşünen 2- Ailesine bağlı, yuvasına bağlı
  2818. SOYDAN 1- Soylu, soylu bir aileden gelen 2- Hanedan, hanedanlık
  2819. SOYDAŞ Aynı soydan gelen, aynı soyun kişileri
  2820. SOYER birl. Soy/Er
  2821. SOYHAN birl. Soy/Han
  2822. SOYKAN birl. Soy/Kan
  2823. SOYKURT birl. Soy/Kurt
  2824. SOYKUT birl. Soy/Kut
  2825. SOYLAMIŞ 1- Soyunu çoğaltıp, kutsayan, örgütleyen 2-söz, söyleyen, konuşmacı, hatip
  2826. SOYLU Asil, asalet sahibi
  2827. SOYLUHAN birl. Soylu/Han
  2828. SOYON (Sayın) - Altay Türkleri, Kişiler oymağı, dip dedelerinden
  2829. SOYSAL birl. Soy/Sal 1- Ünlü, meşhur 2- Soylu, asil 3- Medeni, uygar
  2830. SOYTAN birl. Soy/Tan
  2831. SOYUAK birl. Soyu/Ak. . . Soylu
  2832. SOYUALP birl. Soyu/Alp
  2833. SOYUBAY birl. Soyu/Bay
  2834. SOYUER birl. Soyu/Er
  2835. SOYUHAN birl. Soyu/Han
  2836. SOYURGAL 1- Ödül, askeri ödül, madalya, nişan 2- Armağan, bağış, ihsan
  2837. SOYURGAT İhsan, bahşiş
  2838. SÖKE Diz üstü çöküş, çökme
  2839. SÖKMEN 1- Yiğit, gözükara, düşmana diz çöktüren, dize getiren, buyruğunu dinleten 2- Sokman, uzun çizme
  2840. SÖKMENBAY birl. Sökmen/Bay
  2841. SÖKÜR 1- Kızgın, hiddetli, kabarmış 2- Dize getiren, diz çöktüren, buyruğunu dinleten
  2842. SÖKÜRMÜŞ Dize getirmiş, baş eğdirmiş
  2843. SÖN Güçten kesilme, azalma
  2844. SÖNMEZ 1- Canlı, enerjik, ateşli, iddialı 2- Parlak, göz alıcı
  2845. SÖNMEZAY birl. Sönmez/Ay
  2846. SÖNÜ-k- Sönük, pasif, cansız, heyecansız
  2847. SÖYKEM Sempati, sevim, sevimlilik
  2848. SÖYLEM Anlatım, hitap, hitabet, demeç, izah
  2849. SÖYLENCE Efsane, mit, destan, lejant
  2850. SÖYÜ 1- Aşk, sevda 2- Sevinç
  2851. SÖYÜÇEN 1- Aşık, sevdalı 2- Sevinçli, mutlu
  2852. SÖYÜNDÜK Sevindik - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı, dip dedelerinden
  2853. SÖZBAY birl. Söz/Bay Söz zengini, hatip, söz cambazı
  2854. SÖZBİR birl. Söz/Bir mec. Doğruluk, dürüstlük, söz birliği, sadakat
  2855. SÖZEÇEN (Sözen)
  2856. SÖZEN Hatip, konuşmacı
  2857. SÖZER birl. Söz/Er, mert, sözünün eri
  2858. SÖZERİ birl. Söz/Eri, mert, sözünün eri
  2859. SU 1- Sıvı 2- Asker, er, erat
  2860. SUAÇAR birl. Su/Açar
  2861. SUALP birl. Su/Alp
  2862. SUAT birl. Su/At
  2863. SUAY birl. Su/Ay
  2864. SUBAK Sopa, değnek, cop - Kırgızların, Togay ve Buğu oymakları, dip dedelerinden
  2865. SUBALA birl. Su/Bala
  2866. SUBAY birl. Su/Bay 1- Bilgili ve deneyimli asker 2- Hafif süvari, atlı asker 3- Bekar evlenmemiş (Anadolu ve Azerbaycan’da) 4- Çocuksuz, çocuğu olmayan ( Kazak ve Kırgızlarda)
  2867. SUBEG birl. Su/Bey
  2868. SUBEGÜM birl. Su/Begüm
