Türk Bitig: Öz Türkçe isimler


@twitter-𝕏
Baş Öz Türkçe İsimler
A-B C-İ K-Ş T-Z

Öz Türkçe İsimler

Türklerin köklerinden, anlam ve tarihi bağlantıları ile, yaklaşık on-bin adet öz Türkçe, eski Türk isimleri içinden, bebek isimleri seçin.

  1. CABADAK Hayret, şaşma
  2. CABALAK Yabalak, yaygın - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü Bayoğlu ve Altun oymağı dip dedelerinden
  3. CAĞIMDA Yaratıcı, üretken
  4. CAĞIMDI lütufkar, iltifat eden
  5. CAĞLI Namuslu, dürüst
  6. CAKŞI Yakşı, yakışıklı, güzel - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  7. CALMAN Yalman - Kazakların, Ortayüz bölüğü Semiz oymağı dip dedelerinden
  8. CAMAN 1- Yaman, 2- Kam, büyücü
  9. CAMANBAY birl. Caman/Bay. . Şamanist gelenekte, obanın büyücüsü, doktoru, kötü ruhları kovan kişi
  10. CAMUGA (Camuka) Kızgın, asabi - Çengiz Kaan dönemi beylerinden
  11. CANİK Tüccar, ticaret erbabı
  12. CANKU Meşveret (Farsçadaki "can" sözcüğüyle yalnızca ad benzerliği var. )
  13. CARIP Yarkın, dost, çok yakın arkadaş
  14. CARLIK Yarlık, emir, ferman
  15. CARTI Şık, alımlı
  16. CARUZ Heyecan
  17. CATUK Halim, haluk
  18. CAV Gösteriş, afi, fiyaka - Akşitler devletinin kurucusu olan Mehmed Han’ın dedesi
  19. CAVANKUL Uygurlar döneminde ordunun sol cenahını ve oradaki askerlerin tümüne verilen ad
  20. CAVILDAK Neşeli, şen şakrak
  21. CAVLI Gösterişli, cafcaflı
  22. CAVLIBEGÜM birl. Cavlı/Begüm
  23. CAVLIBİGE birl. Cavlı/Bige
  24. CAYMAZ Cesur, kararlı
  25. CAYNAK Pençe, Doğan pençesi - Kırgız oymak beylerinden
  26. CEBE 1- Silah, ok, cephane 2- Zırh
  27. CEBEALP birl. Cebe/Alp
  28. CEBEN Gayretli, çalışkan - Selçuklular dönemi komutanlarından
  29. CEBENOYAN Cebe/Noyan - Çengiz Kaan’ın dünyaca ünlü komutanı ve yakın arkadaşı. (Çengiz’in bütün Türkleri bir bayrak altında toplama fikrinin mimarı bu ulu kişidir. )
  30. CEBESOY birl. Cebe/Soy
  31. CELASUN (Çalasun) 1- Delikanlı 2- Cesur, savaşçı 3- Becerikli, eli tez.
  32. CELAYIR (Çalayır) 1- Bilgin, güngörmüş, tecrübeli 2- savaşçı - Kazakların, Uluyüz bölüğüne bağlı oymak ve bu oymağın kurucu beyi
  33. CELDEN Yel, yel parçası - Kırgızların, Togay ve Bugu oymakları dip dedelerinden
  34. CELKELDİ (Celgeldi, Yelgeldi) birl. Cel/Geldi - Kırgızların, Manguç oymağı beylerinden
  35. CELME Çalım, fiyaka, gösteriş
  36. CELMEALP birl. Celme/Alp
  37. CELMEGÜN birl. Celme/Gün
  38. CENGEL Hafif, ince
  39. CENGİZ Çengiz, Tengiz, Deniz
  40. CENGİZHAN birl. Cengiz/Han
  41. CERAY birl. Yer/Ay
  42. CEREN Ceylan, ahu, gazel
  43. CERENAY birl. Ceren/Ay
  44. CERKİN Hısım, yakın
  45. CERKUDAY birl. Yer/Kutay - Eski dönem yer tanrısı
  46. CETİK Yetkin, uzman, olgun
  47. CETİZ Yetkin, becerikli
  48. CEYHAN Aslı Çayhan. . dır. birl. Çay/Han
  49. CEYHUN (Ceyhan, Çayhan)
  50. CEYRAN Ceren
  51. CIDA Mızrak, kısa saplı mızrak
  52. CIGI Şamanist gelenekte , iyi ruh. Boy ve oymakları kötülüklerden koruduğuna inanılan ruh
  53. CILDUZ Yıldız
  54. CILIMGA Kağan ve Han’ların mektuplarını yazmakla görevli kişi
  55. CIVGIN Nihal
  56. CIVI (Cıgı)
  57. CİBELİK Sonsuz, sonsuzluk
  58. CİCİ (Cicik, cicek) 1- Çiçek, gül 2- Konuk 3- Sevim, sevimlilik
  59. CİCİBEGÜM birl. Cici/Begüm
  60. CİCİANAGA birl. Cici/Anaga (Analık) - Babürler devleti vezirlerinden, Ekber Han’ın evdeşi
  61. CİCİBİGE birl. Cici/Bige
  62. CİCİN Cici
  63. CİDAGU Yetkin, yetenekli, becerikli
  64. CİDE İri, uzun bir ağaç türü
  65. CİGA Taç, gelin başı
  66. CİGABEGÜM birl. Ciga/Begüm
  67. CİGABİGE birl. Ciga/Bike
  68. CİGAY (Ciga)
  69. CİĞİL Hafif, yeğni, kolay
  70. CİĞİLAY birl. Ciğil/Ay
  71. CİLASUN (Celasun)
  72. CİLMAYA Türk mitolojisindeki efsanevi kanatlı at
  73. CİNGİL 1- Galip, utkan 2- Güvenilir, sadık
  74. CİNGİLAY birl. Cingil/Ay
  75. CİNGÜ Zafer, utku
  76. CİNGÜBAY birl. Cingü/Bay
  77. CİNGÜER birl. Cingü/Er
  78. CİVİL İyi ruh, temiz , arınmış ruh
  79. CİVİLAY birl. Civil/Ay
  80. COLAY (Yolay) birl. Yol/Ay. . . Kazaklarda "ayağı uğurlu" kişiler için kullanılır.
  81. COLDA Yolcu, yola çıkan
  82. COLDACAKŞI birl. Yolda/Yakşı - Kırgızların Mürdi oymağı beylerinden
  83. CUCİ 1- Cici, çiçi, cicik, çiçek, çuçu, çuçi 2- Konuk. . Bu ad daha çok, beklenmeyen doğumlar sonrası kullanılır ve bu yüzden "konuk" anlamını içerir
  84. CUCİALP birl. Cuci/Alp
  85. CUCİBAY birl. Cuci/Bay
  86. CUCİBEGÜM birl. Cuci/Begüm
  87. CUCİBİKE birl. Cuci/Bike
  88. CUCİBUĞA birl. Cuci/Boğa - Çengiz Kaan’ın ilk oğlu. Altınordu devletinin kurucusu, Batu Han’ın babası
  89. CUCİKASAR birl. Cuci/Kasar, kazar, keser - Çengiz Kaan’ın kardeşlerinden
  90. CUCİKAZAR (Cuci hazar) birl. Cuci/Keser - Taygutlular devleti hanlarından
  91. CUCİN Cuci
  92. CUCİNHATUN birl. Cucin/Hatun - Kıpçak hanlarından, Mengü Timur Han’ın evdeşi
  93. CULUM Narin, nazik, hassas
  94. CUMUK Yumuk, yumulmuş - Kazakların Ortayüz bölüğü, Kara Giray oymak beylerinden
  95. CUPAR Parfüm, güzel koku
  96. CUPARAY birl. Cupar/Ay
  97. ÇABA Gayret, enerji - Atilay Han’ın yeğenlerinden
  98. ÇABAALP birl. Çaba/Alp
  99. ÇABACI Gayretli, enerjik - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Baybaykı oymağı dip dedelerinden
  100. ÇABAHAN birl. Çaba/Han - 1- Karahanlılar dönemi beylerinden 2- Batı Göjtürkleri (Tardu Şad) Dönemi bey ve komutanlarından
  101. ÇABAK (Çaba)1-Çabuk, çevik 2- Küçük bir göl balığı türü - kuman Hanlığı dönemi beylerinden
  102. ÇABAR 1- çpar, davranır 2- Ulak, kurye, elçi - Kaydu Han’ın oğullarından
  103. ÇABUK (Çapuk) Çapan, çaba gösteren, çabalayan - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  104. ÇAÇA 1- Savaş baltası 2- Gemici 3- Çiçi, çiçik
  105. ÇAÇAHAN birl. Çaça/Han - Doğu Hun hanlarından
  106. ÇAÇAKLI (Çaçalı) - Özbeklerin Konrat oymağı dip dedelerinden
  107. ÇAÇASENGÜN birl. Çaça/Sengün - Göktürkler (Bilge Kağan) dönemi bey ve komutanlarından
  108. ÇAĞAN (Çakan) - Samanoğulları dönemi Horasan valisi
  109. ÇAGAVUN Bal arısı
  110. ÇAĞ 1- Zaman, vakit 2- devir, devran 3- su sesi, şırıltı
  111. ÇAĞA Yavru çocuk
  112. ÇAĞAÇAN birl. Çağ/Açan
  113. ÇAĞAÇAR birl. Çağ/Açar
  114. ÇAĞALP birl. Çağ/Alp
  115. ÇAĞAN 1- Bayram, eğlence 2- Şimşek 3- gürz, çakan 4- Beyaza kaçan beyazımsı - Kıpçak hanlığı dönemi beylerinden
  116. ÇAĞANAK Çalgı, enstrüman
  117. ÇAĞAŞ Kırlangıç
  118. ÇAĞATAY birl. Çağ/Atay 1-Çağının en ünlüsü 2- çağdaş, çağının ilerisinde - Babür Han dönemi beylerinden (Çağatay Hasan Ali bey)
  119. ÇAĞATAYHAN birl. Çağatay/Han - . . Çengiz Kaan’ın oğullarından ve Çağatay devletinin kurucusu (. . Çengiz imparatorluğunun resmi dili Türkçe idi. Ancak sonraki dönem, ayrı devletlerin oluşması ile bazılarında ortaya çıkan dil ve kültür, karışıklıklarına rağmen, Çağatay Han, Türk diline ve edebiyatına çok büyük önem vererek ayrı bir ivme kazandırmıştır. Bu yüzden, Türkçemiz bu ulu kişiye çok şey borçludur. Ayrıca günümüzde konuşulan Türkçenin ağız ve gramer yapısı, " Çağatay lehçesi" olarak bu kişinin adına atfen onun döneminden gelmektedir. )
  120. ÇAĞATAYHATUN birl. Çağatay/Hatun - Altınordu hanlarından, Uzbek Han’ın evdeşi
  121. ÇAĞAY birl. Çağ/Ay
  122. ÇAĞAYBAYLI birl. Çağay/Baylı - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Yedi Uruğ oymağının kurucu beylerinden
  123. ÇAĞBAY birl. Çağ/Bay
  124. ÇAĞBEGÜM birl. Çağ/Begüm
  125. ÇAĞBEK (Çağbey) birl. Çağ/Bey
  126. ÇAĞBİKE birl. Çağ/Bike
  127. ÇAĞBUĞA birl. Çağ/Boğa
  128. ÇAĞDAŞ Çağın insanı, aynı çağda yaşayan kişiler
  129. ÇAĞER birl. Çağ/Er
  130. ÇAĞGÜN birl. Çağ/Gün
  131. ÇAĞHAN birl. Çağ/Han
  132. ÇAĞHANIM birl. Çağ/Hanım
  133. ÇAĞIBEK birl. Çakı/Bey - Timur Kürkan Han dönemi beylerinden
  134. ÇAĞIL 1- Su sesi 2- Çakıl taşı
  135. ÇAĞILAY birl. Çağıl/Ay
  136. ÇAĞILDAK Çağlayan, şelale - Kırgızların, Togay ve Saru oymaklarının dip dedelerinden
  137. ÇAĞILHAN birl. Çağıl/Han
  138. ÇAĞILTI 1- Su sesi, suyun taş ve kayalara çarparken çıkartığı ses
  139. ÇAĞIN 1- Şimşek , çakın 2- Gürz, topuz - Babür Han’ın komutanlarından
  140. ÇAĞIR Çağırı, çağrı
  141. ÇAĞIRBEYKE (Çağır/Bike - Çengiz Kaan’ın gelini, Cuci Han’ın evdeşi, Batu Han’ın anası
  142. ÇAĞIRGAN Çağıran, devetkar
  143. ÇAĞLA 1- Namuslu, dürüst 2- Erik türlerinden bir yemiş
  144. ÇAĞLAK 1- Namuslu, dürüst 2- Çağlayan, şelale
  145. ÇAĞLAR Şelale, çağlayan
  146. ÇAĞLASUN Dürüst
  147. ÇAĞLAV Dürüst
  148. ÇAĞLAYAN Şelale
  149. ÇAĞLAYIK Şelale
  150. ÇAĞLI 1- Dürüst 2- Yakışıklı, güzel
  151. ÇAĞLIN Meşhur ve liyakat sahibi
  152. ÇAĞRI 1- Mesaj, davet 2- Doğan kuşu, doğanın bir çeşidi - Göktürkler dönemi beylerinden ve Kürşad’ın kırklarından
  153. ÇAĞRI ALP birl. Çağrı/Alp
  154. ÇAĞRIBAY birl. Çağrı/Bay
  155. ÇAĞRIBEĞ birl. Çağrı/Bey - Selçuklu devletinin kurucusu Tuğrul Han’ın kardeşi Alparslan Han’ın babası
  156. ÇAĞRIBOĞA Çağrı/Boğa
  157. ÇAĞRI TEKİN Çağrı/Tekin - Karahanlılar Hanlarından
  158. ÇAĞRI TİGİN Çağrı/Tigin - Divanı Lugati Türk’ün yazarı olan, Kaşgarlı Mahmud beyin babası
  159. ÇAĞRI TİMUR Çağrı/Timur
  160. ÇAĞRIBARS birl. Çağrı/Bars
  161. ÇAĞRIBAY birl. Çağrı/Bay
  162. ÇAĞRIBÖRİ birl. Çağrı/Böri
  163. ÇAĞRIKUL birl. Çağrı/Kul
  164. ÇAĞRITAN birl. Çağrı/Tan
  165. ÇAĞRITAY birl. Çağrı/Tay
  166. ÇAĞRUK Katı, sert
  167. ÇAKA 1- Savaş baltası 2- Çakı 3- Fiyaka, çalım, gösteriş - Türkmenlerin Çavdur oymağı dip dedelerinden
  168. ÇAKABAY birl. Çaka/Bay
  169. ÇAKABEY birl. Çaka/Bey - Anadolu Selçuklular dönemi beylerinden. Kılıçarslan han’ın kaynatası. Anadoludaki ilk denizcilik hareketlerini başlatarak bu konuda öncülük yapan bey
  170. ÇAKABÖRİ birl. Çaka/Böri
  171. ÇAKAHAN birl. Çaka/Han - Kıpçak hanlarından
  172. ÇAKALOZ 1- Fener 2- İlkel bir top silahı (Top mermisi yerine çakıl taşı atan)
  173. ÇAKAN 1- Gürz, topuz 2- Şimşek - Çengiz Kaan’ın komutanlarından ve evlatlığı
  174. ÇAKANBAY birl. Çakan/Bay
  175. ÇAKAR 1-Deniz feneri 2- gürz - Selçuklşular dönemi, Musul valilerinden
  176. ÇAKARHAN birl. Çakar/Han - II. yz. Moğol Hanlarından
  177. ÇAKAR KOCA Çakar/Koca - Çengiz Kaan’ın Çin elçisi
  178. ÇAKARLI Çakar/lı - İran Türkmenleri, Karapapak oymak beylerinden
  179. ÇAKI Kesici, yontucu küçük bıçak
  180. ÇAKICI 1- Çakma eyleminde bulunan 2- Çakı ustası
  181. ÇAKIL Çakıl taşı
  182. ÇAKIN 1- Şimşek 2- Kıvılcım - Selçuklular dönemi beylerinden (Kılıç Arslan’ın damadı)
  183. ÇAKINBAY birl. Çakın/Bay
  184. ÇAKINTİMUR birl. Çakın/Timur
  185. ÇAKIR 1- Doğan türü bir avcı kuş 2- Gürz 3- Şarap, içki - Çağrı bey için bazı kaynaklar bu ad ile bahseder
  186. ÇAKIRALP birl. Çakır/Alp
  187. ÇAKIRBAY birl. Çakır/Bay
  188. ÇAKIRCA Doğan türü bir avcı kuş
  189. ÇAKIRCALI Çakırca/lı
  190. ÇAKIRCI Eskiden saraylarda, özel olarak doğan terbiyeciliği yapanlara verilen bir sıfat
  191. ÇAKIRHAN birl. Çakır/Han
  192. ÇAKIRKAN birl. Çakır/Kan
  193. ÇAKMAK . . Çak kökünden türeyen, vurmak, kesmek, bölmek eylemi için kullanılan bir sözcük - 1- Kurtuluş Savaşı kahramanlarından ve Atatürk’ün yakın arkadaşlarından, (Mareşal Fevzi Çakmak) 2- Mısır-Türk kölemenleri dönemi, Suriye valilerinden
  194. ÇAKMUR Tutumlu, eli sıkı
  195. ÇAKTU İri yapılı, gösterişli
  196. ÇAL Kılıç darbesi, darbe, vuruş - Türkmenlerin , Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  197. ÇALAP Ulu ruh, Kaadiri mutlak (Eski dönem Tanrı sıfatlarından)
  198. ÇALAPBERDİ birl. Çalap/Verdi
  199. ÇALAPKUL birl. Çalap/Kul
  200. ÇALBAK birl. Çal/Bak - Kırgızların, Togay ve Tolkan oymakları dip dedelerinden
  201. ÇALBAY birl. Çal/Bay - Manas destanında adı geçen bir bey
  202. ÇALGAR Çalıcı, vurucu - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  203. ÇALGIÇAY Taştan yapılmış el değirmeni - Kırgız oymak beylerinden
  204. ÇALHAN birl. Çal/Han - Özbek Han’ın Rusya elçisi
  205. ÇALIK 1- Silahşör, iyi kılıç kullanan 2- Çelik 3- Mesaj, haber 4- Haşarı, yaramaz - Göktürkler dönemi beylerinden
  206. ÇALIKALP birl. Çalık/Alp
  207. ÇALIKUŞU birl. Çalı/Kuşu - Kırgız oymaklarından ve bu oymağın ilk beylerinden
  208. ÇALIM 1- Gösteriş, fiyaka, kurum 2- Kılıcın keskin tarafı
  209. ÇALIMALP birl. Çalım/Alp
  210. ÇALIMAY birl. Çalım/Ay
  211. ÇALIMBAY birl. Çalım/Bay
  212. ÇALIMER birl. Çalım/Er
  213. ÇALIMLU Gösterişli, çekici
  214. ÇALIN Çiğ, jale
  215. ÇALIŞ Azim, ceht
  216. ÇALIŞALP birl. Çalış/Alp
  217. ÇALIŞHAN birl. Çalış/Han - Ertuğrul Gazi’nin dedesi
  218. ÇALIŞGAN Çalışkan, işgüzar
  219. ÇALKARA 1- Doğan türü bir avcı kuş 2- birl. Çal/Kara - Göktürkler dönemi beylerinden
  220. ÇALKIN Darbeci, hamleci, vurucu
  221. ÇALMA Maden üzerine yapılmış oyma, işleme
  222. ÇALMABEK birl. Çalma/Bey
  223. ÇALMAN Çalıcı, vurucu - Altay Türkleri, Televut oymağı dip dedelerinden
  224. ÇALUK Çalık
  225. ÇALUKBAY birl. Çaluk/Bay
  226. ÇAM Bir ağaç türü
  227. ÇAMHAN birl. Çam/Han - Hiyve hanlığı hanlarından
  228. ÇAMTOSUN birl. Çam/Tosun - Şeyban Han’ın komutanlarından
  229. ÇAMUR Sazlık, bataklık - Selçuklular dönemi beylerinden
  230. ÇAMURALP birl. Çamur/Alp
  231. ÇAMURBAY birl. Çamur/Bay
  232. ÇAMURBEK birl. Çamur/Bek - Göktürkler dönemi beylerinden. (Çuluk Kağan’ın muhafızlarından)
  233. ÇANAYAZ Berrak, billur
  234. ÇANDAR Karışık, karma
  235. ÇANDIR Karışık
  236. ÇANGA 1- Soylu 2- Pençe
  237. ÇANGABAY birl. Çanga/Bay
  238. ÇANGAL 1- Çok sık ağaçlı bölge 2- Budaklı ağaç
  239. ÇAPAN 1- Ulak, haberci 2- Enerjik, - çalışkan 3- iş elbisesi, eski giysi
  240. ÇAPANALP birl. Çapan/Alp
  241. ÇAPANAY birl. Çapan/Ay - Kırgız oymak beylerinden
  242. ÇAPANBAY birl. Çapan/Bay
  243. ÇAPANER birl. Çapan/Er
  244. ÇAPAR 1- Enerjik, çalışkan 2- Giysi 3- Saldırgan 4- ulak, haberci - Batı Han’ın oğullarından
  245. ÇAPGIN Enerjik, koşan, ardından giden
  246. ÇAPGUR Tufan, afet, deprem
  247. ÇAPIN Atak, hücum, savlet
  248. ÇAPITGAN Saldıran, saldırgan - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  249. ÇAPKAN Çapan
  250. ÇAPKUR (Çapgur) - Altay Türkleri, Kişiler oymağı dip dedelerinden
  251. ÇAPLAN Bir şahin türü - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  252. ÇAPLI Şahin türü bir avcı kuş - Karahanlılar dönemi beylerinden
  253. ÇAPTI Koşan, seğirten - Altay Türkleri Kişiler oymağı dip dedelerinden
  254. ÇAPTUĞ Ünlü, çok tanınan
  255. ÇAPUL Çap. . . mak kökünden, vuran, saldıran, alıp götüren vb. eylemlerin tümü
  256. ÇAPULAŞ birl. Çapul/Aş
  257. ÇAPUTGUN (Çaputgan) Cellat
  258. ÇARBUĞA birl. Çar(çur)/ Boğa - Otmanlıların dip dedelerinden
  259. ÇARDU Cili, perili
  260. ÇARMAGUN Görevli, görevlendirilmiş , emir almış
  261. ÇARMAGUN NOYAN Çarmagun/Noyan - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  262. ÇAŞKA Sabi, bebek, yavru
  263. ÇAŞUT Haberci, muhbir, ajan
  264. ÇAT Yansıma, yayılma, ün
  265. ÇATAK Çatal, çatallı, iki kollu değnek
  266. ÇATAKBEĞ birl. Çatak/Bey
  267. ÇATAL İki kollu, iki kola ayrılmış nesne
  268. ÇATGAL 1-Yüksek dağlık bölge 2- Çatal - Kırgız oymak beylerinden
  269. ÇATIK Çatılmış, tersleşmiş - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Girey oymağı dip dedelerinden
  270. ÇATLI(ğ) 1-Ünlü, tanınmış 2- Gözü kara, cesur
  271. ÇATUK Bıçak sapı yapılan bir ağaç türü
  272. ÇAV Ün, şöhret, yansıma, duyuru, bildiri
  273. ÇAVBEGÜM birl. Çav/Begüm
  274. ÇAVBİGE birl. Çav/Bike
  275. ÇAVA Ünlü, tanınmış - Divanı Lügat’de adı geçen bir bey
  276. ÇAVADUR birl. Çava/Dur - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  277. ÇAVAŞ Ünlü, tanınmış
  278. ÇAVAY birl. Çav/Ay
  279. ÇAVDUR birl. Çav/Dur - Türkmen oymak beylerinden
  280. ÇAVLAK Çağlayan, şelale
  281. ÇAVLAN Çağlayan
  282. ÇAVLAY birl. Çavlı/Ay - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  283. ÇAVLI 1- Ünlü, meşhur 2- Doğan yavrusu - Seçuklular dönemi, Azerbaycan atabeylerinden
  284. ÇAVLIBAY birl. Çavlı/Bay
  285. ÇAVUDUR İyi üne ve şöhrete sahip olan
  286. ÇAVUNT Ün, şöhret
  287. ÇAVUŞ Bilgi veren, bilgi götüren, bilgi dağıtan (Çav. . . kökünden)
  288. ÇAVUT Duvar, sütun
  289. ÇAY Dere, ırmak
  290. ÇAYAN 1- Dövülmemiş, dökme demir 2- İşlenmemiş ham demir
  291. ÇAYHAN birl. Çay/Han
  292. ÇAYKARA birl. Çay/Kara
  293. ÇAYLAK Kuyruğu uzun ve çatallı bir avcı kuş
  294. ÇAYLAN 1-Dere kenarı 2- Çağlayan
  295. ÇEBER 1- Usta, mahir 2- Hoş, latif
  296. ÇEBİ (Çepi, çepni) 1- sert bakışlı 2- usta eli yatkın, yetenekli 3- civciv, ferik 4- cebe, çebe, silah - oğuz Kağan’ın torunlarından. Oğuz’un 24 boyundan biri
  297. ÇEBİŞ Çebi
  298. ÇEKEN Cazip, cazibe, çekicilik
  299. ÇEKİM Cazibe, çekicilik
  300. ÇEKİMALP birl. Çekim/Alp
  301. ÇEKİMHAN birl. Çekim/Han
  302. ÇEKİMAY birl. Çekim/Ay
  303. ÇEKİMBEK birl. Çekim/Bey
  304. ÇEKİMBİGE birl. Çekim/Bike
  305. ÇEKİMER birl. Çekim/Er
  306. ÇEKİMLÜ Çekimli, cazibeli
  307. ÇEKİMTAY birl. Çekim/Tay
  308. ÇEKLİ Armağan, hediye, düğün hediyesi - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Alimoğlu oymağı dip dedelerinden
  309. ÇEKMERGEN Nişancı, iyi vuruş yapan, silahşör - Altay destanlarında adı geçen bir bey
  310. ÇELEK Bülbül, güzel öten bir kuş
  311. ÇELEN 1- Becerikli, çalışkan 2- Fettan, yanıltıcı
  312. ÇELİK (Çelük. çuluk) Gücü arttırılmış sert demir (. . . Farsçadaki "çalik", dal parçası anlamına gelir ve bununla hiçbir ilgisi yoktur. Yalnızca ad benzerliği olmasına rağmen, bazı kaynaklar bu sözcüğün de dilimize farsçadan geçtiğini söylerlerse de bu yanlıştır. )
  313. ÇELİKALP birl. Çelik/Alp
  314. ÇELİKEL birl. Çelik/El
  315. ÇELİKER birl. Çelik/Er
  316. ÇELİKHAN birl. Çelik/Han
  317. ÇELİKTAN birl. Çelik/Tan
  318. ÇELİKTAY birl. Çelik/Tay
  319. ÇELİKTEN Çelik parçası
  320. ÇELİM Beden, endam, gösteriş - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü Bayoğlu ve Aday oymakları dip dedelerinden
  321. ÇELİMALP birl. Çelim/Alp
  322. ÇELİM TİMUR birl. Çelim/Timur
  323. ÇELME 1- Çalma 2- Başa örtülen bez (Bandana)
  324. ÇELME NOYAN birl. Çelme/Noyan - Çengiz Kaan dönemi beylerinden ve ikinci yoldaşı
  325. ÇENGİN Gösterişli, dikkat çekici - Kubilay Kaan’ın oğullarından
  326. ÇENGİZ Deniz
  327. ÇENGİZ KAAN Çengiz/Kaan - Yalnızca Türk tarihi değil, dünya tarihinin gördüğü ve tanıdığı en büyük fatih, askeri ve siyasi açıdan en ünlü kişisidir. Asıl adı Timurçine (Timurçine, Timuçin) dir. Küçük bir beylik iken sonraları büyüyüp, genişleyerek bağımsızlığını ilan ettiği gün, toplanan kurultayın aldığı bir kararla adı "Çengiz" olmuştur. Çengiz, deniz anlamına gelmekle beraber, genişlik, sonsuzluk, ve ölümsüzlük sembolü olarak kullanılan bir ünvandır. Bu ulu kişinin döneminde, bütün Türk boyları tek bir devlet çatısı altında toplanmış, o günkü dünyanın neredeyse yarısından fazlasına egemen olunmuş ve dünya tarihinin coğrafi olarak da en büyük imparatorluğu tarih sahnesinde yer almıştır.
