| Eski Türkçe Aslı (Latinize) | Günümüze Aktarımı |
| MÜNACÂT | (SON) |
| Münâcât eyledi Kul Hâce Ahmed | Münâcât eyledi Kul Hoca Ahmed; |
| İlâhi kıl bendengge rahmet | Allah'ım eyle kuluna rahmet. |
| | |
| Garib Ahmed sözi hergiz karımaz | Garip Ahmed sözü aslâ eskimez; |
| Eger yer astığa kirse çirimez | Eğer yer altına girse, çürümez. |
| | |
| Yene mensûh bolup ol hâr bolmaz | Yine mensuh olup o hâr olmaz; |
| Okuğan bendeler bimâr bolmaz | Okuyan bağlılar hasta olmaz. |
| | |
| Okuğanğa kılurman anda şefkat | Okuyana eylerim orada şefkat; |
| Kıyâmet künide kılğum şefâat | Kıyamette eyleyim şefaat. |
| | |
| Hudâyım kılsa in'âm menge cennet | Allah'ım eylese nasip bana cennet, |
| Okuğanlarnı kılurman men şefâat | Okuyanlara eylerim şefaat. |
| | |
| Tileki her ne bolsa Tengri bergey | Dileği her ne olsa Tanrı vere; |
| Muhabbet şevkini könglige salğay | Muhabbet şevkini gönlüne koya. |
| | |
| Cemâlin körsetip Perverdigarım | Cemalini gösterip Perverdigâr'ım, |
| Özin yolığa salsun Bir ü Barım | Kendi yoluna koysun Bir ve Var'ım. |
| | |
| Hudâyım eylesün mahşerde hurrem | Allah'ım eylesin mahşerde sevinçli |
| Kıyâmet kün arığ Zât'ığa mahrem | Kıyamet günü temiz Zâtına sırdaş. |
| | |
| Duâğa yarı berse her müsülmân | Duaya katılıverse her müslüman, |
| Öler vaktda eltgey nûr-ı imân | Ölür vaktinde götürür iman nuru. |
| | |
| Meni hikmetlerim âlemğe tolğan | Benim hikmetlerim âleme dolan; |
| İşitmey her kim ölse kılğay ermân | İşitmeden her kim ölse, eyler arzu. |
| | |
| Meni hikmetlerim derdlikke dermân | Benim hikmetlerim dertliye derman; |
| Kişi boy eltmese ol yolda kalğan | Kişi pay götürmese, o yolda kalan. |
| | |
| Meni hikmetlerim âlemde destân | Benim hikmetlerim âlemde destan; |
| Ruhum, kelse kılur sohbetni bostân | Ruhum gelse, eyler sohbeti bostan. |
| | |
| Meni hikmetlerim kân-ı hadisdür | Benim hikmetlerim hadis hazinesidir |
| Kişi boy eltmese bilgil habisdür | Kişi pay götürmese, bil habistir. |
| | |
| Meni hikmetlerim talibni rızkı | Benim hikmetlerim talibin rızkı |
| Eger çendiki bolsa cürmü fikri | Eğer binlerce olsa cürmü, fikri. |
| | |
| Meni hikmetlerim fermân-ı sübhân | Benim hikmetlerim Sübhan'ın fermanı |
| Okup bilseng heme mana-ı Kur'an | Okuyup bilsen, hepsi Kurân'ın anlamı. |
| | |
| Meni hikmetlerim âlemde sultan | Benim hikmetlerin âlemde sultan; |
| Kılur bir lahzada çölni gülistân | Eyler bir anda çölü gül bahçesi. |
| | |
| Meni hikmetlerim şevk-i muhabbet | Benim hikmetlerim muhabbetin şevki, |
| Közini yaşığa kılğay tahâret | Gözünün yaşına eyleye teharet. |
| | |
| Namazığa Resûlullâh imâmı | Namazına Resulullah imamı; |
| Anı kavmi melâyikler tamâmı | Onun soyu melekler tamamı. |
| | |
| Şikestelik birle kılğan namâzı | Kırılmışlık ile kıldığı namazı, |
| Kabul bolğay anı Hakk'a niyâzı | Kabul olur onun Hakk’a niyazı. |
| | |
| Meni hikmetlerim âşıkka aytıng | Benim hikmetlerimi âşığa söyleyin |
| Dili âine dek sâdıkka aytıng | Gönlü ayna gibi sadıka söyleyin. |
| | |
| Heme kor u ker ü bâtını gezâf | Tamamı kör, sağır, bâtını boş; |
| Tamâm iklimni kezdim tapmadım sâf | Bütün iklimi gezdim, bulmadım sâf. |
| | |
| Meni hikmetlerim sarrâfğa aytıng | Benim hikmetimi sarrafa söyleyin; |
| Hudâyım bâ-kerem Vehhâb'ğa aytıng | Allah'ım, Kerem sahibi Vehhabâ söyleyin. |
| | |
| Adâlet pâdşahı bir atı sâdık | Adalet padişahı, bir adı sâdık; |