  2869. SUBÖRİ birl. Su/Böri
  2870. SUBUTAY (Sabutay)
  2871. SUÇUR birl. Su/Çur
  2872. SUER birl. Su/Er
  2873. SUERİ birl. Su/Eri
  2874. SUGAY Aya benzer, ay parçası
  2875. SUĞUNÇAK Sığınak, sığınılacak yer, sine, bağır
  2876. SUKAN birl. Su/Kan
  2877. SUKTA Sıkıcı, ezici, acı kuvvete sahip
  2878. SUKTABUĞA birl. Sukta/Boğa - Uygur kağanlığı dönemi, bey ve komutanlarından
  2879. SULAK 1- Asker sevk eden, sefere çıkan 2- Sulu, verimli, münbit
  2880. SULAMIŞ (Sülemiş)
  2881. SULU ÇUR birl. Sulu/Çur - Göktürkler devleti, bey ve komutanlarından
  2882. SULU HAN (Sulu Kağan) birl. Sulu/Han - Bati Göktürklerine bağlı, Türgiş beylerinden. Arap işgallerine karşı, Türk topluluklarını örgütleyerek, bir çok direniş ve savaşlarda komutanlık etmiş ve Arapları yenerek, onların ilerlemeye ve yayılmalarını engellemiş bir . . . bey olan bu ulu kişi. Bilge Kağan’ın da dünürüdür.
  2883. SULUKAN birl. Sulu/Kan
  2884. SUN 1- Çağrı, davet 2- İncelik, nezaket 3- Vermek, ihsanda bulunmak
  2885. SUNA 1- Emsalsiz güzellik 2- Yeşilbaş ördeği
  2886. SUNAK Adak, kurban
  2887. SUNAR 1- Davetkar 2- Cömert, abadan
  2888. SUNAY birl. Sun/Ay
  2889. SUNAYAN Çığırıcı, davetkar
  2890. SUNÇA Sunak, adak
  2891. SUNÇAK Adak, kurban
  2892. SUNGU Bağış, ihsan, ikram
  2893. SUNGUN 1- Yetenek, yetenekli 2- Sunulan, adak, hibe - Çengiz Kaan’ın kayın eçesi ve Konrat oymağı beylerinden
  2894. SUNGUNALP birl. Sungun/Alp
  2895. SUNGUNAPA birl. Sungun/Apa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2896. SUNGUR 1- Kartal 2- Şahin - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  2897. SUNGUR ALP birl. Sungur/Alp - Otmanlıların, (Otman ve Orhan beğ) dönemi bey ve komutanlarından
  2898. SUNGUR HAN birl. Sungun/Han
  2899. SUNGUR SANÇAR birl. Sungun/Sançar - Baybars Han’ın komutanlarından ve Halep valisi
  2900. SUNGURAY birl. Sungur/Ay
  2901. SUNGURBAY birl. Sungur/Bay - Salçuklular dönemi, atabeylerinden
  2902. SUNGURBEK birl. Sungur/Bek - . . Mısır- Türk kölemenleri devleti, Şam valilerinden
  2903. SUNGURCA Sungur yavrusu, küçük sungur
  2904. SUNGURTAN birl. Sungur/Tan - Otmanoğullarının dokuzuncu göbek dedelerinden
  2905. SUNGURTEKİN birl. Sungur/Tekin
  2906. SUNGURTİGİN birl. Sungur/Tigin - Dokuz Oğuz destanında adı geçen bir bey
  2907. SUNGURTİMUR birl. Sungur/Timur
  2908. SUNİÇİN birl. Sun/İçin
  2909. SUNKA Sunak - Oğuznamede adı geçen, Oğuz’un torunlarından
  2910. SUNKAK Sunak - Kulagu Han’ın komutanlarından
  2911. SUNKAR Sungur - Otmanoğullarının on ikinci göbek dedelerinden