  328. ÇENGŞİ Mucize, olağanüstülük - . 1- Göktürkler dönemi beylerinden ve Kürşad’ın kırklarından 2- Hotan hanlığı dönemi beylerinden
  329. ÇEPEN Hatip, iyi konuşan, güzel söz söyleyen
  330. ÇEPİ (Çepi)
  331. ÇEPNİ (Çebi)
  332. ÇERÇİ Ulak, haber, bildiri ulaştırna kişi
  333. ÇERİ(Ğ) Asker, savaşçı, toplanarak bir araya gelmiş erat
  334. ÇERİBÖRİ birl. Çeri/Böri
  335. ÇERİĞBAY birl. Çeri/Bay
  336. ÇERİHAN birl. Çeri/Han
  337. ÇERİKAN birl. Çeri/Kan
  338. ÇETİN Sert, güç, şiddet
  339. ÇETİNALP birl. Çetin/Alp
  340. ÇETİNAY birl. Çetin/Ay
  341. ÇETİNER birl. Çetin/Er
  342. ÇETİNSU birl. Çetin/Su
  343. ÇETİNTAY birl. Çetin/Tay
  344. ÇEVEN Çevre, muhit
  345. ÇEVGEN Cirit, değnek
  346. ÇEVRİ Çeviri, girdap, anafor
  347. ÇEVRİM 1- Girdap, anafor 2- Çevre, muhit
  348. ÇIDAM Dayanıklılık, metanet
  349. ÇIDAMLI Metin, dayanıklı
  350. ÇIDIK Güç, dayanıklılık
  351. ÇIGAY (Çığay) 1- Fakir, varlıksız 2- Kurt yüzlü, kurt bakışlı
  352. ÇIGAY BÖRÜ Çıgay/Böri - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  353. ÇIĞ 1- su damlası, kırağı 2- kar yığını, kar topu - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  354. ÇIĞAL Omuz, omuz başı
  355. ÇIĞALP birl. Çığ/Alp
  356. ÇIĞAN (Çıkan)
  357. ÇIĞAY birl. Çığ/Ay
  358. ÇIĞBATUR birl. Çığ/Batur
  359. ÇIĞIN Çıkın, bohça
  360. ÇIĞIR 1- Çağ, devir 2- çığın açtığı yol 3- dar yol, patika
  361. ÇIĞLA Saf, halis
  362. ÇIĞLAN Saf, halis - Karahanlılar dönemi beylerinden
  363. ÇIĞRI 1- felek 2- melodi
  364. ÇIKAN 1- kaynak, kaynarca 2- yeğen, hala çocuğu
  365. ÇIKMAK 1- çıkma eylemi 2- Kaynak 3- çakmak - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  366. ÇILDIM Seri- hızlı, enerjik
  367. ÇIMRIN Aktif, faal
  368. ÇIN (çin, çine) sağlam, dayanıklı, güvenilir
  369. ÇINAK 1- sevap, hayr 2- güvenilir, sadık
  370. ÇINDAN sandal ağacı
  371. ÇINGAY Özü, sözü bir, sözüne güvenilir
  372. ÇINGILIÇ birl. Çın(sağlam, dayanıklı) Kılıç - Hindistan’da beylik kuran bir Türk beyi
  373. ÇINGIR 1- Kopuza benzeyen bir saz 2- Çıngırak
  374. ÇINIK (Çınak)
  375. ÇINTAY Soylu, güvenilir - Altınordu hanlarından
  376. ÇIRAY Yüz, eda, çehre
  377. ÇIRAY BEGÜM birl. Çıray/Begüm
  378. ÇIRAY BİGE birl. Çıray/Bike
  379. ÇIRGANIŞ Zevk, haz, tad
  380. ÇITIRKI Işık, nur, ziya
  381. ÇİBEK Atmaca türü bir avcı kuş
  382. ÇİBİ (Çebi)
  383. ÇİÇEK 1- Gül, gül çiçeği 2- Cici, cicik (. . . Farsçadaki "çeçel"den geldiğini söyleyen bazı dilciler varsa da , Moğol dilinde çok eskiden beri kullanıla gelen bir sözcüktür. Sonraları farsçaya geçmiş olması daha akla yatkındır) - Hazar kağanlarından Bulan kağan’ın kızı. Bizans imparatoru V. Konstantin’in eşi ve"Hazarlaen" ünvanlı Bizans imparatorunun anası
  384. ÇİÇEK BEGÜM birl. Çiçek/Begüm - Abbasi halifelerinden El Muktefi’nin, Türk asıllı anası
  385. ÇİÇEKBİGE birl. Çiçek/Bike
  386. ÇİÇİ (çiçik, çiçek)
  387. ÇİÇİHAN birl. Çiçi/Han
  388. ÇİÇİKAĞAN birl. Çiçi/Kağan - Hun imparatorlarından (Ulusçuluğu, devlet siyasetine sokan ve bunun savaşını veren kişi)
  389. ÇİÇİKUTAGA birl. Çiçi/Kut/Aka, ağa - Çengiz "Bu ulu kişi döneminde, işkence ile alınan ifadeler geçersiz sayılıyordu"
  390. ÇİÇİYABGU birl. Çiçi/Yabgu - Çiçi Kağan’ın kağanlıktan önceki ad ve ünvanı
  391. ÇİGAN Yoksul, fakir
  392. ÇİGEN Gayretli
  393. ÇİGENDİK Gayretli, çalışkan - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Arkın oymağı dip dedelerinden
  394. ÇİGER 1- Gayret, azim 2- Çökertiş, çökertme
  395. ÇİGERMİŞ Çökertmiş, düşmanı bozguna uğratmış - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  396. ÇİGİL Olgun, gelişmiş, olmuş
  397. ÇİGİLVAR Kısa ve küçük ok, özel ok
  398. ÇİGİL ARSLAN birl. Çigil/Arslan - Selçuklular dönemi komutanlarından
  399. ÇİĞDEM Yaban çiçeği, (Itır çiçeğinin Türkçesi)
  400. ÇİĞİL (Çigil)
  401. ÇİĞİLARSLAN birl. Çiğil/Arslan - Uygurlar dönemi beylerinden
  402. ÇİKEN (Çigen) - 1- Türkmenlerin, Ersan oymağı dip dedelerinden 2- Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Aday oymağı dip dedelerinden
  403. ÇİL Dağ tavuğu
  404. ÇİLAVUN birl. Çil/Avun - Çengiz Kaan’ın gençlik yoldaşlarından
  405. ÇİLBEK birl. Çil/Bey - Kırgızların, Togay vd Buğu oymakları dip dedelerinden
  406. ÇİLDE Kış mevsiminin en soğuk dönemi - Kırgız oymak beylerinden
  407. ÇİLDU Hızlı, seri, çabuk
  408. ÇİLEN 1- Çığ 2- Jale 3- Bir dağ çiçeği
  409. ÇİLENTİ Çığ, jale
  410. ÇİLHAN birl. Çil/Han
  411. ÇİLHANIM birl. Çil/Hanım
  412. ÇİMÇİK Saf, masum
  413. ÇİNE (Çin) 1- Sadık, güvenilir 2- Öz, soy 3- kurt, kurt yavrusu
  414. ÇİNER birl. Çin/Er - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  415. ÇİNKAY Sözüne güvenilir, özü sözü bir - Altınordu hanlarından
  416. ÇİNTİMUR birl. Çin/Timur - 1- Geyik Han dönemi komutanlarından 2- Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  417. ÇİNTOSUN birl. Çin/Tosun - Ulutaş Han’ın oğullarından
  418. ÇİPLİ Narin, ince yapılı
  419. ÇİRAY Yüz, çehre, eda
  420. ÇİT Çizgi, sınır, limit
  421. ÇİTER birl. Çit/Er (sınır muhafızı) - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  422. ÇİZGEN Saban izi, karasabanın tarlada açtığı yol
  423. ÇİZİM Resim figürü
  424. ÇOBAN 1- Elinde cop (değnek, sopa) olan 2- Muhtar, oba beyi - A. Selçukluları dönemi (13. yz. ) Kastamonu beylerinden
  425. ÇOBANALP birl. Çoban/Alp
  426. ÇOBAN KAZAN birl. Çoban/Kazan - Kazan hanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  427. ÇOBAN NOYAN birl. Çoban/Noyan - Olcaytu Han’ın komutanı ve danışmanlarından
  428. ÇOBANBEK birl. Çoban/Bey - Kulagu Han’ın komutanlarından
  429. ÇOBAR Değnekli, değnek taşıyan - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Girey oymağı dip dedelerinden
  430. ÇOBAYIKMIŞ Gönül kırıcı, haşin - Göktürkler dönemi beylerinden ve Kürşad’ın kırklarından
  431. ÇOGA Vahşi hayvan
  432. ÇOGAY Yoğun, kesif
  433. ÇOĞAŞ 1- Debdebe, şaşa 2- Vahşi hayvan yavrusu
  434. ÇOKAN 1- Gürz, topuz 2- Hayvan yavrusu - Kazak bilim adamı ve ozanlarından (Abılay Han’ın oğullarından)
  435. ÇOKAY (Çogay)
  436. ÇOKU 1- Debdebe, şaşa 2- Bolluk, bereket - Sevük Tekin’in babası
  437. ÇOKUBEGÜM birl. Çoku/Begüm
  438. ÇOLAK (Çalak) Silahşör, iyi kılıç çalan
  439. ÇOLBANAK 1- Uzak görüşlü 2- Törenin dışında kalan 3- Nikahsız ilişkiden doğan çocuk (Hakas Türklerinde)
  440. ÇOLBU (Çolpan)
  441. ÇOLDU 1- Bahşiş, mükafat 2- Ganimet
  442. ÇOLPAN 1-Kuzey yıldızı 2- Uzak görüşlü 3- Tanıdık, bildik, aşina - Timur Kürkan Han’ın ikinci evdeşi 2-Yakut destanlarında adı geçen bir kız
  443. ÇOMAK 1- İri ve yuvarlak değnek 2- Bir ucunda topuz bulunan sopa, silah 3- İnanmış, inançlı - Kuman hanlığı dönemi beylerinden
  444. ÇOMAKER birl. Çomak/Er
  445. ÇONGAR Gürültü, şamata, nara
  446. ÇOPUR Geyik ve karaca yavrusu
  447. ÇOPURALP birl. Çopur/Alp
  448. ÇOR (çur, çura)
  449. ÇORBEGÜM birl. Çor/Begüm
  450. ÇORA (çura, çur) 1- Yer tanrısı 2- Cin, peri 3- Ruh (. . . Farsçadaki "şur" (kötülük, uğursuzluk) sözcüğü bu dile Türkçeden geçmiştir. ) - 8. yz. Balkan Oğuzları bey ve komutanlarından
  451. ÇORABATUR birl. Çora/Batur - Altınordu devletinin son dönemlerinde yaşanmış bir bey. (Ruslara tutsak olmamak için kendini öldüren ve adına destan yazılmış olan kişi)
  452. ÇORAMAN Cinli, perili - Kırgız oymak beylerinden
  453. ÇORAY birl. Çor/Ay
  454. ÇORBİGE birl. Çor/Bike
  455. ÇORHAN birl. Çor/Han
  456. ÇORKARA birl. Çor/Kara
  457. ÇORLU Cinli kötü ruhların etkisinde kalan kişi. Bu ad şamanist gelenekten gelen bir addır. Eskiden bunalımlı ve toplum tarafından hoş karşılanmayan kişiler için bu ad verilirdi ve bu kişiler Kam ve Baksılar tarafından tedavi edilmeye çalışılırdı)
  458. ÇORMAN (çoraman)
  459. ÇORTAN birl. Çor/Tan
  460. ÇOTAK Kabza, kılıç kabzası - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  461. ÇOTAKAY birl. Çotak/Ay
  462. ÇOTUR Kabza, kılıç kabzası
  463. ÇOTURAY birl. Çotur/Ay
  464. ÇÖKERMİŞ Çökertmiş, düşmanı bozmuş
  465. ÇÖKERTMİŞ (çökermiş) - Kırgızların, Togay ve Bugu oymakları dip dedelerinden
  466. ÇÖKLÜ Soylu, asil
  467. ÇÖKÜL Irmakların taşarak vadilere bıraktığı tortu
  468. ÇÖMÇE Ağaçtan oyulmuş su kabı
  469. ÇÖZELİ Kıpçak, merkezden uzakta olan
  470. ÇÖZELİALP birl. Çözeli/Alp
  471. ÇÖZELİBAY birl. Çözeli/Bay
  472. ÇÖZELİBEK birl. Çözeli/Bey
  473. ÇÖZELTİ Ayrılış, kopuş, firak
  474. ÇÖZÜLÜ (çözeli)
  475. ÇUBAN Çoban, muhtar, obabaşı
  476. ÇUÇU Şair, şairane konuşan - Hunlar döneminde yaşamış, ilk Türk ozanlarından
  477. ÇUĞA (çuka) 1- Yürekli, cesur 2- Arınmış, duru 3- İnc narin - Saruhan beyin kardeşi
  478. ÇUĞAY Narin ve alımlı kız
  479. ÇUKA (çuğa)
  480. ÇULÇU Serçe, Turgay kuşu
  481. ÇULUHAN birl. Çulu(çuluk)/ Han
  482. ÇULUK 1-Çelik 2- çalık, kılıç çalan 3- aceleci, heyecanlı
  483. ÇULUKHAN birl. Çuluk/Han - Avar hanlarından
  484. ÇULUK KAĞAN birl. Çuluk/kağan - Göktürk kağanlarından (Kürşad’ın babası)
  485. ÇULUKTİGİN birl. Çuluk/Tigin - Çuluk Kağan’ın kağan olmadan önceki ad ve ünvanı
  486. ÇUNGAR (çangar)
  487. ÇUNGARA (çangar) - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Karasakal oymağı dip dedelerinden
  488. ÇUR (çor, çur, çora)
  489. ÇURABEK birl. Çura/Bey - Kırgız oymak beylerinden
  490. ÇURALP birl. Çur/Alp
  491. ÇURAN Ruhlarla ilgilenen - Özbeklerin, Konrat ve Oyunlu oymağı dip dedelerinden
  492. ÇURAY birl. Çur/Ay
  493. ÇURBAĞA birl. Çur/Bağa - Çurbağa Kağan. . . Göktürk kağanlarından
  494. ÇURÇEDAK birl. Çur/Çotak - Altınordu devleti bey ve komutanlarından
  495. ÇURÇUTAY birl. Çurçu/Tay - Çengiz Kaan’ın komutanlarından olan Çelme’nin babası
  496. ÇURGATAY (çurkutay)birl. Çur/Kutay - Çengiz Kaan’ın torunlarından
  497. ÇURHAN birl. Çur/Han
  498. ÇURKAN (Çorkan, Şorkan)birl. Çur/Kan - Çengiz Kaan’ın gençlik yoldaşlarından
  499. ÇURKUT birl. Çur/Kut - Tulay Han’ın oğullarından
  500. ÇURTAY birl. Çur/Tay - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Semiz ve Baganalı oymaklarının dip dedelerinden
  501. ÇUTUR Kılıç kabzası
  502. ÇUVAŞ 1-Sakin, rahat 2- dindar, dünyaya değer vermez 3, çavuş - Sibirya’da yaşayan eski Türk boylarından
  503. ÇUVAŞALP birl. Çuvaş/Alp
  504. ÇUVAŞAY birl. Çuvaş/Ay
  505. ÇÜCEN Akıllı, aklını kullanan
  506. ÇÜCEN CAMUKA birl. Çücen/Camuka - Çengiz Kaan’ın gençlik yıllarındaki yoldaşlarından ve andası
  507. ÇÜNÜK Çınar ağacı - Divanı Lügat’de adı geçen bir bey
  508. DADAK Değme, dokunma, tadma - Selçuklulara adını vermiş olan Salçuk beyin babası
  509. DADAL Tadalan, sezen, farkına varan
  510. DADALOĞLU birl. Dadal/Oğlu - Otmanlılara baş kaldırmış (19. yz. ) bir Türkmen beyi ve ozanı
  511. DADAŞ birl. Dağ/Daş Aynı dağdan. . . aynı dağı kullanan
  512. DAĞ (Tağ, tağ, tak, tav) Dağ. . . mec. genişlik, büyüklük, ululuk, heybet
  513. DAĞAÇA Dağ gibi heybetli
  514. DAĞALP birl. Dağ/Alp
  515. DAĞARSLAN birl. Dağ/Arslan
  516. DAĞAY (Tağay)birl. Dağ/Ay - Çengiz Kaan’ın karabudun kökenli komutanlarından
  517. DAĞBAY birl. Dağ/Bay
  518. DAĞDAŞ (dadaş)
  519. DAĞDORA birl. Dağ/Dora
  520. DAĞDORUK birl. Dağ/Doruk
  521. DAĞDURAK birl. Dağ/Durak
  522. DAĞGÜN birl. Dağ/Gün
  523. DAĞHAN birl. Dağ/Han - 1- Oğuz Kağan’ın ilk oğlu 2- Eski dönem Türk tanrılarından
  524. DAĞLI Dağ/lı
  525. DAĞLIBAY birl. Dağlı/Bay
  526. DAĞTAN birl. Dağ/Tan
  527. DAĞTAY birl. Dağ/Tay
  528. DAĞTEKİN birl. Dağ/Tekin
  529. DAĞTİMUR birl. Dağ/Timur
  530. DAĞTOLU birl. Dağ/Dolu
  531. DAĞTURA birl. Dağ/Dura
  532. DAKAK Ucu ataşli ok - ŞamSelçukluları beylerinden Tutuş beyinoğlu
  533. DAL 1-Ayrı, bölünmüş 2- saldırı, büyüme, yayılma 3- batma, çıkma 4- yalınlık, çıplaklık
  534. DALAN koridor, dehliz
  535. DALAŞ Döğüş, karşılıklı saldırı
  536. DALAY (Talay) Genişlik, ululuk, sonsuzluk mecaz eden, asıl anlamı , büyük deniz, okyanus
  537. DALAYOBA birl. Talay/Oba
  538. DALBAY 1- Vasi, ardına sığınılan kişi 2- Çuhadan yapılmış şapka Kırgızlarda- 3- avcı kuşları yakalamak için, tuzaklara bağlanarak bırakılan küçük kuş
  539. DALBOĞA birl. Dal/Boğa
  540. DALBOY Vasi, ardına sığınılan kişi
  541. DALKILIÇ birl. Dal/Kılıç mec. Çıplak, zırhsız ve korunmasız
  542. DALKIRAN Kırıcı, ayırıcı
  543. DALOKAY birl. Dal/Okay
  544. DAMLA Su damlası , tane
  545. DANA İnek yavrusu, iki yaşındaki genç inek - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  546. DANABEK birl. Dana/Bey - Selçuklular dönemi komutanlarından
  547. DANATİMUR birl. Dana/Timur - . . Kubilay Kaan’ın kardeşlerinden
  548. DANİŞMAN Müşavir, bilgi ve tecrübesine danışılan kiş (Tanışman) (Türkçeden, Farsçaya geçen sözcüklerden, Tanış’dan, "Danişmend" olmuş. Türkmen ve Türkmenend gibi. . ) - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından. Sonraları kendi adıyla bir de beylik kuran kişi
  549. DANSIK (Tansık) Olağanüstü, fevkalade
  550. DARGA Vali, üst düzey, bürokrat
  551. DARGUN Alıngan, kırılan, narin
  552. DARGUNAY birl. Dargun/Ay
  553. DARI 1- Bir tahıl türü 2- sıkı, sıkıntı, zorluk
  554. DARIALP birl. Darı/Alp
  555. DARIBEK birl. Darı/Bey
  556. DARICA 1- Darı gibi, darı niteliğinde mec. Bereketli 2- sıkı, sıkıcs, zorlu
  557. DARITAY birl. Darı/Tay - Çengiz kaan dönemi Kerayet beylerinden
  558. DARSIK Öfkeli, hiddetli
  559. DARUKA (Darga) Vali, yönetici, bürokrat
  560. DARULGAN alıngan, nazlı
  561. DAŞAYAK birl. Taş/Ayak - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  562. DAŞKI Taşkı, taşmış, dışarı çıkmış, dışarıda olan - Türkmenlerin Çavdur oymağı eski beylerinden
  563. DAYAK Değnek, baston, dayanılan nesne
  564. DAYANÇ 1- Dayanak, destek, güven 2- Dayanma gücü tahammül
  565. DAYANGAN Dayanıklı, metin
  566. DAYANGI Köşe minderi
  567. DAYAR Hazır, hazırlıklı
  568. DEBRET Kımıldayış, devinim
  569. DEBRETÜL BOĞA birl. Debretül/Boğa - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  570. DAĞER Kıymet, para, nafız
  571. DEĞERBİLİR birl. Değer/Bilir Kadirşinaz, vefalı
  572. DEĞERLÜ Değerli, kıymetli
  573. DEĞİRMİ Çevreli, yuvarlak, toparlak
  574. DEĞNEK Dayanak, dayanılacak nesne
  575. DELİ Usu gitmiş, azmış, dellenen, mec. gözü kara, yiğit - Türkmenlerin, Teke oymağı dip dedelerinden
  576. DELİBÖRÜ birl. Deli/Böri
  577. DELİDUMRUL birl. Deli/Dumrul - dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  578. DALİGÜN birl. Deli/Gün
  579. DELİGÜNBULDAK birl. Deligün/Buldak
  580. DELİKARÇAR birl. Deli/Karçar - dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  581. DELİKURT birl. Deli/Kurt
  582. DEMİR Demir madeni - Kulagu Han’ın kardeşlerinden
  583. DEMİRAĞ Zırh, örgülü göğüslük birl. Demir/Ağ
  584. DEMİRALP birl. Demir/Alp
  585. DEMİRAY birl. Demir/Ay
  586. DEMİRBAY birl. Demir/Bay
  587. DEMİRBOĞA birl. Demir/Boğa
  588. DEMİRDEN Demir parçası
  589. DEMİRDÖĞEN birl. Demir/Döğen mec. Acı kuvvet sahibi
  590. DEMİREL birl. Demir/El
  591. DEMİRER birl. Demir/Er
  592. DEMİRGEN 1- Demir, ham demir 2- temren, okun ucundaki demir parçası
  593. DEMİRHAN birl. Demir/Han - 1- Şamanist gelenekte " Maden Tanrısı" 2- karesi oğulları dönemi bey ve komutanlarından
  594. DEMİRKAN birl. Demir/Kan
  595. DEMİRKUT birl. Demir/Kut
  596. DEMİROK birl. Demir/Ok
  597. DEMİRTAG birl. Demir/Dağ
  598. DEMİRTAŞ birl. Demir/Taş - Selçuklular dönemi beylerinden 2- 1. Murat dönemi Otmanlı bey ve komutanlarından
  599. DEMİRTUĞ birl. Demir/Tuğ
  600. DENERİ Dikkat, itina
  601. DENGİZİK Denizcik, küçük deniz, göl - Atilay Han’ın oğullarından
  602. DENİZ Deniz, büyük göl
  603. DENİZALP birl. Deniz/Alp
  604. DENİZAY birl. Deniz/Ay
  605. DENİZBAY birl. Deniz/Bay
  606. DENİZER birl. Deniz/Er
  607. DENİZHAN birl. Deniz/Han - Oğuz kağan’ın oğullarından. . (Seçukluların bağlı bulunduğu boy)
  608. DENLİ Edepli, terbiyeli
  609. DEPEGEN Tekmeleyen, iyi tekme atan
  610. DEPREM Zelzele, sarsılma, kımıldama (Kişisel görüşüme göre bu ad çocuklara deprem sırasında ya da deprem felaketi sonrası yaşanan, çileli günler sırasında doğan ve o günlerin anısına verilen bir addır. )
  611. DEPRETÜR BOĞA birl. Depretür/Boğa - Selçuklular dönemi beylerinden
  612. DERİN Derinlik. . . den mec. Olgunluk, bilgelik - Sogay destanlarında adı geçen bir bey
  613. DERİNAY birl. Derin/Ay
  614. DERMEK Dirilik, canlılık, birarada tutmak
  615. DERNEK Eğlence, toy, birliktelik
  616. DEVİN Hareket, kımıldanış, davranış
  617. DEVİNAY birl. Devin/Ay
  618. DEVRİM Devirme, yıkma, devirip yerine geçme, . . ihtilal
  619. DEYİM Söyleniş, darbımesel
  620. DEYİŞ Söyleyiş, şiirsel anlatım, ozan dili
  621. DEYİŞBEK birl. Deyiş/Bey
  622. DIŞOĞUZ Taşralı Oğuz , dışarıdaki Oğuz, Türkmen
  623. DIVRAK Yakışıklı, alımlı, civan
  624. DİB YABGU HAN Dip/Yabgu/Han - Türk mitolojisinde yer alan Oğuz hanlarından
  625. DİBEK 1- Ağaçtan oyulmuş büyük havan 2- Yayık ağaç
  626. DİK 1-Yükseklik, yükseliş 2- kararlılık, yıkılmazlık, cazmazlık 3- inat
  627. DİKALP birl. Dik/Alp
  628. DİKBAŞ birl. Dik/Baş
  629. DİKBAY birl. Dik/Bay
  630. DİKBEY birl. Dik/Bey
  631. DİKBUĞA birl. Dik/Boğa
  632. DİKEÇ Sütun, dikil, dikilmiş
  633. DİKER birl. Dik/Er
  634. DİKKAN birl. Dik/Kan - Kırgızların eski oymak beylerinden
  635. DİKMEN İnatçı, kararlı
  636. DİLEK Dil ile istenen, dile getirilenistek, arzu, murat, dilek
  637. DİLER Dileyen, dileyici
  638. DİLERAY birl. Diler/Ay
  639. DİLİM kesik, bölüm, bölünmüş, biçimlenmiş
  640. DİNÇ Zinde, sağlam, dirençli
  641. DİNÇALP birl. Dinç/Alp