| Kılur bir lahzada vaslığa lâyık | Eyler bir anda vaslına lâyık. |
| | |
| Meni hikmetlerim nâdân işitmes | Benim hikmetlerimi cahil işitmez; |
| Dîli köngli kara pendimni almas | Gönlü-kalbi kara, öğüdümü almaz. |
| | |
| Hatâdın bi-haber Allâh'ğa münkir | Hatadan habersiz; Allah’a inkarcı |
| Edebsiz bi-edeb dünyâda bi-pir | Edepsiz, hayasız, dünyada pirsiz. |
| | |
| Hatını bitse her kim nesr bitsün | Yazısını yazsa her kim, nesir yazsın; |
| Veli nesri bitip maksudğa yetsün | Nesirle yazarak maksada yetsin. |
| | |
| Dini imânı yok İslâmı veyran | Dini, imanı yok, İslâmı viran; |
| Kıyâmet tangı atsa yolda kalğan | Kıyamet tanı atsa, yolda kalan. |
| | |
| Pir-i kâmilni körmey şeyh-i Sen'ân | Pir-i kâmil’i görmeden Şeyh-i Şan'an, |
| Hudâ kılmas kabûl okusa Kur'an | Allah eylemez kabul, okusa Kur'an. |
| | |
| Özini şeyh alur kölbârı hâli | Kendini şeyh sanır, torbası boşmuş; |
| Yigirme beşke yetmey anı ali | Yirmi beşe yetmeden onun yaşı. |
| | |
| Nasihatlar kılur pir ü cevannı | Nasihatlar eyler yaşlı ve gence; |
| Özi fehm etmeyin yahşı yamannı | Kendisi ayırd etmeden iyi-kötüyü. |
| | |
| Alarnı sözleri zalimi zaldur | Onların sözleri zalimi saldır, |
| Şeriat ehli bu eldin hicaldur | Şeriat ehli bu gibilerden utanır. |
| | |
| İnansun dep munı bir neçe bi-akl | İnansın diye bunu bir nice akılsız |
| Kılurlar evliyâlardın munı nakl | Eylerler velilerden bunu nakil. |
| | |
| Koyup dâmın güzergâhlarğa bi-pir | Koyup tuzağını geçitlere pirsiz. |
| Tili mekr ü hile kılğanı tezvir | Dili yalan ve hile, yaptığı tezvir. |
| | |
| Anı mekri erür şeytândın a'lâ | Onun hilesi olur şeytandan üstün |
| Kobar yüzi mahşerde tangla | Kalkar yüzü kara mahşerde tanla. |
| | |
| Alarnı körmengiz yüzini hergiz | Onların görmeyin yüzünü asla |
| Anıng dek lanetidin eyleng perhiz | Onun gibi lânetliden eyleyin perhiz. |
| | |
| Zebân-ı hâl ile amânı ayttım | Hal dili ile ben görmezi söyledim |
| Hakikat söz birle câhilni sögtim | Hakikat söz ile cahili çekiştirdim. |
| | |
| Eger âlim bolsa cânım tasadduk | Eğer alim olsa, canım sadaka |
| Dürr ü gevher sözümni işitip ok | İnci ve cevher sözümü işitip anla. |
| | |
| Dürr ü gevher sözin âlemge saçsa | İnci ve cevher sözünü aleme saçsa, |
| Okup oksa kelâm-ı Haknı açsa | Okuyup anlasa, Hakk'ın kelamı'nı açsa. |
| | |
| Oşal âlimge cân kurbân kılurman | O âlime can kurban eylerim; |
| Tamâmî hânumân ihsân kılurman | Bütün ev-barkımı ihsan kılarım. |
| | |
| Kanı âlim kanı âmil yârânlar | Hani âlim, hani amel işleyen dostlar? |
| Hudâdın sözlese siz cân beringler | Allah'dan söz etse, siz can veriniz. |
| | |
| Çın âlim yastukın taştın yarattı | Gerçek âlim yastığını taştan yaptı |
| Nime oktı anı âlemğa ayttı | Ne anladı onu âleme söyledi. |
| | |
| Özini bildi erse Hakk'nı bildi | Kendini bildi ise, Hakk'ı bildi; |
| Hudâdın korktı yu insafğa keldi | Allah'dan korktu ve insafa geldi. |
| | |
| Meni hikmetlerim dânâ işitsün | Benim hikmetlerimi bilgin işitsin; |
| Sözüm destân kılıp maksudga yetsün | Sözümü destan eyleyip maksada yetsin. |
| | |
| Meni hikmetlerim feri yu kavli | Benim hikmetlerim fiili veya kavli |
| Dili könglide bolsa, zikri Mevli | Kâlbi gönlünde olsa Mevla’nın zikri. |
| | |
| Meni hikmetlerim bir pîr-i kâmil | Benim hikmetlerim bir pir-i kâmil; |
| Kayu bende Hudâğa bolsa mâyil | Hangi kul Allah'a olsa mail. |
| | |