  2912. SUNKUR Sungur - Salçuklular (Sançar Han) dönemi komutanlarından
  2913. SUNTAY birl. Sun/Tay - Kulagu Han’ın gençlik arkadaşı ve komutanlarından
  2914. SUNU İkram, davet, bağış, armağan
  2915. SUSKUÇAK Küçük, körpe - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2916. SUSÜ Sağlık, şifa
  2917. SUTAY birl. Su/Tay - Ertuğrul beğ’in amcalarından
  2918. SUTAY BAGATUR birl. Sutay/Bagatur - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  2919. SUTİGİN birl. Su/Tigin - Kürşad’ın ilk adı. Şad olmadan önceki ad ve ünvanı
  2920. SUTU BOĞDA Mübarek, Tanrısal, Tanrıdan gelen (Eski dönem Tanrı sıfatlarından) - Çengiz Kaan’ın ünvanlarından
  2921. SUVAN Savaşçı, cengaver - Kazakların, Uluyüz bölüğü, oymak beylerinden
  2922. SUVAR Bolluk, bereket - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2923. SUVAT 1- Su kanalı 2- Suyun taksim edildiği yer
  2924. SUYUN (siyun, sevim) Sevimlilik, sempati, niyet
  2925. SUYUNÇUK 1- Sevinç, sevimlilik 2- Müjde
  2926. SÜRER birl. Su/Er
  2927. SÜÇÜG (Süçig) Tatlı, lezzetli, hoşa giden - Türkmenlerin, Yaymut, Atabey ve Küçük Tatar oymakları, dip dedelerinden
  2928. SÜDÜN birl. Süt/Ün, Soylu, temiz - Oğuzname’de adı geçen bir bey
  2929. SÜLEDİ Saldırgan, akın yapan, akıncı
  2930. SÜLEK Saldırgan, akıncı
  2931. SÜLEMİŞ 1- Akıncı, saldırgan, düşman üzerine asker yollayan 2- İyi silah kullanan, silahşor - 1- Mısır- Türk kölemenleri hanlarından. Baybars Han’ın oğlu 2- Salçuklular dönemi bey ve komutanlarından 3- Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2932. SÜLÜN Uzun kuyruklu, renkli bir kuş
  2933. SÜLÜNBİGE birl. Sülün/Bike
  2934. SÜNE Ruh, can
  2935. SÜNGÜ (Süngük) 1- Kesici ve delici, uzun bıçak 2- Kemik, kemik parçası, kemikle yapılan mızrak 3- Eskiden, mezar başlarına dikilen sırık
  2936. SÜNGÜBAY birl. Süngü/Bay
  2937. SÜNGÜK Süngü
  2938. SÜNGÜŞ Süngü darbesi, süngü hamlesi, süngüleme, savaş
  2939. SÜNGÜTAY birl. Süngü/Tay
  2940. SÜRÇEK Yemek, oyun ve eğlence için yapılan, gece toplantısı
  2941. SÜRÇÜK (Sürçek)
  2942. SÜREN 1- Asker sevk eden, savaşa asker yollayan 2- Haykırış, nara, savaş narası 3- Süs, makyaj
  2943. SÜRER 1- Asker sevk eden 2- Dölleyen, döl yapan
  2944. SÜRGİT 1- Payidar, kalıcı 2- Ulak, postacı
  2945. SÜRÜK (Sürek, sürdek, süren) - Babür han dönemi bey ve komutanlarından
  2946. SÜRÜN Süs, makyaj, makyaj malzemesi
  2947. SÜSÇEN Kargı ve kılıç saplamada usta olan kişi
  2948. SÜSMEN 1- Süslü, süsü ve süslenmeyi seven 2- Tos atan, toslayan - Karahanlılar dönemi komutanlarından