  642. DİNÇAY birl. Dinç/Ay
  643. DİNÇBAY birl. Dinç/Bay
  644. DİNÇER birl. Dinç/Er
  645. DİNÇSU birl. Dinç/Su
  646. DİNÇTÜRK birl. Dinç/Türk
  647. DİNLER Terbiyeli, munis, muti
  648. DİP Baht, talih
  649. DİP BAKUY birl. Dip/Bakuy - Oğuzname’de Türk’ün torunu, İlçi Han’ın oğlu
  650. DİPÇİN 1- Bahtı açık 2- Sağlam, dayanıklı
  651. DİREK 1- Dirilik, sağlamlık, ayakta kalmak 2- Temel, dayanak 3- Vezir, bakan
  652. DİREK TEKÜR birl. Direk/Tekür (Teker) - dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  653. DİREN Direnç, karşı koyuş, dirilik
  654. DİRENÇ Dirnme gücü
  655. DİRENGEÇ Destek, dayanak
  656. DİRGEN 1-Dirilik, 2- harmanda kullanılan demir çatal
  657. DİRİ (diri, dirik, Tiri, tirik) Can, ruh, canlılık, canlı
  658. DİRİL Can, ruh, tin
  659. DİRİM Yaşam, sağlık, canlılık
  660. DİRİM ALP birl. Dirim/Alp
  661. DİRİMBEK birl. Dirim/Bey
  662. DİRLİG Yaşam, hayat
  663. DİRLİKALP birl. Dirlik/Alp
  664. DİRLİKHAN birl. Dirlik/Han
  665. DİRLİKAY birl. Dirlik/Ay
  666. DİRLİKBAY birl. Dirlik/Bay
  667. DİRLİKBEG birl. Dirlik/Bey
  668. DİRSE Derse, söylerse, konuşkan
  669. DİRSEALP birl. Dirse/Alp
  670. DİRSEHAN birl. Dirse/Han - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey (Boğaç Han’ın babası)
  671. DİZİK (dizi) Kolye, takı
  672. DİZLEK Hazır cevap, konuşkan
  673. DODURGA 1- Dolgun, doyumlu 2- doyuran, doyurucu 3- açık, net, berrak - Oğuz Kağan’ın torunlarından ve 24 Oğuz boyundan biri
  674. DOĞA 1- Tabiat, doğallık, ortaya çıkış 2- Huy, yaradılış, fıtrat
  675. DOĞAN 1- Soylu bir av kuşu 2- Doğmuş, olmuş, ortaya çıkan
  676. DOĞANALP birl. Doğan/Alp
  677. DOĞANARSLAN birl. Doğan/Arslan - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  678. DOĞANBİGE birl. Doğan/Bike
  679. DOĞANHAN birl. Doğan/Han - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  680. DOĞANTEKİN birl. Doğan/Tekin
  681. DOĞANTİMUR birl. Doğan/Timur - Çengiz Kaan’ın torunu, Cuci Han’ın oğlu. Batu Han’ın kardeşi
  682. DOĞANTUĞRUL birl. Doğan/Tuğrul - Alparslan Han’ın kardeşi, Çağrı beğin oğullarından
  683. DOĞANAY birl. Doğan/Ay
  684. DOĞANBAY birl. Doğan/Bay
  685. DOĞANBEK birl. Doğan/Bey
  686. DOĞANER birl. Doğan/Er
  687. DOĞANGÜN birl. Doğan/Gün
  688. DOĞRU Dürüst, yalansız, sözüne güvenilen
  689. DOĞRUL 1-Doğruluk, dürüstlük 2- Ayakta duran, dirençli
  690. DOĞU Güneşin doğuş yönü
  691. DOĞUALP birl. Doğu/Alp
  692. DOĞUBAY birl. Doğu/Bay
  693. DOĞUÇ Doğuş, doğma, ortaya çıkış - İkşitler devletinin kurucusu ve ilk hanı
  694. DOĞUDAN Doğulu, doğu yönünden gelen
  695. DOĞUER birl. Doğu/Er
  696. DOĞUHAN birl. Doğu/Han
  697. DOĞUKAN birl. Doğu/Kan
  698. DOĞULU Doğu bölgesinden
  699. DOĞUŞ Doğma, ortaya çıkış
  700. DOĞUTAN birl. Doğu/Tan
  701. DOĞUTAY birl. Doğu/Tay
  702. DOKUNAK Dokunuş, değiş, mec. Ağır, mahsun, yürek sızlatan, yüreğe dokunan
  703. DOKUNÇ Dokunak, hüzün
  704. DOKUZ Dokuz sayısı, Türklerin en çok eskilerden beri uğurlu sayılarındandır
  705. DOKUZALP birl. Dokuz/Alp
  706. DOKUZATA birl. Dokuz/Ata
  707. DOKUZ ARKA Dokuz/Arka (. . . Eski dönemlerde soyluluk gösterme ve belli etmesi açısından, bir kişinin babasından itibaren geriye doğru dokuz atasının sayılıp açıklanması. . )
  708. DOKUZ HATUN birl. Dokuz/Hatun - Kulagu Han’ın evdeşi
  709. DOKUZ OĞUZ birl. Dokuz/Oğuz - Oğuz kökenli bir Türk devletinin adı. Uygurların köküde bu baya dayanır.
  710. DOKUZ TATAR birl. Dokuz/Tatar - Göktürkler döneminde yaşayıp beylik etmiş bir Türk boyu
  711. DOKUZAKA birl. Dokuz/Aka - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  712. DOKUZBAY birl. Dokuz/Bay
  713. DOKUZÇUR birl. Dokuz/Çur
  714. DOKUZER birl. Dokuz/Er mec. Dokuz er gücünde
  715. DOKUZHAN birl. Dokuz/Han
  716. DOKUZTUĞ birl. Dokuz/Tuğ
  717. DOKUZUYGUR birl. Dokuz/Uygur - Göktürkler devletini yıkıp, onun yerine Uygur devletini kuran, Türk boyu
  718. DOLANDI Dolanan, gezgin
  719. DOLANDIBEK birl. Dolandı/Bek - Selçuklular dönemi beylerinden
  720. DOLDAY (Dolu/Tay) - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  721. DOLU 1-Bilgin, tecrübeli, öğretmen 2- Bütün, tam, eksiksiz 3, Şamanist gelenekte ve Alevi_Bektaşi gelenekte, içki, şarap 4- kısa süren, iri taneli yağmur
  722. DOLUALP birl. Dolu/Alp
  723. DOLUBAY birl. Dolu/Bay
  724. DOLUBEK birl. Dolu/Bek
  725. DOLUER birl. Dolu/Er
  726. DOLU KADIR birl. Dolu/Katır - Selçuklular dönemi beylerinden ve Maraş yöresinde kendi adıyla beylik kuran kişi
  727. DOLUN Tam, bütün, eksiksiz - Yakut Türklerinin eski bereket Tanrılarından
  728. DOLUNAY Ayın ondördü, ayın en güzel hali
  729. DOLUNBAY birl. Dolun/Bay
  730. DOMANİÇ 1-Dumanlı bölge 2- Tümsek, engebeli arazi
  731. DONAT Giyim, kuşam, zenginlik, cömertlik
  732. DOMURCUK Gül, tomurcuk
  733. DONATHAN birl. Donat/Han - Batı Hunları hanlarından
  734. DONATMIŞ Giydirip, kuşatmış, sevindirmiş, cömertlik göstermiş
  735. DONATUR Cömert, eli açık, bağışlayıcı
  736. DONSUZ Çıplak, fakir, varlıksız
  737. DORA Doruk, zirve, şahika
  738. DORABAY birl. Dora/Bay
  739. DORAMAN birl. Dora/Man (Dorman-dormen) - Kuman hanlarından
  740. DORAN (Duran) Diri, canlı, yaşayan
  741. DORATAN birl. Dora/Tan
  742. DORATAY birl. Dora/Tay
  743. DORMAN (Doraman)
  744. DORU 1- Doruk, zirve 2- Kara ile kızıl arası renk (At rengi)
  745. DORUALP birl. Doru/Alp
  746. DORUBAY birl. Doru/Bay
  747. DORUBEY birl. Doru/Bey
  748. DORUER birl. Doru/Er
  749. DORUHAN birl. Doru/Han
  750. DORUK Zirve, uç, şahika
  751. DORUKALP birl. Doruk/Alp
  752. DORUKAN birl. Doru/Kan
  753. DORUKAY birl. Doruk/Ay
  754. DORUKER birl. Doruk/Er
  755. DORUKHAN birl. Doruk/Han
  756. DORUKTİGİN birl. Doruk/Tigin
  757. DOYMADUK Doyumsuz, sevilmeye doymayan, doyulmayan
  758. DOYUM 1- Doymak, tatmin 2- Ganimet, bereket
  759. DOYURAN mec. Cömert, hayr sahibi, iyilik sever
  760. DÖĞEN 1- Dövüşçü, döven 2- Ekin saplarını ezmeye yarayan, altında çakmaktaşı bulunan geniş tahta
  761. DÖĞER 1- Döver 2- değer, kıymet 3- Kalın, enli bir ağaç
  762. DÖĞERLİ Değerli - Oğuz Kağan’ın torunlarından ve 24 Oğuz boyundan biri
  763. DÖĞÜŞ Dövüş, savaş, kavga
  764. DÖĞÜŞGEN Kavgacı, savaşçı
  765. DÖKÜMHAN birl. Böküm/Han 1- Dökmekten döküm 2- Düğüm, bağ - Bulgar hanlarından (Kurum Han’ın oğlu)
  766. DÖLEK 1- Çok döl veren 2- Koyunun kuzuladığı yer 3- İtibarlı, saygıdeğer, maharetli
  767. DÖLEN Muti, sevgi gösteren
  768. DÖNDER (Döne, döndü gibi "dönmek" fiilinden türetilmiş, çocukları ölen ailelerin, yeni çocukları olduğunda kullandıkları adlardan) - (Dönder bey) Ertuğrul Gazi’nin kardeşi, Otman Gazi’nin amcası
  769. DÖNDÜ Dönüş yapan (Reenkarnasyon) çocukları ölen ailelerin verdiği adlardan
  770. DÖNE (Döndü, dönder)
  771. DÖNE BEGÜM birl. Döne/Begüm
  772. DÖNENBAY birl. Dönen/Bay - Kırgız oymak beylerinden
  773. DÖNENGÜN birl. Dönen/Gün
  774. DÖNERALP birl. Döner/Alp
  775. DÖNGEL Saat
  776. DÖNGÜ Dönüşüm, başa dönüş
  777. DÖNGÜN Dargın, gönlü kırık
  778. DÖNMEZ Kararlı, cesur, azimli
  779. DÖNMEZER birl. Dönmez/Er
  780. DULAK Dolu, olgun, tecrübeli - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  781. DULUNDU (Dolandı)
  782. DUMAN 1- Sis, kırağı 2- ateşten çıkan gaz
  783. DUMANHAN birl. Duman/Han
  784. DUMANBAY birl. Duman/Bay
  785. DUMANER birl. Duman/Er
  786. DUMLU 1- dumanlı, sisli bölge 2- Soğuk ve ayaz alan yer
  787. DUMRUL 1- Okun sivri ucu 2- Başı dumanlı, efkarlı
  788. DURA (Durak) 1- yaşam, hayat 2- Sağlamlık, dayanıklılık, kalıcılık 3- ev, yaşanılan yer, barınak (Bu ad, çocukları çlmüş ailelerin yeni çocukları olduğunda yaşamda kalıp uzun yaşaması ve sağlıklı olması dileğini içeren adlardandır ve çok eskilere dayanan bir gelenekle bu gün de sürdürülmektedir. Durak, Dursun, Durmuş, Durdu, Yaşar, Tokta, Tok, Toka, Toktamış, Turan vb. adlar da hep aynı psikoloji ve geleneğin ürünüdür.
  789. DURATİMUR birl. Dura/Timur - Çağatay hanlarından
  790. DURABAY birl. Dura/Bay
  791. DURAK (Dura) Yaşam, hayat - Otmanoğullarının dip dedelerinden
  792. DURAKBEĞ birl. Durak/Bey - T. B. M. M. ’nin ilk milletvekillerinde (Erzurum milletvekili)
  793. DURAKALP birl. Durak/Alp
  794. DURAKHAN birl. Durak/Han - Peçenek hanlarından
  795. DURAKAY birl. Durak/Ay
  796. DURAN (Turan) Durucu, kalıcı, yaşayan, canlı
  797. DURANAY birl. Duran/Ay
  798. DURANBAY birl. Duran/Bay
  799. DURANER birl. Duran/Er
  800. DURATAV birl. Dura/Dağ
  801. DURATAY birl. Dura/Tay
  802. DURCU Durucu, kalıcı canlı
  803. DURDU 1- Duran, kalıcı, canlı, yaşayan 2- Yaşam, hayat
  804. DURDU BEGÜM birl. Durdu/Begüm
  805. DURDUBİGE birl. Durdu/Bike
  806. DURGAÇ Durak, durulan, yaşanılan yer
  807. DURGUN 1- Durulmuş, süzülmüş, arınmış 2- Sakin, sükuna ermiş, kendi halinde
  808. DURGUNALP birl. Durun/Alp
  809. DURGUN BEGÜM birl. Durgun/Begüm
  810. DURGUNBİKE birl. Durgun/Bike
  811. DURGUNAY birl. Durgun/Ay
  812. DURGUNBAY birl. Durgun/Bay
  813. DURGUNER birl. Durgun/Er
  814. DURGUNSU birl. Durgun/Su
  815. DURMAZ Çalışkan, ilerici
  816. DURMAZALP birl. Durnaz/Alp
  817. DURMAZBAY birl. Durmaz/Bay
  818. DURMAZER birl. Durmaz/Er
  819. DURMUŞ 1- Duran, yaşayan, canlı 2- Yaşam, hayat
  820. DURSUN Durması, yaşaması istenen
  821. DURSUNALP birl. Dursun/Alp
  822. DURSUNAY birl. Dursun/Ay
  823. DURSUNBAY birl. Dursun/Bay
  824. DURU 1- saf, sade, berrak 2- Duran, durgun
  825. DURUALP birl. Duru/alp
  826. DURUAY birl. Duru/Ay
  827. DURUBAY birl. Duru/Bay
  828. DURUBEGÜM birl. Duru/Begüm
  829. DURUBEĞ birl. Duru/Bey
  830. DURUBİGE birl. Duru/Bike
  831. DURUGAN Duran, durağan
  832. DURUHAN birl. Duru/Han
  833. DURUK Duru, durucu
  834. DURUKAL birl. Duru/Kal
  835. DURUKAN birl. Duru/Kan
  836. DURUL 1- Sükun bulmak, huzura kavuşmak 2- Günahsızlık, arınmışlık
  837. DURULCA Masum, günahsız
  838. DURULMAZ Afacan, yaramaz
  839. DURULMUŞ Tatminkar, sakin
  840. DURUM Yaşam, hayat, süregenlik, duruş
  841. DURUSOY birl. Duru/Soy
  842. DURUSU birl. Duru/Su
  843. DURUTEKİN birl. Duru/Tekin
  844. DURUTİMUR birl. Duru/Timur
  845. DURUTÜRK birl. Duru/Türk
  846. DUVA (Düve) - Kırgızların, Togay ve üç Tamga oymakları dip dedelerinden
  847. DUVAK Örtül kapanmış, gelin başı
  848. DUVAN (Doğan) - Başkurt oymak beylerinden
  849. DUYAN Duyucu, hissedici
  850. DUYAR Duyarlı, hisli, duygulu
  851. DUYARI Duyarlılık, hislilik
  852. DUYGU His, duyum
  853. DUYUŞ Duyum, hissediş, duyarlılık
  854. DUYUŞAN Duyan, hisseden - Kırgız oymak beylerinden
  855. DÜĞÜN (Töğün, Toygün) Toy günü, yemekli eğlence
  856. DÜŞ Rüya, aniden ortaya çıkış
  857. DÜŞELGE Pay, hisse
  858. DÜŞERGE Miras, pay
  859. DÜŞÜNGÜ Düşünerek üzülme, kafaya takma, üzülme, teessür
  860. DÜVE 1- Genç inek, dananın büyüğü 2- Döven, dövüşçü
  861. DÜVE TEKİN birl. Düve/Tekin
  862. DÜVE TİMUR birl. Düve/Timur
  863. DÜVECİ Dövücü, dövüşçü - Türkmenlerin, Yavmut ve Şerif oymakları dip dedelerinden
  864. DÜVEHAN birl. Düve/Han - Çağatay hanlarından
  865. DÜVEN (Döven)
  866. DÜYECİ Dövüşçü, döğüşçü - Türkmenlerin, Sarık oymağı dip dedeleirnden
  867. DÜZ (Tüz) 1- Doğru, doğruluk, gerçek 2- Soy, kök, döl 3- Kural, kaide
  868. DÜZE Düzen, uslup, tarz
  869. DÜZEN Kural, kurallar bütünü
  870. DÜZGE Süs, makyaj
  871. DÜZGÜN 1- Düzülü, düzenli, muntazam 2- Gidişat, teamül
  872. EBİN (Evin) Tane, öz
  873. EBİNÇ Refah, huzur
  874. EBİRİ Erim, edrem, fazilet
  875. EBREK Dayanıklı, sebatkar
  876. EBREK TİMUR birl. Ebrek/Timur - Toka Timur Han’ın oğullarından
  877. EBREN 1- Evren, kainat 2- Felek, talih
  878. EBRET Ayrılım, ihtilaf
  879. EBRÜK Dayanıklı, sebatkar
  880. ECE (Eçe)
  881. ECEVİT 1- Çalışkan , , aktif 2- haşarı, yaramaz
  882. EÇE 1- Dahi, çok akıllı, çok zeki 2- Saygıdeğer, görgülü hanım - Otmanlılar (Orhan bey) dönemi bey ve komutanlarından
  883. EÇİBEK birl. Eçe/Bek
  884. EÇİM (Eçem)
  885. EÇİNE Doğru sözlü, sözüne güvenilir
  886. EÇİNE KUTLUĞ birl. Eçine/Kutluğ - Batı Göktürkleri dönemi bey ve komutanlarından
  887. EÇİNEKÜR birl. Eçine/Kür - Göktürk kağanlarından
  888. EÇİNE TÜRÇÜ birl. Eçine/Türçü - Göktürk kağanlarından
  889. EDE (Edi, Ata) Atalık, hatırı sayılan, sözü dinlenen kişi
  890. EDEBALI birl. Ede/Balı - Otmanlı devletinin manevi kurucusu ve Otman beyin kayın atası
  891. EDERKON birl. Ede/Kon (Konmaktan can, ruh) - Atilay Han’ın danışman ve komutanı
  892. EDEMEN birl. Ede/Men - Atilay Han’ın torunlarından
  893. EDGÜ 1- İyi, güzel, hoş 2- Adil, adaletli 3- Eğitmen, öğretmen
  894. EDGÜ TUĞRUL birl. Edgü/Tuğrul - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  895. EDGÜDİ 1- Eğitici, öğretici 2- İyi, ala
  896. EDİ Eda, ata, saygıdeğer ulu kişi
  897. EDİGE 1- İyi, iyi kalpli 2- öğretmen - Altınordu hanlarından
  898. EDİGENE (Edige) - Kırgız oymağı ve beylerinden
  899. EDİK Kısa konçlu çizme
  900. EDİL (İdil, etil, atil) iyilik, güzellik
  901. EDİZ 1- Kıymet, kıymetli 2- Yüksek, Yükselmiş
  902. EGE (Eke, Öke)1- Dahi, çok akıllı 2- Egemen, sahip 3- Bakıcı, eğitici
  903. EGEBİGİ birl. Ege/Bike - Timur Kürkan Han’ın kızlarından
  904. EGEMEN 1- Hakim, sahip, kendinden başkasını dinlemeyen, buyrukçu 2- bilge kişi, dahi 3- ağa, ağabey
  905. EGİT Göz değmesi ve nazara karş göz kenarlarına sürülen bir ot
  906. EĞBER Eğri, eğrilmiş
  907. EĞİLMEZ Gururlu, mağrur, dik başlı
  908. EĞİN Eğirilmiş
  909. EĞİR 1- Sarış, çeviriş, kuşatma 2- bükme, kıvırma
  910. EĞNEZ Narin, zayıf, ince
  911. EĞREK Sık, bol - Dede korkut destanlarında adı geçen bir bey (Seğrek’in kardeşi)
  912. EĞRİ Eğik, bükük mec. Saygılı, alçak gönüllü
  913. EĞRİGÜN birl. Eğri/Gün
  914. EĞRİM Pınar, göze, küçük çağlayan
  915. EKE 1- Dahi, çok akıllı 2- Sahip, egemen 3- bakıcı, eğitici
  916. EKEALP birl. Eke/Alp
  917. EKEBAY birl. Eke/Bay
  918. EKEBEĞ birl. Eke/Bey
  919. EKECEREN birl. Eke/Ceren - Çengiz kaan dönemi Nayman hanlarından Altan Han’ın kardeşi
  920. EKEÇ Cana yakın ve çekici kız
  921. EKEHAN birl. Eke/Han
  922. EKELİK Deha, kıymet
  923. EKEMEN (Egemen)
  924. EKETAY birl. Eke/Tay
  925. EKİM 1- Ekin ekme eylemi 2- Yarım, ziraat
  926. EKİN 1- Mahsul, tarla ürünü 2- tarlaya ekilip olması beklenen her türlü bitki
  927. EKİNCİ 1-İkinci (erkek, ya da kız) 2- Rençber, çiftçi - 1. Selçuklular dönemi, Kıpçak asıllı bey ve komutanı 2- Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  928. EKİNER birl. Ekin/Er
  929. EKMEN (Ekemen)
  930. EKSÜK Azlık, yokluk, yoksulluk - Artukoğulları beylerinden Artuk beyin babası * Artuk- Eksük
  931. EKŞİ Eksi, eksik, azlık, yokluk
  932. EL 1- İl, Ülke, Memleket 2- İlgi, bağlantı 3- Barış, Sukunet 4- Kolun, bilekten aşağısı
  933. ELA (Ala) Renkli alacalı
  934. ELALDI birl. El/Aldı Fatih, Algan, İlalan - Anadolu Selçukluları dönemi, İnanoğulları beyliğinin kurucusu olan İnal beyin torunu
  935. ELALMIŞ Fatih, Algan
  936. ELALTUN birl. El/Altun
  937. ELARSLAN birl. El/Arslan
  938. ELBAN (İlban) Devletçi, devletine bağlı, sadık - Kıpçak hanlarından Mengü Timur Han’ın oğlu
  939. ELBİLGE birl. El/Bilge
  940. ELBİLİG birl. El/Bilig
  941. ELBİR birl. El/Bir mec. Elbirliği, işbirliği, imece
  942. ELBİRLİG (Elbir)
  943. ELBOĞA birl. El/Boğa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  944. ELCEK 1- Ekin biçme aracı 2- Munis, sessiz
  945. ELÇİK Eldiven
  946. ELCULA (Elyula) birl. El/Yula - kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu ve Kızıltuğ oymakları dip dedelerinden
  947. ELÇİ 1- Devletine bağlı, devletçi 2- Devleti adına aracılık eden, haberci, temsilci
  948. ELÇİBUĞA birl. Elçi/Boğa - Babür han’ın komutanlarından
  949. ELÇİKULA birl. Elçi/Kula - Babür Han’ın komutanlarından
  950. ELÇİBAY birl. Elçi/Bay - . . Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  951. ELÇİBEK birl. Elçi/Bek - Kırgızların, Edigene oymağı beylerinden
  952. ELÇİBEY birl. Elçi/Bey - Azerbaycan’ın Sovyetler karşı bağımsızlık mücadelesini öğütleyen ve sonrasında kurulan cumhuriyette ilk cumhurbaşkanlığını yapan tarih bilgini
  953. ELÇİBÖGÜ birl. Elçi/Bögü
  954. ELÇİM Demet, tutam
  955. ELÇİN 1- Demet, bağ, buket 2- Ekin biçerken kullanılan bir alet 3- Devlet görevlisi, devletine bağlı
  956. ELÇİBAY birl. Elçi/Bay
  957. ELÇİTİMUR birl. Elçi/Timur
  958. ELÇUR KÜÇ BARS birl. El/Çur/Küç/Bars - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  959. ELDEK 1- basiret, kaabiliyet, eylem gücü 2- Yedek, elde bulunan
  960. ELDEM 1-Alışkın, yetişkin 2- Sevimli, cana yakın 3- evcil koyun
  961. ELDEMALP birl. Eldem/Alp
  962. ELDEMBAY birl. Eldem/Bay
  963. ELDEMİR birl. El/Demir
  964. ELDENAY birl. Elden/Ay
  965. ELDÜZ birl. El/Düz Yurtsever
  966. ELEZ (Eliz)Arı, duru, temiz, munis, uyumlu - Yakut destanlarında bekaret tanrıçası (ulu Tuyun’un kızı)
  967. ELGAY Yurtsever
  968. ELGİN 1- Konuk, öncelik verilen kişi 2- Gurbetçi, yurdundan uzak
  969. ELGİNALP birl. Elgin/Alp
  970. ELGİNAY birl. Elgin/Ay
  971. ELGİNSU birl. Elgin/Su
  972. ELGÖRMÜŞ Gezgin, seyyah, cihandide
  973. ELGÜN Halk, avam, halktan kişi
  974. ELİBOL Cömert, eli açık, sahi
  975. ELİK Usta, eli yatkın - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  976. ELİŞ Usta, maharetli - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  977. ELİTAŞ Cimri, eli sıkı - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  978. ELİTEZ Becerikli
  979. ELKATMIŞ birl. El/Katmış Ülke fethetmiş, algan
