| Eski Türkçe Aslı (Latinize) | Günümüze Aktarımı |
|---|
| HİKMET-107 | |
| Keling dostlar barça turub aytaylık | Gelin dostlar hep birtikte durup söyleyelim |
| Yadı bizni yaruğlukka tartar ermiş | Zikir bizi aydınlığa çeker imiş |
| Yadı birle şuru' kılğan aşıklarnı | Zikri ile devam eden aşıkların |
| Niyazları kündin künge artar ermiş | Niyazları günden güne artar imiş |
| | |
| Kimki aytsa Hakk yadını bağrı küyüb | Kim ki söylese Hakk zikrini bağrı yanıp |
| Köz yaşını bârân kılıb rengi solub | Göz yaşını yağmur eyleyip rengi solup |
| Öz yakasın yangıldım dep özi tutub | Öz yakasını yanıldım diye özü tutup |
| Andağ aşık sır şarabın tatar ermiş | Öyle aşık sır şarabını tadar imiş |
| | |
| Uşbu yolnı mezesini bilmegenler | Bu yolun lezzetini bilmeyenler |
| Öz yakasın tutub tövbe kılmaganlar | Öz yakasını tutup tevbe etmeyenler |
| Dünyasığa mağrur bolub yürügenler | Dünyalığına mağrur olup yürüyenler |
| Hayvan erür belki andın better ermiş | Hayvandır, belki ondan beter imiş |
| | |
| Işk sevdası kimge düşse hane veyrân | Aşk sevdası kime düşse evi viran |
| Keçe kündüz didâr tileb yürür hayran | Gece-gündüz cemal isteyip yürür hayran |
| Işk yolıda közi yaşlığ bağrı biryân | Aşk yolunda gözü yaşlı bağrı yanık |
| Şeydâ bolub özin izleb yürer ermiş | Tutkun olup özünü arayıp yürür imiş |
| | |
| Eyâ dostlar kabsab keldi karanğuluk | Ey dostlar kabsab geldi karanlık |
| Ümidim bar ol İzimdin hem yaruğluk | Ümidim var o Rabb’imden hem aydınlık |
| Tarikatnı bazarıdur hem kuruğluk | Târikatın pazarıdır hem kuruluk |
| Niyazlık kul kirib sevda eter ermiş | Niyazlı kul girip sevda eder imiş |
| | |
| Kul Hace Ahmed ibret alğıl sed hezardın | Kul Hoca Ahmed ibret al sed hezardan |
| Niyazsızlar behre almas ul bazardın | Niyazsızlar nasip almaz o pazardan |
| Fazıllıkda kuruğ kalur ul nazardın | Fazıllıkda uzak kalır o nazardan |
| Nâdân ömrin puçek pulga satar ermiş | Cahil ömrünü değersiz pula satar imiş |