  2949. SÜSÜN Süslü, işveli, sempatik, çekici
  2950. SÜSÜN BİGE birl. Süsün/Bige - Timur Kürkan Han’ın gelini, Şahruk’un evdeşi
  2951. SÜVERCE Canan, aşık olunan, maşuka
  2952. SÜYEK Kemik, soy, sop
  2953. SÜYGEN Sevgili, canan
  2954. SÜYÜK Kemik, soy, oymak
  2955. SÜYÜM 1- Sevim, sempatik 2- Görüş, kanaat
  2956. SÜYÜN Sevim, sempati
  2957. SÜYÜNÇ 1- Sevinç, mutluluk 2- Müjde
  2958. SÜYÜNÇÜ (Süyünç) müjde
  2959. SÜYÜNÇÜK HAN birl. Süyünçük/Han - Babür Han dönemi, Taşkent hanlarından
  2960. SÜYÜRGE Toy, şölen, ziyafet
  2961. SÜYÜŞ Buse, öpücük
  2962. SÜZEM Diksiyon, söz söyleme ve konuşma ahengi
  2963. SÜZGE Tarak, çok ince dişli saç tarağı
  2964. SÜZGÜ 1- Tarak 2- Süzgeç
  2965. SÜZGÜN 1- Arınmış, süzülmüş 2- Mest, mahmur, kendinden geçmiş 3- Göz alıcı, alımlı, fettan
  2966. SÜZGÜTAY birl. Süzgü/Tay
  2967. ŞAD (Şat) 1- Ordu komutanı, general 2- Tigin, prens 3- Cesur - Göktürkler döneminde, Kağan sülalesinden olanlar, ordu içinde gösterdikleri yararlılıklara göre, yüksek düzeyde bir komuta kademesine geçince bu ünvanı alırlardı. Sonraları, Uygurlar ve Karahanlılarda da, bu unvan kullanılmıştır.
  2968. ŞADABEK birl. Şad/Bek - Kırgız oymak beylerinden
  2969. ŞADAPIT Şad’a bağlı birlik ve beyliklerin genel adı
  2970. ŞAKAR 1- Şakır, bülbül gibi öter 2- Çakar, cesur
  2971. ŞAKIBEK birl. Çakı/Bek
  2972. ŞAKIR 1- Öter 2- Çakır
  2973. ŞAKRU Çağrı, mesaj, davet
  2974. ŞAMAN Kam, baksı, büyücü, rahip
  2975. ŞANÇI Saplayıcı, iyi ok ve kargı kullanan, silahşor - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  2976. ŞANDA Alçak ve rutubetli yer
  2977. ŞANYU (Tanyu) Sonsuzluk, genişlik
  2978. ŞARA (Çara) Ufuk, ufuk çizgisi
  2979. ŞAŞ 1- Şiş, sivri uçlu, et pişirme aracı 2- Taş 3- Dış kısım, dışarı dışarıda kalan, taşra
  2980. ŞAŞLIK Şiş, şiş kebabı
  2981. ŞAYBAL Şımarık, nazlı
  2982. ŞAYLAN (çaylan) Nazik, kibar, neşeli, güleryüzlü
  2983. ŞAYLIĞ Şeref, onur
  2984. ŞEYBAN (Şeban, şıban, çıbın, zıbın) Sinek, haşarat - Oğuznamede, Oğuz Kağan’ın vezirlerinden
  2985. ŞIBAN (Çıbın, şeyban)
  2986. ŞIMGA Acele, aceleci
  2987. ŞORAMUN (Çoramun, çuramun) Ruhlarla ilgilenen, kötü ruhları kovan - Çengiz Kaan dönemi komutanlarından
  2988. ŞORAY birl. Çor/Ay
  2989. ŞORBEGÜM birl. Çor/Begüm
  2990. ŞORLAK Şorul, şorul akan su, çağlayan
  2991. ŞORYARUK birl. Çor/Yaruk
  2992. ŞÖLEN Yalnızca fakir ve kimsesizlere verilen toy, yemek ziyafeti, Bey yemeği
  2993. ŞUBAN (Şıban, şeyban)
  2994. ŞUMGA Aceleci, tez kanlı
  2995. ŞURLAK Çağlayan
  2996. ŞURLAYU Çağlayan
  2997. ŞÜYÜN Müjde