  980. ELKIRMIŞ birl. El/Kırmış - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  981. ELKİN 1- konuk 2- Yolcu
  982. ELKİNBAY birl. Elkin/Bay
  983. ELKOCA (İlkoca) birl. El/Koca - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  984. ELKÜN (Elgün)
  985. ELÖVER Yurtsever
  986. ELTEKE birl. El/Teke - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Baybaktı oymağının dip dedelerinden
  987. ELTİMUR birl. El/Timur - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  988. ELTUTAR birl. 1- El/Tutar mec. Yardımsever, hayırşinas 2- Fatih, Algan
  989. ELVER Tarikatlarda, şeyhlerin müridlerini kabul etme eylemi
  990. ELVERDİ Tarikat geleneklerinde şeyhin müridini kabulü ile ilgili
  991. ELVEREN 1- Olgunlaşan, yeterlilik kazanan 2- Tarikat şeyhlerinin Müridlerini kabulü
  992. EMÇİ Doktor, eczacı
  993. EMÇİATA birl. Emçi/Ata
  994. EMEÇ Amaç, gaye
  995. EMEK 1- Gayret, cehd, zahmet 2- Güç, enerji
  996. EMEN 1-Can, ruh, hayat 2- Ağaç dikmek için açılan çukur 3- meşe ağacı - Göktürkler dönemi beylerinden ve Kürşad’ın kırklarından
  997. EMENBAY birl. Emen/Bay
  998. EMET 1-Sınır, mesafe 2- emzik, emcek
  999. EMETER birl. Emet/Er
  1000. EMETİ (Emet)
  1001. EMGEK Emek, zahmet, güçlük
  1002. EMLEK Duygulu, merhametli
  1003. EMRE (İmre) Düşkün, aşık, hayallerle yaşayan (. . . Arapçadaki "emr" sözcüğüyle İlgisi yok yalnızca ad benzerliği var. Anlamlar farklı. ) - Anadolu Selçukluları dönemi, ozan ve dervişlerinden (Yunus Emre)
  1004. EN (Yen)1- Derinlik, genişlik 2- Av 3-Kıyı 4- Arka
  1005. ENÇU Sükun, huzur, ruh derinliği
  1006. ENDEŞ Eşit, müsavi
  1007. ENEÇ Meyil, meyilli
  1008. ENİK (enük, enek) 1- Genişçe, yayık 2- Taşak, testis (. . Rumcadan gelen "enik" köpek yavrusu ile yalnızca ad benzerliği vardır. Bu ise Türkçedeki "En" kökünden gelir. )- Mısır-Türk kölemenleri hanlarından Şaban Han’ın kardeşi
  1009. ENGİN 1- Genişlik, derinlik, yayıklık 2- ufuk, ufuk çizgisi
  1010. ENGİNALP birl. Engin/Alp
  1011. ENGİNAY birl. Engin/Ay
  1012. ENGİNBAY birl. Engin/Bay
  1013. ENGİNER bir. Engin/Er
  1014. ENGİNSU birl. Engin/Su
  1015. ENGİNTAN birl. Engin/Tan
  1016. ENGİNTAY birl. Engin/Tay
  1017. ENGÜR (Enkür) birl. En/Gür
  1018. ENİCUK Hısım, kavim- kardaş
  1019. ENİSOLUM birl. Eni/Solum - Sibir Türklerinde saygın hanımefendilere verilen bir unvan
  1020. ENİŞ (Enuş) 1- İniş, yokuşun karşılığı mec. Rahata ve huzura erme 2- Uçlarda, ekstrem
  1021. ENKİŞ Tecrübeli, deneyimli, olgun
  1022. ENUŞ (Eniş) En uç
  1023. ENUŞEHAN birl. Enuş/Han
  1024. ENUŞTEKİN birl. Enuş/Tekin - 1- Harzem hanlarından Atsız Han’ın dedesi 2-Selçuklular dönemi Komutanlarından 3- Gazneli Mahmud Han’ın komutanlarından
  1025. ENÜK (Enik)
  1026. ENÜK SENGÜN (Enik Sengün) birl. Enük/Sengün Göktürkler döneminde Kullanılan bir unvan - Göktürkler (Bilge Kağan) dönemi bey ve komutanlarından
  1027. ER 1- Olgun, olmuş, ergin, yetişkin erkek 2- Asker, çeri
  1028. ER BAĞATUR birl. Er/Bağatur
  1029. ERABA birl. Er/Aba
  1030. ERACAR birl. Er/Acar
  1031. ERADIN birl. Er/Adın
  1032. ERADLAN birl. Er/Adlan
  1033. ERAGA birl. Er/Ağa
  1034. ERAĞAN birl. Er/Ağan
  1035. ERAĞIT birl. Er/Ağıt
  1036. ERAKA birl. Er/Aka
  1037. ERAKALIN birl. Er/Akalın
  1038. ERAKAY birl. Er/Akay
  1039. ERAKIN birl. Er/Akın
  1040. ERAL birl. Er/Al
  1041. ERALAN birl. Er/Alan
  1042. ERALDI birl. Er/Aldı
  1043. ERALGAN birl. Er/Algan
  1044. ERALIM birl. Er/Alım
  1045. ERALP birl. Er/Alp
  1046. ERALTAN birl. Er/Altan
  1047. ERALTAY birl. Er/Altay
  1048. ERALTUN birl. Er/Altun
  1049. ERANIL birl. Er/Anıl
  1050. ERANT birl. Er/Ant
  1051. ERAPA birl. Er/Apa
  1052. ERARSLAN birl. Er/Arslan
  1053. ERASIĞ birl. Er/Asığ
  1054. ERAŞAN birl. Er/Aşan
  1055. ERAŞAR birl. Er/Aşar
  1056. ERAŞUK birl. Er/Aşuk
  1057. ERATA birl. Er/Ata
  1058. ERATAN birl. Er/Atan
  1059. ERATIK birl. Er/Atık
  1060. ERATIL birl. Er/Atıl
  1061. ERATLIĞ birl. Er/Atlığ
  1062. ERATSIZ birl. Er/Atsız
  1063. ERAY birl. Er/Ay
  1064. ERAYDIN birl. Er/Aydın
  1065. ERAYGAN birl. Er/Aygan
  1066. ERAYTUNÇ birl. Er/Aytunç
  1067. ERBAKAN birl. Er/Bakan
  1068. ERBAKAR birl. Er/Bakar
  1069. ERBAKIR birl. Er/Bakır
  1070. ERBAKIŞ birl. Er/bakış
  1071. ERBAKTI birl. Er/Baktı
  1072. ERBALA birl. Er/Bala
  1073. ERBARS birl. Er/Bars
  1074. ERBASAN birl. Er/Basan
  1075. ERBASAT birl. Er/Basat
  1076. ERBASTI birl. Er/Bastı
  1077. ERBASUT birl. Er/Basut
  1078. ERBAŞ birl. Er/Baş
  1079. ERBAŞAR birl. Er/Başar
  1080. ERBAŞAT birl. Er/Başat
  1081. ERBATIM birl. Er/Batım
  1082. ERBATIR birl. Er/Batır
  1083. ERBATU birl. Er/Batu
  1084. ERBATUR birl. Er/Batur
  1085. ERBAY birl. Er/Bay
  1086. ERBAYAT birl. Er/Bayat
  1087. ERBAYÇU birl. Er/Bayçu
  1088. ERBAYGU birl. Er/Baygu
  1089. ERBAYIK birl. Er/Bayık
  1090. ERBAYIN birl. Er/Bayın
  1091. ERBAYLI birl. Er/Baylı
  1092. ERBEK birl. Er/Bek
  1093. ERBELGİN birl. Er/Belgin
  1094. ERBERK birl. Er/Berk
  1095. ERBERKE birl. Er/Berke
  1096. ERBERKİN birl. Er/Berkin
  1097. ERBEY birl. Er/Bey
  1098. ERBİÇEN birl. Er/Biçen
  1099. ERBİÇER birl. Er/Biçer
  1100. ERBİÇTİ birl. Er/Biçti
  1101. ERBİL birl. Er/Bil
  1102. ERBİLEK birl. Er/Bilek
  1103. ERBİLEN birl. Er/Bilen
  1104. ERBİLGE birl. Er/Bilge
  1105. ERBİLGEN birl. Er/bilgen
  1106. ERBİLGİ birl. Er/Bilgi
  1107. ERBİLİG birl. Er/Bilig
  1108. ERBİLİR birl. Er/Bilir
  1109. ERBİLMİŞ birl. Er/Bilmiş
  1110. ERBOĞA birl. Er/Boğa
  1111. ERBORA birl. Er/Bora - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1112. ERBÖRK birl. Er/Börk
  1113. ERBÖRÜ birl. Er/Böü
  1114. ERBUGAY birl. Er/Bugay
  1115. ERBUĞ bir. Er/Buğ
  1116. ERBUĞA birl. Er/Boğa
  1117. ERBUĞRA birl. Er/Buğra
  1118. ERBULAK bir. Er/Bulak
  1119. ERBULAN birl. Er/Bulan
  1120. ERBUN birl. Er/Bun
  1121. ERBUNÇ birl. Er/Bunç
  1122. ERBUYAN bir. Er/Buyan
  1123. ERBUYRUK birl. Er/Buyruk
  1124. ERBUYUR birl. Er/Buyur
  1125. ERBÜGE birl. Er/Büge
  1126. ERBÜGÜ birl. ER/Bügü
  1127. ERBÜKE birl. Er/Büke
  1128. ERCELASUN birl. Er/Celasun
  1129. ERÇABA birl. Er/Çaba
  1130. ERÇAĞ birl. Er/Çağ
  1131. ERÇAĞAN birl. Er/Çağan
  1132. ERÇAĞIM birl. Er/Çağım
  1133. ERÇAĞIR birl. Er/Çağır
  1134. ERÇAĞLAR birl. Er/Çağlar
  1135. ERÇAĞRI birl. Er/Çağrı
  1136. ERÇAKA birl. Er/Çaka
  1137. ERÇAKAN birl. Er/Çakan
  1138. ERÇAKI birl. Er/Çakı
  1139. ERÇAKIM birl. Er/Çakım
  1140. ERÇAKIN birl. Er/Çakın
  1141. ERÇAKIR birl. Er/Çakır
  1142. ERÇAKIŞ birl. Er/Çakış
  1143. ERÇAKTI birl. Er/Çaktı
  1144. ERÇALIŞ birl. Er/Çalış
  1145. ERÇALUK birl. Er/Çaluş
  1146. ERÇAPAR birl. Er/Çapar
  1147. ERÇAPIN birl. Er/Çapın
  1148. ERÇATLI birl. Er/Çatlı
  1149. ERÇAV birl. Er/Çav
  1150. ERÇAVLI birl. Er/Çavlı
  1151. ERÇAVUŞ birl. Er/Çavuş
  1152. ERÇE birl. Er/Çe. . . Erkeğe yakışır biçimde
  1153. ERÇEKEN birl. Er/Çeken
  1154. ERÇEKER birl. Er/Çeker
  1155. ERÇEKİM birl. Er/Çekim
  1156. ERÇEKMEZ birl. Er/Çekmez
  1157. ERÇELİK birl. Er/Çelik
  1158. ERÇERİ birl. Er/Çeri
  1159. ERÇETİN birl. Er/Çetin
  1160. ERÇİN Ülkenin idari bölümlerinden her biri (İl, ilçe, kasaba vb. )
  1161. ERÇİZEN birl. Er/Çizen
  1162. ERÇİZİM birl. Er/Çizim
  1163. ERDAĞ birl. Er/Dağ
  1164. ERDAL birl. Er/Dal
  1165. ERDALAR birl. Er/Dalar
  1166. ERDALAŞ birl. Er/Dalaş
  1167. ERDAŞ birl. Er/Daş
  1168. ERDAVRAN birl. Er/Davran
  1169. ERDAYAN birl. Er/Dayan
  1170. ERDEĞEN birl. Er/Değen
  1171. ERDEĞER birl. Er/Değer
  1172. ERDEĞİŞ birl. Er/Değiş
  1173. ERDEM ( Ertem) Fazilet, bilgelik, yücelik, hünerlilik - Kırgızların Nayman oymağı beylerinden
  1174. ERDEMALP birl. Erdem/Alp - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1175. ERDEMAY birl. Erdem/Ay
  1176. ERDEMBAY birl. Erdem/Bay
  1177. ERDEMÇİ Erdem sahibi
  1178. ERDEMİR birl. Er/Demir
  1179. ERDEMHAN birl. Erdem/Han
  1180. ERDEMKAN birl. Erdem/Kan
  1181. ERDEMLÜ Erdem sahibi - Timur Kürkan Han’ın dip dedelerinden
  1182. ERDEN Er parçası, erden olma - Türkmenlerin Sarık oymağı dip dedelerinden
  1183. ERDENALP birl. Erden/Alp
  1184. ERDENANAR birl. Erden/Anar - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1185. ERDENAY birl. Erden/Ay
  1186. ERDENİZ birl. Er/Deniz
  1187. ERDERİL birl. Er/Deril
  1188. ERDERİN birl. Er/Derin
  1189. ERDEŞ Erkekçe, erkek gibi
  1190. ERDEVİR birl. Er/Devir
  1191. ERDEVRİM birl. Er/Devrim
  1192. ERDEYİŞ birl. Er/Deyiş
  1193. ERDİ Ermiş, olgun
  1194. ERDİBİGE birl. Erdi/Bige
  1195. ERDİL birl. Er/Dil
  1196. ERDİLEK birl. Er/Dilek
  1197. ERDİLER birl. Er/Diler
  1198. ERDİM Ermiş, olgun - Peçenekler dönemi bey ve komutanlarından
  1199. ERDİN Ermiş, olgun
  1200. ERDİNÇ birl. Er/Dinç
  1201. ERDİREK birl. Er/Direk
  1202. ERDİREN birl. Er/Diren
  1203. ERDİRENÇ birl. Er/Direnç
  1204. ERDİRET birl. Er/Diret
  1205. ERDİRLİK birl. Er/Dirlik
  1206. ERDOĞAN birl. Er/Doğan
  1207. ERDOĞDU birl. Er/Doğdu
  1208. ERDOĞMUŞ birl. Er/Doğmuş
  1209. ERDOĞRU birl. Er/Doğru
  1210. ERDOĞU birl. Er/Doğu
  1211. ERDOĞUŞ birl. Er/Doğuş
  1212. ERDOKUZ birl. Er/Dokuz
  1213. ERDOLU birl. Er/Dolu
  1214. ERDOLUN birl. Er/Dolun
  1215. ERDORA birl. Er/Dora
  1216. ERDORU birl. Er/Doru
  1217. ERDORUK birl. Er/Doruk
  1218. ERDOYUR birl. Er/Doyur
  1219. ERDÖĞÜŞ birl. Er/Döğüş
  1220. ERDÖNDÜ birl. Er/Döndü
  1221. ERDÖNE birl. Er/Döne
  1222. ERDÖVEN birl. Er/Döven
  1223. ERDUMAN birl. Er/Duman
  1224. ERDURA birl. Er/Dura
  1225. ERDURAK birl. Er/Durak
  1226. ERDURAN birl. Er/Duran
  1227. ERDURDU birl. Er/Durdu
  1228. ERDURGUN birl. Er/Durgun
  1229. ERDURMUŞ birl. Er/Durmuş
  1230. ERDURSA birl. Er/Dursa
  1231. ERDURSUN birl. Er/Dursun
  1232. ERDURU birl. Er/Duru
  1233. ERDURUK birl. Er/Duruk
  1234. ERDURUŞ birl. Er/Duruş
  1235. ERDUYAN birl. Er/Duyan
  1236. ERDUYAR birl. Er/Duyar
  1237. ERDUYGU birl. Er/Duygu
  1238. ERDUYU birl. Er/Duyu
  1239. ERDUYUL birl. Er/Duyul
  1240. ERDUYUM birl. Er/Duyum
  1241. ERDUYUŞ birl. Er/Duyuş
  1242. ERDÜREN birl. Er/Düren
  1243. ERDÜŞ birl. Er/Düş
  1244. ERDÜZ birl. Er/Düz
  1245. ERDÜZEN birl. Er/Düzen
  1246. EREK Erişilmek istenen, ülkü, hedef
  1247. EREKLİ (Ereğli) Ereği olan
  1248. EREKUL birl. Er’e/Kul
  1249. ERELÇİ birl. Er/Elçi
  1250. ERELÇİN birl. Er/Elçi
  1251. EREM Müjde, iyi haber
  1252. EREN 1- Olgun, 2- Hür, bağımsız 3- Din ile bütünleşmiş
  1253. ERENALP birl. Eren/Alp
  1254. ERENAY birl. Eren/Ay
  1255. ERENGÜN birl. Eren/Gün
  1256. ERENKARA birl. Eren/Kara - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1257. ERENKUL birl. Eren/Kul
  1258. ERENKULU birl. Eren/Kulu
  1259. ERENSAY birl. Eren/Say
  1260. ERENSAYIN birl. Eren/Sayın - Kırgız destanlarında adı geçen bir bey
  1261. ERENSOY birl. Eren/Soy
  1262. ERENSU birl. Eren/Su
  1263. ERENTÜRK birl. Eren/Türk
  1264. ERENTÜZ birl. Eren/Düz - Tuva ve Çuvaş Türklerinde, "Terazi Yıldızı"
  1265. ERENULUĞ birl. Eren/Ukuğ - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  1266. ERESEN birl. Er/Esen
  1267. ERESİ birl. Er/Esi
  1268. ERESİN birl. Er/Esin
  1269. EREZ 1- Erişilen, mutlu olunan 2- Cesur, gözükara, dayanıklı
  1270. ERGAYUR birl. Er/Gayur
  1271. ERGAZAN birl. Er/Gazan
  1272. ERGEÇEN birl. Er/Geçen
  1273. ERGELDİ birl. Er/Geldi
  1274. ERGELEN birl. Er/Gelen
  1275. ERGELMİŞ birl. Er/Gelmiş
  1276. ERGEN Olgun, deneyimli
  1277. ERGENE 1- Güçlülük, egemenlik 2- Maden dağı 3- Dağlar arasındaki geçit
  1278. ERGENE HATUN birl. Ergene/Hatun - Kara Kulagu Han’ın evdeşi
  1279. ERGENEKON 1- Maden dağı 2- Dağlar arasındaki yurt - Türk mitolojisindeki efsanevi kurt
  1280. ERGENEKTİ Ergeneli - Kazakların, Otayüz bölüğü, Nayman oymağı dip dedelerinden
  1281. ERGEZEN birl. Er/Gezen
  1282. ERGEZER birl. Er/Gezer
  1283. ERGİ Eriş, olgunluk, deneyim
  1284. ERGİL 1- Bilgili, deneyimli, yetişkin 2- Savaşçı, cengaver
  1285. ERGİN 1- Ermiş, olgun, irfan sahibi 2- Savaşçı, cegaver
  1286. ERGİN ALP birl. Ergin/Alp
  1287. ERGİNAY birl. Erin/Ay
  1288. ERGİNEL birl. Ergin/El
  1289. ERGİNER birl. Ergin/Er
  1290. ERGİNOL birl. Ergin/Ol
  1291. ERGİNSOY birl. Ergin/Soy
  1292. ERGİNSU birl. Ergin/Su
  1293. ERGİNTUĞ birl. Ergin/Tuğ
  1294. ERGİRAY birl. Er/Giray
  1295. ERGİZ birl. Er/Giz
  1296. ERGİZEK birl. Er/Gizek
  1297. ERGİZEM birl. Er/Gizem
  1298. ERGİZEY birl. Er/Gizey
  1299. ERGÖK birl. Er/Gök
  1300. ERGÖKÇE birl. Er/Gökçe - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  1301. ERGÖKÇEK birl. Er/Gökçek
  1302. ERGÖKÇEN birl. Er/Gökçen
  1303. ERGÖNENÇ birl. Er/Gönenç
  1304. ERGÖNÜL birl. Er/Gönül
  1305. ERGÖRK birl. Er/Görk
  1306. ERGÖRKEM birl. Er/Görkem
  1307. ERGÖRKLÜĞ birl. Er/Görklüğ
  1308. ERGÖRÜN birl. Er/Görün
  1309. ERGÖZ birl. Er/Göz
  1310. ERGUN 1- Yumuşak huylu kişi 2- Hızlı koşan at 3- Argun
  1311. ERGUNALP birl. Ergun/Alp
  1312. ERGUNHAN birl. Ergun/Han
  1313. ERGUNAY birl. Ergun/Ay
  1314. ERGUNBAY birl. Ergun/Bay
  1315. ERGUNER birl. Ergun/Er
  1316. ERGUNTAY birl. Ergun/Tay
  1317. ERGÜÇ birl. Er/Güç
  1318. ERGÜDER birl. Er/Güder
  1319. ERGÜLEÇ birl. Er/Güleç
  1320. ERGÜLER birl. Er/Güler
  1321. ERGÜMÜŞ birl. Er/Gümüş
  1322. ERGÜN birl. Er/Gün
  1323. ERGÜNDÜZ birl. Er/Gündüz
  1324. ERGÜR birl. Er/Gür
  1325. ERGÜRLER birl. Er/Gürler
  1326. ERGÜVEN birl. Er/güven
  1327. ERHAN birl. Er/Han
  1328. ERHUN birl. Er/Hun
  1329. ERIRMAK birl. Er/Irmak
  1330. ERİK Ermiş, olgun, bilge, filozof, becerikli - Türkmenlerin, Ersarı ve Kara oymakları dip dedelerinden
  1331. ERİKBÜKÜ birl. Erik/Bükü - Kubilay Kaan’ın küçük kardeşi
  1332. ERİKEN Ermiş, olgun, bilge
  1333. ERİL birl. Er/İl
  1334. ERİLÇİ birl. Er/İlçi
  1335. ERİLHAN birl. Er/İlhan
  1336. ERİM 1- Müjde, iyi haber 2- Felsefe, derin bilgi 3- Vade, zaman
  1337. ERİNAL birl. Er/İnal
  1338. ERİNCİK Mahçup, utangaç
  1339. ERİNÇ 1- Olacak, olması gereken, kaçınılmaz sonuç 2- Nimet, bolluk
  1340. ERİRKİL birl. Er/İrkil
  1341. ERİŞ Gaye, erişilmesi istenen
  1342. ERİŞEK Ülkü, gaye
  1343. ERİŞEN Ulaşan, vasıl olan
  1344. ERİŞKİN Olgun, kamil, ermiş
  1345. ERİZ birl. Er/İz
  1346. ERK 1- Güç, kudret 2- İktidar, erklik, hükümranlık 3- Bağımsızlık Egemenlik
  1347. ERKALP birl. Erk/Alp
  1348. ERKHAN birl. Erk/Han
  1349. ERKAÇMAS birl. Er/Kaçmaz
  1350. ERKAL birl. Er/Kal
  1351. ERKAMLI birl. Er/Kamlı
  1352. ERKAN birl. Er/Kan
  1353. ERKAPAR birl. Er/Kapar
  1354. ERKARA birl. Er/Kara
  1355. ERKARSLAN birl. Erk/Arslan - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1356. ERKAŞKA birl. Er/Kaşka - Kırgızların, Manguş oymağı beylerinden
  1357. ERKAY birl. Erk/Ay
  1358. ERKAYA birl. Er/Kaya
  1359. ERKAYAN birl. Er/Kayan
  1360. ERKAZAN birl. Er/Kazan
  1361. ERKAZAK birl. Er/Kazak
  1362. ERKAZAN birl. Er/Kazan
  1363. ERKBAY birl. Erk/Bay
  1364. ERKBÖRİ birl. Erk/Böri
  1365. ERKE 1- Egemen, güç 2- İşve, naz, cilve 3- Çekicilik, çekiciliği kullanma istek ve yeteneği - Türk mitolojisinde, Ülgen’in dokuz kızından biri ve namus tanrıçası
  1366. ERKEKARA birl. Erke/Kara - Çengiz Kaan dönemi Nayman beylerinden
  1367. ERKELİ Egemen - Türkmenlerin, Göklen oymağı dip dedelerinden
  1368. ERKEM Nazlım, işvelim, edalım
  1369. ERKENOYAN (Erkinoyan) birl. Erke/Noyan
  1370. ERKER birl. Erk/Er
  1371. ERKESEN birl. Er/Kesen
  1372. ERKESER birl. Er/Keser
  1373. ERKESKİN birl. Er/Keskin
  1374. ERKILIÇ birl. Er/Kılıç
  1375. ERKILIG birl. Er/Kılıg
  1376. ERKIMIZ birl. Er/Kımız
  1377. ERKIRAN birl. Er/Kıran
  1378. ERKIRGIZ birl. Er/Kırgız
  1379. ERKIVAN birl. Er/Kıvan
  1380. ERKIVANÇ birl. Er/Kıvanç
  1381. ERKIYAN birl. Er/Kıyan
  1382. ERKIZIL birl. Er/Kızıl
  1383. ERKİ 1- Güçlü, egemen, erke 2- Atik, çevik - Türkmenlerin, Sarık oymağı dip dedelerinden
  1384. ERKİL birl. Erk/İl
  1385. ERKİN 1- Bağımsız, otorite tanımaz 2- Başına bıuruk, kendi bildiğini okuyan 3- Sürekli, süreklilik
  1386. ERKİNALP birl. Erkin/Alp
  1387. ERKİNHAN birl. Erkin/Han
  1388. ERKİNAY birl. Erkin/Ay
  1389. ERKİNBAY birl. Erkin/Bay
  1390. ERKİNDİK Erkinlik, bağımsızlık, hürriyet
  1391. ERKİNER birl. Erkin/Er
  1392. ERKİNSU birl. Erkin/Su
  1393. ERKİNTAN birl. Erkin/Tan
  1394. ERKİNYAT birl. Erkin/Tay
  1395. ERKİNTUĞ birl. Erkin/Tuğ
  1396. ERKLİBEG birl. Erkli/Bey
  1397. ERKLİGHAN birl. Erklik/Han
  1398. ERKLİG Egemen, kuvvetli, şevkatli
  1399. ERKMEN 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Bekar, evlenmemiş
  1400. ERKOÇ birl. Er/Koç
  1401. ERKOL birl. Erk/Ol
  1402. ERKOLA birl. Erk/Ola
  1403. ERKOLDAŞ birl. Er/Koldaş - Çengiz Kaan döneminde bazı askeri birlik erleri için kullanılan bir deyim
  1404. ERKONAR birl. Er/Konar
  1405. ERKONUK birl. Er/Konuk
  1406. ERKONUR birl. Er/Konur
  1407. ERKOPUZ birl. Er/Kopuz
  1408. ERKORUN birl. Er/Korun
  1409. ERKOVAN birl. Er/Kovan
  1410. ERKÖNÜL birl. Er/Gönül
  1411. ERKÖZ birl. Erk/Öz
  1412. ERKSAN birl. Erk/San
  1413. ERKSAY birl. Erk/Say
  1414. ERKSİN Egemen, yönetici
  1415. ERKSOY birl. Erk/Soy
  1416. ERKTAN birl. Erk/Tan
  1417. ERKTAY birl. Erk/Tay
  1418. ERKTUĞ birl. Erk/Tuğ
  1419. ERKUL birl. Er/Kul
  1420. ERKULİ birl. Er/Kulu
  1421. ERKULUĞ birl. Erk/Uluğ
  1422. ERKURT birl. Er/Kurt
  1423. ERKUŞ birl. Er/Kuş - Kırgız destanlarında madı geçen bir bey
  1424. ERKUT birl. Er/Kut
  1425. ERKUTAL birl. Er/Kutal
  1426. ERKUTAN birl. Er/Kutan