| Meni hikmetlerim hoblarga aytıng | Benim hikmetlerimi çok kişilere söyleyin |
| Dua tekbir kılıp rahmetge batıng | Dua-tekbir eyleyip rahmete batın. |
| | |
| Meni hikmetlerin pîr-i zeberdest | Benim hikmetlerim kudretli bir pir; |
| İşitkenler bolur bi-huş u sermest | İşitenler olur sarhoş ve şuursuz. |
| | |
| Tiring bolsa cehânda hâr bolmaz | Diri olsa cihanda hâr olmaz; |
| Okuğan bendeler bimâr bolmaz | Okuyan bağlılar hasta olmaz.. |
| | |
| Kıyâmetde anga hâdi bolurman | Kıyamette ona yol gösterici olurum; |
| Eger derdlig bolsa dâru bolurman | Eğer dertli olsa, dermanı olurum. |
| | |
| Eger yüz yıl ömr körse karımaz | Eğer yüz yıl gösterici olurum |
| Eger yer astığa kirse çirimez | Eğer yer altına girse, çürümez. |
| | |
| Hudâ kılğay anı duzahdın âzâd | Allah eyleye onu cehennemden âzad; |
| Behişt-i câvidânda eylegey şâd | Ebedi cennetinde eyleye şâd. |
| | |
| Eğer hikmet okusa eyyühennas | Eğer hikmet okusa insanlar |
| Erür ferzend menge ol talib-i has | Olur oğul bana o has talib. |
| | |
| Eşitip hikmetimni goşğa alğan | İşitip hikmetimi kulağa alan |
| Atâ kılğay öler vaktıda imân | Armağan eyler ölür vaktinde iman. |
| | |
| Yesevi hikmetin dânâ işitsün | Yesevi, hikmetini bilgin işitsin; |
| İşitgenler hemme maksudga yetsün | İşitenler bütün maksada yetsin. |
| | |
| Cevâhir kânıdın bir nükte alsun | Mücevher hazinesinden bir parça alsın; |
| İşitmegen barı hasretde kalsun | İşitmeyen hepsi hasrette kalsın. |
| | |
| Kişi hikmet işitse cânı birle | Kişi hikmet işitse canı ile, |
| Çıkar canı anı imânı birle | Çıkar canı onun imanı ile. |
| | |
| Kulakğa almağay bu sözni nadân | Kulağa almazsa bu sözü cahil |
| Anı âdem deme ol cins-i hayvân | Ona insan deme; o hayvan soylu. |
| | |
| Hudâyım sözidin çıkkan bu hikmet | Allah'ım sözünden çıkan bu hikmet, |
| İşitkenge yağar bârân-ı rahmet | İşitene yağar rahmet yağmuru. |
| | |
| Meni hikmetlerim kim tutsa mehkem | Benim hikmetimi kim tutsa sıkı |
| Hudâ kılğay anı elbette bi-gam | Allah eyleye onu elbette gamsız. |
| | |
| Kirer cennet içige şad u handân | Girer cennet içine şen-şakrak |
| Hudâyım eylegey mesrur u şâdân | Allah'ım eyleye sevinçli ve neşeli. |
| | |
| Meni hikmetlerim Hak'nı senâsı | Benim hikmetlerim Hakk'ın övgüsü |
| Muhabbet ehlini derdi devâsı | Muhabbet ehlinin derdinin devası. |
| | |
| Meni hikmetlerim kend u aseldür | Benim hikmetlerim şeker ve baldır |
| Hemme sözler içinde bi-bedeldür | Bütün sözler içinde baha biçilmezdir. |
| | |
| Meni hikmetlerim inâm-ı Allah | Benim hikmetlerim Allah'ın nimeti |
| Seher vaktda dese "estağfirullah" | Seher vaktinde dese, "estağfirullah". |
| | |
| Anı şeytân-lâin tutmas yolını | Onun lanetli şeytan tutmaz yolunu; |
| Muhammed Mustafa alğay kolını | Muhammed Mustafa alır elini. |
| | |
| Peygamber ümmetim deb mehri tavlar | Peygamber ümmetim deyip mehri ister |
| Azazilni Hüdayım özin kavlar | Şeytanın Allah'ım kendisini yakalar. |
| | |
| Meni hikmetlerim derdsizge aytmang | Benim hikmetlerimi dertsize söylemeyin; |
| Bahâsız gevherim nâdânğa satmang | Baha biçilmez cevherimi cahile satmayın. |
| | |
| Yesevi hikmetin kadrine yetkil | Yesevi hikmetinin değerini anla, |
| Hum-ı ışkdın meyni bir katre tatkıl | Aşk küpünden meyi bir damla tad. |
| | |
| Hum-ı ışkdın kişi bir katre tatgay | Aşk küpünden kişi bir damla tadınca |
| Hüdanı vaslıga bir yola batgay | Allah'ın vaslına bir yola batar... |