| Eski Türkçe Aslı (Latinize) | Günümüze Aktarımı |
|---|
| HİKMET-86 | |
| Işk sırrını beyân kılsam âşıklarğa | Aşk sırrını beyan eylesem âşıklara, |
| Tâkat kılmay başın alıp keter dostlar | Tâkat eylemeyip, başını alıp gider dostlar. |
| Tağ u taşga başın urup bi-hud bolup | Dağa, taşa başını vurup, şuursuz olup |
| Ehl ü ayâl hânumândın öter dostlar | Çoluk-çocuk, ev-barktan geçer dostlar. |
| | |
| Işk şiddeti başga tüşse âşık neyler | Aşk şiddeti başa düşse, âşık neyler; |
| Bigâneler taşlar atıp anga küler | Yabancılar taşlar atıp ona güler |
| Divâne dep başın yarıp kanğa bular | Divane deyip başını yarıp kana bular |
| Şâkir bolup hamd u senâ aytar dostlar | Şükreder olup hamd ve senâ söyler dostlar. |
| | |
| Işksızlarnı hem cânı yok hem imânı | Aşksızların hem canı yok, hem imanı; |
| Resûlullâh sözin aydım manâ kanı | Rasulullah sözünü dedim, mânâ hani |
| Neçe aytsam eşitküvçi bilgen kanı | Nice desem, işitici, bilen hani? |
| Bi-haberge aytsam könglü katar dostlar | Habersize desem, gönlü katılaşır dostlar. |
| | |
| Işk gevheri tübsiz deryâ içre pinhân | Aşk cevheri dipsiz deniz içinde gizli |
| Cândın keçip gevher alğan boldı cânân | Candan geçip cevher alan oldu sevgili |
| Bul-hevesler âşıkmen dep yolda kalğan | Heveskarlar âşıkım deyip, yolda kalan; |
| Dinlerini pûçek pulğa satar dostlar | Dinlerini değersiz pula satar dostlar. |
| | |
| Otka köydüm cândın toydum hayrân boldum | Ateşe yandım, candan doydum, hayran oldum, |
| Bu neçük ot küymey yanmay biryân oldum | Bu nasıl ateş, tutuşup yanmadan biryan oldum; |
| Muhabbetni atın işitip giryân boldum | Muhabbetin adını duyup gözü yaşlı oldum; |
| Közi giryân murâdığa yeter dostlar | Gözü yaşlı olan muradına yeter dostlar. |
| | |
| Zâr yığlaban zâr ingregil rahmı kelsün | Çok ağlayıp, çok inle ki rahmeti gelsin; |
| Yol adaşsang rahmı kelip yolğa salsun | Yol şaşırsan, rahmeti gelip yola koysun |
| Amin dengler pir-i muğan kolung alsun | Amin deyiniz pir-i kamil elini alsın |
| Hizmet kılğan murâdığa yeter dostlar | Hizmet eyleyen muradına yeter dostlar. |
| | |
| Zamâne hem âhir boldı hoyung ketti | Hem zaman âhir oldu, hoyun gitti; |
| Resûlu'llâh vadeleri yavuk yetti | Rasulullah'ın vadeleri yakın yetti |
| Hâs kulları yahşı sözge kulak tuttı | Seçkin kulları iyi söze kulak tuttu; |
| Yaman kullar kündin künge better dostlar | Kötü kullar günden güne beter dostlar. |
| | |
| "Küllü yevmin beterün" dedi Hak Mustafa | "Küllü yevmin beterün" dedi Hakk Mustafa; |
| Ümmet bolsang kulak salğıl ehl-i vefâ | Ümmet olsan, kulak verin, vefalılar |
| Yahşılarnı ecrin berür, bedge cezâ | İyilerin ecrini verir, kötüye ceza |
| Kıyâmet kün cezâların tartar dostlar | Kıyamet günü cezalarını çeker dostlar. |
| | |
| Fâsık, fâcir hevâ kılıp yerni basmas | Fâsık, fâcir günaha girip yeri basmaz |
| Rûze namâz kazâ kılıp misvâk asmas | Oruç-namaz kazâ eyleyip misvâk asmaz; |
| Resûlullâh sünnetlerin közge ilmes | Resulullah sünnetlerini göze iliştirmez |
| Günâhları kündin künge artar dostlar | Günahları günden güne artar dostlar. |
| | |
| Dünyâdarlar mâlın körüp hevâ kılur | Dünyacılar malını görüp heves eyler |
| Menmenlikdin ol davâ-yı Hudâ kılur | Ben-benlikden o Tanrılık iddiası eyler |
| Öler vaktda imânıdın cûdâ kılur | Ölür vakitte imanından ayrı eyler |
| Cân bererde hasret birle keter dostlar | Can verirken hasret ile gider dostlar. |
| | |
| Kamuğ dünya yıkkanlarnı vallâh kördüm | Bütün dünyayı yığanları vallahi gördüm; |
| Öler vaktda kalaysen dep hâlin sordum | Öleceği vakitte, "Nasılsın" deyip halini sordum; |
| Şeytân aytdı imânığa çengel urdum | Şeytan dedi: "İmanına çengel vurdum. " |
| Cân çıkarda yığlay yığlay keter dostlar | Can çıkarken ağlaya ağlaya gider dostlar. |
| | |
| Kul Hâce Ahmed âşık bolsang cânıng küysün | Kul Hoca Ahmed, âşık olsan, canın yansın; |
| Sıdkıng birle Allah degil Tengri bilsün | Sıdkın ile Allah de ki Tanrı bilsin; |
| Duâ kılğıl mü'min kullar dünyâ koysun | Dua eyle mü'min kullar dünyayı bıraksın; |
| Dünyâ koyğân âhiretka yeter dostlar | Dünyayı bırakan âhirete yeter dostlar. |