  1427. ERKUVAN birl. Er/Kuvan, kıvan
  1428. ERKUZ birl. Erk/Uz - Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  1429. ERKÜN birl. Erk/Ün
  1430. ERLİK ALP birl. Erlik/Alp
  1431. ERLİK HAN birl. Erlik/Han - Şamanist gelenekte "Cezalandırma Tanrısı"
  1432. ERLİKBAY birl. Erlik/Bay
  1433. ERMAN 1- Erdemli, güç, mert 2- Kutsal, mukaddes
  1434. ERMANGU birl. Er/Mangu
  1435. ERMİŞ Olgun, müdrik
  1436. ERNEK Küçük parmak, serçe parmağı - Atilay Han’ın oğullarından
  1437. ERNOYAN birl. Er/Noyan
  1438. EROBA birl. Er/Oba
  1439. EROGAN birl. Er/Ogan
  1440. EROĞUL birl. Er/Oğul
  1441. EROĞUZ birl. Er/Oğuz
  1442. EROK birl. Er/Ok
  1443. EROKAN birl. Er/Okan
  1444. EROL birl. Er/Ol
  1445. EROYTUN birl. Er7Oytun
  1446. EROZAN birl. Er/Ozan
  1447. ERÖGDÜ birl. Er/Öğdü
  1448. ERÖĞER birl. Er/Öğer
  1449. ERÖZ birl. Er/Öz
  1450. ERÖZBEK birl. Er/Özbek
  1451. ERÖZEN birl. Er/Özen
  1452. ERÖZLÜ birl. Er/Özlü
  1453. ERPEK birl. Er/Pek
  1454. ERPUSAT birl. Er/Pusat
  1455. ERSADAK birl. Er/Sadak
  1456. ERSAGUN birl. Er/Sagun - Çağrı ve Tuğrul beylerin amcazadeleri
  1457. ERSAĞAN birl. Er/Sağan
  1458. ERSAĞNAK birl. Er/Sağnak
  1459. ERSAKIN birl. Er/Sakın
  1460. ERSAKLI birl. Er/Saklı
  1461. ERSALAN birl. Er/Salan
  1462. ERSALDI birl. Er/Saldı
  1463. ERSALIN birl. Er/Salın
  1464. ERSALUR birl. Er/Salur
  1465. ERSAN birl. Er/San
  1466. ERSANÇAR birl. Er/Sançar
  1467. ERSANÇMIŞ birl. Er/Sançmış - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1468. ERSARAN birl. Er/Saran
  1469. ERSARI birl. Er/Sarı - Türkmenlerin bir oymağı ve bu oymağın ilk beyi
  1470. ERSARIL birl. Er/Sarıl
  1471. ERSARU birl. Er/Saru - 1- Selçuklular dönemi komutanlarından 2- Kazak oymak beylerinden
  1472. ERSATUK birl. Er/Satuk
  1473. ERSAV birl. Er/Sav
  1474. ERSAVAN birl. Er/Savan
  1475. ERSAVCI birl. Er/Savcı
  1476. ERSAVDI birl. Er/Savdı
  1477. ERSAVUN birl. Er/Savun
  1478. ERSAVUR birl. Er/Savur
  1479. ERSAVUT birl. Er/Savut
  1480. ERSAY birl. Er/Say
  1481. ERSAYAN birl. Er/Sayan
  1482. ERSAYAR birl. Er/Sayar
  1483. ERSAYDI birl. Er/Saydı
  1484. ERSAYGIN birl. Er/Saygın
  1485. ERSAYIN birl. Er/Sayın
  1486. ERSE Ermes olgunlaşması istenen
  1487. ERSEÇEN birl. Er/Seçen
  1488. ERSEGÜN birl. Erse/Gün - Göktürkler dönemi beylerinden ( Bögü Alp’in torunu)
  1489. ERSEK (Erse)
  1490. ERSEKOCA birl. Erse/Koca
  1491. ERSEMİZ birl. Er/Semiz
  1492. ERSEVÜK birl. Er/Sevük
  1493. ERSEZİ birl. Er/Sezi
  1494. ERSEZİL birl. Er/Sezil
  1495. ERSEZİM birl. Er/Sezim
  1496. ERSEZİN birl. Er/Sezin
  1497. ERSEZİŞ birl. Er/Seziş
  1498. ERSIĞIN birl. Er/Sığın
  1499. ERSİN 1- Uzun ömürlülük dileği 2- Olgunluk, bilgelik dileği
  1500. ERSİNBAY birl. Ersin/Bay
  1501. ERSOLUK birl. Er/Soluk
  1502. ERSOY birl. Er/Soy
  1503. ERSOYLU birl. Er/Soylu
  1504. ERSUN birl. Er/Sun
  1505. ERSUNAY birl. Er/Sunay
  1506. ERSUNDU birl. Er/Sundu
  1507. ERSUNGUR birl. Er/Sungur
  1508. ERSÜ 1- Fazla, çok fazlalık 2- birl. Er/Su (asker)
  1509. ERSÜREN birl. Er/Süren
  1510. ERSÜZEN birl. Er/Süzen
  1511. ERSÜZER birl. Er/Süzer
  1512. ERTAMIŞ birl. Er/Tamış
  1513. ERTAN birl. Er/Tan
  1514. ERTANA birl. ErDana - İlhanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  1515. ERTANIN birl. Er/Tanın
  1516. ERTANIR birl. Er/Tanır
  1517. ERTANIŞ birl. Er/Tanış
  1518. ERTANUK birl. Er/Tanık
  1519. ERTAPAN birl. Er/Tapan
  1520. ERTAPAR birl. Er/Tapar
  1521. ERTARGIN birl. Er/Targın - Aslen Kırgız kökenli olup, Kırım hanlığına hizmet etmiş bir bey. Adına bir de destan yazılmış olan bey
  1522. ERTAŞ birl. Er/Taş - Tuğrul ve Çağrı beylerin amcazadelerinden. İnal beyin kardeşi
  1523. ERTAŞYINAL birl. Ertaş/Yınal - . . Çağrı ve Tuğrul
  1524. ERTAŞ YABGU birl. Ertaş/Yabgu
  1525. ERTAŞAN birl. Er/Taşan
  1526. ERTAY birl. Er/Tay
  1527. ERTAYANÇ birl. Er/Tayanç
  1528. ERTAYLAN birl. Er/Taylan
  1529. ERTE 1- Seher, şafak 2- Yarın, gelecek, sonraki, halef
  1530. ERTEGİ Destan, lejant
  1531. ERTEGÜN birl. Erte/Gün
  1532. ERTEKİN birl. Er/Tekin
  1533. ERTEM (Erdem) - Avrupa Hunları (Macar) dönemi bey ve komutanlarından
  1534. ERTEMİR birl. Er/Demir
  1535. ERTEN Tan, şafak
  1536. ERTERİM birl. Er/Terim
  1537. ERTERİŞ birl. Er/Teriş
  1538. ERTİGİN birl. Er/Tigin
  1539. ERTİK Meslek, sanat
  1540. ERTİM Olgun, erişkin, bilge - Peçenek bey ve komutanlarından
  1541. ERTİMUR birl. Er/Timur
  1542. ERTİN 1- Mahsun, hüzünlü 2- Kendine yeten
  1543. ERTİNGÜ 1- Olağanüstü, fevkalade 2- Efsane, mit
  1544. ERTOGAN birl. Er/Doğan - Selçuklular döneminde Kayseri cıvarında beylik kurmuş bir bey
  1545. ERTOĞDI birl. Er/Doğdu
  1546. ERTOKA birl. Er/Toka
  1547. ERETOKLU birl. Er/Toklu
  1548. ERTOKTA birl. Er/Tokta
  1549. ERTOKUŞ birl. Er/Tokuş - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1550. ERTOKUZ birl. Er/Tokuz
  1551. ERTOLU birl. Er/Dolu
  1552. ERTON birl. Er/Ton
  1553. ERTONGA birl. Er/Tonga - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1554. ERTORU birl. Er/Doru
  1555. ERTORUN birl. Er/Torun
  1556. ERTOY birl. Er/Toy
  1557. ERTÖRE birl. Er/Töre
  1558. ERTÖREN birl. Er/Tören
  1559. ERTUGAN birl. Er/Tugan
  1560. ERTUĞ birl. Er/Tuğ
  1561. ERTUĞBAY birl. Ertuğ/Bay
  1562. ERTUĞRUL birl. Er/Tuğrul - 1- Otmanlı devletinin kurucusu olan Otman beyin babası. Devlet olmadan önceki beylik döneminin lideri ve Otmanlıları Söğüt, Domaniç bölgesine getirip yerleştiren kişi. 2- Otmanlılardan Yıldırım Bayezit’in, şehit oğlu
  1563. ERTULGA birl. Er/Tulga
  1564. ERTULİN birl. Er/Tulin
  1565. ERTUMAN birl. Er/Tuman
  1566. ERTUNÇ birl. Er/Tunç
  1567. ERTUNGA birl. Er/Tunga
  1568. ERTURA birl. Er/Tura
  1569. ERTURAN birl. Er/Turan
  1570. ERTUTAR birl. Er/Tutar
  1571. ERTUTAY birl. Er/Tutay
  1572. ERTUTKU birl. Er/Tutku
  1573. ERTUTU birl. Er/Tutu
  1574. ERTUTUK birl. Er/Tutuk
  1575. ERTUTUŞ birl. Er/Tutuş
  1576. ERTÜK Kıymet, paha
  1577. ERTÜMEN birl. Er/Tümen
  1578. ERTÜR birl. Er/Tür
  1579. ERTÜRE birl. Er/Türe
  1580. ERTÜREL birl. Er/Türel
  1581. ERTÜRK birl. Er/Türk
  1582. ERTÜZÜN birl. Er/Tüzün
  1583. ERUĞRAŞ birl. Er/Uğraş
  1584. ERULAŞ birl. Er/Ulaş
  1585. ERULUÇ birl. Er/Uluç
  1586. ERULUG birl. Er/Ulug
  1587. ERUMAN birl. Er/Uman
  1588. ERUMUT birl. Er/Umut
  1589. ERURKU birl. Er/Urku
  1590. ERUSLUĞ birl. Er/Uslu
  1591. ERUTKU birl. Er/Utku
  1592. ERUYAR birl. Er/Uyar
  1593. ERUYUM birl. Er/Uyum
  1594. ERUZ birl. Er/Uz - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  1595. ERUZAN birl. Er/Uzan
  1596. ERUZLU birl. Er/Uzlu
  1597. ERÜN birl. Er/Ün
  1598. ERÜNAL birl. Er/Ünal
  1599. ERÜNLEN birl. Er/Ünlen
  1600. ERÜNSAL birl. Er/Ünsal
  1601. ERÜREK birl. Er/Yürek
  1602. ERVARAN birl. Er/Varan
  1603. ERVARIŞ birl. Er/Varış
  1604. ERVERDİ birl. Er/Verdi
  1605. ERVEREN birl. Er/Veren
  1606. ERVERGİ birl. Er/Vergi
  1607. ERVERİM birl. Er/Verim
  1608. ERVURAN birl. Er/Vuran
  1609. ERVURUŞ birl. Er/Vuruş
  1610. ERYAĞAN birl. Er/Yağan
  1611. ERYAĞDI birl. Er/Yağdı
  1612. ERYAĞIŞ birl. Er/Yağış
  1613. ERYAĞIZ birl. Er/Yağız
  1614. ERYAKAN birl. Er/Yakan
  1615. ERYAKAR birl. Er/Yakar
  1616. ERYAKUT birl. Er/Yakut
  1617. ERYALIM birl. Er/Yalım
  1618. ERYALIN birl. Er/Yalın
  1619. ERYAMAÇ birl. Er/Yamaç
  1620. ERYAMAN birl. Er/Yaman
  1621. ERYANIK birl. Er/Yanık
  1622. ERYARIŞ birl. Er/Yarış
  1623. ERYARUK birl. Er/Yaruk - Selçuklular (Tuğrul bey) dönemi, beylerinden
  1624. ERYASA birl. Er/Yasa
  1625. ERYAŞA birl. Er/Yaşa
  1626. ERYAŞAM birl. Er/Yaşam
  1627. ERYAVUZ birl. Er/Yavuz
  1628. ERYAY birl. Er/Yay
  1629. ERYAYIL birl. Er/Yayıl
  1630. ERYAZGAN birl. Er/Yazgan
  1631. ERYAZGI birl. Er/Yazgı
  1632. ERYEĞİN birl. Er/Yeğin
  1633. ERYELEN birl. Er/Yelen
  1634. ERYELER birl. Er/Yeler
  1635. ERYELİN birl. Er/Yelin
  1636. ERYENAL birl. Er/Yen/Al
  1637. ERYETEN birl. Er/Yeten
  1638. ERYETER birl. Er/Yeter
  1639. ERYETİÇ birl. Er/Yetiç
  1640. ERYETİK birl. Er/Yetik
  1641. ERYETİM birl. Er/Yetim
  1642. ERYETİN birl. Er/Yetin
  1643. ERYETİŞ birl. Er/Yetiş
  1644. ERYIĞAR birl. Er/Yığar
  1645. ERYIĞIN birl. Er/Yığın
  1646. ERYILDIZ birl. Er/Yıldız
  1647. ERYİĞİT birl. Er/Yiğit
  1648. ERYOL birl. Er/Yol
  1649. ERYOLDAŞ birl. Er/Yoldaş
  1650. ERYORUM birl. Er/Yorum
  1651. ERYÖN birl. Er/Yön
  1652. ERYÖNEL birl. Er/Yönel
  1653. ERYÖRÜK birl. Er/Yörük
  1654. ERYULA birl. Er/Yula
  1655. ERYURT birl. Er/Yurt
  1656. ERYÜREK birl. Er/Yürek
  1657. ERYÜRÜK birl. Er/Yürük
  1658. ERYÜRÜR birl. Er/Yürür
  1659. ERYÜZ birl. Er/Yüz - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  1660. ERZENE Doruk, zirve, en üst
  1661. ERZİ Veli, vasi, yönetici
  1662. ERZİK 1- Asıl, ana, temel 2- Soylu ve yiğit
  1663. ESBOL birl. Es/Bol . . . Çok zeki, çok akıllı (Usu-bol)
  1664. ESDİ KAAN birl. Esti/Kaan
  1665. ESE 1- Mutluluk, sağlık 2- Yel, esinti
  1666. ESE TEKİN birl. Ese/Tekin - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1667. ESEBAY birl. Ese/Bay
  1668. ESELİK Selam, selamet
  1669. ESEN 1- Sağlık, selamet 2- Yel, yumuşak yel
  1670. ESEN TİMUR birl. Esen/Timur - 1- Çağatay hanlarından 2- Kubilay Kaan’ın torunlarından
  1671. ESENAY birl. Esen/Ay
  1672. ESENBAY birl. Esen/Bay
  1673. ESENBİGE birl. Esen/Bike
  1674. ESENBEGÜM birl. Esen/Begüm
  1675. ESENBOĞA birl. Esen/Boğa - Timur Kürkan Han’ın ünlü komutanı. (Ankaradaki, "Esenboğa" hava alanı, bu kişinin adına atfen, Atatürk’ün tavsiye ve teklifiyle verilmiştir. )
  1676. ESENBUKA (İsun buğa) birl. Esen/Boğa - Çağatay hanlarından
  1677. ESENDEMİR birl. Esen/Demir - 1. Baybars Han dönemi komutanlarından
  1678. ESENER birl. Esen/Er
  1679. ESENGELDİ birl. Esen/Geldi - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Alimoğlu oymağının dip dedelerinden
  1680. ESENGÜN birl. Esen/Gün
  1681. ESENKAYA birl. Esen/Kaya - Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  1682. ESENKUL birl. Esen/Kul - Kırgız oymak beylerinden
  1683. ESENKULİ birl. Esen/Kulu
  1684. ESENLÜ Esenli, sağlıklı - Türkmenlerin, Çavdur oymağı dip dedelerinden
  1685. ESER Esinti, yel
  1686. ESİ Yel, esinti
  1687. ESİALP birl. Esi/Alp
  1688. ESİ TEKİN birl. Esi/Tekin - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1689. ESİBAY birl. Esi/Bay
  1690. ESİBEK birl. Esi/Bek
  1691. ESİKARA birl. Esi/Kara - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1692. ESİM Esinti - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  1693. ESİMHAN birl. Esim/Han - Kazak hanlarından
  1694. ESİN 1- Esinti, yel 2- soluk, sağlık, nefes 3- İlham
  1695. ESİNALP birl. Esin/Alp
  1696. ESİN TİMUR birl. Esin/Timur - Kubilay Kaan’ın torunlarından
  1697. ESİNTİ Yel, hafif yel
  1698. ESİRGEN 1- Arkadaş, dost, yaren 2- korunan, yakınlık duyulan
  1699. ESİRGENÇ Nazlı, nazenin
  1700. ESİRKİŞ Mehamet, acıma duygusu
  1701. ESKİN Yel, yel alan
  1702. ESLEK 1- Yumuşak başlı, uysal 2- Selam, selamet
  1703. ESLİK (Eslek)
  1704. ESNEK Uzayan, genişleyen, esen
  1705. ESRİGÜN birl. Esri/Gün. . . fırtına
  1706. ESRİK Mecnun, kendinden geçmiş
  1707. ESRİK BUĞA birl. Esrik/Boğa
  1708. ESRİMİŞ Kendinden geçmiş
  1709. ESTELİK Yadigar, hatıra
  1710. ESTİ Yel, esinti - Kazakların, Uluyüz bölüğü, oymak beylerinden
  1711. ESTİ KAĞAN birl. Esti/Kağan - Çengizoğullarının Çin’deki son kağanlarından
  1712. ESÜK (Esik) esmekden - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  1713. EŞİM Çalışkan, becerikli - Kazak hanlarından (Eşim Han)
  1714. EŞİNGEN 1- Çalışkan 2- Eşit, müsavi
  1715. EŞİTGEN İşitgen, işiten, dikkatli
  1716. EŞKARA birl. Eş/Kara - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  1717. EŞKİN 1- Hızlı, atik 2- Dayanıklı, metin 3- Rüzgarlı bölge, rüzgar alan bölge
  1718. EŞKİNALP birl. Eşkin/Alp
  1719. EŞKİNAY birl. Eşkin/Ay
  1720. EŞKİNBAY birl. Eşkin/Bay
  1721. EŞKİNER birl. Eşkin/Er
  1722. EŞLİK Dost, yaren, refik
  1723. ETE (Ede) - Atilay Han’ın üçüncü göbekten dedesi
  1724. ETGÜ 1- İyi, iyilik 2- Etki, şiddet
  1725. ETİGE Öğretmen, mürebbiye
  1726. ETİL İtil- idil
  1727. ETİNGÜ Olağanüstü, fevkalade
  1728. ETİZ Yüksek, ulu
  1729. EVCİL Evine bağlı, evcimen
  1730. EVCİM 1- Evcimen, evcil 2- İşgüzar, hamarat
  1731. EVCİMEN Evine bağlı
  1732. EVCİMİK Ekonomist, muktesit
  1733. EVDEŞ Hanım, erkeğin eşi
  1734. EVGİ İvedi, acele
  1735. EVGİN 1- Aceleci, telaşlı 2- Evcil, evine bağlı
  1736. EVİN Cevher, öz, nüve
  1737. EVİRGEN 1- Tedbir, tedbirli 2- Dönüşüm, çevirim
  1738. EVREN 1- Kainat 2- Ejderha, canavar 3- Baht, talih
  1739. EVRENAY birl. Evren/Ay
  1740. EVRENSEL Evreni kaplayan, evreni içine alan
  1741. EVRENTİMUR birl. Evren/Timur - Toka Timur Han’ın oğullarından
  1742. EVRENUZ birl. Evren/Uz - Otmanlılar dönemi bey ve komutanlarından. Orhan beyin yakın yoldaşlarından
  1743. EVTÖRÜ birl. Ev/Törü
  1744. EYBEK birl. İyi/Bek - Mısı-Türk kölemenleri hanlarından. (O dönemlerden, aynı ad ile anılan iki bey daha var. )
  1745. EYBER (Aybar)
  1746. EYGİ İyi, salih, temiz
  1747. EYGİŞ İyi kişi, iyi insan
  1748. EYGÜ İyi, iyice
  1749. EYGÜ TEKİN birl. Eygü/Tekin - Abbasiler dönemi, Taberistan valisi ve komutanı
  1750. EYİN Vücut
  1751. EYİNÇ Refah, mutluluk
  1752. EYLEM 1- İş, iş görme, çalışma 2- Etkileyici davranış 3- Durdurma, önünü kesme
  1753. EYLEMGÜN birl. Eylem/Gün
  1754. EYLETMEZ Amansız, aman vermez
  1755. EYLETÜR İyilik sahibi, cömert
  1756. EYLETÜR BOĞA birl. Eyletür/Boğa - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1757. EYLİK İyilik, yardım, iane
  1758. EYLÜK KOCA birl. Eylük/Koca - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  1759. EYMEN 1- Alçak gönüllü, mütevazı 2- Yardımsever, hayırşinas
  1760. EYMÜR (Eymir) İyilik sahibi, hayırşinas - 1- Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından 2- Türkmen oymak beylerinden
  1761. EYTEMİŞ Güzel konuşan, tatlı dilli, hatip - Mısır-Türk kölemenleri (kılavun) dönemi bey ve komutanlarından
  1762. EYÜGE İyi, iyice - Kırgızların, Togay, Sarı ve Bağış oymağı dip dedelerinden
  1763. EZDİ Ezen, ezici, baskıcı
  1764. EZDİBEK birl. Ezdi/Bek
  1765. EZGİ 1- İyi, iyilik, 2- Uyum, ahenk 3- Acı, üzüntü 4- Name, hoş sada
  1766. EZGİER birl. Ezgi/Er
  1767. EZGİN Ezik, ezilmiş, acı çekmiş, mahzun
  1768. EZGÜ (Ezgi) - Selçuklular devleti bey ve komutanlarından
  1769. EZGÜ TEKİN birl. Ezgü/Tekin (Eygü/Tekin)
  1770. EZİLGEN Mazlum, zulüm görmüş
  1771. EZİM 1- Belirti, iz 2- Zorunluluk, mecburiyet
  1772. EZİNÇ 1- Belirti, iz 2- Ezginlik, mahzunluk
  1773. GALI Kalın, Hediye, bağış, çehiz
  1774. GALI TEKİN birl. Galı/Tekin - Kırgız destanlarında adı geçen bir bey
  1775. GALI TİGİN birl. Galı/Tigi - Dokuz Oğuz destanında adı geçen bir bey (Yilun Tigin’in oğlu)
  1776. GALIN Hediye, çehiz
  1777. GAMAĞ Bütünlük, bütün, tüm
  1778. GARA Kara - Alper Tunga’nın oğullarından
  1779. GARACU Sivil, resmi olmayan
  1780. GARGILI Kargılı, mızraklı - Selçuklular dönemi, komutanlarından ve Musul atabeylerinden
  1781. GASPAK Süslü, müzeyyen
  1782. GAYIR (Kayır) 1- Taraf, destek, kayırma 2- Lütuf, ihsan, hediye
  1783. GAYURHAN birl. Gayur/Han - 1- İlhanlı devleti hanlarından
  1784. GAYUR İNAL birl. Gayur/İnal - Havarezmler dönemi vali ve komutanlarından
  1785. GAYURMUŞ Kayırmış - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  1786. GAZAN (Kazan) 1- Kazanma, kazanç, üstünlük 2- Kızgın, kızgınlı celallenmek
  1787. GAZANHAN birl. Gazan/Han - 1- İlhanlı devleti hanlarından (Kulagu Han’ın torunu, Argun Han’ın oğlu 2- Çağatay hanlarından
  1788. GAZANBAY birl. Gazan/Bay
  1789. GEÇE Geçmiş, mazi, geçen
  1790. GEÇEK Geçit, köprü
  1791. GEÇER Geçeli, caiz
  1792. GEÇGEL Makbul, nafız
  1793. GEÇGİL Geçerli, makbul
  1794. GEÇGİN Geçmiş, kendinden geçmiş, feda etmiş
  1795. GEÇİM 1- Yaşam, dirlik 2- Anlaşma, uyuşma 3- rısk, yiyecek, nafaka
  1796. GEÇİMALP birl. Geçim/Alp
  1797. GEÇİM HAN birl. Geçim/han
  1798. GEÇİMLÜ Munis, yumuşak huylu
  1799. GEÇİMLÜK Geçinmek için gerekli olan
  1800. GEDEK 1- Görev, vazife 2- Oyuk, kırılıp, yıkılarak açılan yol
  1801. GEDİK (Gedik)
  1802. GEDİZ Su birikintisi, gölet
  1803. GEGEZ Mümkün, uyumlu
  1804. GEĞİN Set, şiddetli
  1805. GELBERİ Ocaklardan, ateş çekmek için kullanılan ucu eğri demir çubuk
  1806. GELDEÇ Gelecek, ati, istikbal
  1807. GELEK (Gelik) halife, sonraki - Özbeklerin, Konrat ve Kançaklı oymakları dip dedelerinden
  1808. GELGEÇ Geçici, kalıcı olmayan
  1809. GELGEL Çekim, cazibe
  1810. GELDİ Gelecek, istikbal
  1811. GELİN Gelen, dışarıdan içeriye gelen
  1812. GELİNCİK Kır çiçeği
  1813. GELİK Halef, halife, sonraki - Özbeklerin, Konrat ve Kançaklı oymakları dip dedelerinden
  1814. GELİKLİ Halef, halife
  1815. GENCE (Gençek, genç) Taze, yavru, genişleyen, gelişen
  1816. GENÇ (Gence)
  1817. GENÇEK (Gence, genç)
  1818. GENEŞ Müşavere, meşveret
  1819. GENEŞKE (Geneş)
  1820. GENGEŞ (geneş)
  1821. GENGŞİ Cengşi, mucize
  1822. GENİŞ Yaygın, enli, engin
  1823. GENSU birl. Gen/Su Deniz, büyük göl
  1824. GER 1- Söz verme, and içme, bağlama, anlaşma, birleşme 2- Vahşi hayvan yavrusu 3- Dev, devasa
  1825. GERAY birl. Ger/Ay - Uygun, münasip, layık
  1826. GERAYHAN birl. Geray/Han - Kırım hanlığının kurucusu ve ilk hanı. Daha sonra gelen hanlar bu adı, birer unvan olarak kullanmışlardır.
