| Eski Türkçe Aslı (Latinize) | Günümüze Aktarımı |
|---|
| HİKMET-110 | |
| Kudret birle fermân kıldı Mevlâm bizge | Kudret ile ferman eyledi Mevlâ'm bize, |
| Yerde kökde cânlık mahlûk kalmas ermiş | Yerde gökte canlı mahluk kalmaz imiş. |
| Kâbız kıldı Azrailni âlem üzre | Can alıcı eyledi Azrail’i âlem üzerinde, |
| Aziz cânnı almağunça koymas ermiş | Aziz canı almadıkça koymaz imiş. |
| | |
| Yaşım meni yaş bolur dep aytur erdim | Yaşım benim küçük olur deyip söyler idim; |
| Her ne hâsıl bolsa az dep aytur erdim | Her ne hasıl olsa, az deyip söyler idim; |
| Türlük türlük da'vâ işler kılur erdim | Türlü türlü dava işleri eyler idim; |
| Emdi bildim men aytgan dek bolmas ermiş | Şimdi bildim, benim dediğim gibi olmaz imiş. |
| | |
| Dünyâ meni mülküm degen sultânlarğa | Dünya benim mülküm diyen sultanlara, |
| Alem mâlın sansız yığıp alğanlarğa | Alem malını sayısız yığıp alanlara, |
| Ayş u işret birle meşğul bolğanlarğa | Yeme ve içme ile meşgul olanlara, |
| Ölüm kelse biri vefâ kılmas ermiş | Ölüm gelse, biri vefa eylemez imiş. |
| | |
| Mağrur bolmang ey dostlarım işret etip | Mağrur olmayın, ey dostlarım, eğlenip |
| Keçe kündüz yalğan aytıp bi-hûd yatıp | Gece gündüz yalan söyleyip, boşuna yatıp; |
| Cân alğuvçı kelür ermiş bir kün yetip | Can alıcı gelir imiş bir gün yetip; |
| Mundağ yerde gafil yürse bolmas ermiş | Böyle yerde gâfil yürüse olmaz imiş. |
| | |
| Kul Hâce Ahmed öleringni bilekörgil | Kul Hoca Ahmed, öleceğini bile gör |
| Ahiretni yerağını kıla körgil | Ahiretin hazırlığını kıla gör |
| Barurmen dep yol başımda yürekörgil | Varırım deyip yol başında yürüye gör |
| Melekü'l-mevt kelse fursat koymas ermiş | "Ölüm meleği" gelse, fırsat bırakmaz imiş. |