  1827. GERBUĞA birl. Ger/Boğa - Mısır-Türk kölemenleri komutanlarından
  1828. GEREZ Dilber
  1829. GERGÖZ 1- Zabit, zabıta 2- Geyik gözü
  1830. GERİM 1- Yön, cihet 2- Hicap, utangaçlık
  1831. GERİŞ birl. Ger/İş
  1832. GERUÇMAĞ birl. Ger/Uçmak - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  1833. GEYİK (Geyük) Yabani, vahşi, yabancıl
  1834. GEYÜKHAN birl. Geyük/Han - Oğuzname’de Türk’ün torunlarından (Dip Bakuy Han’ın oğlu)
  1835. GEZ 1- Nişan, işaret 2- Giz, sır
  1836. GEZAY birl. Gez/Ay
  1837. GEZGİN Seyyah
  1838. GEZGİNALP birl. Gezgin/Alp
  1839. GEZGİNAY birl. Gezgin/Ay
  1840. GEZGİNBAY birl. Gezgin/Bay
  1841. GEZGİNSU birl. Gezgin/Su . . . Irmak
  1842. GEZLER Nişancı, iyi atıcı
  1843. GIYIN Gamze, çukur
  1844. GİCİK Taze, hoş, sevimli
  1845. GİDİK Uç, kenar, sınır, limit
  1846. GİRAY Uygun, layik
  1847. GİRAYALP birl. Giray/Alp
  1848. GİRAYER birl. Giray/Er
  1849. GİREY (Geray, Giray, Keray) - Türkmenlerin, Yavmut ve Küçük oymağı, dip dedelerinden
  1850. GİRGİN Girişken, müteşebbis, cana yakın
  1851. GİRGİNAY birl. Girgin/Ay
  1852. GİRGİNBAY birl. Girgin/Bay
  1853. GİRGİNER birl. Girgin/Er
  1854. GİRGİNSAY birl. Girgin/Say
  1855. GİRİK Girişken, müteşebbis - . . Kırgızların, Togay oymağı dip dedelerinden
  1856. GİRİŞKEN Girgin
  1857. GILAV Teşvik, destek
  1858. GILIG (Kılık) Huy, yaradılış, tabiat
  1859. GIRGIÇ Çalışkan, aktif, faal
  1860. GİRÇEK 1- Gerçek, hakikat 2- Bağlı, sadakatli
  1861. GİRGİNSU
  1862. GİRTİNE İman, inanç
  1863. GİZ Sır, Gizlilik
  1864. GİZAY birl. Giz/Ay
  1865. GİZALP birl. Giz/Alp
  1866. GİZBAY birl. Giz/Bay
  1867. GİZEM Sır, esrar
  1868. GİZGÜN birl. Giz/Gün
  1869. GİZLENÇ Hazine, define
  1870. GİZTAY birl. Giz/Tay
  1871. GONÇA Bahşiş, hediye
  1872. GORAL Kısmet, nasip
  1873. GİCİK Minyon, sevimli
  1874. GÖCEK Taze, hoş, güzel
  1875. GÖÇAY birl. Göç/Ay
  1876. GÖÇELGE Konup göçülen yer
  1877. GÖÇER Göçmen
  1878. GÖÇERHAN birl. Göçer/Han - Babür Han’ın bey ve komutanlarından
  1879. GÖÇERİ birl. Göç/Eri
  1880. GÖÇKÜNCÜ HAN birl. Göçküncü/Han - Şeybanlar hanlığı, hanlarından
  1881. GÖÇMEN Muhacır
  1882. GÖÇÜNCÜ (Göçküncü) Geçici, fani
  1883. GÖÇÜRHAN (Göçer Han) birl. Göçür/ Han
  1884. GÖĞEBAKAN birl. Göğe/Bakan
  1885. GÖĞEN Gök rengi, maviye çalan, mavileşmiş
  1886. GÖĞKUTLUĞ birl. Gök/Kutlu
  1887. GÖĞNÜK 1- Yanmış, kavrulmuş 2- Mavi, maviye kaçan
  1888. GÖK 1- Tanrı, Tanrıdan. . Tanrısal, kutsal 2- Mavi , Gök rengi 3- Yer üstü, gökyüzü 4- Ezel-ebed, başsızlık ve sonsuzlık 5- Güzellik, gözalıcılık, üstünlük
  1889. GÖKAĞAÇ birl. Gök/Ağaç
  1890. GÖKAĞUL birl. Gök/Ağul
  1891. GÖKALP birl. Gök/Alp - Türkiye Cumhuriyetinin kuruluşunda, Atatürk’ün de fikir ve görüşlerinden yararlandığı, Türkçülük düşüncesini, sosyolojik boyutlarıyla ele alıp, değerlendiren, ünlü sosyolog ve edebiyatçımız
  1892. GÖKARSLAN birl. Gök/Arslan
  1893. GÖKATLIĞ birl. Gök/Atlı
  1894. GÖKAY birl. Gök/Ay
  1895. GÖKBALA birl. Gök/Bala
  1896. GÖKBARS birl. Gök/Bars
  1897. GÖKBATU birl. Gök/Batu
  1898. GÖKBATUR birl. Gök/Batur
  1899. GÖKBAY birl. Gök/Bay
  1900. GÖKBEN 1- Tanrıdan gelen, gök parçası 2- Masmavi
  1901. GÖKBERDİ birl. Gök/Verdi
  1902. GÖKBEY birl. Gök/Bey
  1903. GÖKBİLGE birl. Gök/Bilge
  1904. GÖKBÖRİ birl. Gök/Böri Tanrısal kurt. . (Bozkurt) - Harzem hanlarından Celaleddin’in vezir ve komutanlarından
  1905. GÖKBÖRİHAN birl. Gökböri/Han - Selçuklular dönemi, Erbil atabeylerinden
  1906. GÖKBÖRİ birl. Gök/Böri (. . Bazı kaynaklarda "Bozkurt" olarakda geçer. ) - Göktürkler dönemi beylerinden. . Kürşad’ın kırklarından
  1907. GÖKBUDAK birl. Gök/Budak
  1908. GÖKBUDUN birl. Gök/Budun
  1909. GÖKBUĞA birl. Gök/Boğa
  1910. GÖKBUYRUK birl. Gök/Buyruk
  1911. GÖKÇE Güzel, zarif, çekici, gözalıcı - Selçuklular dönemi, Azerbaycan atabeylerinden
  1912. GÖKÇEBAL birl. Gökçe/Bal
  1913. GÖKÇEBALA birl. Gökçe/Bala
  1914. GÖKÇEBAŞ birl. Gökçe/Baş
  1915. GÖKÇEBAY birl. Gökçe/Bay
  1916. GÖKÇEK Gökçe, çekici, güzel - Çengiz Kaan’ın, "Çengiz" adını alması için kurultaya teklif veren bey
  1917. GÖKÇEKBAY birl. Gökçek/Bay
  1918. GÖKÇEL Mavimsi, maviye çalan
  1919. GÖKÇELİ Güzel, Yakışıklı - Tatarların, Ak oymağı beylerinden
  1920. GÖKÇEN Gökçe, güzel, alımlı, dilber
  1921. GÖKÇER birl. Gökçe/Er - Türkmenlerin, Teke ve Toktamış oymakları dip dedelerinden
  1922. GÖKÇERİ birl. Gök/Çeri
  1923. GÖKÇİÇEK birl. Gök/Çiçek
  1924. GÖKÇİL 1- Gökten gelen, göksel 2- Mavi, maviye çalan
  1925. GÖKÇİN Mavi
  1926. GÖKDAĞ birl. Gök/Dağ
  1927. GÖKDOĞAN birl. Gök/Doğan
  1928. GÖKER birl. Gök/Er
  1929. GÖKHAN birl. Gök/Han - Oğuz Kağan’ın oğullarından
  1930. GÖKHUN birl. Gök/Hun
  1931. GÖKİMER birl. Gök/İmer
  1932. GÖKKAĞAN (Tanrı Kağan) birl. Gök/Kağan - Göktürk kağanlarından
  1933. GÖKKILIÇ birl. Gök/Kılıç
  1934. GÖKKIN birl. Gök/Kın
  1935. GÖKKIYAZ birl. Gök/Kıyaz - Manas destanında adı geçen bir bey
  1936. GÖKKOPUZ birl. Gök/Kopuz
  1937. GÖKKULİ birl. Gök/Kulu
  1938. GÖKKUT birl. Gök/Kut
  1939. GÖKKÜR birl. Gök/Kür
  1940. GÖKLEN Ulu, mübarek - Türkmen oymak beylerinden
  1941. GÖKMEN Tanrısal, Tanrıdan gelen
  1942. GÖKMENGÜ birl. Gök/Mengü
  1943. GÖKMOĞOL birl. Gök/Moğol
  1944. GÖKOBA birl. Gök/Oba
  1945. GÖKOĞUL birl. Gök/Oğul
  1946. GÖKOĞUZ birl. Gök/Oğuz - Halen Moldavya’ya bağlı özerk olarak yaşamlarını sürdüren Oğuz boyu
  1947. GÖKORDU birl. Gök/Ordu
  1948. GÖKOTAĞ birl. Gök/Otağ
  1949. GÖKOVA birl. Gök/Ova
  1950. GÖKOYA birl. Gök/Oya
  1951. GÖKOZAN birl. Gök/Ozan
  1952. GÖKSAGUN birl. Gök/Sagun - Selçuklular dönemi, Semerkant valilerinden
  1953. GÖKSAY birl. Gök/Say
  1954. GÖKSOY birl. Gök/Soy
  1955. GÖKSU birl. Gök/Su
  1956. GÖKŞİN (Gökçin)
  1957. GÖKTAĞ birl. Gök/Dağ
  1958. GÖKTAN birl. Gök/Tan
  1959. GÖKTANIK birl. Gök/Tanık
  1960. GÖKTAŞ birl. Gök/Taş - 1- Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından 2- Musul Selçukluları beylerinden
  1961. GÖKTAY birl. Gök/Tay
  1962. GÖKTEBOLDI birl. Gökte/Oldu
  1963. GÖKTEMİR birl. Gök/Demir
  1964. GÖKTİGİN birl. Gök/Tigin
  1965. GÖKTİMUR birl. Gök/Timur
  1966. GÖKTOGAN birl. Gök/Doğan
  1967. GÖKTOY birl. Gök/Toy
  1968. GÖKTÖRE birl. Gök/Töre
  1969. GÖKTUĞ birl. Gök/Tuğ
  1970. GÖKTULGA birl. Gök/Tulga
  1971. GÖKTURA birl. Gök/Tura
  1972. GÖKTURAN birl. Gök/Turan
  1973. GÖKTUYUK birl. Gök/Tuyuk
  1974. GÖKTÜRE birl. Gök/Türe
  1975. GÖKTÜRK birl. Gök/Türk Tanrıdan kut almış. Kutsanmış Türk. . . (Tanrısal Türk, Tanrı tarafından gökte yaratılıp, yeryüzüne yollanan Türk)
  1976. GÖKYAĞAN birl. Gök/Yağan
  1977. GÖKYARUK birl. Gök/Yaruk
  1978. GÖKYASAĞ birl. Gök/Yasa
  1979. GÖKYAY birl. Gök/Yay
  1980. GÖKYOLDAŞ birl. Gök/Yoldaş
  1981. GÖKYURT birl. Gök/Yurt
  1982. GÖL Göl, deniz mec. Ululuk, geniş gönüllülük
  1983. GÖLÇUR (Kölçur, Külçur) birl. Göl/Çur - Sarı Türgişler (Sulu Han) dönemi bey ve komutanlarından
  1984. GÖLEĞEZ birl. Göl kenarında yetişen bir su çiçeği
  1985. GÖLET Küçük göl, gölcük, yapay göl
  1986. GÖMEÇ Kuyuda (Toprak fırnda pişirilen ekmek)
  1987. GÖMEK Kömek, yardım, inayet
  1988. GÖMÜÇ Hazine, define, mücevher
  1989. GÖNDEM İttatkar, muti, sadık
  1990. GÖNDER Mızrak, direk
  1991. GÖNE Onu iftihar
  1992. GÖNEN 1- Feyz 2- Onur, iftihar 3- Bolluk, bereket
  1993. GÖNENÇ Açık, talih, mutluluk, iftihar
  1994. GÖNÜL 1- Can, ruh, duygu merkezi 2- Kalb, vücudun kan pompası
  1995. GÖNÜLAY birl. Gönül/Ay
  1996. GÖNÜLDAŞ Gönül birlikteliği, aynı inanç, duygu ve düşünceleri paylaşıp savunan bireylerin her biri
  1997. GÖNÜLER birl. Gönül/Er
  1998. GÖNÜLHAN birl. Gönül/Han
  1999. GÖNÜLSAY birl. Gönül/Say
  2000. GÖNÜLSOY birl. Gönül/Soy
  2001. GÖNÜLTAŞ birl. Gönül/Taş - Safaviler (Şah Abbas dönemi) bey ve komutanlarından
  2002. GÖRCEĞİZ Ufuk çizgisi
  2003. GÖRÇEK Ufuk, ufuk çizgisi
  2004. GÖRÇÜM Geçici, fani - Gürümçük Han’ın diğer adı
  2005. GÖREGEN Görgülü, görüp geçirmiş, deneyimli - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2006. GÖREK Görüntü, peyzaj, manzara
  2007. GÖREN (Gürün) Görmekden - Babür Han dönemi beylerinden
  2008. GÖREZ Meltem, hafif yel
  2009. GÖRGÜ Terbiye, muaşeret
  2010. GÖRGÜÇ Dürbün
  2011. GÖRGÜLÜ Terbiyeli, cihandide - Harzemşahlar dönemi bey ve komutanlarından
  2012. GÖRGÜN Görgülü, deneyimli
  2013. GÖRK İhtişam, olağanüstü güzellik ve çekicilik, ihtişam, debdebe
  2014. GÖKALP birl. Gök/Alp
  2015. GÖKAY birl. Gök/Ay
  2016. GÖRKEM İhtişam, debdebe, heybet, olağanüstülük
  2017. GÖRKEN Hürmetli, Hürmete layık
  2018. GÖRKER birl. Görk/Er
  2019. GÖRKHAN birl. Görk/Han
  2020. GÖRKLÜCE İhtişamlı, heybetli, yakışıklı, güzel
  2021. GÖRKLÜĞ Çok güzel, çekici, ihtişamlı
  2022. GÖRKSU birl. Görk/Su
  2023. GÖRKSAY birl. Görk/Say
  2024. GÖRKSEV birl. Görk/Sev
  2025. GÖRÜMCÜK Görülmesi, ilgilenilmesi gerekli olan
  2026. GÖRÜK Gözetleyici, casus
  2027. GÖRÜN Görütü, Açıklık, netlik
  2028. GÖRÜNDÜK Aşikar, gizlisiz, saklısız
  2029. GÖVEL Gök rengini almış, göğermiş
  2030. GÖVERİ Yeşermiş, gururlu
  2031. GÖVEZ Mağrur, gururlu
  2032. GÖY Taze, genç
  2033. GÖYMEN Yanık, yanık tenli
  2034. GÖYNÜK Yanık, kavrulmuş
  2035. GÖZ KAMAN birl. Göz/Kaman Gözde, seçkin, göz kamaştırıcı - Manas destanında adı geçen bir bey
  2036. GÖZAL Gözalıcı, farklı, seçkin, el üstünde
  2037. GÖZBAY birl. Göz/Bay Sihirbaz
  2038. GÖZBAYCI Sihirbaz, illüzyonist
  2039. GÖZDE Beğenilen, göze girmiş, el üstünde tutulan, emsallerinden daha üstte bulunan
  2040. GÖZE (Gözek, Köze) Kaynak suyu, menba
  2041. GÖZEBE Tahmin, beklenti
  2042. GÖZEGER Çekici, cazibeli
  2043. GÖZEGÜ Gözde, çekici
  2044. GÖZEĞEN Ufuk, ufuk çizgisi
  2045. GÖZEĞİR birl. Göz/Eğir Çekici, cazip, göze hoş gelen
  2046. GÖZEK Göze
  2047. GÖZEN Cazibeli, çekici, göze hoş gelen
  2048. GÖZERİ Dürbün
  2049. GÖZGEÇ Ayna
  2050. GÖZGÖR Ayna
  2051. GÖZGÜ Ayna
  2052. GUNA Kına
  2053. GUNA BEGÜM birl. Guna/Begüm - Gazneliler dönemi, Gazaeddin beyin kızı
  2054. GONCUK (Göncük) Kısa gün, kış günü
  2055. GONCUK HAN Göncük/Han - Çağatay hanlarından
  2056. GUR (Gür, Kür) 1- Şiddet, kızgınlık, öfke 2- Ateş, ateşlilik
  2057. GURHAN (Gürhan, Kürhan) birl. Gur/Han - 1- Uygur hanlarından 2- Çengiz Kaan dönemi, kerayet hanlarından Tuğrul Han’ın amcası
  2058. GURSAÇTI birl. Gur/Saçtı (Kızgın, celalli, hiddet ve öfke saçan) - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2059. GUVA Geyik
  2060. GUYUK Canavar, ejderha, vahşi ve yırtıcı hayvan
  2061. GUYUK HAN birl. Guyuk/Han - 1- Altınordu hanlarından 2- İlhanlı hanlarından
  2062. GUYULDAR Uyumlu, ahengli, geçimli - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2063. GUZ 1- Güzel, çekici, yakışıklı 2- Oğuz
  2064. GUZHAN birl. Guz/Han
  2065. GUZBEGÜM birl. Guz/Begüm
  2066. GÜCENİR Alıngan, mahçup
  2067. GÜCENMİŞ Alıngan
  2068. GÜÇ (Güçü, küç, küçlük) Enerji, kuvvet - Otmanlılar dip dedelerinden
  2069. GÜÇALP birl. Güç/Alp
  2070. GÜÇBAY birl. Güç/Bay
  2071. GÜÇBEY birl. Güç/Bey
  2072. GÜÇEYÜ Çok güçlü, yenilmez
  2073. GÜÇHAN birl. Güç/Han - Öketay Kaan’ın oğullarından
  2074. GÜÇLÜK Güç, zorluk, meşakkat
  2075. GÜÇTEKİN birl. Güç/Tekin - Divanı Lügat’te adı geçen, Karahanlılar dönemi beylerinden
  2076. GÜÇTİMUR birl. Güç/Timur - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  2077. GÜÇÜMHAN birl. Güçüm/Han - Sibir Hanlarından
  2078. GÜDEK Güdülenme, motivasyon
  2079. GÜDER Murat, emel, beklenti
  2080. GÜDÜL 1- Saç üzerinde pişirilmiş mısır ekmeği 2- Kısa, kalın 3- Gözüpek
  2081. GÜDÜR Hayal, kurgu
  2082. GÜLEÇ Güleryüzlü, mütebessim
  2083. GÜLEÇ ALP birl. Güleç/Alp
  2084. GÜLEÇ BATUR birl. Güleç/Batur
  2085. GÜLEÇ HAN birl. Güleç/Han
  2086. GÜLEÇER birl. Güleç/Er
  2087. GÜLEGEN Güleryüzlü, mütebessim
  2088. GÜLEK 1- Handan, mütebessim 2- Gölcük, küçük göl
  2089. GÜLEN Mutlu, mütebessim
  2090. GÜLENAY birl. Gülen/Ay
  2091. GÜLER Mütebessim, güleryüzlü mec. Talihi açık
  2092. GÜLERYÜZ birl. Güler/Yüz
  2093. GÜLESİN Mutlu, sıkıntısız, tasasız olma dileği
  2094. GÜLGEN Gülen
  2095. GÜLGÜN Gülen, mütebessim
  2096. GÜLSÜN Mutlu, sıkıntısız olma dileği
  2097. GÜLÜK Gülen, mütebessim
  2098. GÜLÜMSER Mütebessim, sevimli
  2099. GÜMÜL Demet, buket, deste
  2100. GÜMÜŞ Gümüş madeni - Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  2101. GÜMÜŞ ALP birl. Gümüş/Alp
  2102. GÜMÜŞ ARIĞ birl. Gümüş/Arık - Altay destanlarında adı geçen bir kız
  2103. GÜMÜŞAY birl. Gümüş/Ay
  2104. GÜMÜŞBAY birl. Gümüş/Bay
  2105. GÜMÜŞ BEGÜM birl. Gümüş/Begüm
  2106. GÜMÜŞ BUĞA birl. Gümüş/Boğa - Mısır-Türk kölemenleri devleti, komutanlarından
  2107. GÜMÜŞ HAN birl. Gümüş/Han
  2108. GÜMÜŞ HATUN birl. Gümüş/Hatun
  2109. GÜMÜŞ TEKİN birl. Gümüş/Tekin - 1- Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından 2- Selçuklular dönemi Danişmendoğullarından bir bey
  2110. GÜMÜŞBEK birl. Gümüş/Beğ
  2111. GÜN Güneş, gündüz, afitap
  2112. GÜNACUN birl. Gün/Acun
  2113. GÜNAÇAR birl. Gün/Açar
  2114. GÜNAK birl. Gün/Ak
  2115. GÜNAL birl. Gün/Al
  2116. GÜNALAN birl. Gün/Alan
  2117. GÜNALDI birl. Gün/Aldı
  2118. GÜNALMIŞ birl. Gün/Almış
  2119. GÜNALP birl. Gün/Alp
  2120. GÜNANA birl. Gün/Ana - Sogay Türklerinde eski dönem, güneş tanrıçası
  2121. GÜNARSLAN birl. Gün/Arslan
  2122. GÜNATLIĞ birl. Gün/Atlığ
  2123. GÜNAY birl. Gün/Ay
  2124. GÜNAYÇA birl. Gün/Ayça
  2125. GÜNBALA birl. Gün/Bala
  2126. GÜNBARS birl. Gün/Bars
  2127. GÜNBATU birl. Gün/Batu
  2128. GÜNBATUR birl. Gün/Batur
  2129. GÜNBAY birl. Gün/Bay
  2130. GÜNBEY birl. Gün/Bey
  2131. GÜNBERK birl. Gün/Berk
  2132. GÜNBERKE birl. Gün/Berke
  2133. GÜNBOL birl. Gün/Bol
  2134. GÜNBUDAK birl. Gün/Budak
  2135. GÜNBUGAY birl. Gün/Bugay
  2136. GÜNBUĞU birl. Gün/Buğu
  2137. GÜNBUL birl. Gün/Bul
  2138. GÜNBULAK birl. Bün/Bulak
  2139. GÜNÇAĞ birl. Gün/Çağ
  2140. GÜNÇE Güneşlik, şemsiye - Manas destanında adı geçen bir bey
  2141. GÜNÇEK Güneşlik
  2142. GÜNÇEKİM birl. Gün/Çekim
  2143. GÜNÇİÇEK birl. Gün/Çiçek
  2144. GÜNÇUR birl. Gün/Çur
  2145. GÜNÇÜ 1- Güneşe benzeyen, güneş gibi 2- Güneşi seven - Çengiz Kaan’ın ikinci eşi ve Kıtay hanlarından Altun Han’ın kızkardeşi
  2146. GÜNDAŞ Gün/Daş . . Aynı güneşi paylaşan, gün ortağı
  2147. GÜNDAY birl. Gün/Tay
  2148. GÜNDEM Ağır başlı, mülayim
  2149. GÜNDEMİR birl. Gün/Demir
  2150. GÜNDEN El üstünde tutulan, revaçta. .
  2151. GÜNDER birl. Gün/Der (. . Derlemekten. . )
  2152. GÜNDEŞ (Gündaş)
  2153. GÜNDOĞAN birl. Gün/Doğan
  2154. GÜNDOĞAR birl. Gün/Doğar
  2155. GÜNDOĞDU birl. Gün/Doğdu - Selçuklular dönemi, Musul atabeylerinden
  2156. GÜNDOĞMUŞ birl. Gün/Doğmuş - Ertuğrul Bey’in dedesi, Süleyman Şah’ın babası
  2157. GÜNDOKUZ birl. Gün/Dokuz
  2158. GÜNDÖNE birl. Gün/Döne
  2159. GÜNDÖNDÜ birl. Gün/Döndü bir çiçek türü
  2160. GÜNDURMAZ birl. Gün/Durmaz
  2161. GÜNDÜ Gündüz, gün ortası - Kıpçak hanlarından Mengü Timur Han’ın oğlu
  2162. GÜNDÜZ Gün içi, gün ortası, güneşli gün
  2163. GÜNDÜZ ALP birl. Gündüz/Alp - Ertuğrul Bey’in kardeşi, Otman beyin amcası
  2164. GÜNEBAKAN birl. Güne/Bakan
  2165. GÜNER birl. Gün/Er - Kazak ve Kırgız destanlarında adı geçen bir bey
  2166. GÜNERDEM birl. Gün/Erdem
  2167. GÜNERDİ birl. Gün/Erdi
  2168. GÜNEREN birl. Gün/Eren
  2169. GÜNERMİŞ birl. Gün/Ermiş
  2170. GÜNERİ birl. Gün/Eri
  2171. GÜNERKE birl. Gün/Erke
  2172. GÜNESİ birl. Gün/Esi
  2173. GÜNESİN birl. Gün/Esin
  2174. GÜNEŞ Güneş
  2175. GÜNEŞ HAN birl. Güneş/Han
  2176. GÜNEŞ HANIM birl. Güneş/Hanım - Yakut destanlarında adı geçen bir kız (Akkoyun’un kızı)
  2177. GÜNEY (Küney) Güneşe bakan, güneş gören
  2178. GÜNEYSU birl. Güney/Su
  2179. GÜNGEN Takvim, vakit
  2180. GÜNGÖR birl. Gün/Gör "mec. Bahtı açık olsun, mutlu olsun"
  2181. GÜNGÖRDÜ birl. Gün/Gördü
  2182. GÜNGÖREN birl. Gün/Gören
  2183. GÜNGÖRMÜŞ birl. Gün/Görmüş "mec. Deneyimli, dolu yaşamış"
  2184. GÜNHAN birl. Gün/Han - Oğuz Kağan’ın oğullarından
  2185. GÜNHANIM birl. Gün/Hanım
  2186. GÜNIŞIK birl. Gün/Işık
  2187. GÜNKARA birl. Gün/Kara
  2188. GÜNKILIÇ birl. Gün/Kılıç
  2189. GÜNKIYAN birl. Gün/Kıyan
  2190. GÜNKONUR birl. Gün/Konur
  2191. GÜNKUT birl. Gün/Kut
  2192. GÜNLÜK Güneşlik, şemsiye
  2193. GÜNOĞUL birl. Gün /Oğul
  2194. GÜNOYA birl. Gün/Oya
  2195. GÜNSALDI birl. Gün/Saldı
  2196. GÜNSALUR birl. Gün/Salur
  2197. GÜNSAYIN birl. Gün/Sayın
  2198. GÜNSEVİL birl. Gün/Sevil
  2199. GÜNSEVİM birl. Gün/Sevim
  2200. GÜNSİLİG birl. Gün/Silig
  2201. GÜNSU birl. Gün/Su
  2202. GÜNŞAT birl. Gün/Şad
  2203. GÜNTAN birl. Gün/Tan
  2204. GÜNTAŞ birl. Gün/Taş
  2205. GÜNTAY birl. Gün/Tay
  2206. GÜNTEKİN birl. Gün/Tekin
  2207. GÜNTERİŞ birl. Gün/Teriş
  2208. GÜNTİGİN birl. Gün/Tigin
  2209. GÜNTİMUR birl. Gün/Timur
  2210. GÜNTOGAN birl. Gün/Togan
  2211. GÜNTOLDI birl. Gün/Doldu
  2212. GÜNTOLU birl. Gün/Dolu
  2213. GÜNTOY birl. Gün/Toy
  2214. GÜNTÖRE birl. Gün/Töre
  2215. GÜNTÖREN birl. Gün/Tören
  2216. GÜNTUĞ birl. Gün/Tuğ
  2217. GÜNTUNGA birl. Gün/Tunga
  2218. GÜNTURA birl. Gün/Tura
  2219. GÜNTURAK birl. Gün/Durak
  2220. GÜNTURAN birl. Gün/Duran
  2221. GÜNTÜLÜ birl. Gün/Tülü (. . . Gündüz düşü)
  2222. GÜNTÜZÜN birl. Gün/Tüzün
  2223. GÜNUĞRAŞ birl. Gün/Uğraş
  2224. GÜNULUĞ birl. Gün/Uluğ
  2225. GÜNUSLUĞ birl. Gün/Uslu
  2226. GÜNÜÇ Nafaka, günlük
  2227. GÜNYAĞIZ birl. Gün/Yağız
  2228. GÜNYARUK birl. Gün/Yaruk - Göktürkler dönemi, hanımlarından (Işbara Alp’in kızı)
  2229. GÜNYAVUZ birl. Gün/Yavuz
  2230. GÜNYAZGAN birl. Gün/Yazgan
  2231. GÜNYAZIR birl. Gün/Yazır
  2232. GÜNYELİ birl. Gün/Yeli . . doğudan gelen yel, doğu rüzgarı
  2233. GÜNYİĞİT birl. Gün/Yiğit
  2234. GÜNYURT birl. Gün/Yurt
  2235. GÜNYÜZ birl. Gün/Yüz
  2236. GÜR (Kür) 1- Sağlam, sıkı 2- Sık, yoğun 3- Yiğit, korkusuz
  2237. GÜRAL birl. Gür/Al
  2238. GÜRALP birl. Gür/Alp
  2239. GÜRAY birl. Gür/Ay
  2240. GÜRBAY birl. Gür/Bay
  2241. GÜRBOĞA (Kürboğa) birl. Gür/Boğa - Türkistan’ın Araplarca işgal edildiği dönemlerde, özellikle o sıralarda Genel vali olan, " İbni-kuteybe" adlı çapulcuya karşı, kahramanca direnen ve her defasında Yeni direnişler örgütleyerek, Türkleri işgallere karşı uyanık ve diri tutmaya çalışan bir Türk beyi
  2242. GÜRBÜZ Sağlıklı, kuvvetli, dayanıklı
  2243. GÜRDAL birl. Gür/Dal
  2244. GÜRE Güç, enerji
  2245. GÜRELİ 1- Enerjik, çalışkan 2- Haz, doyum
  2246. GÜRELİK (Güreli)
  2247. GÜRGEN Bir ağaç türü
  2248. GÜRHAN birl. Gür/Han - 1- Oğuz Kağan’ın amcalarından 2- Kıpçak hanlarından 3- Karakıtay Hanlarından 4- Uygur hanlarının ünvanlarından
  2249. GÜRKAN birl. Gür/Kan
  2250. GÜROL birl. Gür/Ol
  2251. GÜRSANÇTI birl. Gür/Sançtı - Havarezm hanlarından Muhammed Han’ın oğlu
  2252. GÜRSU birl. Gür/Su
  2253. GÜRTAN birl. Gür/Tan
  2254. GÜRTAY birl. Gür/Tay
  2255. GÜRTEKİN birl. Gür/Tekin - Abbasi halfesi, El Muktedi dönemi, Türk beylerinden
  2256. GÜRÜN 1- birl. Gür/Ün 2- Görün - Babür Han dönemi bey ve komutanlarından
  2257. GÜRÜZ (Gürz) Topuz
  2258. GÜRYAY birl. Gür/Yay
  2259. GÜVEN İtimat
  2260. GÜVENALP birl. Güven/Alp
  2261. GÜVENAL birl. Güven/Al
  2262. GÜVENÇ Güvence, garanti
  2263. GÜVENER birl. Güven/Er
  2264. GÜYÜK Canavar, vahşi hayvan
  2265. GÜZ Sonbahar
  2266. GÜZALP birl. Güz/Alp
  2267. GÜZAY birl. Güz/Ay
  2268. GÜZBAY birl. Güz/Bay
  2269. GÜZBEK birl. Güz/Bey
  2270. GÜZEL (Gözel) Yakşı, alımlı, çekici, göze hoş gelen - Abbasi halifelerinden, Mu’tesid’in, Türk asıllı anası
  2271. GÜZER birl. Güz/Er
  2272. GÜZEY 1- Taze, körpe, yeni 2-Destek, fırsat 3- Sonbahar 4- Kuzey yönü - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Argın oymağı dip dedelerinden
  2273. GÜZHAN birl. Güz/Han
  2274. GÜZHANIM birl. Güz/Hanım
  2275. GÜZİLİ birl. Güz/İli - Özbeklerin, Konrat oymağı, Kır obası dip dedelerinden
  2276. GÜZİN (Güzün) Güz vakti, güz vaktinde doğan
  2277. GÜZLEK Güz döneminde kalınan yer
  2278. HAN 1- Devlet başkanı 2- Kağana bağlı, özerk devlet başkanı 3- beylik başkanı, yönetici
  2279. HANAY birl. Han/Ay - Sibir hanlarından, Güçüm Han’ın oğlu
  2280. HANBAGATUR birl. Han/Bağatur - Hindistan’da hüküm sürmüş olan, Potna beyin, bilgin ve ozan olan oğlu
  2281. HANBALA birl. Han/Bala
  2282. HANBAY birl. Han/Bay
  2283. HANBEGÜM birl. Han/Begüm - Babür Han’ın kızkardeşi
  2284. HANBEK birl. Han/Bek
  2285. HANBİGE birl. Han/Bike
  2286. HANEKE birl. Han/Eke - Kalmuk beyliği dönemi Horasan emirlerinden
  2287. HANER birl. Han/Er
  2288. HANIM 1- Han’ın dişisi 2- Soylu kadın 3- Han’ın evdeşi (Hatun) 4- Türk töresinde, kadınlara olan saygıyı ifade eden genel bir sıfat
  2289. HANIMAĞA birl. Hanım/Ağa
  2290. HANIMAY birl. Hanım/Ay
  2291. HANIMBAY birl. Hanım/Bay
  2292. HANIMHAN birl. Hanım/Han - Hint-Türk kölemenleri devleti, İbrahim Han dönemi beylerinden
  2293. HANİLÇİ birl. Han/İlçi - III. Murat döneminde Otmanlılarla ilişki içine giren, Kum valisi
  2294. HANKULU birl. Han/Kulu
  2295. HANKURT birl. Han/Kurt - Bulgar hanlarından
  2296. HANLI Yurttaş, Bir Han’a bağlı kişi, Bağımsız bir devletin mensubu
  2297. HANSOY birl. Han/Soy
  2298. HANSU birl. Han/Su
  2299. HATUN (Katun) 1- Kağan’ın evdeşi, kraliçe 2- Saygı duyulan, görgülü hanım Türkçedeki, kadın sözcüğü buradan gelir - Alparslan Han’ın torunu, Melikşah’ın kızı
  2300. HATUNANA birl. Hatun/Ana - Selçuklu dönemi bektaşilerinden Hacı İdris’in evdeşi
  2301. HOMAR (Humar) Yakışıklı, çekici, güzel, süslü, fiyakalı
  2302. HOMAR ARSLAN birl. Homar/Arslan - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  2303. HOMAR TEKİN birl. Homar/Tekin - Harzemşahlar devleti dönemi komutanlarından
  2304. HOMARBAY birl. Homar/Bay
  2305. HOMARBEK birl. Homar/Bek - Tolunoğullar beylerinden Tolun beyin oğlu
  2306. HOMARTAŞ birl. Homar/Taş - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2307. HULAGU HAN (Kulagu Han)
  2308. HUMARTAŞ birl. Humar/Taş - Gazneli Mahmut dönemi bey ve komutanlarından
  2309. HUMAR TİGİN birl. Humar/Tigin - Selçuklular dönemi komutanlarından
  2310. HUN (Kul) Koyun, koyunlu
  2311. HUNALP birl. Hun/Alp
  2312. HUNAY birl. Hun/Ay
  2313. HUNBAY birl. Hun/Bay
  2314. HUNER birl. Hun/Er
  2315. HUŞ Bir çam ağacı türü
  2316. HUŞBEK birl. Huş/Bek - Selçuklular dönemi atabeylerinden
  2317. IDAÇU Muhafız, koruma
  2318. IDUĞ (Iduk) Kutsal, tanrısal
  2319. IĞAÇ 1- Ağaç, ağaçlıklı bölge 2- Fersah
  2320. IĞAR Kıymetli, ağır
  2321. IĞDIR 1- İyi, hoş, hoşluk 2- Yetkin, ehil - Türkmenlerin, Çavdur oymak beylerinden
  2322. IĞIRCIK Fecir
  2323. ILAÇIN Laçin, şahin kuşu - 1-Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından 2- Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  2324. ILANKU 1- Kıvrak, atletik 2- Ulu, Ululanmış, yüce - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  2325. ILDIR 1- Ürküt, ürkütücü 2- Berk, sert
  2326. ILDIRIM Yıldırım, berk
  2327. ILDUZ Yıldız, necm
  2328. ILGAR 1- Gayret, cehd 2- Atın, dört nala gitmesi hali
  2329. ILGAT Kapalı, müphem, belirsiz
  2330. ILGIM Serap
  2331. ILGIN Hoş kokulu bir bitki
  2332. ILGIT Ilık, tatlı, sakince, yumuşakça
  2333. ILICA 1- Ilımlı, ılık, ılıkça 2- Yunak, hamam
  2334. ILIK Soğukla sıcak arası
  2335. ILIMAN 1- Ilık, ılık hava 2- Uyumlu, sakin, mutedil
  2336. ILKI 1- At yavrusu 2- At sürüsü
  2337. ILKICI At çobanı
  2338. IMIRGI Taze, körpe
  2339. IMRAĞ (Imrak, İmre, Emre) Aşık, şayeste, geçkin
  2340. INAÇ Yar, canan
  2341. INAK 1- Han ve Kağanlara yakın olan kişi "Hasbey" 2- Gamsız 3- Canan, yar
  2342. IRAZ (Irıs, uraz) 1- Baht, talih, mutluluk 2- Cesaret, gözüpek olma
  2343. IRGA Talihli, şans, şanslı
  2344. IRIM 1- Büyü, efsun 2- İçinden su akan toprak, arazi
  2345. IRIS (Iraz)
  2346. IRIZ (Iraz)
  2347. IRLAYU Irlayan, yırlayan, akarak uzaklaşan, ırmak
  2348. IRMAK Akarsu
  2349. ISIK (Issıg-Issık) Isı, sıcaklık, hararet - 1- Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden 2- Kırgızların Togay, Sarı ve Bağış oymağı dip dedelerinden
  2350. ISIKAY birl. Isık/Ay
  2351. ISIKBAY birl. Isık/Bay
  2352. ISIYEL birl. Isı/Yel. . . meltem
  2353. ISRIK Okşayıcı, sarıcı, ısıtıcı
  2354. ISRIKAY birl. Isrık/Ay
  2355. ISSIK Isık, ısı
  2356. ISSIZ Soğuk, tenha, cansız, kimsesiz
  2357. ISTIK Sıcak, ılıman
  2358. IŞBARA 1- Çalışkan, hamarat 2- birl. Isı/Bora
  2359. IŞBARA ALP birl. Işbara/Alp - . . Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2360. IŞBARA BİLGE birl. Işbara/Bilge - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2361. IŞBARA ÇIKAN birl. Işbara/Çıkan - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2362. IŞBARA HAN birl. Işbara/Han - Uygur hanlarından
  2363. IŞBARA KAĞAN birl. Işbara/Kağan - Batı Türkleri kağanlarından
  2364. IŞBARA TAMGAN birl. Işbara/Tamgan - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2365. IÇBARA TARKAN birl. Işbara/Tarkan - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2366. IŞBARA TERİŞ TUNGA birl. Işbara/Teriş/Tunga - Göktürk kağanlarından
  2367. IŞBARA YAMTAR birl. Işbara/Yamtar - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2368. IŞIK Aydınlık, yaruk, nur
  2369. IŞIL Yarul, nur, ziya, ışık parıltısı
  2370. IŞILAY birl. Işıl/Ay
  2371. IŞILTAN birl. Işıl/Tan
  2372. IŞILTAY birl. Işıl/Tay
  2373. IŞILTI Işık parçası
  2374. IŞIN Güneş parıltısı, ışık parıltısı, yansısı
  2375. IŞINBAY birl. Işın/Bay
  2376. IYIŞ Armağan, hediye, ihsan
  2377. İBAR Parfüm, koku, misk
  2378. İÇ 1- Öz, görünmeyen yan, bir nesnenin öz yapısı 2- İçerde kalan kısım, iç kısım
  2379. İÇBUYRUK birl. İç/Buyruk - Saraylardaki iç hizmetle görevli kişi
  2380. İÇEL birl. İç/El
  2381. İÇEN (İçin) İçli, duygusal
  2382. İÇENHAN birl. İçen/Han - Cuci Han’ın oğlu, Batu Han’ın kardeşi
  2383. İÇEN BİLGE KAĞAN birl. İçen/Bilge/Kağan - Göktürk kağanlarından
  2384. İÇER İçeride, kapalı, mahfuz
  2385. İÇERGE (İçergu) İçten, samimi
  2386. İÇERGU BOYLA TUĞ birl. İçergu/Bayla/Tuğ - Kurum han dönemi Bulgar bey ve komutanlarından
  2387. İÇGE İçeri, içerde, dahili
  2388. İÇGELİK birl. İç/Gelik . . İçten gelen, doğal davranış, samimiyet - Kırgız oymak beylerinden
  2389. İÇGER İçe alan, içe bağlayan, tabi kılan
  2390. İÇGİ SALUR birl. İçgi/Salur . . İçerdeki, salur - Haverezm devleti dönemi beylerinden
  2391. İÇGİN İçli, içten, samimi
  2392. İÇİGEN 1- İç geçiren, içli 2- Sabırsız, aceleci
  2393. İÇİK 1- İçli, duygulu 2- İçerde, dahilde, delete tabi
  2394. İÇİM 1- Duygu, hassasiyet 2- Yudum, yudumluk
  2395. İÇİMHAN birl. İçim/Han - Kazak hanlarından
  2396. İÇİN KAĞAN birl. İçin/Kağan - . . Göktürk kağanlarından
  2397. İÇİNGİR İçli, hassas
  2398. İÇİT İçilecek nitelikte, içimi güzel
  2399. İÇKİN (İçgin)
  2400. İÇKİNER birl. İçkin/Er
  2401. İÇKUR Savaş meydanı
  2402. İÇLEK İçli, narin, hassas
  2403. İÇLİ(K) Duygulu, hassas
  2404. İÇTEN Samimi, açık, dürüst
  2405. İÇTENLÜK Samimiyet
  2406. İDE (Ede, İdi) Ululuk, nüfuz, kudret
  2407. İDEGE Ulu, nüfuz sahibi, edici, yapıcı - Altay destanlarında adı geçen bir bey
  2408. İDEGER Eder, yapar - Kırgızların, Togay ve Sarı oymakları dip dedelerinden
  2409. İDEKLİ Yapıcı, edici, güçlü
  2410. İDER 1- İzci, takipçi 2- Yapan, yapıcı, edici
  2411. İDER HAN birl. İder/Han - Bulgar hanlarından
  2412. İDGÜ 1- İyi, güzel 2- Tanrısal, mübarek
  2413. İDGÜ HAN birl. İdgü/Han - Altınordu hanlarından Orus Han’ın oğlu
  2414. İDİ (İdik) 1- Tanrı, rab, sahip, efendi 2- Tanrısal, Tanrıdan gelen, mübarek, kutlu
  2415. İDİBALA birl. İdi/Bala
  2416. İDİBARS birl. İdi/Bars
  2417. İDİBÖRİ birl. İdi/Böri
  2418. İDİGELDİ birl. İdi/Geldi
  2419. İDİKURT birl. İdi/Kurt
  2420. İDİKUT birl. İdi/Kut. . . Kut sahibi, Tanrıdan gelen, Tanrıya yakın, Tanrıya benzer, Tanrı tarfından görevlendirilmiş vb. anlamları içeren ve Uygur kağanlarının büyük çoğunluğunun kullandığı bir unvan
  2421. İDİL (Etil, İtil)
  2422. İDİLMÜREN birl. İdil/Müren
  2423. İDUK İdi, Tanrısal, mübarek
  2424. İDUKBAŞ birl. İduk/Baş - Uygur kağanlığı dönemi komutanlarından
  2425. İGAN Yıkan, yıkıcı, deviren - Harzem hanlarından Alaaddin’in kardeşi
  2426. İGİT 1- Yiğit 2- Bakıcı, eğitici
  2427. İĞDİ (İğdir) Yetkin, ehil, iyice - Başkurt oymak beylerinden
  2428. İĞDİR (İğdi, Iğdır)
  2429. İĞREK Saf, temiz, duru, arı
  2430. İĞSEN Kayıtsız, ilgisiz
  2431. İĞSİZ Salim, selametli
  2432. İKİNÇ İkinci
  2433. İKİZER İkizlerden her biri, benzer - Çengiz Kaan’ın komutanlarından
  2434. İKŞİT Yürekli, bagatur - İkşitler devletinin kurucusu ve ilk hanı
  2435. İL 1- Doğuş, oluş, oluşum 2- Bitişme, bütünleşme, doku 3- Devlet 4- Yurt, yer, konak, memleket, diyar 5- Halk, ahali, insan topluluğu 6- Barış, sulh
  2436. İLAÇAN birl. İl/Açan . . İl almış, fatih, algan
  2437. İLAÇİN Laçin, şahin - . . Göktürkler dönemi beylerinden Kürşad’ın kırklarından
  2438. İLAÇMIŞ birl. İl/Açmış Algan, fatih
  2439. İLAÇTI birl. İl/Açtı Algan, Fatih
  2440. İLALAN birl. İl/Alan Algan, fatih
  2441. İLALDI birl. İl/Aldı Algan, fatih - İnanoğulları beyliği, bey ve komutanlarından
  2442. İLALMIŞ birl. İl/Almış Algan, fatih - Karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  2443. İLARSLAN birl. İl/Arslan - Havarezm hanlarından Atsız Han’ın oğlu
  2444. İLAY birl. İl/Ay
  2445. İLBALA birl. İl/Bala
  2446. İLBAN (İlben) - Altınordu devleti dönem bey ve komutanlarından
  2447. İLBARS birl. İl/Bars - Havarezm hanlarından
  2448. İLBASAN birl. İl/Basan - Koço Uygurları yazıtlarından
  2449. İLBASMIŞ birl. İl/Basmış - Koço Uygurları yazıtlarından
  2450. İLBASTI birl. İl/Bastı
  2451. İLBAŞ birl. İl/Baş
  2452. İLBAY birl. İl/Bay . . Vali, bakan, beylerbeyi - Otmanlıların ilk dönem beylerinden Orhan beyin yakın yoldaşlarından
  2453. İLBEGÜM birl. İl/Begüm
  2454. İLBEN birl. İl/Ben - Altınordu hanlarından
  2455. İLBENGÜ birl. İl/Bengü
  2456. İLBEY birl. İl/Bey - Otmanlılar döneminde asker toplayıp, onların eğitim ve lojistiğini sağlayan kişilere verilen bir unvan
  2457. İLBEYİ birl. İl/Beyi
  2458. İLBİ Büyü, sihir
  2459. İLBİKE birl. İl/Bike
  2460. İLBİLGE birl. İl/Bilge ( Devlet yönetiminde bulunmuş ve devlet tecrübesi olan)
  2461. İLBİLGE HATUN birl. İlbilge/Hatun - İlteriş Kutluk Kağan’ın evdeşi, Bige Kağan ve Kül Tigin’in anası
  2462. İLBİLİG 1- Devlet bilgisi ve deneyimi 2- Devlet arşivi
  2463. İLBİLMİŞ birl. İl/Bilmiş Yurtsever, yurduna bağlı
  2464. İLBOĞA birl. İl/Boğa
  2465. İLBOY birl. İl/Boy
  2466. İLBÖRİ birl. İl/Böri
  2467. İLBUĞU birl. İl/Buğu
  2468. İLBUKA birl. İl/Boğa
  2469. İLBULAK birl. İl/Bulak
  2470. İLBULAN birl. İl/Bulan
  2471. İLÇİ Devlete hizmet eden, devletin hizmetinde olan - Uygur kağanlarının ünvanlarından
  2472. İLÇİ BUĞA birl. İlçi/Boğa - Timur Kürkan Han dönemi bey ve komutanlarından
  2473. İLÇİHAN birl. İlçi/Han - 1- Oğuznamede, Türk’ün oğullarından 2- Altınordu hanlarından
  2474. İLÇİ KETAY HAN birl. İlçi/Ketay/Han - . . Çağatay hanlarından
  2475. İLÇİK (İlçi)
  2476. İLÇİKHAN birl. İlçik/Han - Çağatay hanlarından
  2477. İLÇİN Devlet görevlisi, devlete iş gören - Kazan hanlığı dönemi beylerinden
  2478. İLÇİTAY birl. İlçi/Tay - Geyük Han’ın bey ve komutanlarından
  2479. İLDAŞ Yurttaş, hemşehri
  2480. İLDEM Pişman, nadim
  2481. İLDEMİR birl. İl/Demir - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2482. İLDENİZ birl. İl/Deniz - Selçuklular (Sultan Mesud) dönemi vezirlerinden
  2483. İLDEŞ (İldaş)
  2484. İLDOĞDU birl. İl/Doğdu
  2485. İLDOKUZ birl. İl/Dokuz
  2486. İLDOKUZBAY birl. İldokuz/Bay
  2487. İLEK (İlak) birl. İl/Ak - Atilay Han’ın oğullarından
  2488. İLER 1- Oluşum, bitişim 2- birl. İl/Er
  2489. İLERİ 1- Çağdaş, ilerici 2- birl. İl/Eri
  2490. İLERK birl. İl/Erk
  2491. İLERKE birl. İl/Erke
  2492. İLETMİŞ birl. İl/Etmiş Algan, fatih - 1- Türgişler devleti hanlarından 2- Gazneliler dönemi bey ve bilginlerinden Daha sonraları "Gurlar" devletini kuran kişi 3- Uygur kağanlarından (İletmiş Kutluk Bilge Kağan)
  2493. İLEY Civar, etraf
  2494. İLGEN Kanıt, delil, ispat
  2495. İLGERÜ 1- İleri, ileride 2- Doğu, doğudan 3- Bolluk, refah
  2496. İLGEZDİ birl. İl/Gezdi, Gezgin, seyyah
  2497. İLGEZER birl. İl/Gezer, Gezgin
  2498. İLGİ Bağlantı, bitişim, alaka, özen
  2499. İLGİK Barışsever, barışçı
  2500. İLGİNÇ İlgi çeken, ilgi duyulan, enteresan, sıradışı
  2501. İLGİR Barışçı, barışsever - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2502. İLGİZER (İlgizer)
  2503. İLGÖRMÜŞ birl. İl/Görmüş, Gezgin
  2504. İLGÜ Amaç, hedef
  2505. İLGÜN birl. İl/Gün
  2506. İLGÜY Nazlı, nazenin
  2507. İLHAN birl. İl/Han. . . Bölge Hanı, Kağanlığa bağlı özerk han - Çengiz kağan’ın ölümünden sonra, imparatorluğun, dörde bölünen parçalarından her biri. Ayrıca sonraları Çengiz’in torunu olan Kulagu Han’ın kurduğu devletin ve bu devletin hanlarının ünvanı
  2508. İLHANIM birl. İl/Hanım
  2509. İLHATUN birl. İl/Hatun
  2510. İLİHAN birl. İli/Han - Oğuz Kağan’ın torunu Deniz Han’ın oğlu
  2511. İLİTİMUR birl. İli/Timur - Timur Kürkan Han’ın komutanlarından
  2512. İLİBEK birl. İli/Bey
  2513. İLİBİKE birl. İli/Bike
  2514. İLİDİ Yarar, fayda
  2515. İLİGHAN birl. İlig/Han - Karahanlılar devleti hanlarından
  2516. İLİG KAĞAN birl. İlig/Kağan - Göktürk kağanlarından
  2517. İLİG(ğ) 1- Ünlü, tanınmış, meşhur 2- İlk, birinci, başlangıç, ortaya çıkış
  2518. İLİK İlk, birinci, önce
  2519. İLİKAN birl. İli/Kan - Celayirliler devletinin diğer adı
  2520. İLİNGİ Devletine bağlı, devletinin hizmetçisi - Çengiz Kaan dönemi beylerinden
  2521. İLİŞ Bitişik, yakın
  2522. İLK Başlangıç, doğuş, çıkış, öncelik
  2523. İLKAĞAN birl. İl/Kağan
  2524. İLKAN birl. İl/Kan
  2525. İLKATMIŞ birl. İl/Katmış, Algan, fatih
  2526. İLKAY birl. İlk/Ay
  2527. İLKAYA birl. İl/Kaya
  2528. İLKBAY birl. İlk/Bay
  2529. İLKBEY birl. İlk/Bey
  2530. İLKE (Ülke) Kurucu, yapıştırıcı, oluşturucu. . (Günümüz Türkçesinde, "prensip, düstur" anlamında)
  2531. İLKER birl. İlk/Er
  2532. İLKGÜN birl. İlk/Gün
  2533. İLKHAN birl. İlk/Han
  2534. İLKILIÇ birl. İl/Kılıç - Atsız Han’ın oğullarından
  2535. İLKİ ilk, ilkin, birinci
  2536. İLKİN Birinci, öncelikl
  2537. İLKOCA birl. İl/Koca - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2538. İLKSON birl. İlk/Son
  2539. İLKUŞ birl. İl/Kuş Kartal türü bir avcı kuş
  2540. İLKUT birl. İl/Kut
  2541. İLKUTLUĞ bir. İl/Kutluğ - Atsız Han’ın oğullarından (öteki adı "Atlığ Han" )
  2542. İLKUTLUK birl. İl/Kutluğ
  2543. İLLİ Bağımsız, özgür, devleti olan - Atilay Han’ın oğullarından
  2544. İLMEN Devletç devletine sadık - Kazakların, Kiçiyüz bçlüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  2545. İLOBA birl. İl/Oba
  2546. İLÖTÜKEN birl. İl/Ötüken
  2547. İLSİRET birl. İl/Siret . . Düşmanın devletini yıkıp, esir eden, devletsiz bırakan - Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  2548. İLTAN birl. İl/Tan
  2549. İLTAPAR birl. İl/Tapar
  2550. İLTAŞ birl. İl/Taş
  2551. İLTEBER 1- İl/Tapar 2- İl/Teber - Göktürkler ve Uygurlar döneminde, yüksek memuriyet ünvanlarından
  2552. İLTEMİR birl. İl/Demir
  2553. İLTEMİŞ birl. İl/Demiş . . Yurtsever - . . Hindistan’da beylik etmiş bir Türk beyi
  2554. İLTENGİZ birl. İl/Tengiz
  2555. İLTENİZ birl. İl/Teniz
  2556. İLTER Yurt koruyucusu, yurduna sahip çıkan, yurtsever, yurdunu toparlayan
  2557. İLTERİM birl. İl/Terim
  2558. İLTERİŞ birl. İl/Teriş, Yurdunu ve budunu derleyip, toparlayan, biraraya getiren ve tücelten
  2559. İLTERİŞ KAĞAN birl. İlteriş/Kağan
  2560. İLTERİŞ KUTLUK KAĞAN birl. İlteriş/Kutluğ/Kağan - II. Göktürk devletinin kurucusu. Bilge Kağan ve Kül Tigin’in babası
  2561. İLTİKE birl. İl/Tike
  2562. İLTİMUR birl. İl/Timur
  2563. İLTOGAN birl. İl/Doğan
  2564. İLTOGAN TUTUK birl. İltogan/Tutuk - Bilge Kağan dönemi bey ve komutanlarından
  2565. İLTOĞDI birl. İl/Doğdu
  2566. İLTOKUZ birl. İl/Dokuz
  2567. İLTÖRE birl. İl/Töre, . . Devlet geleneği
  2568. İLTUNGA birl. İl/Tunga
  2569. İLTUTKU birl. İl/Tutku
  2570. İLTUTMUŞ birl. İl/Tutmuş, Algan, fatih
  2571. İLTUTUK birl. İl/Tutuk
  2572. İLTÜZER birl. İl/Tüzer - Hiyve hanlığı dönemi beylerinden
  2573. İLUN 1- Ulu, yüce 2- Soylu 3- Genç, cıvan - Başkurt oymak beylerinden
  2574. İLYAĞAN birl. İl/Yağan
  2575. İLYAĞIZ birl. İl/Yağız
  2576. İLYAMAN birl. İl/Yaman - Babür han dönemi bey ve komutanlarından
  2577. İLYAVUZ birl. İl/Yavuz
  2578. İLYAY birl. İl/Yay
  2579. İLYIĞDI birl. İl/Yığdı, Algan, fatih
  2580. İLYIĞMIŞ birl. İl/Yığmış - Toktamış Han’ın komutanlarından
  2581. İME Em, çare, derman
  2582. İMEÇE Birliktelik, emek ortaklığı, kollektivizm
  2583. İMEN 1- Emen, can, ruh 2- Kayın ağacı
  2584. İMER Hayırsever, iyilik sahibi
  2585. İMERAY birl. İmer/Ay
  2586. İMGE 1- İyi, yararlı 2- İz, belirti 3- Tasavvur, zihinsel sembol
  2587. İMİŞÇİ TUNGATAR birl. İmişçi/Tunga/Tar. . Kaplanlarla döğüşen cesur kişi - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2588. İMRAG (imrağ-İmrak) Aşık, derviş, dost
  2589. İMRE (Emre-İmrağ) 1- Ağabey, ağa 2- Beylerbeyi 3- Aşık, derviş, dost - Oğuz Kağan’ın torunu, Dağ Han’ın oğlu
  2590. İMREN İmrenmekten. . . imrenilen, iç geçirten
  2591. İNAK 1- Kardeş, kardeş çocuğu 2- Han ve beylerin en güvenilir adamı ve yardımcısı - 1- Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından 2- Abbasiler dönemi vali ve komutanlarından
  2592. İNAL 1- Soylu, Kağan yada Hanların ana tarafından akraba 2- Anası Kağan yada Han soyundan olup babası kara budundan, halktan olan kişi 3- Avrupadaki, kont, baron vb. ünvanların Türkçedeki karşılığı 4- Emin ve güvenilir kişi
  2593. İNAL KAĞAN birl. İnal/Kağan
  2594. İNAL SIR YAVKUY HAN İnal/Sır/Yavkuy/Han - . . Dede Korkut destanlarında adı geçen bir han
  2595. İNAL TARKAN birl. İnal/Tarkan - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2596. İNALBAY birl. İnal/Bay - Mısır-Türk kölemenleri devleti komutanlarından
  2597. İNALBEG birl. İnal/Bey - 1- Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından 2- İnanoğulları beyliğinin kurucusu ve ilk beyi
  2598. İNALÇIK Küçük İnal - 1- Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından 2- Haverezmler devleti bey ve komutanlarından
  2599. İNALÖZ birl. İnal/Öz - Kıpçak hanlığı dönemi bey ve komutanlarından
  2600. İNALPARS birl. İnal/Pars - Mısır-Türk kölemenleri hanlarından
  2601. İNALTAN birl. İnal/Tan
  2602. İNALTAY birl. İnal/Tay
  2603. İNALTEKİN birl. İnal/Tekin - Harzemler devleti bey ve komutanlarından
  2604. İNALTİGİN birl. İnal/Tigin (Yınal Tigin) - Harzem hanlarından Atsız Han’ın kardeşi
  2605. İNALUZ birl. İnal/Uz
  2606. İNALYABGU birl. İnal/Yabgu - 1- Batı göktürkleri vali ve komutanlarından 2- Oğuz Kağan destanında adı geçen bir bey
  2607. İNAN İman, inanç 2- Kural, akide 3- Emniyet, güvenlik
  2608. İNANAPA birl. İnan/Apa - KülTigin’in ünvanlarından (öldükten sonra, ağabeyi Bilge Kağan tarafından verilmiş bir unvan)
  2609. İNANÇ HAN birl. İnanç/Han - Havarezmler dönemi Semerkant emiri
  2610. İNANÇ YABGU birl. İnanç/Yabgu - 1- Batı göktürkleri dönemi valilerinden 2- Selçuk beyin oğullarından
  2611. İNANÇBEK birl. İnanç/Beğ - Göktürkler dönemi beylerinden (Kül Tigin’in cenaze ve yuğ törenine katılması için Kırgız hanı tarafından yollanan kişi)
  2612. İNANÇBİLGE birl. İnanç/Bilge - Çengiz Kaan dönemi Nayman beylerinden
  2613. İNANÇI İnançu, inanç - Selçuklular dönemi Ahlat beylerinden Ahmet beyin kızı
  2614. İNANÇI ÇUR İnanç/Çur - Bilge Kağan dönemi bey ve komutanlarından
  2615. İNANGU İnanılan, güvenilen, mutemed - Selçuklular dönemi bey ve komutanlarından
  2616. İNANÇAY birl. İnanç/Ay
  2617. İNANÇBEGÜM birl. İnanç/Begüm
  2618. İNANIR İmanlı, inançlı
  2619. İNCE Hafif, yeğni, nazik
  2620. İNCESEN Huzur ve güvenlik, sükunet - Çengiz Kaan dönemi beylerinden
  2621. İNCİ (Yinçi, yinçgü) 1- işve, naz, eda 2- Sessizlik, ıssızlık 3- İstiridye türü deniz kabuklusundan çıkan tane, takı
  2622. İNCİBUĞA birl. İnci/Boğa - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2623. İNÇGÜ İnce, narin - Arpa Han dönemi bey ve komutanlarından
  2624. İNÇİBACI birl. İnci/Bacı
  2625. İNER İnmek. . . den mec. Alçak gönüllü, mütevazı - Türkmenlerin, Ersan ve Ok oymağının dip dedelerinden
  2626. İNERBAŞ birl. İner/Baş mec. Alçak gönüllü Türkmenlerin Ok oymağı dip dedeleirnden
  2627. İNİ Kardeş, karındaş
  2628. İNİBÖRİ birl. İni/Böri - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2629. İNİKARA birl. İni/Kara - Altay Türkleri, Koybal oymağı dip dedelerinden
  2630. İNİSİ Küçük erkek kardeşi
  2631. İNİSİAY birl. İnisi/Ay - Kırgız oymak beylerinden
  2632. İPAR Parfüm, misk
  2633. İPEK (Yipek) İpek böceğinin ipeği (İp. . . kökünden)
  2634. İRÇİ 1- Yırcı, halk ozanı 2- İr. ik, iricik 3- Yirçi, yerci, toprak sahibi
  2635. İRÇİK 1- İricik 2- Er, küçük er - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2636. İREN 1- Sert, katı2- Araç, vasıta 3- Ürek, yürek
  2637. İRENÇİN 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Güçlü, dayanıklı - İlhanlılar dönemi Diyarbakır valilerinden
  2638. İRENÇÜ (İrençin) - Göktürkler dönemi bey ve komutanlarından
  2639. İRGE 1- Yırlama, söyleme, okuma 2- Ergin, olgun - Altay Türkleri, Koybal oymağı dip dedelerinden
  2640. İRGİN (İrge) Uygurlar ve Karluklular dönemi memuriyet ünvanlarından
  2641. İRİK Sert, katı, iri
  2642. İRİM Müjde, iyi haber
  2643. İRİNÇİN (İrençin) - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2644. İRİÇKÖL birl. İrinç/Göl - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2645. İRİS 1- Kurtuluş, hürriyet 2- Iras, ıraz - Türk mitolojisindeki tanrıça adlarından "kötü ruhları kovup, tamuya gönderen tanrıça"
  2646. İRKİL 1- Ululuk, heybet, cesaret 2- Aksakal, kam, baksı
  2647. İRKİLATA birl. İrkil/Ata - Dede Korkut destanlarında adı geçen bir bey
  2648. İRKİN Olgun, bilge, ulu - Uygur kağanlığı dönemi beylerinden (Pusat beyin babası)
  2649. İRKİT Ürküt, ürkütücü, heybetli
  2650. İRKLİ 1- Güçlü, muktedir 2- Yüksek dereceli memur
  2651. İRNEK (Emek) Serçe parmak - Atilay han2ın oğlu
  2652. İRŞİ Peri, peri kızı
  2653. İRTEGÜN birl. Erte/Gün Sabah
  2654. İRTEM 1- Erdem, fazilet 2- Marifet, hüner
  2655. İRTENE
  2656. İRTİŞ Hüner, hünerlilik
  2657. İRTÜK Değer, kıymet - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2658. İSEN 1- Esen, yel, rüzgar 2- Doğa, tabiat 3- Açık, net, sahih - Kazak hanlığı dönemi beylerinden
  2659. İSEN BEGÜM birl. İsen/Begüm
  2660. İSENBİKE birl. İsen/Bige
  2661. İSENBUKA (Esenboğa) - Timur Kürkan Han’ın komutanlarından
  2662. İSENKULA birl. İsen/Kula
  2663. İSENKUTLUĞ birl. İsen/Kutlu
  2664. İSENTEMİR birl. İsen/Demir - Kazakların, Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden
  2665. İSENTİMUR birl. İsen/Timur - 1- Çağatay hanlarından 2- Babür Han dönemi deniz komutanlarından
  2666. İSTEK İsteyiş, arzu - 1- Kazakların Kiçiyüz bölüğü, Bayoğlu oymağı dip dedelerinden 2- Özbeklerin, Karakalpak oymağı dip dedelerinden
  2667. İSTEM İrade, dileme erki
  2668. İSTEMİ İstem, irade, dileme ve buyurma erki
  2669. İSTEMİ KAĞAN birl. İstemi/Kağan - Göktürk devletinin kurucularından ve Bumin Kağan’ın kardeşi
  2670. İSTEMİHAN (İstemi Kağan)
  2671. İSU MANGU (İsenmangu) birl. İsen/Mangu - Çağatay Han’ın torunu. Çağatay hanlarından
  2672. İŞBARA (iş, devinme, davranma) Bara /Var, varlık) birl. İş/Bara
  2673. İŞBARA YAMTAR İşbara/yamtar - Bilge Kağan dönemi bey ve komutanlarından
  2674. İŞBOĞA birl. İş/Boğa
  2675. İŞÇEN İşgüzar, hamarat
  2676. İŞGÜN (İçgün) Kızıl yapraklı bir yayla çiçeği
  2677. İŞİM (İçim) İçtenlik, samimiyet - karahanlılar dönemi bey ve komutanlarından
  2678. İŞİMHAN (İçim Han) - Kazak hanlarından)
  2679. İŞİTGEN İşitici, dinleyici, öğüt dinleyen
  2680. İŞİTMEN (İşitgen) - (İranlı ünlü filozof, "Zerüşt" ün gerçek adının bu olduğu, ayrıca Zerdüştün de sanılanın aksine Pers değil, Türk olduğunu söyleyen bilim adamları da var. Örn. Besim Atalay)
  2681. İŞKARA birl. İş/Kara - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2682. İŞLEK 1- İdmanlı, eğitimli 2- İşgüzar, çalışkan - Yenisey yazıtlarında adı geçen bir bey
  2683. İŞMUT birl. İş/Mut
  2684. İTBALA birl. İt/Bala - Kırgız hanlığı dönemi beylerinden
  2685. İTBARAK birl. İt/Barak (Barık, baraka) - Türk mitolojisinde adı geçen köpek
  2686. İTGÜÇİ İteleyen, itici, yapıcı, destekçi
  2687. İTİK Yetik, yetkin, uzman - Kuman hanlığı dönemi komutanlarından
  2688. İTİL (İdil, İdi, il)
  2689. İTİMGEN İteleyen, itici, destekçi - Kazakların, Ortayüz bölüğü, Uvak Giray oymağı dip dedelerinden
  2690. İTMAÇ Alt, edevat, takım
  2691. İTMİŞ (Etmiş) Yapıcı, uzman, uzmanlaşmış - Mısır-Türk kölemenleri devleti komutanlarından
  2692. İVECEN Aceleci, telaşlı
  2693. İVGİN (Evgin) Ateşli, sabırsız, telaşlı
  2694. İYBA Utangaç
  2695. İYBEK birl. İyi/Bek - Hint- Türk kölemenleri dönemi bey ve komutanlarından
  2696. İYE Güç, kudret, erklik, sahip olma
  2697. İYEKİLA (İyekula) birl. İye/Kula
  2698. İYEUZA birl. İye/Uza, Güçlü, egemen ve uzman
  2699. İYİ İyi, yararlı ve uğurlu
  2700. İYİK 1- İyi, uğurlu 2- Heves
  2701. İYİM 1- Güzellik, hüniniyet 2- Dost, canan, yaren
  2702. İYİMSER Olayları iyi gözle gören ve yorumlayan
  2703. İYİTUĞRUL birl. İyi/Tuğrul - Uygur yazıtlarında adı geçen bir bey
  2704. İYNEM Dost, ahbap, yaren, canan
  2705. İZ Basma, ezme, sıkıştırma, kesmek, yarmak. . . bildiren kökten; yarık, yara, kalıntı, belirti
  2706. İZARSLAN birl. İz/Arslan
  2707. İZBARS birl. İz/Bars
  2708. İZBASAR birl. İz/Basar
  2709. İZBAY birl. İz/Bay
  2710. İZBEK birl. İz/Bey
  2711. İZBOĞA birl. İz/Boğa
  2712. İZBÖRİ birl. İz/Böri
  2713. İZBUDUN birl. İz/Budun
  2714. İZEL birl. İz/El (İl)
  2715. İZGİ (İZGÜ) 1- İyi, kutlu 2- Akıllı, zeki 3- Adil, adaletli
  2716. İZGİTAN birl. İzgi/Tan
  2717. İZGÜ (İzgi)
  2718. İZGÜBARLAS birl. İzgü/Barlas - Timur Kürkan Han’ın komutanlarından
  2719. İZGÜBEGÜM birl. İzgü/Begüm
  2720. İZGÜBİGE birl. İzgü/Bike
  2721. İZGÜMENGÜ birl. İzgü/Mengü - Kıpçak hanlarından Orus Han’ın, vezir ve komutanlarından
  2722. İZGÜTAY birl. İzgü/Tay
  2723. İZKAN birl. İz/Kan
  2724. İZMANGU birl. İz/Mangu
  2725. İZTAY birl. İz/Tay